هوش مصنوعی : (Artificial Intelligence) به هوشمندی نشان‌داده‌شده به ‌وسیله ماشین‌ها در شرایط مختلف، اطلاق می‌شود که در مقابل هوش طبیعی در انسان‌ها قرار دارد؛ به عبارت دیگر، هوش مصنوعی به سامانه‌هایی گفته می‌شود که می‌توانند واکنش‌هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی از جمله، درک شرایط پیچیده، شبیه‌سازی فرایندهای تفکری و شیوه‌های استدلالی انسانی و پاسخ موفق به آن‌ها، یادگیری و توانایی کسب دانش و استدلال برای حل مسایل را داشته باشند. بیشتر نوشته‌ها و مقاله‌های مربوط به هوش مصنوعی آن را به عنوان «دانش شناخت و طراحی عامل‌های هوشمند» تعریف کرده‌اند.

کارشناسان بر این باور هستند که هوش مصنوعی زندگی انسان ها را در آینده ، فراتر از حد تصور، تغییر خواهد داد بگونه ای که از خلال آن، میتوان مجموعه ای از رفتارها و فعالیت های متداول را کنترل نمود و سیستمی گسترده از توانایی ها و برنامه های کاربردی (اپلیکیشن ها) قادر خواهند بود بر همه امور کنترل پیدا نمایند. این فن آوری بر بسیاری از امور تاثیرگذار خواهد بود که از جمله بارزترین آن ها (مورد بحث ما در این مقاله) همانا «امنیت ملی» است.

درک این نکته که هوش مصنوعی دیگر بعنوان یک فن آوری بر خواسته از خیال و آینده نگر بشمار نمی رود بلکه بعنوان یک نیاز اساسی در حال حاضر و در زندگی روزمره ما ایفای نقش می کند در سال های اخیر و در بسیاری از کشورها و سازمان ها به یک باور تبدیل شده است، در این راستا و در پرتو تاثیرات احتمالی هوش مصنوعی بر فن آوری ها و با توجه به جایگاه رژیم صهیونیستی بعنوان کشوری پیشرو در این زمینه و همچنین در زمینه « شرکت های نو آفرین » ( (startups؛ گروهی از کارشناسان و نخبگان در سال ۲۰۱۹ میلادی در پژوهشکده مطالعات امنیت ملی گرد هم آمدند تا در خصوص موضوع مهم « هوش مصنوعی و امنیت ملی در رژیم صهیونیستی» نقشه راه مناسب را ترسیم نمایند.

حاصل تحقیقات گروه یاد شده، در کنار سایر تحقیقات ارائه شده، بعنوان «راهنما » به کسانی ارائه شده است که علاقمند به شناخت پدیده هوش مصنوعی و آشنایی با واژگان و اصطلاحات تخصصی این علم می باشند و البته در کنار آن پیشنهادات و راهکارهایی نیز بر اساس نتیجه گیری های گروه مطالعاتی به دست اندرکاران امر ارائه شده است.

این تحقیق حاوی شرح فن آوری و کاربردهای امنیتی هوش مصنوعی می باشد، همچنین وضعیت پیشرفت و نحوه بکارگیری آن در کشورهای پیشرفته جهان و آثار و نتایج و تاثیرات آن در حال حاضر و در آینده بر عرصه بین المللی از جمله « رقابت های تسلیحاتی » را مورد بررسی قرار داده است؛ بگونه ای که در آن وضعیت میدانی در سرزمین های اشغالی به اضافه بسیاری از چالش های موجود در خصوص توسعه و اجرایی نمودن و بکارگیری هوش مصنوعی در زمینه های مختلف بویژه در عرصه های سیاسی و امنیتی، مورد بررسی قرار گرفته اند که به دنبال آن برخی از راهکارها را در خصوص اتخاذ تدابیر لازم در زمینه های تحقیقات، توسعه، برنامه و بودجه لازم، ساختارهای زیر بنایی لازم، منابع انسانی مورد نیاز، قانونگذاری ها، معیارها و ارزش ها و مسائلی از این دست را ارائه نموده است.

