صلح سفری به سوی امید در رویارویی با موانع و آزمون ها

پاپ فرانسیس در آغاز پیام خود صلح را یک ارزش بزرگ و گرانبها نامیده  و آن را امید و آرمان کل خانواده انسانی قلمداد نموده است که می تواند به انسان کمک نماید تا علی رغم تمام تنش ها و دشواری ها به زندگی خویش ادامه دهد. او امید را فضیلت دانسته است که الهام بخش بشریت بوده و با وجود تمام موانع  بشر را به پیش می برد.

پاپ می گوید، جامعه ما ، در حافظه و جسم خود ، زخم جنگ ها و درگیری های ویران کننده ای  را تجربه نموده که تاثیر آنها بر افراد فقیر و آسیب پذیر بیشتر بوده است و ملت های جهان برای رهایی از زنجیر های استثمار و فساد که عامل بروز تنفر و خشونت شده اند با مشکلات عدیده ای درگیرند، معضلاتی که به آتش تنفر ها و خشونت افزوده اند. بطوریکه در حال حاضر عزت ، یکپارچگی همگانی ، آزادی ، از جمله آزادی مذهب ، همبستگی جمعی و امید به آینده برای تعداد زیادی از مردان و زنان اعم از پیر و جوان نادیده گرفته شده  و بسیاری از آنها قربانی تحقیری دردناک، غم و اندوه و بی عدالتی شده و درگیری های داخلی و خارجی با خشونت ها تشدید شده اند.

پاپ در بخش دیگری از پیام خود تاکید می کند، جنگ بدان گونه که ما از آن آگاه هستیم  غالباً در نتیجه عدم توانایی در پذیرش تنوع دیگران آغاز می شود ، که در این صورت نگرش های سلطه طلبانه توام با غرور شکل می گیرند و باعث بروز نفرت و تمایل به کوچک نگاه کردن به دیگران ، محروم کردن و حتی نابودی دیگران می شود. جنگ ناشی از انحراف در روابط ، جاه طلبی های هژمونیک ، سوء استفاده از قدرت ، ترس از دیگران و نگاه به تنوعات به عنوان یک مانع است که به نوبه خود، از تجربه جنگ بدتر است و همانطور که در سفر اخیر خود به ژاپن مشاهده کردم ، جهان ما به طور متناقضی سعی دارد با "دوگانگی فاسدانه" از طریق احساس غلط امنیتی ناشی از ذهنیت ترس و بی اعتمادی عمل کند که نتیجه آن مسمومیت روابط میان انسانها و مانعی در برابر گفتگوها است.

رهبر کاتولیک های جهان می افزاید، هر وضعیت تهدید آمیزی باعث ایجاد بی اعتمادی شده و مردم را به سمت ورود به منطقه ایمنی خود سوق می دهد. عدم اعتماد و وجود ترس، روابط را تضعیف می کنند و خطر خشونت را افزایش داده و دایره شرار ت ایجاد می کنند که هرگز منجر به ایجاد روابط صلح آمیز نمی شود. او تاکید می کند، حتی بازدارندگی هسته ای نیز تنها یک توهم امنیتی است و ما نمی توانیم ادعا کنیم از طریق ترس از نابودی در جهان،  ثبات را حفظ می کنیم ، در یک وضعیت ناپایدار خود را  در آستانه پرتگاه هسته ای به حالت تعلیق در آورده و در پشت دیوارهای بی تفاوتی محصور شده ایم، در نتیجه تصمیمات اجتماعی و اقتصادی اتخاذ می شود که منجر به بروز موقعیت های غم انگیز می شوند که در آن به جای محافظت از انسان و آفرینش از آنها دور می شویم و سئوال این است که چگونه مبادرت به سفر صلح می کنیم  و به دیگران احترام  می گذاریم؟ چگونه می توانیم ذهنیت ناسالم تهدیدها و ترس ها را بشکنیم و چگونه پویایی فعلی بی اعتمادی را از میان بر می داریم؟

پاپ فرانسیس در این بخش از پیام خود تاکید می کند، ما باید برادری واقعی مبتنی بر خاستگاه مشترک خود را آن گونه که خواست خداوند است برقرار و به گفتگو و اعتماد متقابل روی آوریم زیرا آرزوی صلح در قلب انسان نهفته است و ما نباید خود را به جستجوی چیزی کمتر از این بسپاریم.

