کلیسای باپتیست انجیلی گرجستان که بیش از150سال از تاسیس آن میگذرد(در سال 2017 جشن 150 سالگی)  در مدت زمان نسبتاً کوتاهی موجی از اصلاحات را پشت سر گذاشت و امروزه یکی از انجمن های مذهبی می باشدکه در گارد حفاظت از حقوق بشر ایستاده و کمک بزرگی به ترویج گفتگوی بین ادیان و توسعه فرهنگ مدارا می کند.

چندین جامعه باپتیست در گرجستان وجود دارد که از نظر الهیات و کلیسا با یکدیگر تفاوت دارند. این هم در نگرش نسبت به روابط جهانی و هم در رویکرد به مسائل اجتماعی بیان می شود. از نظر گفتگوی بین مذهبی و نگرش نسبت به اقلیت ها، در خود کلیسای انجیلی-باپتیست گرجستان دیدگاه متفاوتی وجود دارد.

به گفته رهبران کلیسای انجیلی باپتیست، حدود 5000 باپتیست در گرجستان وجود دارد که بیشتر آنها در تفلیس زندگی می کنند. اعضای جامعه همچنین در زغدیدی، اوزرگتی، پوتی، کوتایسی، آخالتسیخه، گوری، خاشوری، تلاوی، لاگودخی، آخالسفل، آخمتا، ددوپلیستسکارو، گورجان و روستای ویکتوری زندگی می کنند.

کلیسای انجیلی-باپتیست تفلیس در سال 1867 در آغوش مالکانی که از روسیه مهاجرت کرده بودند تأسیس شد. در ابتدا جامعه باپتیست عمدتاً از اقوام روس از جمله گرجی ها، ارمنی ها و اوستیایی ها تشکیل می شد اما به دلیل کمبود ایمانداران گرجی زبان، خدمات فقط به زبان روسی انجام می شد.

در سال 1919 کلیسای گرجی زبان توسط ایلیا کندلک که به تازگی از خدمت سربازی بازگشته بود تأسیس شد. خدمات گرجی پس از رشد جماعت گرجی زبان آغاز شد و جامعه روسی زبان نیز در این روند به آنها کمک کرد. اسقف روسودان گوتسیریدزه می گوید: ایلیا کندلک کلمات گرجی را با حروف روسی نوشت تا گروه کر (کلیسای روسی) به خدمات گرجی کمک کند.طی سالهای زیادی جوامع گرجستانی، روسی، ارمنی و اوستیایی با هم دعا می کردند. این خدمات توسط جامعه روس آغاز شد و سپس گرجی ها، ارمنی ها و اوستیایی ها ادامه دادند.

آزار و اذیت در دوره شوروی

سیاست سرکوبگرانه دولت شوروی همه انجمن های مذهبی را تحت تأثیر قرار داد. آنها مورد آزار و اذیت قرار گرفتند و مکان های ملاقات بسته شد روحانیون اخراج شدند و از خدمت منع شدند. در سال 1927 بنیانگذار کلیسای باپتیست، ایلیا کندلاکی کشته شد.

وقتی او مراسم کلیسا را ​​ترک کرد وی را تعقیب کردند و در نزدیکی ایستگاه راه‌آهن کیشیشکوی (تلاو مزرا) وی را از پای درآوردند.اسقف مالخاز سونگولاشویلی می گوید در آن زمان هیچ کس فکر نمی کرد که این آغاز ترور دولتی باشد .

در دهه 1930 رژیم استالین رهبران مذهبی و بسیاری از ایمانداران باپتیست را همراه با آنها به سیبری تبعید کر که از آنجا عده‌ای برگشتند و برخی نه. روحانیونی که برگشتند آنقدر شکسته بودند که نتوانستند خدمت را ادامه دهند. آنچه در آن زمان کلیسا را ​​نجات داد پشتکار زنان بود. زنان جمع شدند انجیل را خواندند به یکدیگر کمک کردند. 

کلیسای انجیلی-باپتیست با استقلال قوی متمایز است. از آنجا که ساختار کلیسا متمرکز نیست، انتصاب زنان به کشیشی نیاز به بحث پیچیده و طولانی الهیات نداشت.

در سال 2006، روسودان گوتسیریدزه به عنوان کشیش و در سال 2008 به عنوان اسقف منصوب شد. کشیش رسودان علاوه بر خدمات مذهبی، به فعالیت های آکادمیک، تحقیق در مورد مسائل برابری جنسیتی و سخنرانی در مورد الهیات فمینیستی می پردازد. روسودان گوتسیریدزه همچنین یکی از اعضای فعال شورای ادیان زیر نظر مدافع عمومی است.

