جامعه و فرهنگ

جنگ ایران و اسرائیل

خاورمیانه در حال حاضر با چنان شتابی به‌سوی یک رویارویی بزرگ سوق داده می‌شود که این وضعیت دیگر صرفاً یک تنش موقتی میان دو کشور نیست، بلکه نویددهنده‌ی آغاز جنگی فراگیر با ابعاد جغرافیایی و ایدئولوژیک است. تنش‌های اخیر میان ایران و اسرائیل که اینک به درگیری‌های مستقیم نظامی تبدیل شده‌اند، پس از حملات آمریکا، نه‌تنها ثبات و امنیت کل منطقه بلکه صلح جهانی را نیز در معرض تهدید قرار داده‌اند. پاکستان، که همواره در تحولات خاورمیانه نقشی اصول‌مدار و بی‌طرف ایفا کرده، اکنون در نقطه‌ای حساس و سرنوشت‌ساز قرار گرفته است. به‌عنوان یک قدرت هسته‌ای، یکی از کشورهای مهم اسلامی، و بازیگری راهبردی در منطقه، پاکستان باید از جایگاه و مسئولیت‌های خود در این شرایط کاملاً آگاه باشد. حمله اسرائیل به ایران در واقع نقض آشکار قوانین بین‌المللی، منشور سازمان ملل، و اصول حاکمیت ملی کشورهاست. این تهاجم، نه فقط تعرضی به تمامیت ارضی ایران، بلکه کوششی عامدانه برای بی‌ثبات‌سازی کل خاورمیانه به شمار می‌رود. سیاست دفاعی اسرائیل همواره ماهیتی تهاجمی داشته است؛ سیاستی که بر اساس آن، این رژیم هیچ‌گاه آمادگی پذیرش یک کشور اسلامی قدرتمند در همسایگی خود را نداشته است. عراق، لیبی، سوریه و اکنون ایران، همگی قربانیان همین سیاست تجاوزکارانه‌اند.

خداحافظ ترامپ

اگر این بی‌قانونی نیست، پس چیست؟ اعلام آشکار و مغرورانه‌ی رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، مبنی بر حمله به ایران، نمونه‌ای فریادگر و خروشان از بی‌قانونی بین‌المللی است. جهان در حال ورود به مرحله‌ای سرنوشت‌ساز است، مرحله‌ای که در آن تلاش می‌شود قانون جنگل بر روابط جهانی حاکم شود. در روز ۲۱ ژوئن، دولت پاکستان دونالد ترامپ را برای دریافت جایزه صلح نوبل نامزد کرد، و تنها یک روز بعد، در ۲۲ ژوئن، ترامپ وارد جنگ میان اسرائیل و ایران شد. دبیرکل سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش، استفاده‌ی آمریکا از زور علیه ایران را تهدیدی مستقیم برای صلح جهانی دانسته و تأکید کرده است که باید به منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل پایبند بود. در سوی دیگر، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو، پس از حمله به ایران، ضمن تبریک به ترامپ، با لبخندی فاتحانه، از اتحاد مستحکم میان اسرائیل و آمریکا ابراز رضایت و خرسندی کرد. بی‌تردید، این یک پیروزی بزرگ برای نتانیاهو محسوب می‌شود؛ اینکه توانسته ایالات متحده را وارد این جنگ کند، گامی مهم در راستای اهداف جاه‌طلبانه‌ی اوست. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در تاریخ ۱۹ ژوئن، پس از دیدار با فرمانده ارتش پاکستان، فیلد مارشال عاصم منیر، در کاخ سفید اعلام کرده بود که برای برقراری آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، به مدت دو هفته منتظر خواهد ماند. در پی این اظهارات، در شهر استانبول، نشست وزرای خارجه کشورهای اسلامی عضو سازمان همکاری اسلامی (OIC) برگزار شد، و در آن تلاش شد تا از طریق راه‌حل‌های دیپلماتیک، راهی برای خروج از بحران پیدا شود.

«ایران و پاکستان در مسیر تعمیق روابط منطقه‌ای»

دوستی را مستحکم سازیم

تأثیرات جنگ اخیر ایران و اسرائیل، تا سال‌ها دامنگیر خواهد بود. چندی پیش سفری به اسلام‌آباد داشتم و در آنجا با سفیر ایران، رضا امیری مقدم، دیدار کردم. از سوی خود، به نمایندگی از مردم پاکستان، پیروزی ایران در دفاع موفقانه‌اش را تبریک گفتم. بزرگ‌ترین خطری که در پی این تجاوز متوجه ایران شد، این بود که نظم حکومتی در این کشور از طریق زور سرنگون گردد. ما پیش‌تر در کشورهایی چون لیبی، عراق و سوریه نیز شاهد چنین «تجربه‌هایی» بوده‌ایم که نه تنها نظمی پایدار به ارمغان نیاوردند، بلکه سرزمین‌ها را در خون غرق ساختند. اگر اسرائیل در سرنگونی حکومت ایران از طریق زور موفق می‌شد، بدون شک ایران نیز دچار همان سرنوشتی می‌شد که چیزی جز ویرانی به همراه نداشت. در چنین وضعی، کشور همسایه‌ای چون پاکستان نیز از تأثیرات منفی آن در امان نمی‌ماند؛ چنان‌که هنوز هم از پیامدهای بحران افغانستان خلاصی نیافته‌ایم.

