دکتر پال هندلر[۱] به هیاهویی پاسخ می دهد که در پی اظهارات دکتر لوازی لوشابا[۲] ، استاد دانشگاه کیپ تاون (UCT[۳] )، مبنی بر این که هیچ جنایتی از سوی هیتلر صورت نگرفته است، ایجاد شد.

در طول سخنرانی علوم سیاسی در اوایل آوریل، دکتر لوازی لوشابا از دانشگاه کیپ تاون گفت: "هیتلر هیچ جنایتی مرتکب نشده است. تنها کاری که هیتلر انجام داد این بود که با سفیدپوستان همان کاری را انجام داد که سفیدپوستان معمولاً برای سیاه پوستان در نظر گرفته بودند. " این اظهارات باعث ناراحتی برخی از دانشجویان حاضر در این سخنرانی شد. این امر باعث اعتراض هیئت نمایندگان یهودیان آفریقای جنوبی شد که خواستار تعلیق لوشابا برای تحقیق درباره این موضوع شدند.

در ۱۵ آوریل، مقاله استیون رابینز[۴] در روزنامه Maverick (لوازی لوشابا و قیاس هیتلری او ...) هرگونه شک و تردید در مورد انکار هولوکاست از سوی لوشابا را برطرف کرد. ویدیو را کامل دیدم. ۵۳ دقیقه سخنرانی را با دقت گوش دادم. طرح این نظریه که هیتلر مرتکب هیچ جنایتی نشده است، یک دقیقه (حدود ۱۳ ثانیه) زمان برد که تفسیری جالب از ایدئولوژی علوم سیاسی و تحولات آن بین سه چارچوب تحلیل بود.

هرچند مقاله رابینز خوشایند به نظر می رسد، با این وجود دارای سه محدودیت است. من در ابتدا در نامه ای به روزنامه Maverick، به این محدودیت ها پرداختم. این متن را به منظور دفاع از آزادی نظری و آزادی بیان نوشتم. با وجود درخواست برای تأیید انتشار نامه من، پس از ۴۸ ساعت پاسخی دریافت نکردم. همچنین بعد از سه روز جستجوی پیاپی پس از ارسال مقاله، هیچ اثری از نامه من در سایت Maverick پیدا نشد. متن زیر محتوای مقاله ای است که ارسال کردم.

اول این که، مقاله رابینز تماس های حزب اتحادیه دموکراتیک و هیئت نمایندگان یهودیان آفریقای جنوبی و تحقیقات دانشگاه کیپ تاون را تهدیدی برای آزادی نظری و آزادی بیان معرفی نکرده است. حتی اگر کسی هولوکاست را انکار می کرد (و بگذارید واضح بگویم، لوشابا اینطور نبود)، آیا این دلیل موجهی است که او را به از دست دادن شغل خود، یعنی تعلیق او برای انجام تحقیق و تنبیه تهدید کنیم؟

شایسته است که هم از نظر علمی و هم از نظر مردم سالاری، با افرادی که هولوکاست را زیر سال می برند، با ارائه شواهدی بحث کنیم - و البته شواهد قابل توجهی وجود دارد که آن را رد می کند. حزب اتحادیه دموکراتیک، دومین حزب سیاسی بزرگ در کشور با حمایت انتخاباتی، خواستار تعلیق لوشابا است و شکایتی را به کمیسیون حقوق بشر آفریقای جنوبی ارائه داده است.

گزارش شده است که هیئت نمایندگان یهودی آفریقای جنوبی پرونده را به کمیته فرعی یهودستیزی و حقوقی خود تحویل داده است، اما پیش از آن، به سراغ ماموکتی فاکنگ[۵] ، معاون رئیس دانشگاه کیپ تاون (UCT) رفتند. لوشابا اکنون با تحقیقات داخلی دانشگاه کیپ تاون مواجه است. بدگمانی ویژگی بارز روش های علمی است. هیچ چیز تا زمانی که به صورت غیرقابل تردیدی منطقی در نظر گرفته نشود، به عنوان دانش علمی پذیرفته نمی شود.

