حضرت صوفی صاحب به محض ورود به دوربان در سال ۱۸۹۵، قطعه زمینی را در کرانه های شمالی رودخانه اومگنی در ریورساید، در فاصله ای دور از اقیانوس هند، خرید و خانه ای ساده از چوب و آهن ساخت.

سازنده اصلی یک ایتالیایی بود. هنگامی که مسجد تکمیل شد، تا سال ۱۹۰۳ به عنوان یک مدرسه نیز مورد استفاده قرار گرفت، زمانی که یکی از پیروان آیین زرتشت به نام رستمجی[۵] ، با هزینه خود، یک مدرسه ساخت.

سپس پرورشگاهی برای اسکان یتیمان و مستمندان ساخته شد. بخشی از انتهای شمالی زمین به عنوان گورستان مورد استفاده قرار می گرفت و در مجاورت این قطعه زمین یک خانه سالمندان ساخته شد. در کنار پرورشگاه، یک آشپزخانه و مکانی برای گرفتن وضو بود. در ورودی دربار، مسافرخانه ای برای پذیرایی از مسافران ساخته شد. عاشورخانه ای نیز در اینجا برپا شد. بعداً، در مجاورت دربار، قطعه زمینی در جاده پراسپکت هال[۶] به منظور تدفین خریداری شد. قسمتی از زمین (ضلع غربی) به منظور سکونت برای کسانی که می خواستند در جوار حضرت صوفی صاحب رضوان الله تعالی فرجه الشریف سکونت داشته باشند، استفاده می شد.

بین مزار شریف فعلی حضرت صوفی صاحب رضوان الله تعالی علیه و قبرستان، ساختمانی از چوب و آهن قرار داشت که به عنوان موالیخانه (مرکز احیا) استفاده می شده است. او شخصاً از افراد معتاد به استفاده از مشروبات الکلی و مواد مخدر مراقبت می کرد. به آنها توصیه می شد که از نظر جسمی تمیز باشند، به طور منظم صلوات بفرستند و داروی خانگی دربار به آنها داده می شد. با وجود محیط بسیار معنوی و شخصیت بی نظیر حضرت صوفی صاحب، بیشتر آنها سلامتی خود را بازیافته و به زندگی عادی خود بازمی گشتند.

دواخانه (درمانگاه) در اتاقی در کنار خوابگاه اصلی پرورشگاه قرار داشت. هر پنج‌شنبه، مردم از هر نژاد و مذهب نزد حکیمی حاذق شرایط حاضر می‌شدند و داروی رایگان به همه داده می شد.

ساخت ورودی زیبای دربار، معروف به بلند دروازه و یادآور معماری مغول در هند، در اوایل دهه ۱۹۲۰ آغاز شد و در دهه ۱۹۳۰ با کمک مردم تکمیل شد. الحاقات و نوسازی های جزئی هر از گاهی در ساختمان های مختلف دربار انجام می شد. با این حال، در سال ۱۹۶۸، حادثه غم انگیزی برای دربار روی داد. در نتیجه تصویب قانون مناطق گروهی، این مکان توسط بولدوزرها  تخریب شد تا راه را برای گروه جمعیت سفید باز کند. فقط مزار، مسجد و قبرستان باقی مانده است. دربار مجبور شد برای ادامه فعالیت های خود در خدمت جامعه، دوباره به کنویل[۷] منتقل شود.

منبع :

https://www.sahistory.org.za/place/riverside-mosque-and-mausoleum-umgeni-durban