" بای بائین" خط باستانی بومیان فیلیپین که دارای هفده حرف است و قبل از دوران استعمار اسپانیا بر این سرزمین مورد استفاده عامه بود، در عصر فناوری جدید مجددا آموزش داده می شود.
" امانوئل کاسترو" از حامیان فعالیت های فرهنگی در حال تدریس این خط باستانی، مشهور به " بائی بائین"، به خط آموزان است. این خط قبل از دوران استعمار اسپانیا در سال ۱۵۲۱ میلادی در میان مردم فیلی پین مرسوم بود.
" تایپان لوسه رو" یکی از هنرمندان فیلیپین با غروری قابل تمجید این خط باستانی را به این امید زنده کرد تا بخشی از مباحث بحث انگیز میراث فیلیپین را ترفیع دهد.
تلاش هایی برای استفاده از این خط در هزاره جدید برای استفاده جوانان، مسئولین و جوامع این کشور در حال انجام است. این خط که دارای الفبای هفده بخشی بوده و در حال حاضر محدود به کلاسهای درس تاریخ است قبل از استعمار اسپانیا در میان مردم این خطه واقع در جنوب شرقی آسیا مرسوم بود.
اگر چه فناوری مدرن دست نوشته ها را از خط خارج نموده و نمونه های خوش نویسی کلیشه ای و خط دیجیتال صفحه های کامپیوتر ها و تلفن های همراه را پوشانده است، اما خط " بای بائین" که از کاربرد آن چند صد سال می گذرد، بتدریج روی پیراهن های تک پوش ، خالکوبی ها و تلفن های همراه ظاهر شده است.
در عین حالی که حرکت های خمیده خط " بای بائین" در " اس - ام – اس" های تلفن های همراه به عنوان بخشی از هویت فیلیپین پدیدار شده است، اما در کشوری که دولت آن وجود ۱۳۱ زبان را در میان کلیه اقوام این سرزمین اعلام کرده است، عده ای منتقد نیز می گویند سرمایه گذاری به منظور ترفیع یک زبان باستانی با شرایط فعلی کاری بحث انگیز و غیر اصولی است.
" لوسه رو" سی و یک ساله مبتکر احیاء زبان باستانی و کسی که برای تعلیم خوش نویسی به ژاپن رفت اما پس از بازگشت، هنر خود را برای احیاء زبان باستانی فیلیپین مورد استفاده قرار داد می گوید، ، افتخار می کنم که به این خطوط منحنی نگاه کنم زیرا متوجه می شوم که نیاکان من افرادی باسواد بودند. او می افزاید مایع تاسف است که در سیستم آموزش ما چیزهای دیگری تبلیغ شده و می شوند و این موضوع مانند تاریخ ماست که انگار تاریخ ما با استعمار اسپانیا بر این سرزمین آغاز شده و قبل از آن فاقد تاریخ هستیم.
بر اساس گفته تاریخ دانان " بای بائین" نوعی خط است که قبل از ورود اسپانیا به فیلیپین در سال ۱۵۲۱ میلادی مورد استفاده قرار می گرفت و مسیونر های مذهبی اسپانیایی که به این جا آمدند، قبل از تبلیغ مذهب کاتولیک باید آن را می آموختند و از آن طریق تبلیغات خود را ادامه می دادند نه این که مردم را مجبور کنند تا خود را با الفبای رومی آن ها تطبیق دهند.
اخیرا اقداماتی از سوی برخی از حقوق دانان صورت گرفته است که این زبان باستانی را به عنوان زبان ملی فیلیپین معرفی نمایند، اما برخی از فرهیخته گان معتقدند این زبان تنها در کنار زبان تاگالوگ آن هم در مناطق تاریخی مانیل و نه سراسر کشور کاربرد دارد و لذا نمی توان آن را به عنوان زبان ملی معرفی نمود.
هجی کلمات: در این تصویر که در ۱۵ جو لای سال جاری در موزه ملی فیلیپین گرفته شده است " لیو پانتون" در حال نشان دادن هجی کلماتی است که روی شیشه در موزه ملی واقع در مانیل نوشته شده اند.
