موزه هنری آلبرتیانا [۱] در منطقه یک وین واقع شده است و علاوه بر دیگر آثار هنری، یکی از مهم­ترین مجموعه ­های آثار گرافیکی در جهان محسوب می­ شود. شهرت این موزه بیش از همه مدیون آثار گرافیکی است. موزه در محل یکی از کاخ ­های خانواده سلطنتی هابسبورگ بنا شده است. نام این موزه از نام یکی از دامادهای ملکه ماریا ترزا به نام Albert Casimir گرفته شده است.

 مجموعه این موزه در سال ۱۷۷۶ در پرسبورگ بنا نهاده شد. وی در آنجا به عنوان نماینده ملکه ماریا ترزا در بخش مجارستان امپراطوری بود. در سال ۱۷۹۲ وی بخش بزرگی از مجموعه را به وین انتقال داد. این مجموعه شامل یک میلیون نسخه نقشه و طرح گرافیکی از عصر رونسانس تا دوره معاصر را در بر می گرفت. مجموعه شاهزاده آلبرت، یکی از مهم­ترین مجموعه ­ها در کل جهان است. وی بیش از ۵۰ سال تلاش کرد و تا در مجموع ۱۴۰۰۰ نقشه و ۲۰۰۰۰۰ طرح گرافیکی را جمع­آوری کرد. برخی از این نقشه ­ها به ­خصوص از میشل آنجلو، امروزه از مهم­ترین آثار تاریخ هنر جهان محسوب می­ شوند. در مجموعه سلطنتی این موزه آثاری از هنرمندان قرن ۱۵ تا ۱۹ میلادی یافت می­ شود. این مجموعه از همان ابتدا بر اساس سبک هنری و معیارهای هنری و نیز منطقه جغرافیایی دسته­ بندی شده­اند. ابتدا آثار هنرمندان آلمانی و اتریشی قرار دارند و بعد از آن آثار هنرمندان هلندی، ایتالیایی و فرانسوی. وی بیش از یک- سوم این مجموعه را در دو دهه پایانی عمر خود گردهم آورده است. علاوه بر این؛ شاهزاده آلبرت مجموعه­ ای بالغ بر ۲۵۰۰۰ جلد کتاب نفیس هم داشته است که این کتاب­ ها به مرور فروخته شده بود و در سالیان اخیر موزه اقدام به خرید و جمع ­آوری این کتاب ­ها کرده است.

ساختمان خود این موزه در سال ۱۷۴۴ به­ عنوان کاخی ساخته شد که ملکه ماریا ترزا به دوست و مشاور خود هدیه داد. بعدها در سال ۱۷۹۲ شاهزادگان آلبرت و ماریا کریستینه مجبور شدند که به دلیل جنگ و انقلاب از هلند، به وین بازگردند و از آنجا که به مکانی برای زندگی نیاز داشتند، قیصر فرانتس دوم در سال ۱۷۹۴ این کاخ را برای زندگی به آنها داد. آلبرت، کتاب­ ها و نقشه­ ها و تابلوهای خود را در این ساختمان جمع ­آوری کرد و بین سال­ های ۱۸۰۲ تا ۱۸۰۴ این محل را برای برپایی نمایشگاه توسعه داد. وی در دو دهه ­ی آخر حیات خود با سرعت زیادی اقدام به جمع­ آوری گسترده نقشه ­های معماری و طرح ­های گرافیکی کرد و مجموعه خود را گسترش داد. وی در سال ۱۸۲۲ چشم از جهان فروبست.

این کاخ و موزه­ ی آن با فروپاشی امپراطوری اتریش- مجار و سقوط پادشاهی خاندان هابسبورگ در سال ۱۹۱۹ به تملک جمهوری اتریش درآمد.

این مجموعه در دوران جمهوری اول اتریش رشد چندانی نکرد. بازدید از این مجموعه مسدود شد و بنای کاخ پیشین به عنوان انبار مورد استفاده قرار گرفت. البته این مجموعه مورد حفاظت قرار می­گرفت و اراده ­ای برای نابودی آن وجود نداشت. از سال ۱۹۲۱ به این ساختمان و مجموعه آثار موجود در آن «آلبرتینا» گفته می ­شود.

از سال ۱۹۳۴ تا پایان جنگ جهانی دوم ریاست این مجموعه با آلفرد اشتیکس[۲] بود. وی بیش از همه بر روی جمع ­آوری آثار گرافیکی قرن ۱۹ و ۲۰ تمرکز کرد. در تاریخ ۱۲ مارس ۱۹۴۵ ساختمان موزه به خاطر برخورد یک بمب آمریکایی به شدت آسیب دید. این باعث شد که موزه برای مدتی طولانی، امکان بازدید تنها در ساعات اندکی را داشته باشد. هرچند موزه در سال ۱۹۵۲ بازگشایی شد، اما بخش مهمی از موزه از بین رفته بود.

از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۶ رئیس موزه والتر کوشاتسکی[۳] بود. وی بیش از ۲۰۰۰ نمایشگاه در این مدت برگزار کرد و آثار و کتاب­ های بسیاری در خصوص تاریخ هنر منتشر کرد. در دوره مدیریت او موزه آلبرتینا مجدداً رونق یافت.

در سال ۲۰۰۳، موزه آلبرتینا بعد از بیش از ۱۰ سال تعطیلی، مجددا در معرض دید قرار گرفت. در این ده سال موزه بازسازی گسترده و مدرن شد. بسیاری از اشتباهاتی که در تعمیرات پیشین انجام شده بود اصلاح شد و هویت هابسبورگی موزه با بازسازی جدید به آن بازگردانده شد. این­که بسیاری از بخش ­های موزه در طول تاریخ جمهوری به عنوان انبار! مورد استفاده قرار می­ گرفته امروزه به عنوان بخشی از تاریخ موزه در معرض دید بازدیدکنندگان است. محوطه نمایشگاهی موزه نیز از ۱۵۰ متر مربع به ۵۰۰ متر مربع گسترش پیدا کرده است.

امروزه بسیاری از شاهکارهای داوینچی، رافائل و رامبراد در این موزه قرار دارد. مجموعه ­ای در این موزه وجود دارد که به طور خاص و موسمی نمایش داده می­ شود که هنر مدرن از آثار مونه تا پیکاسو را در بر می­ گیرد. این مجموعه امروزه بیش از ۶۵۰۰۰ نقشه و نیز بیش از یک میلیون آثار هنری قدیمی را در خود جای داده است.