صلح ، سفر گوش دادن براساس حافظه ، همبستگی و برادری

پاپ فرانسیس اذعان می دارد، " هیباکوشا" یا بازماندگان بمب های اتمی که بر روی هیروشیما و ناگازاکی ریخته شده اند  از جمله کسانی هستند که در حال حاضر شعله وجدان جمعی را زنده نگه داشته اند تا نسل های بعدی را در جریان وحشت آنچه قرار دهند که  در آگوست سال 1945 میلادی  اتفاق افتاد. سخن آنها یاد آور حافظه قربانیان است تا نسبت به خواست وجدان غلط بشریت در برابر آرزوی تسلط و نابودی قیام کنند. ما نباید آنچه در آن جا رخ داده است را از چشم نسل های حاضر و آینده پنهان کنیم، زیرا این ها خاطراتی هستند که شکل گیری ایجاد آینده ای عادلانه تر و برادری را تضمین کرده و مشوق آن هستند.

پاپ می افزاید، امروزه بسیاری از مردم جهان مانند هیباکوشا در تلاش هستند تا اطمینان حاصل کنند که نسل های آینده حافظه حوادث گذشته را در اذهان خویش دارند و این تلاش نه تنها به منظور جلوگیری از تکرار همان اشتباهات یا توهمات گذشته است بلکه راهی برای فعال کردن حافظه و پایه ای الهام بخش در اتخاذ تصمیمات حال و آینده  در راستای ارتقاء صلح است. مضافاً این که حافظه افق امید است. بسیاری اوقات ، در تاریکی جنگ ها و درگیری ها ، نشان دادن حتی یک حرکت کوچک همبستگی می تواند منجر به اتخاذ تصمیمات شجاعانه و حتی قهرمانانه شده و انرژی های جدیدی را به وجود آورد و امیدی نو در افراد و جوامع شکل گیرد.

سفر به صلح یک چالش است که از همه جوانب پیچیده  است، زیرا سخن از صلح در میان مردم ، جوامع و مللی است که دیدگاههای مختلفی دارند. ابتدا باید به وجدان اخلاقی مردم و اراده شخصی و سیاسی متوسل شویم. صلح از اعماق قلب انسان پدیدار می شود و اراده سیاسی از آن طریق باید تجدید شود ، تا راههای جدیدی برای آشتی و متحد کردن افراد و اجتماعات پیدا شوند. جهان به سخنان خالی نیاز ندارد بلکه به شهودی متقاعد کننده و صلح طلبانی نیازمند است که در های گفتگو را باز نمایند.

گفتگویی که محرومیت یا خراب کاری در روابط را رد کند. این یک واقعیت است که ما بدون گفتگوی قانع کننده میان زنان و مردان حقیقت جو بدور از ایدئولوژی ها و تفاوت ها  نیاز داریم تا به صلح برسیم. صلح باید به طور مداوم ساخته شود. این سفر به منظور پیگیری دائمی در جهت منافع عمومی ، حقیقت و احترام به قانون ساخته شده است. گوش دادن به یکدیگر حتی دشمنان می تواند عامل بهبودی روابط باشد.

پاپ فرانسیس تاکید می کند، روند صلح نیاز به تعهدی پایدار دارد. او می افزاید، در کشوری که مبتنی بر قانون است ، دموکراسی می تواند الگوی مهم این روند باشد ، به شرط آنکه نسبت به اجرای عدالت و تعهد مبنی بر حمایت از حقوق هر شخص ، بویژه ضعفا و حاشیه نشینان دقت کافی مبذول گردد. ما باید در جستجوی مداوم حقیقت باشیم و لازم است هر فرد به سهم خود با مسئولیت پذیری در هر سطحی از جامعه اعم از محلی ، ملی و جهانی انجام وظیفه نماید.

