خانم مریم محمدی عکاس و گالری دار ایرانی- اتریشی ۳۶ ساله، تحصیلات خود را در مقاطع کارشناسی در سال ۱۳۸۱ در دانشگاه هنر تهران و در مقطع کارشناسی ارشد در سال ۱۳۸۴ در دانشگاه آزاد تهران به انجام رسانیده است. وی بین سال های ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۸ در دانشگاه آزاد مشغول به تدریس بود و در سال ۱۳۸۸ به شهر گراتس اتریش آمد تا سرانجام در سال ۱۳۹۶ تحصیلات خود را در مقطع دکتری در دانشکده هنر و طراحی دانشگاه اوستی ناد لابم Ústí nad Labem در جمهوری چک به انجام برساند. از آن زمان ایشان به عنوان عکاس و گالری دار در پروژه های متعددی در اتریش فعال هستند.
روزنامه محلی کلاینه تسایتونگ Kleine Zeitung که در ایالت اشتایر مارک منتشر می شود، مصاحبه ای را با خانم محمدی انجام داده که در ذیل آمده است. گفتنی است روزنامه پرتیراژ کرونن تسایتونگ هم خبر مورد اشاره را پوشش داده است.
بعید به نظر می رسد کسی در گراتس پروژه عکاسی "ما ۲۸نفر" را ندیده باشد: ۲۸ پرچم، که روی آن ۲۸ زن از ۲۸ کشور اتحادیه اروپا که در اتریش زندگی می کنند دیده می شوند. عکس یک زن از بریتانیا هم در این پروژه دیده می شود. به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد عضویت اتریش در اتحادیه اروپا ، پرتره های خیابان هِرِنگاسه Herrengasse (خیابان آقایان ) و هاوپت پلاتز Hauptplatz تا روز یکشنبه زینت بخش شهر گراتس هستند. هدف از این کار یافتن زنانی موفق از سراسر جهان در ایالت اشتایرمارک اتریش بود. جستجو برای پیدا کردن این زنان در میان دوستان، باشگاه های محلی و رسانه های اجتماعی انجام شد. برای پیدا کردن عکاس هم تا جزیره مالت و قبرس رفتند ولی نهایتا عکاس را در وین پیدا کردند.
خانم محمدی که خود در سال ۲۰۰۹ برای تحصیل به گراتس آمد و در آنجا اقامت گزید، اعتقاد دارد که در این شهر صحنه هنر و عشق زنده نگه داشته شده است. وی گفت: "من یک اشتایرمارکی هستم اما یک هنرمند ایرانی نیز هستم." زادگاه وی تهران ، یک کلانشهر بزرگ در ایران است. برعکس تهران، شهر گراتس که بسیار آرام تر است، اساساً سبک زندگی او را تغییر داده است.
محمدی با یوآخیم هاینزل در انجمن زنوسXenos همکاری می کند، در مجموعه پروژه هایی با محوریت مهاجرت و زنان تحت عنوان: " اروپا یک زن است"، تلاش کردند تا ماهیت اسطوره ای این پیام را منتقل کنند. در پروژه اخیر "ما ۲۸نفر" هم تلاش خانم محمدی و آقای هاینزل این بود که ماهیت متنوع و رنگارنگ اتحادیه اروپا را به نمایش بگذارند.
خانم محمدی ادامه می دهد:" در برابر هر زن فعال در عرصه هنر، صد مرد وجود دارد." اساسا تاریخ هنر، تاریخی مردانه است و خانم محمدی بسیار تمایل دارد تا این شرایط را تغییر دهد. او نوع فعالیت خود را عکاسی صحنه ای یا به زبان انگلیسی Staged توصیف می کند و آتلیه عکاسی را سِن یا صحنه خود می داند. این بدان معنی است که مریم محمدی لحظه ها را ثبت نمی کند، بلکه داستانی با محتوای مشخص را در پس زمینه ای اجتماعی، به تصویر می کشد.
خانم محمدی در طول زندگی از شهرهای اروپایی زیادی دیدن کرده است و به نظر او مهاجرت مانند قرارگذاشتن با یک معشوق نادیده است. چون مشخص نیست که شخص با چه چیزی مواجه می شود. خانم محمدی به خاطر اصالت ایرانی اش با تجربیات منفی هم روبرو شده است: تبعیض از سوی ادارات دولتی و توهین در سطح جامعه از خاطرات تلخ خانم محمدی در زمینه مهاجرت است.
آرزوی خانم محمدی برای آینده این است که کاش بتوانیم یک روز همه پیشداوری ها را فراموش کنیم و به مساوات با هم مواجه و آشنا شویم.
لازم به ذکر است که ماه گذشته خانم مریم محمدی در شهر آیزن ارتس اتریش نمایشگاه عکس طاقچه های سنتی ایرانی را اجرا کرد. این نمایشگاه عکسهایی از خانم مهناز میناوند عکاس تهرانی بود که به دلیل محدودیت های سفر بخاطر کرونا امکان حضور نداشت.
منبع:
نظر شما