جناح از سال ۱۹۰۶م وارد عرصه سیاست هند شد و به عضویت گنکره ملی، شورای قانونگذاری و حزب مسلم لیگ این کشور درآمد. او برای وحدت مسلمانان و هندوها تلاش میکرد؛ اما درگیری مسلمانان و هندوها او را مجاب کرد تا براساس نظریه دو ملت اقبال لاهوری، طرح کشور مستقل پاکستان را به تصویب برساند. پس از تشکیل کشور مستقل پاکستان، جناح، ریاست آن را بر عهده گرفت.
برخی از نویسندگان شیعه او را در شمار شخصیتهای سیاسی خوجه اثناعشری ذکر کردهاند. بیشتر پژوهشگران و نویسندگان پاکستانی از جناح تصویری از یک اسطوره خللناپذیر و قهرمان ملی ارائه میدهند؛ اما نویسندگان هندی، جناح را ابزار سیاست استعماری انگلیسی میدانند که به پشتیبانی استعمار، هندوستان یکپارچه را دو پاره کرد.
جناح در ۱۸۹۶م، در بیست سالگی، بهعنوان جوانترین فارغالتحصیل هندی، به مقام وکالت دست یافت. وی در همان سال به هند بازگشت و در کراچی اقامت کرد و در ۲۴ اوت ۱۸۹۶م، بهعنوان تنها وکیل مدافع مسلمان، همکاری با دادگاه عالی بمبئی را آغاز کرد. او به سبب شایستگیهایش در حرفه وکالت، در ۱۹۰۰م به عنوان قاضی عالیرتبه دیوان عالی بمبئی انتخاب شد، اما این مسئولیت را نپذیرفت و به وکالت ادامه داد.
ورود به سیاست
جناح، هم زمان با بازگشت به هند، عضو کنگره ملی شد و از این طریق به عرصه سیاست هند راه یافت. او در ۱۹۰۶م نخستین بار به عنوان منشی مخصوص رئیس کنگره ملی هند (دادا بهای ناروجی) در نشست سالانه کنگره در کلکته شرکت کرد.. در ۱۹۰۹م و به نمایندگی از طرف شورای مسلمانان بمبئی در شورای قانونگذاری هند انتخاب شد. جناح اکتبر ۱۹۱۳م، با حفظ عضویت در کنگره، به مسلم لیگ(جامعه مسلمانان سراسر هند) پیوست و در رده بالای این حزب فعالیت کرد و با ایفای نقش میانجی، به برقراری سازش میان هندوها و مسلمانان پرداخت. در ۱۹۱۴م وی در رأس هیئت نمایندگی کنگره عازم انگلستان شد و پس از بازگشت، چند سالی برای ایجاد حسنتفاهم و همکاری بین حزب مسلملیگ و کنگره کوشش کرد و در مذاکراتی که بین مسلملیگ و کنگره در جریان بود و به پیمان لکهنو انجامید، نقش مؤثری ایفا کرد و با تلاش او برنامه اصلاح قانون اساسی، که شامل ضمانتهایی برای حقوق جامعه مسلمانان بود، پذیرفته شد. این پیمان از آنرو که رهبران هندو، مسلمانان را به عنوان موجودیتی سیاسی به رسمیت شناختند، برای مسلمانان شبهقاره نقطه عطفی بود۔ در نتیجه تلاشهای جناح برای اتحاد هندوها و مسلمانان، به او لقبِ سفیر وحدت هندو ـ مسلمانداده شد.
جناح در ۱۹۱۹م در اعتراض به تصویب لایحه رولات در شورای قانونگذاری، دایر بر محاکمه شورشیان بدون دادرسی، از این شورا استعفا کرد. در سالهای ۱۹۲۰ تا ۱۹۴۰م، شاخص سیاست هند، خشونت و تندروی میان هندوها و مسلمانان بود. اما جناح میکوشید با پرهیز از آمیختگی مسائل سیاسی با مذهب، بین هندوها و مسلمانان تفاهم ایجاد کند. در ۱۹۲۰م جناح با انتقاد از تصویب قطعنامه گاندی، به نام «عدم همکاری» با دولت، جلسه عمومی کنگره را، که رهبری آن به دست هندوهای تندرو افتاده بود، ترک کرد و از حزب کنگره کناره گرفت.