نتایج حاصله از این مطالعه، که به تشریح برخی از جوانب آن در این مقاله پرداخته ایم، حکایت از آن دارد که توصیه ها و راهکارهایی در زمینه هوش مصنوعی را به دولت رژیم صهیونیستی ارائه نموده است که در راس آن ها تدوین سیاست های لازم و بعبارتی ریل گذاری و ایجاد نقشه راه در این زمینه می باشد، همچنین تاکید شده است که این فن آوری بسیار مهم و سرشار از چالش ها را فقط به بخش خصوصی و بازار آزاد واگذار ننماید؛ از اینرو می توان این احتمال را برای مطالعه پیش رو متصور بود که بر قدرت اسرائیل در افق آینده در عرصه های مختلف اقتصادی و افزایش توان حفاظت از امنیت ملی و بهبود آن تاثیرگذار باشد.

* هوش مصنوعی و امنیت ملی اسرائیل و راهبرد ارتش آن:

برای درک بهتر از موضوع مورد نظر در این مقاله، بدون شک خواننده باید علاوه بر فهم فن آوری هوش مصنوعی و توانایی های موجود در آن، با مفهوم امنیت ملی و تعاریف کلی آن نیز آشنا گردد از اینرو در این بخش ضمن تعریف کلی از مفهوم مورد نظر، بر تعریف و جایگاه امنیت ملی در درون رژیم صهیونیستی نیز نگاهی خواهیم انداخت.

* امنیت ملی چیست ؟ :

امنیت ملی به الزاماتی اشاره می‌کند که بقای دولت ملی را از طریق به‌کارگیری قدرت اقتصادی، ارتش و توان سیاسی و استفاده از ابزار دیپلماسی حفظ نماید. «امنیت ملی» یک مفهوم غربی و خصوصاً آمریکایی است که در سال‌های پس از۱۹۴۵ رواج یافت.

 در مورد امنیت ملی تعاریف مختلفی ارائه شده‌است. این مفهوم مانند دیگر مفاهیم علوم انسانی، دارای تعریفی واحد و مقبول تمامی یا حداقل بیشتر صاحب نظران نمی‌باشد. ریشه آن عدم اتفاق نیز به تلاش افراد، گروه‌ها و کشورها در تلقی و برداشت متفاوت آن‌ها از این واژه باز می‌گردد. بر همین اساس، مثلاً  آرنولد ولفرز می گوید: «امنیت ملی نماد ابهام آمیزی است که اصلاً ممکن نیست دارای معنای دقیق باشد.»
رابرت ماندل می‌گوید: امنیت ملی شامل تعقیب روانی و مادی ایمنی است و اصولاً جزء مسئولیت‌های حکومت‌های ملی است، تا از تهدیدات مستقیم ناشی از خارج، نسبت به بقای رژیم‌ها، نظام شهروندی و شیوه زندگی شهروندان خود ممانعت به عمل آورند. والتر لیپمن در مورد امنیت ملی چنین گفته‌است: یک ملت زمانی امن است که در صورت اجتناب از جنگ، در معرض قربانی کردن ارزش‌های خود نباشد و در صورت ورود به جنگ بتواند با پیروزی در جنگ، ارزش‌های خود را پاس بدارد

امنیت ملی در دو گفتمان سلبی و ایجابی بیان شده‌است. امنیت ملی در گفتمان سلبی به پاسداری از سرزمین، حاکمیت و مردم در مقابل خطرات و تهدیدات دشمنان کشور معطوف است و گفتمان ایجابی ضمن حفظ منافع ملی به دنبال کسب فرصت‌ها برای توسعه و پیشرفت می‌باشد، بعبارتی دیگر امنیت ملی همانا توانایی حمایت از شهروندان و ارزش های داخلی در برابر تهدیداتی است که از سوی کشورهای متخاصم و گروهک های تروریستی متوجه یک امت می گردد؛ در عبارتی ساده تر و خلاصه تر امنیت ملی همانا ضمانت بقای ملی و حمایت از منافع زیستی می باشد و بالاخره اینکه در تعریفی فراگیرتر می خوانیم که : امنیت ملی همانا محافظت از باورهای جامعه و زیربنای ساختاری آن در کنار نهادها و موسسات و ارزش های اجتماعی می باشد.