در سال 2014 وزارت امور خارجه ایالات متحده به روسودان گوتسیریدزه "جایزه شجاعت بین المللی زنان" را اعطا کرد. کشیش روسودان این جایزه را از بانوی اول آمریکا، میشل اوباما دریافت کرد. جایزه سالانه بین المللی زن شجاع توسط وزیر امور خارجه در سال 2007 برای قدردانی از زنانی که شجاعت و رهبری استثنایی در زمینه های حقوق بشر، برابری زنان و پیشرفت اجتماعی از خود نشان داده اند، تأسیس شد. سفارت ایالات متحده در گرجستان این رویداد را اینگونه ارزیابی کرد: "اعطای جایزه اسقف گوتسیریدزه به منزله قدردانی از کار انجام شده برای اطمینان از تحمل فرصت ها و برابری به نفع همه شهروندان گرجستان است".

همه کلیساهای باپتیست حق کشیشی و برابری زنان را به این معنا به رسمیت نمی شناسند.اسقف روسودان گوتسیریدزه می گوید که سال ها پیش، نفوذ فرهنگ پدرسالارانه برای کلیسای انجیلی-باپتیست گرجستان بیگانه نبود اما با گذشت زماندر نتیجه بحث و گفتگو این رویکرد تغییر کرده است.

ایده برابری در الهیات باپتیست امکان تفسیر را فراهم می کند. این ایده ناشی از اصلاحات مارتین لوتر است و نیاز به حمایت سیاسی جامعه دارد.گوتسیریدزه می گوید : در ابتدا برابری زن و مرد به طور واضح در اعمال مذهبی ما به رسمیت شناخته نشد اگرچه کلیسا بر نقش بزرگ زنان تأکید داشت.به گفته وی، فداکاری زنان در دوران سرکوب تأثیر زیادی بر این واقعیت داشت که در بحث های الهیاتی که در دهه 90 شروع شد، کلیسای انجیلی-باپتیست تقریباً بدون دردسر تصمیمی به نفع برابری گرفت.

رابطه کلیسای انجیلی-باپتیست گرجستان با سایر انجمن های مذهبی

در شرایط سرکوب شوروی و آزار و اذیت سیاسی، انجمن‌های مذهبی نسبت به امروز ارتباط نزدیک‌تری داشتند اگرچه کلیسای باپتیست انجیلی همیشه پذیرای گفتگوهای جهانی و همکاری با دیگر فرقه‌ها بود.

حتی در دهه 1960، روابط دوستانه بین کلیسای باپتیست انجیلی و کلیسای ارتودوکس حواری خودمختار گرجستان وجود داشت. اسقف کلیسای ارتدکس افرایم دوم و رهبر کلیسای انجیلی-باپتیست تئودور کوچورادزه با هم دوست بودند اگرچه رابطه بین دو کلیسا شکل رسمی نداشت. در سال 1977 اسقف مالخاز سونگولاشویلی در مراسم به تخت نشستن پاتریارک کلیسای ارتدکس، ایلیا دوم، شرکت کرد.

یک روز سرد و بادی در ماه دسامبر بود. در معبد پر از جمعیت، همه ما احساس امید و تازگی زیادی داشتیم. اسقف مالخاز سونگولاشویلی به یاد می آورد که در واقع، نوآوری های زیادی اتفاق افتاد، پدرسالار جوان گام های ابتکاری بسیاری برداشت که یکی از آنها تعمیق روابط جهانی بود .

یک کمیسیون الهیاتی ایجاد شد که شامل پنج نماینده کلیسای ارتدکس و کلیسای انجیلی-باپتیست بود. این کمیسیون جلسات منظمی برگزار می کرد و در مورد مسائل مختلف کلامی بحث می کرد.

سونگولاشویلی می‌گوید: این یک تمایل بسیار صمیمانه برای همکاری با یکدیگر بود، این کار توسط پدر کاتولیکوس آغاز شد که با موافقت رئیس کلیسای باپتیست گرجستان، گیورگی بولگاشویلی، صورت گرفت. سونگولاشویلی خاطرنشان می کند: به همین دلیل، او فشار زیادی را هم از سوی نیروهای امنیتی و هم از سوی محافل کلیسایی روسیه که مخالف هر نوع رابطه بودند، متحمل شد .