سخنران می افزاید، تقسیمات درون یک جامعه ، افزایش نابرابریهای اجتماعی و امتناع از به کارگیری ابزار توسعه یکپارچه انسانی ، دستیابی به منافع عمومی را به خطر می اندازد. با این وجود تلاش های پیگیرانه بر اساس قدرت کلام و حقیقت می تواند به ظرفیت بیشتری برای شفقت و همبستگی خلاق کمک کند.

در تجربه مسیحیت ما دائماً مسیح را به یاد می آوریم ، که جان خود را داد تا ما را با یکدیگر آشتی دهد (5: 6-11) و کلیسا کاملاً در جستجوی نظم عادلانه اجتماعی و مشترک میان انسان ها است.  

صلح ، سفری آشتی جویانه در اجتماعی توام با برادری

رهبر کاتولیک های جهان با بیان مطالبی از کتاب مقدس به ویژه از قول پیامبران لزوم رعایت عهد و پیمان خدا را با بشریت توسط افراد و ملت ها یاد آور می شود و خواستار سفری مستقیم از سوی ایمان آورند گان است. او تاکید می کند، آنچه در مورد صلح در یک بستر اجتماعی صادق است ، در زمینه های سیاست و اقتصاد نیز صدق می کند، زیرا صلح کلیه ابعاد زندگی مشترک را در بر می گیرد و صلح واقعی وجود نخواهد داشت ، مگر این که قادر به ایجاد یک سیستم اقتصادی عادلانه باشیم.

صلح ، سفری در راستای تبدیل محیط زیست به محیطی قابل قبول

او در این بخش می افزاید، اگر درک غلط از معتقدان از اصول بعضا باعث شده است ما بد رفتاری خود با طبیعت را توجیه کرده با خلقت مستبدانه برخورد کنیم، به جنگ ، بی عدالتی و اعمال خشونت بپردازیم ، باید خود را اصلاح نماییم زیرا معتقدان،  وفادار به گنجینه های خرد هستند و باید از آن محافظت نمایند. ما در مواجهه با عواقب خصومت نسبت به دیگران ، عدم احترام به زمین به عنوان خانه مشترک ما و سوءاستفاده از منابع طبیعی مواجهه هستیم که در آن ها تنها سود فوری و منافع خویش را مد نظر قرار می دهیم، لذا صرف نظر کردن از منافع فردی و توجه به منافع مشترک ما را بر آن می دارد که به اکولوژی توجه کنیم تا با بحرانی مانند آنچه در منطقه پان آمازون رخ داد مواجهه نشویم.

پاپ اذعان داشت، این سفر آشتی جویانه همچنین مستلزم  گوش دادن و تأمل در جهان است که خداوند به ما به عنوان هدیه ای برای ساختن خانه مشترک عطا فرموده است، زیرا  منابع طبیعی ، اشکال مختلف زندگی و خود زمین به ما داده شده است تا آن ها را حفظ کنیم و این هدایای آفرینش را به نسل های آینده بدهیم.

( لازم به ذکر است، پاپ فرانسیس بخشهایی از سخنان خود را به گونه ای انتخاب کرده است که با آیاتی از کتاب مقدس هم خوانی دارند و در متن اصلی آدرس آن آیات را نیز داده است)

تبدیل اکولوژیکی به آنچه در واقع به ما داده شده است جذاب است و ما را به سمت شیوه ای جدید برای دیدن زندگی سوق می دهد ، زیرا سخاوتمندانه به خالقی می نگریم که زمین را به ما ارزانی داشته و ما را به شادی و اعتدال فرا خوانده است.

روی آوردن به زندگی به روشی منطبق بر برادری جهانی ، به عنوان فرزندان یک پدر آسمانی

در این بخش پاپ با بیان اعتقادات و عقاید کاتولیک در زمینه عیسی مسیح و روح القدس پیروان را به صلح می خواند و الطاف خداوند را متذکر می شود.  

واتیکان ، 8 دسامبر 2019 میلادی