علی رغم اینکه نگاه تاریخی و حتی نظری بر این است که موضوع امنیت ملی بیشتر جنبه نظامی را شامل می گردد اما امروزه برای این مفهوم گستره وسیع تری را تعریف کرده اند که اضافه بر تهدیدات نظامی خارجی می توان امنیت ملی را بر امور دیگر نیز مد نظر داشت ، بعنوان مثال سازمان ملل متحد هفت رکن اصلی از ارکان هر جامعه ای را در شمول تعریف امنیت ملی قرار داد که عبارتند از :

امنیت اقتصادی: همانا ایجاد فرصت های شغلی برای جامعه و تدبیر جهت پیشگیری از بروز فقر در آن.

امنیت غذایی: ایجاد تدابیر لازم جهت جلوگیری از گرسنگی و کمبود مواد غذایی.

امنیت بهداشتی:  اتخاذ تدابیر لازم جهت پیشگیری از بروز بیماری ها و تغذیه ناسالم و سوء تغذیه و همچنین تاکید بر حمایت از بهداشت عمومی جامعه.

امنیت زیست محیطی : اتخاذ تدابیر لازم در مقابل حوادث زیست محیطی و جلوگیری از هدر رفتن منابع طبیعی و مقابله با حوادث غیر مترقبه و آلودگی هوا.

امنیت روانی جامعه: اجرای برنامه های لازم جهت جلوگیری از خشونت های فردی، جنایت، خشونت های خانوادگی و بکارگیری کودکان.

امنیت اجتماعی : اتخاذ تدابیر لازم جهت جلوگیری از تشنجات نژادی و دینی و مذهبی و امتال آن ها.

امنیت سیاسی : مقابله با سرکوب های سیاسی و رفتارهای ضد حقوق بشر.

* مفهوم امنیت نزد رژیم صهیونیستی:

بر خلاف بسیاری از کشورهای جهان، مفهوم تعریف شده ای از امنیت بطور رسمی و در قالب سند یا قانونی رسمی که از سوی پارلمان یا دولت صادر شده باشد در اسرائیل وجود ندارد ، در عین حال و بر اساس آنچه که در جامعه متداول است می توان امنیت را بر اساس بنیان هایی همچون : مقابله، هشدار، اتخاذ تصمیمات اساسی و همچنین حمایت و دفاع در طول سال های گذشته دانست .

هدف اساسی از بکارگیری چنین تعریفی همانا ضمانت بقای وجودی رژیم صهیونیستی، ایجاد سیاست های فعال و پیشگیرانه، شناخت و معرفی تهدیدات و دوری جستن از برخوردها و درگیری ها می باشد که در سال های اخیر بدلیل افزایش آنچه که نام تهدیدات تروریستی می نامند و به بهانه مقابله با گروه های مسلحی که با سلاح های قوی تر و موثرتر امنیت اجتماعی داخلی اسرائیل را تهدید کرده و می کنند، با استفاده از این مفهوم (امنیت ملی)، مقابله نمود.

از آغاز هزاره جدید، امنیت ملی اسرائیل از پنج بعد و منظر در نظر گرفته شده و می شود که عبارتند از:

• امنیت خارجی و داخلی.
• روابط خارجی اسرائیل و جایگاه بین المللی آن.
• اقتصاد و منابع ملی.
• حاکمیت (منظور از میزان توانایی جهت اتخاذ تدابیر لازم و اجرای آن ها).
• قدرت و توان جامعه مدنی.

