در لینتس[۱] مرکز ایالت اتریش علیا یک مکان یادبود برای افرادی که در هنگام فرار و مهاجرت جان خود را از دست داده اند در حال ساخت می باشد. از بین شش پروژه ی پیشنهادی، طرح هنرمند وینی «آریه واخسموت»برای اجرا[۲] انتخاب شده است. رونمایی از این بنای یادبود در بهار ۲۰۲۲ خواهد بود.
هدف از ساخت مکان یادبود که به شکل دیواری با نام «درگذشتگان» در گورستان سنت مارتین خواهد بود؛ به یاد آوردن کشته شدگانی است که هنگام فرار از کشور خود برای پناهندگی در دریای مدیترانه، در مسیر بالکان یا در اردوگاه های پناهندگی مانند لیبی، جان خود را از دست داده اند. براساس پورتال مرکز آمار (آلمان)، از سال ۲۰۱۴ تاکنون حدود ۲۲۰۰۰ نفر فقط در مدیترانه کشته شده اند. مرگ پناهجویان در هنگام فرار معمولاً برای عموم مردم جهان مغفول مانده است.
مکان یادبود مذکور قرار است تا سه هدف را برآورده سازد: به یاد آوردن افراد درگذشته و بدون مکان دفن؛ ارائه ی تجسم درست و شایسته ای از آنها، و در نهایت ایجاد محیطی برای تسلای آن دسته از افراد که نمی توانند برای دعا بر سر مزار فرد درگذشته ی خود بروند و یا جایی برای سوگواری ندارند.
«آریه واخسموت» سایت یادبود را به عنوان یک مکان سوگواری و در عین حال به عنوان نشان های برای ادای احترام، به شکلی فاخر و دربرگینده ی همه ملت ها طراحی کرده است. این هنرمند وینی هنگام ارائه ی طرح خود تأکید کرد که مرگ های پرشمار پناهجویان در دریای مدیترانه و در مسیرهای فرار از آفریقا، واقعیتی بی رحمانه را در دنیای ما شکل داده که ابعاد آن جهانی و در عین حال تاریخی است.
آقای واخسموت ادامه داد: "این بنا یادبودی است برای کسانی که در هنگام فرار جان خود را از دست دادند، و در عین حال نمادی است برای فراموش نکردن رنج آنها و امید به تغییر. در طراحی من حافظه ی فعال مستتر است. مکان یادبود باید نماد توجه باشد و همچنین یادبود و عزاداری را به شخصی ترین شکل ممکن امکان پذیر کند."
در سال ۲۰۱۵ واخسموت شروع به کمک مستقیم به پناهندگان در راه مانده کرد و شرایط سخت آنها را از نزدیک دید. از مرزهای اتریش، در مجارستان، صربستان، یونان و در نهایت در بوسنی. وی در کارهای هنری خود سال هاست که به تاریخ اتریش می پردازد. بر روی دیوار یادبود، سنّت "دیواری برای گریه" در نظر گرفته شده است و علاوه بر نام افراد متوفی و گمشده، نسبت اعضای خانواده مانند مادر، پدر، دختر هم ذکر شده است. به گفته ی این هنرمند، این نماد باید در عین حال شامل حال افرادی باشد که نام آنها را نمی دانیم.
هنگام ارائه ی طرح این مکان یادبود، «مراد باشِر»[۳] از جامعه ی مذهبی اسلامی شهر لینتس و امام مسجد آن شهر تأکید کرد که بحران های سال های اخیر بسیاری از مردم جهان، به ویژه مسلمانان را به مسیرهای فرار طولانی و خطرناک سوق داده است. بسیاری از این افراد هرگز به هدف خود، یعنی زندگی در امنیت، دور شدن از جنگ و همچنین رهایی از خشونت و آزار و اذیت نمی رسند.
وی ادامه داد: "اگرچه ساختن مکان های یادبود نمادین به طور کلی در جهان اسلام شناخته شده نیست، اما احتمال چنین کاری از نظر تسلای بازماندگان اقدامی پسندیده است. همچنین می تواند به عنوان حرکتی احترام آمیز برای افرادی که هنگام فرار از وطن خود جان باخته اند و هیچ قبر یا نشانی ندارند، تلقی شود. این همچنین به نزدیکان آنها یک نقطه مرجع فیزیکی می دهد که در شرایط این چنینی همانند یک قبر محسوب می شود."
منبع:
نظر شما