کمیسیون الهیات این سند را پذیرفت و تصمیم گرفته شد که دو کلیسا یک مراسم عبادت مشترک برگزار کنند. این کار به دلیل مخالفت سرویس امنیتی و محافل کلیسایی روسیه امکان پذیر نبود، اما پاتریارک، بلغشویلی را به کلیسای ارتدکس دعوت کرد. پس از آن، رهبر کلیسای انجیلی-باپتیست، سه شنبه ها در کلیسای جامع صهیون با همراهی گروه کر کلیسای باپتیست شروع به موعظه کرد.

پس کلیسا چندان تأثیرگذار نبود. فشار از طرف دولت وجود داشت و همه احساس می کردند که فرقی نمی کند شما نماینده کدام جامعه باشید. اسقف می گوید افراد با ایمان باید با یکدیگر همکاری می کردند تا نجات پیدا کنند .

پدرسالار ابتکار جدیدی داشت ،کتاب مقدس باید به گرجی ترجمه شود. اسقف سونگولاشویلی به یاد می آورد که در آن زمان این تصمیم خطرناک بود، زیرا هم در جامعه و هم در محافل کلیسا توهین به مقدسات تلقی می شد بر این اساس مخالفان زیادی برای این ابتکار ظاهر شدند.

با این حال پدرسالار محکم ایستاد و در نتیجه یک کمیسیون ترجمه متشکل از چندین عضو ایجاد شد. از جمله مالخاز سونگولاشویلی 23 ساله، منتقد ادبی، فولکلورشناس و شرق شناس، زوراب کیکنادزه، نیسان بابالیکاشویلی، فیلولوژیست و مترجم یهودی گرجستانی، و همچنین مترجم معروف باچانا برگوادزه. پس از سالها کار با آخالکارتی، کتاب مقدس در سال 1989 با کمک انجمن کتاب مقدس بریتانیا منتشر شد.

این برای من غیرقابل باور و افتخار بزرگی بود، اما اگر آن زمان این گفتگو امکان پذیر بود، امروز کاملاً غیرقابل باور است، زیرا بین این دو دوره یک دوره ناسیونالیسم مذهبی وجود دارد که پس از اعلام استقلال گرجستان و ما به وجود آمد و تمام دستاوردهایی را که بین این کلیساها وجود داشت از دست داد.

کلیسای انجیلی-باپتیست حتی امروز نیز به طور فعال در گفتگوهای بین مذهبی شرکت دارد. پروژه های بین ادیان شامل "آکادمی صلح" است که دانش آموزان مسلمان، مسیحی و ایزدی در آن شرکت می کنند. درهای کلیسا به روی انجمن های مذهبی مختلف باز است، به عنوان مثال، جامعه مسلمانان، که با رهبران معنوی آن، کلیسای انجیلی-باپتیست چندین بار مراسم مذهبی تاریخی برگزار کرد. در مراسم عبادی عالی کلیسا، مانند پنج شنبه بزرگ، به طور منظم شرکت می شود و شست و شوی پا توسط مسلمانان شیعه و سنی، ایزدی ها، کاتولیک ها، ارتدکس ها، یهودیان، پیروان کریشنا و غیره انجام می شود. در تقویم مذهبی کلیسای انجیلی-باپتیست گرجستان، روزهای بزرگداشت شخصیت های مسیحی، مسلمان، یهودی، هندو و سایر شخصیت ها به طور ویژه تعیین شده است. مسیحی شوتا روستولی در میان قدیسان ذکر شده است.

کلیسای انجیلی-باپتیست گرجستان یکی از اعضای بزرگترین انجمن باپتیست ها در جهان، اتحاد جهانی باپتیست ها و همچنین فدراسیون باپتیست اروپا است. همچنین یکی از اعضای فعال کنفرانس اروپایی کلیساها است که یک سازمان منطقه ای شورای جهانی کلیساها می باشد. اتحاد جهانی باپتیست به طور فعال از نظر گفتگوهای الهیاتی با کلیساهای کاتولیک رومی، انگلیکن، اصلاح‌شده و ارتدکس همکاری می‌کند.

مسئولیت اجتماعی

اسقف مالخاز سونگولاشویلی از کلیسای انجیلی-باپتیست می گوید:  اظهار همبستگی با همه افراد تحت ستم از مهمترین دستاورد کلیسای ما است . به گفته وی مهمترین چیزی که کلیسا طی سال ها آموخته است مبارزه برای عدالت اجتماعی است زیرا بی عدالتی نیز برای آنها بیگانه نبوده است.

