آقای ایرونیموس، اسقف اعظم یونان، به مناسبت پنجاهمین سالگرد احیای جمهوری در یونان، مواضع مهمی را مطرح کرد که بخشی از آن‌ها به شرح زیر است:
این سالگرد به عنوان «فرصتی برای تأمل» در گذشته و تعیین اهداف برای آینده مطرح شده است که می‌تواند در همه جهات تغییرات مهمی ایجاد کند. پنجاهمین سالگرد احیای پارلمانتاریسم و دموکراسی در کشورمان (۱۹۷۴-۲۰۲۴) فرصتی بی‌نظیر برای تأمل فردی و جمعی با احساس انتقاد آگاهانه و سازنده است. انتقاد، هرچند دشوار، اما برای پیشرفت بسیار ضروری است. بدون شناخت اشتباهات، کاستی‌ها و ناکامی‌ها و بررسی دلایل آن‌ها، نمی‌توان به پیشرفتی مطلوب دست یافت.
انحطاط فرهنگی، مادی‌گرایی افراطی در دهه‌های اخیر و ورشکستگی اقتصادی کشور، که نتیجه بحران‌های معنوی، ارزشی و نارسایی‌های نهادی است، لکه ننگی بر پیشانی جامعه ماست. این مسائل نشان می‌دهد که بدون ارزش‌های معنوی و اخلاقی، پیشرفت واقعی ممکن نیست.
امروزه مشکلات متعددی در بخش‌های مختلف وجود دارد؛ از جمله در حوزه‌های سیاسی (کیفیت گفتمان و رفتارهای سیاسی و شفافیت)، نهادی، سیاست خارجی و دفاعی (مسائل قبرس، روابط یونان و ترکیه، و موضوعات قومی)، سیاست اجتماعی (عدالت اجتماعی، مهاجرت، جمعیت و انسجام فرهنگی)، آموزش (جهت‌گیری، هویت، کیفیت)، سلامت (دسترسی به خدمات بهداشتی)، محیط زیست (حفاظت از محیط زیست و تعادل برنامه‌ریزی شهری)، فرهنگ (کیفیت فرهنگی)، عدالت (نظام قضایی) و امنیت (مبارزه با بزهکاری).
علت ناکامی‌ها چندگانه، درون‌زا و برون‌زا، اما قطعاً معنوی، ارزشی، فرهنگی و نهادی است. در خصوص کلیسا، کلیسا توانسته است تا حدودی از خودسری‌های دولتی، مداخلات مداوم دولت در امور داخلی خود و مصادره‌های مستمر جلوگیری کند.
کلیسا به دنبال تحمیل الهیات، انسان‌شناسی و جهان‌بینی خود به زور یا با فریب نیست، زیرا به آزادی و حقیقت واقعی الهی که تحمیل‌شدنی نیست، معتقد است. کلیسا به عنوان «نور واقعی» و «آب زنده» برای کسانی که خواهان دیدن و سیراب شدن هستند، عمل می‌کند.
از سوی دیگر، هرگونه ناکامی در این دوران پسااستعماری را می‌توان در عدم سرمایه‌گذاری مؤثر در همکاری میان دولت و کلیسا دانست. به جای آنکه انرژی‌ها صرف همکاری و همبستگی اجتماعی شوند، به نبردهای بی‌ثمر و تلاش‌های بی‌نتیجه برای جدایی دولت از کلیسا هدایت شده‌اند.
سرمایه‌گذاری در آزادی، لیبرالیسم و بینش اروپایی نتوانسته به‌طور مؤثری از پروژه یونان باستان در اولویت اخلاق بر سیاست و همچنین از پروژه مسیحی در ترکیب معنویت، لیبرالیسم و عدالت اجتماعی استفاده کند.
کلیسا خواستار مشارکت در گفت‌وگوی اجتماعی گسترده‌تر با سایر شرکت‌کنندگان (مؤسسات و جامعه مدنی) است و تأکید می‌کند که گفت‌وگوی دموکراتیک باید مورد توجه قرار گیرد و به حاشیه رانده نشود. کلیسا، با الهام از خدا و گوش دادن به مردم، زندگی می‌کند و از هرگونه بیان واقعی دموکراسی که ارزش‌های اساسی و خدشه‌ناپذیر انسانی را برجسته می‌کند، استقبال می‌کند. پیام کلیسا، پیام رستگاری است؛ پیامی «متافیزیکی و جسمانی» که نویدبخش است و نشان می‌دهد که مرگ، چه جسمانی و چه معنوی، پایان راه نیست.
اهداف آینده:
به عنوان اهداف آینده، ایجاد یک دولت توانمند و یک جامعه سالم، بدون وابستگی به مادیات و با ارجاع به ارزش‌های معنوی و فرهنگی، باید در اولویت قرار گیرد. بهبود کیفیت دموکراسی، که نباید صرفاً به برگزاری انتخابات و تغییر حکومت‌ها محدود شود، بلکه باید از طریق گفت‌وگو به مسائل اساسی دموکراسی پرداخته شود، نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین، مدیریت مؤثر پناهندگان و مهاجران و حفظ انسجام اجتماعی چندبعدی، به‌ویژه در سطوح ابتدایی و متوسطه که تأکید بیش از حد بر حافظه ملی و تاریخی ما مشاهده می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد.
کلیسا به دنبال تولد دوباره معنوی و اخلاقی مردم یونان و تعمید دوباره آن‌ها در اصول ایمان است. انتخاب آزادانه «نور» و «آب زنده» و همچنین دستیابی به همبستگی واقعی بین دولت و کلیسا با احترام صادقانه دولت به کلیسا، مورد تأکید قرار دارد. باید امیدوار باشیم که یونان و یونانیان نکات مثبت را جذب کرده و نکات منفی تاریخ پسااستعماری را التیام بخشند.
منبع: CNN یونان، ۲۲ جولای ۲۰۲۴
لینک منبع
نظر شما