در طول این سال ها و در پرتو تغییرات و تحولات سریع منطقه ای (بویژه در محیط پیرامونی رژیم صهیونیستی) شائول موفاز وزیر دفاع وقت رژیم، در سال ۲۰۰۴ میلادی کمیته ای به ریاست «دان مریدور» تشکیل داد تا موضوع امنیت ملی را به دقت بررسی و نتایج آن را جهت اتخاذ تدابیر لازم اعلام نماید که با نگاهی به سوابق مریدور می توان از اهمیت و حساسیت بالای این کمیته و کاری که به آن واگذار شد بیشتر آگاه شد:

«دان مریدور» سیاستمدار کهنه کار ۷۴ ساله یهودی (متولد ۱۹۴۷ میلادی در قدس) که کار سیاسی و امنیتی خود را در سال ۱۹۶۷ میلادی بعنوان افسر توپخانه در ارتش رژیم صهیونیستی آغاز نمود تاکنون پست ها و مناصب مختلفی را عهده دار بوده که مهم ترین آنها عبارتند از :

• رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت کنیست اسرائیل بین سال های ۱۹۸۴ تا ۸۸ میلادی.
• وزیر دادگستری از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۲.
• وزیر دارایی در سال های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷.
• وزیر مشاور در امور دفاعی و راهبردی در سال ۲۰۰۱ .
• وزیر اطلاعات در سال ۲۰۰۹ .

در بازگشت به موضوع نتایج بررسی کمیته یاد شده در بالا (بررسی و ارائه راهبرد امنیت ملی) که در آوریل سال ۲۰۰۶ میلادی توسط مریدور به موفاز ارائه گردید اگر چه بخش اعظمی از این بررسی، محرمانه و سری بوده و منتشر نگردیده است و بطور رسمی شخص موفاز و وزارت دفاع رژیم مبادرت به اجرایی نمودن توصیه های آن نمود اما تاکنون بصورت رسمی در کابینه و دولت های مختلف روی کار آمده مطرح و بعنوان یک سند رسمی و یا حداقل علنی تاکنون تصویب نشده است در عین حال از خلال ارزیابی عملکرد دفاعی و امنیتی رژیم و از میان برخی اطلاعات موجود، گزارش کمیته ، اهداف نهفته در تبیین مفهوم امنیت اسرائیل را اساس و بنیان کار کمیته اعلام نموده است که عبارتند از :

• تضمین وجودی اسرائیل؛ حمایت از یکپارچگی سرزمین آن؛ تامین امنیت شهروندان و مقیمان آن.
• محافظت از ارزش ها و طبیعت اسرائیل بر اساس اینکه دولتی یهودی، مردمسالار و سرزمین تاریخی مردم یهود می باشد.
• تضمین توانایی اسرائیل بر محافظت از انعطاف پذیری اجتماعی و اقتصادی به سبک و سیاق کشورهای پیشرفته.
• تحکیم جایگاه بین المللی و منطقه ای اسرائیل و تلاش جهت صلح با کشورهای مجاور خود.

همچنین این گزارش به بررسی و معرفی چالش های مختلف پیش روی اسرائیل پرداخته است که برخی از آن ها عبارتند از : چالش سلاح های غیر متعارف، تروریسم داخلی و منطقه ای و چالش رودررویی با ارتش های منظم و کلاسیک.

در ادامه و در بخش ارائه راهکارها، گزارش توصیه نموده است که در سیاست پاسخگویی کلی بهتر است که بر مسائل اساسی و همه گیر متمرکز بود و سایر چالش های امنیتی همچون : مساله فلسطین، عرصه سیاست خارجی، منابع امنیتی (ارتش مردمی)، روند تصمیم گیری ها، روند عملکرد و بروز رسانی دستگاه های امنیتی به دستگاه امنیت داخلی سپرده شوند.

نکته جالب اینکه، دان مریدور و رون الدادی، ده سال پس از انتشار گزارش کمیته ، ضمن بررسی و ارزیابی و به نوعی راستی آزمایی نتایج آن، به همان نتایج اعلام شده رسیدند مبنی بر اینکه هیچ خطری در قالب تهدید متعارف نظامی در آینده نزدیک، بعد وجودی اسراییل را تهدید نمی کند بویژه در پرتو قدرت و برتری نظامی اسرائیل از یکسو و ضعف و ناتوانایی روزافزون جهان عرب از سوی دیگر، همچنان این نظر پابرجا می باشد.

