یک مکان وجود دارد که کاملاً با سایر مناطق تانزانیا متفاوت است - زنگبار. این مکان غنی از فرهنگ، تنوع و تاریخ است. قدم زدن در خیابان های باریک آن به شما این احساس را می دهد که شاهد چیزی واقعاً خاص هستید.

حدود یک هزاره پیش، چندین گروه بانتو از سرزمین اصلی شروع به مهاجرت به زنگبار کردند. برخی از آنها شهرهایی را ایجاد کردند که به مراکز تجاری تبدیل شدند و تجاری از ایران، هند و خاورمیانه را با کسانی از قاره آفریقا تا سرزمین داخلی زامبزی متصل کردند. لقاح متقابل فرهنگهای مختلف آفریقایی و آسیایی سرانجام فرهنگ سواحیلی را به وجود آورد.

هنگامی که پرتغالی ها در اوایل دهه ۱۵۰۰ میلادی وارد شدند، زنگبار یک مرکز تجاری مستقر در منطقه بود. تا دهه ۱۸۰۰، از طلا، عاج و تجارت برده به طور قابل توجهی ثروتمند شد. معرفی تولید میخک و تصمیم بعدی سید سعید، سلطان عمان، مبنی بر انتقال پایتخت خود از مسقط به زنگبار در سال ۱۸۴۰، موقعیت زنگبار را در منطقه و فراتر از آن کرد، و نام زنگبار را به طور دائم در ذهن مردم در سراسر جهان برجسته کرد.

اما زمان با زنگبار مهربان نبوده است. با وجود تمام تلاشهایش، درآمد سرانه کمی بیش از ۱۰۰۰ دلار است و تقریباً از هر دو زنگباری یک نفر زیر خط فقر قرار دارد. در مقایسه با سایر کشورهای کوچک در حال توسعه جزیره ای (SIDS) در اقیانوس هند، زنگبار از کشورهای مالدیو، موریس، سنگاپور و سیشل بسیار عقب است.

هنگامی که زنگبار دو هفته پیش از طرح خود برای ساخت مرکز تجاری دومینو زنگبار با هزینه ۱.۳ میلیارد دلار رونمایی کرد، باعث شد تحلیلگران سوالات خود را در مورد آینده اقتصادی آن بپرسند. دومینو که پیشنهاد می شود در جزیره ای مصنوعی در ۱۵ کیلومتری شهر سنگی ساخته شود و در ۷۰ طبقه ارتفاع داشته باشد، دومین ساختمان بلند آفریقا خواهد بود، تنها در کنار برج نمادین مصر، که ساخت آن در سال ۲۰۱۸ آغاز شده است. تقریباً دو برابر بودجه سالانه زنگبار، دومینو بیانیه ای قوی از قصد زنگبار، مقایسه ای با برج العرب دبی و مدل تجاری مرتبط است.

آیا این مسیری است که زنگبار در پیش گرفته است؟ به نظر می رسد تأکید اخیر بر اقتصاد آبی این را نشان می دهد. اما آیا زنگبار می تواند به ارتفاعات دبی برسد؟ این سوالی است که من از تعدادی از سخنرانان، از جمله مقامات ارشد دولتی از زنگبار - وزیر دولت در دفتر رئیس جمهور (اقتصاد و سرمایه گذاری)، خانم مودریک رمضان سوراگا، پرسیدم. دکتر سعید سیف مزی، مدیرکل شرکت بازرگانی دولتی زنگبار (ZSTC) ؛ و دکتر عبدالله محمد، مدیرکل، کمیسیون گردشگری زنگبار.

برای برجسته ساختن تحول اقتصادی زنگبار، جزایر موفق شدند تعداد گردشگران ورودی را از ۱۵۲۰۰۰ نفر به ۶۰۰۰۰۰ نفر در پنج سال گذشته افزایش دهند. به گفته یکی از منابع، ۵۰۰ هتل گردشگری در زنگبار وجود دارد، که در آنها حداقل ۲۰ هتل چهار یا پنج ستاره هستند-احتمالاً بیشترین غلظت چنین هتل هایی در تانزانیا-با گردشگری حدود ۳۰ درصد از تولید ناخالص داخلی. همه گیری کرونا را کنار بگذاریم، این نشان می دهد که گردشگری به تنهایی می تواند زنگبار را متحول کند.

مانند دبی، زنگبار از مزایای نسبی زیادی برخوردار است که می تواند به مزیت رقابتی آن نسبت به دیگران کمک کند. اینها شامل موقعیت، تاریخ، جغرافیا، فرهنگ و مردم آن است. برای مثال، با درنظر گرفتن تاریخ، از ارتباطات قوی زنگبار با خاورمیانه، هند و جنوب شرقی آسیا می توان برای موقعیت استراتژیک آن به عنوان یک مرکز بین المللی گردشگری، تجاری، تدارکات و خرید استفاده کرد. حتی امروزه نیز بسیاری از مردم برای خرید به زنگبار می روند. این چیزی است که می تواند تقویت شود. در مجموع، پتانسیل عظیم است.

از جهات مختلف، پویایی بین زنگبار و سرزمین اصلی تانزانیا مانند پویایی است که بین هنگ کنگ و سرزمین اصلی چین وجود داشته است. در سال ۱۹۸۰ هنگ کنگ معادل ۱۵ درصد از تولید ناخالص داخلی چین را در اختیار داشت. در سال ۲۰۲۰، با وجود افزایش ۱۸ برابری، تولید ناخالص داخلی هنگ کنگ تنها دو درصد از چین بود. اما در همین حال، هنگ کنگ به عنوان یک مدل احیای اقتصادی برای چین نقش مهمی ایفا کرده بود. به عنوان مثال، این الهام از مدل منطقه ویژه اقتصادی چین (SEZ) بود که منجر به ظهور شهرهایی مانند شنژن شد. در سال ۲۰۱۹، شنژن که تنها یک دهکده کوچک در سال ۱۹۸۰ بود، از تولید ناخالص داخلی هنگ کنگ پیشی گرفت.

در حالی که زنگبار با تولید ناخالص داخلی تانزانیا مانند هنگ کنگ در مقایسه با چین مقایسه نمی کند، مثال نشان می دهد که چگونه یک دولت مستقل قوی می تواند برای بقیه کشورها انجام دهد. عملکرد آن می تواند عملکردهای جامعه بزرگ را در تضاد بسیار بهتری قرار دهد، سطح متوسط ​​و شکست را برجسته کند، بنابراین تغییرات را الهام می بخشد.

در مقایسه با سایر مناطق تانزانیا، زنگبار یک مارک بسیار بزرگتر است، به استثنای کلیمانجارو و سرنگتی. زنگبار قوی تر دلالت بر یک تانزانیا مشهودتر دارد، واقعیتی که می تواند تأثیر چند برابر بیشتری برای ملت ها داشته باشد. به طور مشابه، از ارتباطات عمیق تر فرهنگی و تاریخی زنگبار با خاورمیانه و دیگر جوامع می توان برای جذب و غنای قابل توجه فرهنگ و اقتصاد تانزانیا استفاده کرد. در واقع، مکمل و رقابت که یک زنگبار قوی به ارمغان می آورد چیزی است که باید بیشتر از آن پذیرفته شود تا از آن دوری شود.

از جهات مختلف، زنگبار را می توان جرقه ای برای تغییر در بقیه تانزانیا دانست، الهامی که می تواند منجر به جهش های بزرگ به جلو شود.

یک زنگبار قوی برای تانزانیا مفید است.