هولوکاست غزه و پس از آن کشمیر؟

آیا کسی می‌داند که پنجاه سال دیگر زنده خواهد بود یا نه؟ پیش از آن‌که درباره دونالد ترامپ، بنیامین نتانیاهو و علی خامنه‌ای چیزی بنویسم، باید در مورد خودم نیز بنویسم که پنجاه سال دیگر من هم زنده نخواهم بود. امروز ما دغدغه مقام، قدرت و موقعیت‌های دنیوی خود را داریم. برای حفظ این جایگاه‌ها، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کنیم؛ اما هرگز نمی‌اندیشیم که پنجاه سال بعد، جهانیان ما را با چه کلماتی به یاد خواهند آورد.

داغِ ننگی دیگر بر پیشانی آمریکا

آمریکا و اسرائیل با غرور و تکبر فراوان جنگی را بر ایران تحمیل کردند، اما نتوانستند به اهداف خود دست یابند. در این جنگ تحمیلی بر ملت صلح‌جو و آرام ایران، فرمانده کل ارتش، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب و حتی دانشمندان هسته‌ای هدف قرار گرفته و به شهادت رسیدند. این رویداد باعث شد تحلیل‌گران بین‌المللی موضوعی تازه برای بحث بیابند و چنین نتیجه بگیرند که ایران دیگر پایان یافته و آمریکا به اهدافش رسیده است؛ چرا که مقام‌های عالی‌رتبه ترور شدند و اکنون دیگر نیروهای بی‌تجربه باقی مانده‌اند.

وحدت و سختکوشی راهی ضروری برای خلق دستاوردهای عظیم ِ تاریخی ِ مردم چین

این مقاله تأکید می ‌کند که قدرت از وحدت ناشی می ‌شود و خوشبختی از تلاش به دست می ‌آید. ملتی که قادر به وحدت و سخت کوشی باشد، آینده‌ای درخشان خواهد داشت و حزبی که بتواند وحدت و سخت کوشی کند، در موقعیت شکست‌ناپذیری قرار خواهد گرفت. مردم چین مردمی با روحیه بزرگ همبستگی وسخت کوشی هستند. تمام دستاوردهای حزب و مردم نتیجه همبستگی وسخت کوشی است و این همبستگی و سختکوشی، بارزترین نشانه روحیه حزب کمونیست چین و مردم چین است.

رویدادهای تاریخی که چارچوب سیاست کنونی شیعیان را شکل می‌دهد 

نشریه اینترنتی opseg صربستان در مقاله ای به قلم میلوش پوریچ با عنوان "رویدادهای تاریخی که چارچوب سیاست کنونی شیعیان را شکل می‌دهد" به بررسی ریشه های جبهه مقاومت به پرچمداری جمهوری اسلامی ایران پرداخت.

دیدگاه کارشناسان اندیشکده‌های روسی:

ایران، اسرائیل و آمریکا در آستانه دور دوم

تجاوز ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران، با حمایت ایالات متحده، با توقف حملات متقابل پایان یافت. هیچ سندی مبنی بر آتش‌بس امضا نشد. ایالات متحده در دو جبهه بازی کرد؛ به عنوان میانجی و به عنوان همدست در «تجاوز پیشگیرانه» اسرائیل. طرح مشابهی توسط دولت ترامپ در اوکراین در حال اجرا است. چرا اسرائیل جنگ را متوقف کرد؟ پاسخ واضح است؛ ناتوانی در انجام یک جنگ فرسایشی طولانی. دو هفته نبرد شدید، به حد نهایی برای اسرائیل تبدیل شد.

اسرائیل سعی کرد ایران را بشکند؛ اما در واقع به اتحاد آن کمک کرد

تلاش برای مهندسی انقلاب از خارج نه تنها ممکن است شکست بخورد - بلکه ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد. اگر هدف نهایی اسرائیل تسریع فروپاشی حکومت بوده است، ممکن است تاب‌آوری تاریخی نظام سیاسی ایران و قدرت وحدت‌بخش آسیب‌های ملی را دست کم گرفته باشد