تهدید دانش پژوهانی که نظریه غالب را نمی پذیرند، نقض آزادی نظری است. این حق دموکراتیک یک فرد برای برخورداری از آزادی بیان است که در رد هولوکاست، در صورتی که اینطور فکر می کند، بحث کند. تهدید یک کارمند به تعلیق به دلیل دیدگاه های سیاسی یا علمی او، نقض حقوق اساسی وی در تبادل آزادانه اندیشه است.

دوم این که، رابینز تلویحاً به این نکته اشاره می کند که طرح نظر لوشابا در مورد این که "هیچ جنایتی رخ نداده است"، در واقع با مقایسه میزان/ گستره جنایات علیه یهودیان و سیاهپوستان آفریقایی به شیوه ای رقابتی، صورت گرفته است. او به مایکل روتبرگ[۶] اشاره می کند که حافظه رقابتی را نقد می کند. در عوض، رابینز در مورد مفهوم حافظه چند جهته که روتبرگ در کتاب خود بیان کرده و شامل آن عبارت در عنوان آن است، بحث می کند.

با این حال، رابینز هیچ مدرکی ارائه نمی دهد که نشان دهد این همان چیزی است که لوشابا قصد بیان آن را داشته است. لوشابا به خشونت علیه مستعمره نشینان و همچنین خشونت علیه سفیدپوستان اروپایی اشاره کرده و از همان اصطلاح، یعنی "قتل عام" استفاده می کند. این نشان می دهد که او قصد ندارد هیچ یک از این دو دسته را در اولویت قرار دهد و آسیب های وارده بر آنها را با یکدیگر مقایسه نماید. در مقابل، لوشابا به خوبی می تواند یک مدل حافظه رقابتی را نقد کند و ادعا کند که اگر نسل‌کشی های سیاهپوستان آفریقایی توسط اروپاییان جنایت تلقی نمی شود، بنابراین هولوکاست نیز نباید جنایت تلقی شود.

سوم این که، رابینز در هیچ جا به ایدئولوژی صهیونیستی اشاره نمی کند، اما این دقیقاً همان چیزی است که ماهیت گرایی یهودیت و قربانی شدن و رنج استثنایی یهودیان را در بر می گیرد. تام سیگِو[۷] ، روزنامه نگاه و مورخ اسرائیلی، به  دیوید بن گوریون[۸] ، نخست وزیر اسرائیل، اشاره می کند که از هولوکاست به عنوان تنها جنایتی نام می برد که نظیری در تاریخ بشریت نداشته است. در اوج مبارزات ضد آپارتاید، در سال ۱۹۸۹، اسقف اعظم توتو[۹] از آپارتاید آفریقای جنوبی به عنوان بدترین شکل نژادپرستی پس از نازیسم یاد کرد.

در همان سال، در مراسم گرامیداشت هولوکاست در قبرستان یهودیان در پاینلندز[۱۰] ، کیپ تاون شرکت کردم. در این مراسم، سخنگوی بخش استان غربی فدراسیون صهیونیستی آفریقای جنوبی مقایسه توتو با رنج سیاهان در دوران آپارتاید با یهودیان در دوران نازیسم را رد کرد و عقیده داشت که این مقایسه باعث می شود تا میزان و شدت رنجی که یهودیان متحمل شده اند، کمتر از واقعیت در نظر گرفته شود.