او در ۱۹۳۱م چند سال به لندن رفت.جناح از سال ۱۹۳۱ـ۱۹۳۴م در لندن به وکالت اشتغال داشت. در این مدت، سفرهای کوتاهی نیز به هند کرد. در ۱۹۳۵م او به اصرار و تشویق اقبال لاهوری و لیاقت علیخان، به هند بازگشت و رهبری حزب مسلملیگ را، که دچار ضعف و اختلافات درونی شده بود، بر عهده گرفت. با وجود تلاش برای بازسازی و ساماندهی مسلملیگ، این حزب نتوانست در انتخابات مجلس قانونگذاری در سال ۱۹۳۷م، اکثریت کرسیهای مسلمانان را به دست آورد و عملاً کنگره قدرت را به دست گرفت و هیچ یک از اعضای مسلملیگ را به هیئت دولت راه نداد.
خشونت و درگیری بین هندوها و مسلمانان در سالهای ۱۹۳۷ـ۱۹۳۹م شدت یافت. همزمان تجربه ناخوشایند مسلمانان از حکومت هندوها در ایالتهایی که کنگره ملی هند قدرت را در دست داشت، جناح را به پذیرش «نظریه دو ملت» اقبال لاهوری مجاب کرد و به این نتیجه رساند که اگر مسلمانان بخواهند بر پایه دین و فرهنگ خود آزادانه زندگی کنند، ناگزیرند کشوری مستقل داشته باشند[۱۷] اقبال ۲۱ ژوئن ۱۹۳۷ در نامهای، جناح را تنها مصداق رهبری مسلمانان شبهقاره خواند. نظریه دو ملت در قالب «قطعنامه پاکستان» ۲۳ مارس ۱۹۴۰م در نشست مسلملیگ به تصویب رسید. از آن پس درخواست قطعنامه برای تشکیل کشور مستقل پاکستان هدف اصلی و علنی وی شد و او تلاش خود را صرف تحقق آن کرد.
استقلال پاکستان
جناح به برنامه خود برای بازسازی تشکیلات و گسترش پایگاه مردمی حزب مسلملیگ در میان مسلمانان شبه قاره ادامه داد و حزب را به جایگاهی رساند که در انتخابات دسامبر ۱۹۴۵ ـ ژانویه ۱۹۴۶ تقریباً همه کرسیهای مسلمانان را به دست آورد. او فعالانه در مذاکرات استقلال شرکت کرد و در ۱۴ـ۱۵ اوت ۱۹۴۷، تأسیس دولت پاکستان اعلام شد و جناح فرمانداری کل و ریاست مجمع مؤسسان پاکستان را برعهده گرفت. زمانِ کوتاه ریاست و اقتدار وی در دولت پاکستان (۱۵ اوت ۱۹۴۷ ـ ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۸م) صرف نظارت بر استقرار نهادهای حکومتی شد.
جمله معروف جناح در مورد اسرائیل اشغالگر
محمد علی جناح از ابتداء مخالف سیاست های اشغالگرایانه رژیم صهیونیستی بود. چنانچه بعد از استقلال پاکستان، دولت غاصب اسرائیل طی تلگرامی به جناح پیام داد که کشورش با این رژیم روابط خود را برقرار کند ولی جناح در پاسخ نوشت؛ که '' این (اسرائیل) همانند یک خنجر در قلب امت فرو رفته است. این یک دولت نامشروع است که پاکستان ابداً آن را نخواهد پذیرفت''.
جناح و جماعت خوجه اثناعشری
برخی نویسندگان شیعه، جناح را در شمار شخصیتهای سیاسی خوجه اثناعشری ذکر کردهاند. زیرا جناح به مذهب تشیع اثناعشری پیوست. و عضو جماعت خوجه اثناعشری بمبئی شد و به عنوان یکیاز اعضای کمیته مشورتی این جماعت برگزیده شد.
محمدعلی در ۱۹۱۸م با راتان بای، دختر سردینشادپتی، بازرگان پارسی مقیم بمبئی ازدواج کرد. به پیشنهاد او، راتان بای اسلام آورد. بنا بر سند دستنویس ازدواج او، عقد آن دو را شیخ ابوالقاسم نجفی، رهبر وقت شیعیان خوجه بمبئی خوانده است. راتان بای ۱۱ سال بعد درگذشت و با توصیه محمدعلی جناح در قبرستان آرام باغ شیعیان خوجه اثناعشری دفن شد.
نظر شما