همانگونه که در گزارش آمده است، آمارها نشان می دهند که وضعیت جوانان هر چه جلوتر آمده است بدتر شده و این افت همچنان ادامه دارد. به عبارتی افرادی که به سن جوانی می رسند هر بار باید از وضعیت اقتصادی دشوارتری مسیر رشد خود را آغاز کنند.گزارش مذکور همچنین به میزان آسیب پذیری جوانان در بحران پیش روی اروپا و نیز راه کارهای کنترل و بهبود آن نیز اشاره دارد که در این گزارش به آن پرداخته نشده است تا در تصویر جامع و کلی ترسیم شده اختلالی ایجاد نشود.

در دهه گذشته، سه بحران جامعه ما را مورد آزمایش قرار داده است: رکود بزرگ، همه‌گیری کووید-19 و بحران فعلی قیمت. هر سه باعث فلاکت و بلاتکلیفی شده اند و نابرابری ها را تشدید کرده اند و باعث شده اند که برخی از بخش های مردم بیشترین هزینه را برای پیامدهای منفی از جمله جوانان بپردازند. جوان بودن امروز به معنای مواجهه با واقعیتی از بی ثباتی، بی ثباتی و عدم اطمینان است.جوانانی که گاه به خاطر وضعیت نابسامان خود سرزنش می شوند یا آسیب پذیری آنها عادی شده است، در 60 سال گذشته با بدترین چشم اندازهای اقتصادی بزرگ شده اند. جوانی مرحله‌ای از آسیب‌پذیری ویژه در برابر رکود است، زیرا در شرایط از بین رفتن شغل و کیفیت شغل موجود، فرصت‌ها برای آنهایی که دیرتر می رسند کاهش می‌یابد.

در مواجهه با این تأثیر اجتماعی-اقتصادی، جوانان بازنده بزرگ دوگانگی بازیابی بحران بوده‌اند و در عین حال یکی از گروه‌هایی هستند که در زمان‌های بد بیشترین آسیب را می‌بینند و از آن‌هایی که از بهبودی کمترین لذت می‌برند. بازار کار ناکارآمد و سیستم حمایت اجتماعی که نسل های جوان را فراموش کرده است، دو دلیل اصلی هستند که در سال 2021، از هر سه نفر بین 16 تا 29 سال، یک نفر در معرض فقر و/یا طرد اجتماعی قرار دارد.در نتیجه، پس از هر بحران، جوانان همیشه خود را یک پله پایین‌تر از بقیه نسل‌ها می‌بینند، بدون فرصت‌ها و انگیزه‌های کافی که به آنها اجازه می‌دهد به پیش بروند و پروژه‌هایی را که مطابق با مرحله حیاتی آن‌ها است، انجام دهند. وضعیتی که پس از رسیدن به 30 سالگی ادامه می یابد، زمانی که به طور سنتی تصور می شد دوره جوانی به پایان رسیده است. واقعیتی که آن را «نفرین جوانی جاودانه» نامیده ایم.

تجزیه و تحلیل برخی از شاخص های اجتماعی-اقتصادی نشان می دهد که:

1. در مورد درآمد سرانه: چشم انداز بهبود وضعیت اقتصادی جوانان، یعنی رشد درآمد سرانه با افزایش سن، کمتر و کمتر می شود. با مقایسه رشد اقتصادی در 60 سال گذشته، با در نظر گرفتن سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) با قیمت‌های ثابت، مشاهده می‌کنیم که کدام نسل از جوانان بیشتر مورد حمایت یا آسیب‌دیدگی رشد اقتصادی بوده‌اند.به این ترتیب، جوانان متولد دهه 2000 (نسل Z) و متولدین دهه 90 (نسل هزاره) نسل هایی بوده اند که کمترین رشد اقتصادی را در دوران جوانی خود داشته اند.بنابراین، نسل Z، در سن 20 سالگی، رشد اقتصادی 40 درصد کمتر از رشد اقتصادی متولدین دهه 1960 در همان سن پیدا کرده است. در همین حال، متولدین دهه 1990، در سن 30 سالگی، 50 درصد کمتر از نسل دهه 1960 در همان سن رشد داشته اند.