شایان یادآوری است که در گزارش یاد شده به موضوعاتی همچون : ضعف روزافزون جهان عرب، تبیین عواملی که در دهه گذشته بشکل قابل توجهی تغییر کرده و دچار تحول شده اند بویژه امکانات و فن آوری های الکترونیکی که به زعم دست اندرکاران امر بعنوان مهمترین و اساسی ترین عامل در عرصه امنیتی در سطوح مختلف تصدی ، دفاع و یورش تبدیل شده اند که در کنار عامل دیگری که همانا اهمیت گرانمایه در عناصر تشکیل دهنده جنگ نرم بشمار می روند (از جمله آگاهی و ارتباط و قانون و مسایلی از این دست) در کنار ضرورت همکاری و مشارکت با سایر بازیگران بین المللی و منطقه ای؛ مسائلی هستند که بطور جدی در این گزارش به چشم می خورند.

در خاتمه این بخش از مقاله باید اذعان نمود که علی رغم عدم وجود هرگونه سند رسمی که مورد تصویب حکومت رژیم صهیونیستی قرار گرفته باشد اما امکان این وجود دارد که کلیات راهبردی در خصوص مفهوم امنیت ملی در اسرائیل را ترسیم نمود و باید این حقیقت را انکار نکرد که مفهوم یاد شده بنا به شرایط منطقه ای و بین المللی و شرایط سیاسی و امنیتی داخلی هر از چند گاهی ممکن است دچار تغییر گردد اما در عین حال می توان بنیان های اساسی آن را همین سند و تحقیقی دانست که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است، بنیان هایی که برخی از ارکان آن از بدو تاسیس رژیم تاکنون هیچگونه تغییری نکرده است و برخی از آن ها بویژه در دو دهه اخیر دستخوش تغییر و بازبینی شده اند.

*چگونگی تاثیر هوش مصنوعی بر امنیت ملی اسرائیل:

پیشرفت سریع جهت توسعه فن آوری باعث این باور گردیده که هوش مصنوعی در بلند مدت تاثیر بسزایی بر امنیت ملی کشورهای مختلف خواهد داشت، که این باور و اعتقاد تنها مبنای فرضی و گمانه زنی از سوی پژوهشگران و مسئولان عالیرتبه در این زمینه را ندارد بلکه با نگاهی به برنامه های توسعه کشورها برای سال های آینده و همچنین سرمایه گذاری ها و تخصیص بودجه های کلان از سوی کشورهای پیشرو در این زمینه همچون ایالات متحده آمریکا، چین و روسیه می تواند گواه این حقیقت باشد.

از آنجایی که رژیم صهیونیستی از توانایی های پیشرفته ای در زمینه هوش مصنوعی برخوردار می باشد و بنا بر موقعیت داخلی و منطقه ای ویژه خود، نیاز گسترده ای در عرصه امنیت ملی احساس می کند از اینرو می تواند بصورت وسیعی از هوش مصنوعی در عملی ساختن برنامه ها و اهداف خود و با انگیزه تحقق اهداف امنیت ملی و حفظ و نگهداری آن بهره جوید.

در پرتو همین موضوع چنین به نظر می رسد که هوش مصنوعی می تواند تاثیر بسزایی بر ابعاد پنجگانه و اساسی امنیت ملی اسرائیل بویژه از آغاز هزاره سوم داشته باشد که عبارتند از:

• امنیت خارجی و داخلی ( در راس سایر امور) : از خلال بکارگیری سیستم های دفاعی موجود در برنامه های کاربردی هوش مصنوعی در عرصه های هوشمند سازی سلاح ها و سایر سیستم های نظامی.
• روابط خارجی اسرائیل و جایگاه بین المللی آن: با هدف حفظ و ارتقاء جایگاه علمی و پژوهشی اسرائیل و از طریق انتقال فن آوری و علم به سایر کشورها.
• اقتصاد و منابع ملی:  از طریق توسعه و بکارگیری هوش مصنوعی بعنوان عرصه ای پیشرو در اقتصاد اسرائیل که در آن بیشتر بر استفاده از فن آوری ها تاکید می گردد و نه بر منابع طبیعی.
• حکمرانی و حکومت مداری: ارزیابی و نظارت بر تصمیم سازی ها و نحوه اجرا و پشتیبانی از تصمیم گیری ها و همسان سازی ها.
• قدرت جامعه مدنی : بهبود کیفیت نحوه زندگی شهروندان در اسرائیل.

