پیمان لوزان که در 24 ژوئیه 1923 به امضا رسید، نقطه عطفی در تاریخ یونان و ترکیه محسوب می‌شود. این پیمان که به دنبال جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراطوری عثمانی منعقد شد، مرزهای ملی جدیدی در شرق مدیترانه و خاورمیانه ترسیم کرد و به منظور برقراری صلح و ثبات در منطقه، پایه‌های جدیدی را بنا نهاد.
چارچوب حقوقی قدیمی که معاهده لوزان آن را ارائه داد به منازعات سیاسی یونان و ترکیه که ازلحاظ تاریخی مسأله قبرس (۱۹۵۵-تاکنون) آن را تشدید کرده، وابسته بود و هم‌چنان وابسته است. چنان‌که کریستوس روزاکیس[۱] اشاره می‌کند، در دوران پس از جنگ جهانی دوم، کارایی مفاد معاهده لوزان و کارکرد اقلیت درپاسخ…