مجلس ملی جمهوری آذربایجان در جلسه فوق‌العاده خود، اصلاحاتی را در قانون اساسی جمهوری خودمختار نخجوان به تصویب رساند که شامل افزودن نمایندگی رئیس‌جمهور آذربایجان در نخجوان و تعیین شرایط جدید برای انحلال مجلس عالی این منطقه است. این تغییرات روند تمرکز قدرت در دست حکومت مرکزی را تشدید می‌کند.
قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان دارای شش فصل و ۵۰ ماده است که در این قانون خودمختاری آن بدینوسیله آورده شده است؛ خودمختاری نخجوان بر اساس قراردادهای بین المللی مسکو مورخ ۱۶ مارس ۱۹۲۱ و قارص مورخ ۱۳ اکتبر ۱۹۲۱ که هم اکنون نیز معتبر می باشد، شناخته شده است.