 

با نگاهی به عناصر چهارگانه اساسی موجود در مفهوم امنیت رژیم صهیونیستی که همانا : مقابله، هشدار، پشتیبانی و دفاع می باشند؛ آشکارا می توان به این نتیجه رسید که هوش مصنوعی توانایی تاثیرگذاری و ایفای نقش موثر جهت تحقق هر کدام از این عناصر و همچنین محافظت از آن ها را دارا می باشد که از خلال ادغام با موسسات مختلف نظامی و حتی برپایی سیستمی نوین در درون آن ها محقق می گردد.

هوش مصنوعی می تواند بصورتی وسیع در تحقق بسیاری از اهداف تدوین شده در «راهبرد ارتش دفاعی اسرائیل» که در سال ۲۰۱۸ میلادی توسط «گادی ایزنکوت» فرمانده ستاد مشترک وقت ارتش ارائه گردید ایفای نقش نماید؛ در راهبرد یاد شده چهار راهکار اساسی یاد شده اند که عبارتند از راهکارهای : تهاجمی، دفاعی، پشتیبانی و تامین؛ که برای دستیابی به هر کدام از راهکارهای چهاگانه یاد شده، سخن از اهمیت برتری فن آوری به میان آمده است که بطور طبیعی هوش مصنوعی خود بعنوان عرصه اصلی در زمینه پیشرفت فن آوری بشمار می رود که باید در آن به پیشرفته ترین مراحل نائل گشت و از آن محافظت نمود.

بعنوان مثال، بکارگیری هوش مصنوعی در سیستم های دفاعی و ضدهوایی، که سال های اخیر بطور آشکار و پنهان بیان شده است تاکنون توانسته است که تاثیر بسزایی را در عرصه دفاعی ایفا نماید ؛ همچنین از هوش مصنوعی در سال های اخیر بطور انبوه و گسترده در زمینه های ارتباطات و فن آوری اطلاعات جهت بهبود و افزایش توانایی ها، استفاده شده و می شود.

در سند راهبردی ارتش اسرائیل که به آن اشاره گردید همچنین برای هوش مصنوعی در زمینه های آموزشی و برنامه ریزی عملیاتی جایگاه ویژه ای تعریف شده است که یا از خلال سیستم های برنامه ریزی و همسان سازی و یا از راه بکارگیری فن آوری ها اعمال می گردد بگونه ای که باعث می شود تا به نتایج مورد نظری که سال ها بدلیل استفاده از نیروی انسانی حاصل نمی گردید (بدلیل انبوه داده ها و ارزیابی ها) اکنون با بهره گیری از هوش مصنوعی قابل دسترسی باشد.

اضافه بر آنچه بیان شد، باید اذعان داشت که رژیم صهیونیستی از پیشرفت نسبتا خوبی در زمینه های مختلف فن آوری برخوردار می باشد، از جمله در زمینه هواپیماهای بدون سرنشین (پهبادها) و فن آوری الکترونیکی (سایبری) که دو عرصه مهم امنیتی بشمار می روند که می توان با ادغام آن ها با هوش مصنوعی به نیرویی مضاعف و برتر دست یافت که در حفظ و توسعه و تحکیم امنیت ملی اسرائیل چه از راه نظامی و چه با استفاده از تاثیرات اقتصادی و بین المللی نقش بسیار بسزایی را ایفا می نماید.