کلیسای باپتیست انجیلی معتقد است که مسئولیت اجتماعی کلیسا عامل مهمی در مبارزه برای عدالت اجتماعی است.

در سال 1999، کلیسا انجمن بشردوستانه "بیتل" را تأسیس کرد. در سال 2005 مرکزی به همین نام افتتاح شد که امروزه از حدود 50 سالمند نگهداری می شود.

در ابتدا، اعضای مسن کلیسا توسط داوطلبانی که تجربه پزشکی کمی داشتند مراقبت می شدند بعداً متوجه شدند که مراقبت از اعضای کلیسا به تنهایی کافی نیست و فعالیت از مرزهای کلیسا فراتر رفت. با این حال این کار نیاز به حمایت مالی داشت زیرا کلیسا نمی‌توانست این کار را به تنهایی با بودجه خود انجام دهد. اسقف روسودان گوتسیریدزه می‌گوید: اتحادیه باپتیست آلمان به ما کمک کرد که هنوز هم فعال است و در مجموع به حدود 400 نفر کمک می‌کند .

این کلیسا همچنین به قربانیان خشونت خانگی و افراد بی خانمان کمک می کند.  و خانه ای برای دخترانی که قربانی خشونت خانگی هستند ساخته شده است، اما امروزه از خانواده های بی خانمان نیز حمایت می کند.

پس از جنگ روسیه و گرجستان در سال 2008، کلیسای انجیلی باپتیست تصمیم گرفت به جوانان آسیب دیده کمک کند. در سال 2009 یک پروژه آموزشی را در محل اسکان آوارگان Tserovani راه اندازی کرد که در آن معلمان استخدام شده دانش آموزان محلی را برای امتحانات در شش موضوع رایگان آماده کردند. مراکز روزانه آموزشی هنوز در تفلیس و کوارلی فعال هستند، جایی که کودکان پس از مدرسه دروس را آماده می کنند.

سالهاست که کلیسا به کودکانی که در خیابان کار می کنند کمک می کند. یک غذاخوری رایگان در گوری فعالیت می کند که در آن ساکنان آسیب پذیر اجتماعی و آسیب دیده از جنگ شش روز در هفته با یک وعده غذایی گرم درمان می شوند.

کلیسای انجیلی باپتیست گرجستان هنوز در حال گذراندن روند اصلاحات و تجدید است. اعضای کلیسا گاهی رویکردها و دیدگاه‌های الهیاتی متفاوتی دارند، اما ارزش‌های مشترک، مدارا و مسئولیت اجتماعی بالا با یکدیگر متحد می‌شوند.

باپتیست ها چه کسانی هستند و چه اعتقادی دارند؟

باپتیستیسم یکی از رایج ترین گرایش های پروتستانی است. حدود 100 میلیون باپتیست در جهان وجود دارد.

کلمه "باپتیست" ریشه یونانی دارد و با سنت غسل تعمید در آب مرتبط است. از قرن نوزدهم، باپتیست ها خود را با این نام می نامند. در زندگی دینی تمرکز مؤمنان به ظهوری که در بزرگسالی تحقق می یابد معطوف می شود. کودکان تا زمانی که با تصمیم خودشان تعمید ندهند رسماً اعضای کلیسا محسوب نمی شوند.

اساس جنبش باپتیست در قرن شانزدهم و مصادف با دوره پس از اصلاحات است. جان اسمیت واعظ انگلیکن به عنوان بنیانگذار جامعه مذهبی نامیده می شود. او بود که برای اولین بار مراسم غسل تعمید را انجام داد، زمانی که ابتدا خود را در آب غوطه ور کرد و سپس همراه خود توماس هلویس را غسل تعمید داد. در سال 1609 اسمیت همراه با حامیان، کلیسای جدیدی را در آمستردام تأسیس کرد. اینگونه بود که اولین انجمن های باپتیست در آغاز قرن هفدهم درهلند ظاهر شد. هنگامی که موج آزار و اذیت مذهبی از انگلستان عبور کرد بخشی از پیروان اسمیت از آمستردام به رهبری توماس هلویس به انگلستان بازگشتند. در سال 1612 اولین جامعه باپتیست انگلستان در لندن تشکیل شد.

یکی از ویژگی های اساسی دکترین باپتیست، اصل جدایی کلیسا از دولت است.این کلیسا سلسله مراتب کمتری دارد و اشکال عبادی کاملاً تجویز شده نیز ندارد.

تاریخ ترجمه:1402/01/14

لینک خبر:

https://www.tdi.ge/ge/page/eklesia-romelic-kalebma-gadaarchines