روزنامه شهروند (سیتیزن) تانزانیا روز سه شنبه چهارم آبان ماه در مقاله ای تحت عنوان اقدامات تانزانیا در دیپلماسی نوشت:

سفارت تانزانیا در تل آویو در سال ۲۰۱۸ افتتاح شد و از رای دادن علیه دولت یهودی اسرائیل در سازمان ملل و برخی مجامع بین المللی خودداری کرده است.

این روزنامه با انتشار تصویر زیر وضعیت روابط دو کشور تانزانیا و اسرائیل را به چالش کشید.

در ژوئیه سال ۲۰۲۱، موسی فکی مهامت، رئیس اتحادیه آفریقا، به (رژیم صهیونیستی) اسرائیل  وضعیت ناظر اعطا کرد. این تصمیم اعتراض کشورهای مختلف آفریقایی را برانگیخت.

در حالی که برخی از حامیان سرسخت اسرائیل در این قاره - مانند رواندا، کنیا و اوگاندا - سکوت کردند، تانزانیا از طریق سازمان همکاری توسعه آفریقای جنوبی (Sadc) در بیانیه ای که در ماه اوت منتشر کرد به این تصمیم اعتراض کرد. با این حال، وضعیت ناظر اسرائیل در اوایل ماه جاری به حالت تعلیق درآمد.

با توجه به تلاش‌های تانزانیا در سال‌های اخیر برای گرم کردن روابط خود با اسرائیل پس از اتخاذ دیپلماسی اقتصادی، تانزانیا باید به گروه هم‌خوانی کسانی بپیوندد که با تصمیم فکی مخالف بودند. این تلاش‌ها به بازگشایی سفارت تانزانیا در تل‌آویو در سال ۲۰۱۸ انجامید و از رای دادن علیه دولت یهودی اسرائیل در سازمان ملل و برخی مجامع بین‌المللی خودداری کرد. تانزانیا در سال ۱۹۷۳ پس از جنگ یوم کیپور (Yom Kippur) روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل قطع کرد. با وجود اینکه وضعیت فلسطین تغییر نکرده بود، از سال ۱۹۹۵ شروع به احیای روابط کرد.

اعتراضات تانزانیا به حماسه AU اسرائیل ممکن است کاملاً فنی با هدف نقض ادعایی قوانین در پذیرش اسرائیل باشد. اما همچنان بر خلاف اصل سیاست خارجی تانزانیا است که دیپلماسی اقتصادی را برجسته می کند. تحلیلگران می گویند که اعطای وضعیت ناظر به اسرائیل در اتحادیه آفریقا فرصت مشارکت دولت یهود در سیاست های خود در مورد فلسطین را افزایش می دهد که اکثر کشورهای آفریقایی با آن مخالف هستند. به همین دلیل است که تانزانیا و ۴۵ کشور دیگر (۸۵ درصد کل کشورهای آفریقایی) روابط دیپلماتیک خود را با اسرائیل باز کردند. علاوه بر تعامل نزدیکتر با اسرائیل در مورد مسائل دیپلماتیک و سیاسی در رابطه با مسئله فلسطین، تانزانیا تصمیم گرفت سفارت خود را در تل آویو افتتاح کند تا بتواند از قدرت اقتصادی و فناوری اسرائیل در زمینه های فناوری اطلاعات و کشاورزی بهره مند شود.

اما موضوع وضعیت ناظر اسرائیل درست مانند مواضع نوسانی تانزانیا در موضوع صحرای صحرای غربی، چالش‌های اجرای موضوع دیپلماسی اقتصادی را برجسته کرده است. جایی که گاهی نیاز به دفاع از اصول در روابط بین‌الملل بر هر گونه منافع اقتصادی که ممکن است به دست آید، غلبه می‌کند. معضلی که اکنون تانزانیا در مورد سیاست خارجی خود با آن مواجه است تازگی ندارد.

زمانی که تانزانیا پس از بخشنامه شماره ۲ ریاست جمهوری در سال ۱۹۶۴، سیاست خارجی اصولی خود را بر اساس دیپلماسی آزادی‌بخش اجرا می‌کرد، مقامات دولتی مجبور بودند دائماً به شکایت‌هایی بپردازند که جوانان تأکید بیشتری بر اصول داشته‌اند و منافع اقتصادی آن را به خطر انداخته‌اند.

تانزانیا علیرغم انکارهای مکرر در مورد قربانی کردن منافع اقتصادی خود به زودی دریافت که در روابط بین‌الملل و دیپلماسی معمولاً این اقدامات و نه اظهارات عمومی است که سیاست خارجی واقعی را تشکیل می‌دهد. رئیس جمهور جولیوس نایرره اعتراف کرد که علیرغم این واقعیت که سیاست خارجی بر دفاع از آزادی، عدالت و برابری و همچنین بر اصول وحدت آفریقا و آزادی آفریقا تأکید دارد، عاقلانه است که تانزانیا در مواردی که اقتصاد این کشور مصالحه کند، مصالحه کند. با مواضع اصولی آن کاملاً ویران شود.

منبع خبر:

https://www.thecitizen.co.tz/tanzania/news/tz-۶۰-tanzania-s-actions-in-diplomacy-۳۵۹۶۴۳۲