محور عمودی رشد اقتصادی را نشان می دهد و محور افقی نمایانگر سن افراد است. در نمودار دیده می شود که نسل های جوان به تدریج در رشد اقتصادی افول کرده اند

2. در رابطه با اشتغال: اگر سیر تحول اشتغال را در رابطه با جوانان تحلیل کنیم، می بینیم که کاهش تولید ناخالص داخلی با کاهش اشتغال همراه است، به ویژه در میان افرادی که مشاغل نامطمئن انجام می دهند، بخش هایی که زنان بیش از حد در آن حضور دارند. . اگرچه در طول بحران کووید-19 به لطف اقداماتی مانند پرونده‌های مقررات استخدام موقت (ERTE) از بین رفتن اشتغال به طور کلی کمتر بوده است، اما جوانان یکی از گروه‌هایی بوده‌اند که بیشترین آسیب را در از دست دادن شغل گرفته‌اند. علیرغم این واقعیت که افراد زیر 35 سال یک چهارم جمعیت شاغل را تشکیل می دهند، از هر 10 شغل از بین رفته 6 شغل متعلق به این گروه سنی بوده است.

علیرغم بهبود کلی اشتغال در سال گذشته، در سال 2022 نرخ بیکاری برای گروه سنی 20 تا 24 سال دو برابر میانگین کشوری (24.10٪ در مقابل 12.48٪) بوده است، در حالی که برای افراد بین 16 تا 19 سال، این میزان تا چهار برابر بیشتر می شود (48.67% در مقابل 12.48%). در مقایسه با سایر کشورهای همسایه، اسپانیا در صدر فهرست بیکاری جوانان در اتحادیه اروپا قرار دارد.

روند تغییرات نرخ بیکاری در میان گروه های سنی مختلف اسپانیا مابین سال های 2008 تا 2022. نمودار نشان می دهد که نرخ بیکاری در نسل های جوان همواره در حال افزایش بوده است

3. در مورد اشتغال موقت: افزایش این عامل یکی دیگر از مشتقاتی است که رکود بزرگ بر کل جمعیت شاغل و به ویژه جوان‌ترین افراد گذاشته است. نرخ اشتغال موقت (قراردا کاری موقت) در میان جوانان (16 تا 29 سال) تا پیش از لازم الاجرا شدن قانون جدید کار، بالای 50 درصد بود. پس از تصویب آیین نامه جدید کار، استخدام موقت جوانان کاهش یافته و به نرخ 42.20 درصد در سه ماهه سوم سال 2022 رسیده است. این به معنای کاهش بی ثباتی شغلی در یک سال اخیر است.

بخشی از کاهش قراردادهای اشتغال موقت با افزایش تعداد افراد شاغل با قراردادهای دائمی-ناپیوسته جذب شده است. در مورد جوانان این رقم سه برابر شده است و از 31000 جوان دارای این نوع قرارداد در دسامبر 2021 به 93000 نفر در سه ماهه سوم سال 2022 رسیده است. معنای این نوع قرارداد این است که یک فرد  در طول سال لزوما مشغول به کار نیست، بنابراین هنگام تفسیر این داده ها و تأثیرات آنها باید مراقب بود.

4. در مورد اشتغال پاره وقت: در مورد ارقام اشتغال پاره وقت، مشاهده می شود که در بین گروه های جوان به طور قابل توجهی بالاتر است و از سال 2008 رشد قابل توجهی داشته است و تنها پس از 30 سالگی به میانگین نزدیک می شود. نوعی اشتغال که در اسپانیا نرخ‌های بسیار بالاتری نسبت به میانگین اتحادیه اروپا دارد و تأثیر مستقیم و فوری بر سطح حقوق جوانان دارد و باعث می‌شود که نسل جوان کنونی حقوق‌های بسیار کمتری نسبت به بقیه کارگران داشته باشد.

درصد جمعیت جوانانی که قرارداد پاره وقت داشته اند به کل جوانان دارای اشتغال در سال های مختلف بحران

همچنین باید در پایان اضافه کنیم که شکاف اجتماعی-اقتصادی جنسیتی در اشتغال جوانان از سنین بسیار پایین وجود دارد. نرخ قرارداد پاره وقت برای زنان نسبت به مردان بالاتر است که منجر به دستمزد کمتر می شود و تا حد زیادی آینده آنها را مشروط می کند. در نمودار زیر این واقعیت با آمار نشان داده شده است.

توزیع جنسیتی قرادادهای کاری پاره وقت جوانان بین 16 تا 34 سال از سال 2008 تا 2022 (زنان رنگ قرمز و مردان رنگ زرد)