ایریس هفتس[۱۱] ، روانکاو اسرائیلی، که خود را تبعید کرده و در برلین زندگی می کند، به حالت رازگونه ای اشاره می کند که ایدئولوژی صهیونیستی در مورد نسل کشی یهودیان و تصور شبه مذهبی "شوآ[۱۲] " منتسب به آن مطرح کرده است. تعصب دینی پیرامون هولوکاست به طور موثری مانع از تحقیق و بررسی درباره آن می شود و آن را به عنوان رویدادی که شامل قربانیان دائمی (یهودیان) و عاملان دائمی (آلمانی ها) می شود، تحریف می کند. این که هیئت نمایندگان یهودیان آفریقای جنوبی و اتحادیه دموکراتیک از لوشابا خواستند که رنج استثنایی یهودیان را بیان کند با مهم جلوه دادن هولوکاست از سوی صهیونیست ها برای منحرف کردن انتقاد از سیاست های نسل کشی اسرائیل علیه فلسطینی ها در غزه منطبق است.

بین سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴، اسرائیل هشت بار به غزه حمله کرد و جان هزاران نفر را گرفت، ده ها هزار واحد مسکونی را ویران کرد و همچنین زیرساخت های اصلی این شهر را از بین برد. در سال های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، تک تیراندازان اسرائیلی حدود ۲۰۰ معترض فلسطینی را در غزه که در تظاهرات شرکت کرده بودند، کشتند. آنها همچنین بیش از ۲۲۰۰۰ غیرنظامی را هدف گلوله قرار داده و زخمی کردند.

این اتهامات دروغین در مورد گفتار آزاردهنده، که به صورتی ضمنی به یهودستیزی اشاره می کند، چیزی بیش از انحراف اذهان عموم از آسیب واقعی علیه شهروندان درجه دوم دولت یهودی اسرائیل نژادپرست و محاصره وحشیانه آنها در غزه و کرانه باختری نیست. با توجه به اینکه لوشابا چندین سال پیش در تاسیس مجمع همبستگی فلسطین در دانشگاه کیپ تاون نقش اساسی داشت، می توان فرض کرد که این انتقام جویی از سوی صهیونیست ها است.

در سال ۲۰۰۹، هیئت نمایندگان یهودیان آفریقای جنوبی شکایتی را به کمیسیون حقوق بشر آفریقای جنوبی علیه یکی از مقامات کنگره اتحادیه های کارگری آفریقای جنوبی ارائه کرد که بر اساس آن، ادعا می کرد در اعتراض به چهارمین حمله اسرائیل به غزه، با نام رمز "Cast Lead"، اظهارات جنجالی علیه جامعه یهودی انجام داده است. کمیسیون حقوق بشر آفریقای جنوبی به این نتیجه رسید که اظهارات این مقام سخنان نفرت انگیز علیه جامعه یهودی است و به او دستور داد که عذرخواهی کند، اما او نپذیرفت.

کمیسیون حقوق بشر آفریقای جنوبی سپس به دادگاه برابری ارجاع داد تا حکم خود را اجرایی کند. در سال ۲۰۱۷، دادگاه تأیید کرد که این مقام در واقع به خاطر نفرت نسبت به جامعه یهودی مجرم بوده است. کنگره اتحادیه های کارگری آفریقای جنوبی به دادگاه عالی تجدیدنظر اعتراض کرد. در سال ۲۰۱۸، دادگاه عالی تجدیدنظر به این نتیجه رسید که اظهارات این مقام مسئول چیزی جز حمایت سیاسی از فلسطین نیست.

دادگاه به این نتیجه رسید که کلمه "صهیونیسم" با کلمه "یهودی" مترادف نیست و حتی اگر این اظهارات برای گروهی از صهیونیست های یهودی ناراحت کننده باشد، این مانع از آن نمی شود که تحت حمایت قانون اساسی قرار گیرد.

و باید چنین باشد، در غیر این صورت حق آزادی بیان که به سختی به دست آمده، با سانسور وحشیانه صهیونیسم تضعیف می شود.

نمایی از موزه یادبود هولوکاست در آشویتس[۱۳]، که بزرگترین اردوگاه کار اجباری و مرگ نازی ها بود.

https://muslimviews.co.za/۲۰۲۱/۰۴/۳۰/the-holocaust-academic-freedom-and-free-speech/