*آخر کلام اینکه ...... :

در خصوص موضوع ارائه شده در این مقاله، به انبوهی از مطالب، پژوهش ها، مطالعات تخصصی و مقالات بر می خوریم که از ابعاد مختلف و با دیدگاه های گوناگون به بررسی وضعیت هوش مصنوعی و ارتباط آن با امنیت ملی کشورها پرداخته اند که بدون شک این انبوهی مطالب به ما این نکته را تاکید می کند که فن آوری نوین هوش مصنوعی بویژه در سال های اخیر از اهمیت بسیاری برخوردار گشته است.

اینکه در سال های اخیر بطور آشکار و بیشتر نهان شاهد نوع جدیدی از رودررویی های خرابکارانه از سوی رژیم صهیونیستی بوده و هستیم که بدون شک در آن ها هوش مصنوعی از نقش بسزایی برخوردار بوده موضوعی است که بیشتر به دستگاه های امنیتی و نظامی کشورمان باز می گردد که بدون شک از نگاه و بررسی و حتی مقابله با آن ها غافل نمانده ایم ؛ رویدادهایی همچون رصد و شناسایی مقر نیروهای محور مقاومت در سوریه و همچنین عراق و وارد کردن حملات ایذایی به آنها، رصد و شناسایی تحرکات فرماندهان و شخصیت های عالیرتبه امنیتی و نظامی و حتی علمی کشور و حذف فیزیکی آنها، ایجاد اختلال در گلوگاه های کنترل مراکز و تاسیسات حیاتی و زیربنایی کشور و ........ تنها نمونه های آشکار بهره گیری دشمن از هوش مصنوعی می باشد.

اهمیت بالای موضوع تا به اندازه ای است که رژیم صهیونیستی را بر آن داشته تا در راستای گسترش روابط بین المللی خود و در گام های نخست و حتی شاید پیش از انعقاد هرگونه قرارداد نظامی و امنیتی، به فکر برقراری روابط علمی و دانشگاهی در عرصه های مختلف بویژه در زمینه مورد بحث ما یعنی هوش مصنوعی باشد که نمونه آشکار آن انعقاد قرار داد همکاری علمی و دانشگاهی بین دانشکده هوش مصنوعی محمد بن زاید در امارات متحده عربی و موسسه علوم ویزمن اسرائیل بود که در روزهای نخست عادی سازی روابط بین آنها منعقد گردید.

البته و خوشبختانه، طبق آمار ارائه شده کشورمان ایران رتبه نخست را در بین کشورهای غرب آسیا از نظر تولید علم در حوزه موضوعی هوش مصنوعی داراست اما همین آمار اذعان می دارد که ما از نظر وضعیت استنادی، مشارکت بین المللی در تولید علم و پیشرفت علمی نیاز به تقویت و توسعه داریم، که همین نکته کلیدی و اساسی، مسئولیت دستگاه های حاضر در عرصه بین الملل همچون سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی را چندین برابر می کند که نسبت به معرفی و گسترش و ایجاد روابط بیشتر با محافل علمی و دانشگاهی در گوشه و کنار جهان که در عرصه هوش مصنوعی فعالیت داشته و دارند، بطور جدی تر و به روزتر دست به کار شوند، البته باید اذعان نمود تا زمانی که این موسسات و دستگاه ها همچنان از روش های سنتی و گاه منقرض بهره می جویند و خود در داخل با مقوله هوش مصنوعی کم فروغ ظاهر می شوند طبیعتا نمی توان توقع داشت که در عرصه بین المللی نیز حرفی برای زدن داشته باشند.

زمان آن رسیده است (البته اگر نگوییم که گذشته است و باید سریع تر اقدام کرد) تا ضمن مطالعه و شناخت دقیق؛ متخصصان امر مبادرت به تدوین راهبردها و ارائه راهکارها در عرصه فرهنگی و بین المللی بنمایند تا گام دوم انقلاب را همگام با نوآوری ها و پیشرفت های فن آورانه و با کمترین اتلاف وقت و هزینه، استوارتر و منطقی تر و موثرتر از پیش برداریم.

انور حبیبی نجفی

رئیس اداره توسعه فرهنگی کشورهای عربی غرب آسیا و شمال آفریقا

تیرماه ۱۴۰۰