دکتر چالرز ریترباند Dr. Charles E. Ritterband ستون نویس مشهور روزنامه اتریشی فورآرلبرگر ناخریشتن در مطلبی که روز چهارشنبه ۲۳ مهرماه درباره نتیجه انتخابات شهرداری ها در وین و شکست سنگین حزب راستگرای آزادی در این روزنامه منتشر شد، چنین نوشته است:
چند هفته پیش وقتی در وسط مبارزات انتخابات شهرداری ها وارد وین شدم ، حیرت زده شدم: "میهن ما!" بالای کلیسای جامع سنت استفان ، یک جوان دلسوز کنار دختری بسیار بور و بلوند (!) با دستی دراز شده به سوی کلیسا ایستاده بود که آینده باشکوهی را نوید می داد، در حالی که در پایین تصویر - زیر واژه ی پررنگ "اسلام" - چهره های سیاه و محجبه یک تروریست محجبه را ستایش می کنند. یک تصویر نمادین که احتمالاً یادآور نقاشی های دیواری در کلیساهای دوران قرون وسطی است: در بالا، نور و مقدسین و رستگاری و در زیر، تاریکی و تهدید و شیاطین و اژدها و دوزخ
.
"میهن" و "اسلام" ، آیا قبلا چنین چیزی نشنیده ایم؟ "میهن به جای اسلام" ، که مدتها شعار کلاسیک حزب آزادی FPÖ بود، قبلاً در انتخابات شورای ملی ۱۳۸۵ در پوسترهای حزب آزادی دیده می شد. . حزب آزادی در این سالها چیزی فراتر از نشخوار کردن شعار های پوسیده و قافیه سازی بدست نیاورده است. این واقعیت که حزب آزادی مخالفان سیاسی اش اعم از سوسیالیست ها، حزب مردم و سبزها را به حمایت از "اسلام رادیکال" متهم می کند ، بیش از آنکه یک استدلال قدرتمند باشد ، تلاشی ناامیدانه به نظر می رسید. آخرین جمله ای که حزب آزادی در فیس بوک منتشر کرده است ، واقعا عجیب است: "اکنون مشخص شده است: صدر اعظم اتریش آقای سباستین کورتس پخش کننده (ویروس اسلام؟) در اتریش است!"
با توجه به آن پوستر ناشیانه انتخاباتی، نیازی به پیشگویان یا دانشمندان علوم سیاسی نبود که بشود فهمید دومینیک نپ Dominik Nepp و هانس کریستین اشتراخه Heinz-Christian Strache از همان ابتدا این انتخابات را از دست داده بودند. در مورد کارزار تبلیغاتی اش میتوان گفت که او ترکیبی بود از ساده لوحی غیر قابل تصور و فساد بی شرمانه. به علاوه اینکه دو نامزد راست گرای افراطی مورد اشاره به جای دشمن مشترک، با نفرت یکدیگر را تخریب می کردند. این رویکرد حتی صدای حامیان سرسخت حزب آزادی را هم درآورد. به شکلی که هربرت کیکل Herbert Kickl ، وزیر سابق حمل و نقل از حزب آزادی در همایش این حزب در فلوریدزدورف وین گف: ما انتخابات را به خودمان باختیم نه به سایر احزاب.
آیا می شود گفت بعد از این شکست سنگین در وین ، جایی که تقریباً یک چهارم کل اتریشی ها زندگی می کنند و یک چهارم تولید ناخالص داخلی تولید می شود، کار حزب آزادی به آخر رسیده است؟
به سختی بشود چنین ادعایی کرد. به نظر می رسد این واقعیت که آیا حزب آزادی پس از فاجعه های اخیر بتواند دوباره سر پا بایستد از یک قانون قدیمی پیروی می کند: رسوب مناسب در اتریش ثابت است.
تجزیه و تحلیل جریان رای دهندگان به وضوح نشان می دهد: از ۲۵۰۰۰۰ رای دهنده به حزب آزادی در سال ۱۳۹۴ ، فقط ۴۳،۰۰۰ به حزب راست میانه مردم ÖVP و ۳۲،۰۰۰ به حزب آزادی رای داده اند. و حدود یکصد هزار نفر از حامیان سابق حزب آزادی در انتخابات اخیر شرکت نکرده اند و از رای دادن امتناع ورزیدند.
به تعبیری آنها به خواب زمستانی رفتند و شاید یک روز دوباره بیدار شوند و به حزب آزادی روی بیاورند. چرا؟ چون اتریش چنین است. شاید تا آن زمان ، نویسندگان پوستر های مذکور به بجای "میهن" و "اسلام" که در گویش وینی هم قافیه هستند، دنبال قافیه های دیگری بگردند.
ملاحظه: سال گذشته آقای اشتراخه رییس حزب آزادی و معاون اول صدر اعظم اتریش بود و لایحه جنجالی ضد حجاب دانش آموزان را در مجلس تصویب کرد . همزمان رسوایی روابط پنهان تجاری اش بر ملا شد که منجر به اخراج او از دولت و سپس اخراج از حزب آزادی شد و پس از آن دولت اتریش سقوط کرد . در همان زمان آقای دومنیک نپ معاون او بود و امسال بعنوان نماینده حزب آزادی برای شهرداری وین معرفی شد . وی نیز همان راه را بر علیه مسلمانان و مهاجرین در پیش گرفت و در این انتخابات بشدت شکست خورد.
اشتراخه نیز حزب جدیدی با نام خود تاسیس کرد که حتی یک نماینده هم نتوانست به شورای شهر و شهرداری بفرستدو یک افتضاح سیاسی برای خود رقم زد.
منبع:
نظر شما