وی بیش از بیست مجموعه شعر و دو اثر نثری با عناوین "کتیبه هایی برای خواب‌های فراموش‌شده" و "شصت شوالیه سوار بر الاغ – کتاب اغراق‌ها و استعاره ها" تألیف کرده است. خارانائولی فارغ التحصیل دانشکده زبانشناسی دانشگاه ایوانه جاواخیشویلی تفلیس می باشد.
فعالیت ادبی ایشان از سال ۱۹۵۴ آغاز و اولین مجموعه شعرش در سال ۱۹۶۸ منتشر گردید. وی در مجله ادبی "مناتوبی" همکاری داشته و در سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲ مدیر انتشارات ناکادولی را در سوابق خود دارد . آثار خارانائولی که با زبانی نوآورانه و مدرنیستی، گاه طعنه آمیز و در لهجه پْشاوی و قالب اشعار مردمی سروده شده‌اند و از ابتکارات برجسته فضای شعری قرن بیستم محسوب می شوند.
ایشان به عنوان شاعری نوآور، پرانرژی، دانا و جوان‌دل توصیف شده است که توانست فشارهای دوران شوروی را پشت سر گذاشته و نقش مؤثری در دوره پساشوروی گرجستان ایفا نماید؛ آثار وی تا به امروز از اهمیت و تازگی خود برخوردارند. خارانائولی برنده جوایز متعدد ادبی معتبر گرجی است و از سوی دولت گرجستان به عنوان نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات معرفی شده بود. داستان‌های کوتاه و اشعار او به زبان های آلمانی، هلندی، ایتالیایی، چکی، مجاری، روسی، بلغاری و فرانسوی ترجمه و منتشر شده‌اند.
کتاب‌شناسی
- ترجمه‌هایی از آثار آمریکایی، انتشارات اینتِلِکتی، ۲۰۱۴
- اشعار ۲۰۰۳–۲۰۱۳، انتشارات اینتِلِکتی، ۲۰۱۳
- بازیکن اصلی، انتشارات اینتِلِکتی، ۲۰۱۲
- اشعار ۱۹۵۴–۲۰۰۵، انتشارات اینتِلِکتی، ۲۰۱۲
- کتیبه‌هایی برای خواب های فراموش شده، انتشارات باکور سولاکاوری، ۲۰۰۵، انتشارات پلیترا ال، ۲۰۱۰
- شصت شوالیه سوار بر خر – یا کتاب اغراق‌ها و استعاره‌ها، انتشارات سزانه، ۲۰۱۰
- صد شعر، انتشارات اینتِلِکتی، ۲۰۰۷
- دو صفحه درباره آسمان و زمین، ۲۰۰۵
- کتاب آمبا بساریون، انتشارات آرته، ۲۰۰۳
- کتاب یک بعدازظهر، انتشارات ناکادولی، ۱۹۹۱
- اشعار، انتشارات مرانی، ۱۹۸۸
- دیکته کن، آنجلینا!، انتشارات مرانی، ۱۹۸۵
- آگونیک، انتشارات مرانی، ۱۹۹۱
- عروسک لنگ، انتشارات مرانی، ۱۹۷۳
"مجموعه اشعار (۱۹۵۴–۲۰۰۵)"
مجموعه اشعار بِسیک خارانائولی، مشتمل بر سروده هایی از سال‌های ۱۹۵۴ تا ۲۰۰۵، بازتابی است از نیم قرن میراث پربار ادبی این شاعر برجسته. او که در سنت های فرهنگی گرجستان و جهان مشهور است ، در عین حال از نوآورترین و خلاقترین چهره های ادبیات معاصر به شمار می آید. اشعار او، افزون بر شور زندگی، سرشار از تأملات عمیق و رنجی درونی اند و در زبانی نگاشته شده‌اند که از فراشعر مایه می گیرد. درون مایه آثارش، همزیستی آگاهانه با زمانه، انحطاط اخلاقی، احساس اندوهبار ناتوانی و ناچیزی انسان و جایگزینی عواطف سطحی با نیروی کلامی سنجیده و ژرفاً احساسی را در بر می‌گیرد؛ عناصری که شالوده ادبیات خارانائولی را می‌سازند.
نظر شما