حامیان این زبان باستانی معتقدند احیاء آن نوعی پاد زهر برای بهبود حال ملتی است که هنوز با تاریخ استعماری گذشته خود دست و پنجه نرم می کند و عاملی برای گرامیداشت تاریخ بومیان این سرزمین است.
بسیاری در این کشور به خاطر اشغال گری آمریکا در این خطه مهارت و تخصص بالائی را در زبان انگلیسی بدست آورده اند. اسپانیا در سال ۱۸۹۸ میلادی این کشور را به آمریکا واگذار نمود و فیلیپین تنها در سال ۱۹۴۶ میلادی بود که استقلال خود را کسب کرد.
" لی یو امانوئل کاسترو" مدیر اجرائی گروه فرهنگی " سانقابی" به خبرگزاری فرانسه گفت، برخورداری از نحوه نوشتن خودی دست آورد بزرگی محسوب می شود. از سوئی زبان ما زبانی بی طرف است و مانند انگلیسی نیست که پیچیده گی خاصی دارد، او افزود زبان باستانی ما هیچ ضمیر یا حرفی ندارد که جنسیت خاصی را مورد خطاب قرار دهد.
تلاش برای احیاء " بای بائین" در میان جامعه زمانی جدی شد که مجلس نمایندگان فیلیپین در ماه ژانویه سال جاری نوشتن آن را بر روی تابلو ها و شمول در مواد درسی اجباری کرد اما مجلس سنا لایحه را نگاه داشت و بررسی آن را به آینده موکول کرد.
هم اکنون در برخی از مناطق گردشگری ناحیه " بوراگای" این خط باستانی بر روی تابلوها بکار رفته تا اقدامی در برابر گسترش رسم الخط چینی برای گردشگران باشد. البته برخی از حامیان فرهنگ، چنین حرکت هایی را تهدیدی برای دیگر خطوط مرسوم بومی در فیلیپین محسوب می کنند.
انتقاد آنان ریشه در مخالفت شان با اعلام زبان تاگالوگ در سال ۱۹۳۷ میلادی به عنوان زبان ملی دارد که در حال حاضر زبان فیلیپینی نامیده می شود و لذا احیاء زبان باستانی " بای بائین" را ضربه دیگری به موقعیت فعلی چند زبانه بودن جامعه می دانند.
" مایکل پانگی لی نان" از حامیان خط " کولی تان" که خط ویژه استان " پامپانگا" واقع در ناحیه شمالی کشور است می گوید، فیلیپین تنها به کشوری برای تاگالوگ زبان ها تبدیل شده و این بار ارتقاء خط" بای بائین" به منزله حذف کامل هویت دیگر اقوام کشور است.
" مایکل پانگی" در پست الکترونیکی ارسالی به خبرگزاری فرانسه خاطر نشان کرد، دولت فیلیپین ما را که مردم ساکن استان " پامپانگا" هستیم خجالت زده کرده زیرا در سخن گفتن به زبان بومی خویش محدودیت داریم و اگر می خواهیم فیلیپینی محسوب شویم باید به تاگالوگ صحبت کنیم.
بر اساس گزارش یونسکو، از هفده الفبای ثبت شده زبان فیلیپین شامل حروف بی صدا و صدا دار، تنها چهار حرف در میان جوامع بومی این کشور باقی مانده اند.
خوش نویسی : در این تصویر که در تاریخ ۲۲ ژوئن ۲۰۱۹ گرفته شده ، " تایپان لوسه رو" هنرمند خوش نویس فیلیپینی در حال نگارش شیوه خوش نویسی خط " بای بائین" است.
آیا صرفا کار جدیدی است؟
" جی ِاناجه" رئیس گروه"" بای بائین بوهائین" گروهی که برای تصویب قانون مربوط به زبان باستانی تلاش می کنند می گوید، هنگامی که پای یک بحث ملی در میان است، باید زبانی را در نظر گرفت که اکثریت آن را می شناسند.
اما در عمل به میان آوردن یک خط باستانی در عصر مدرن، آموزش آن در مدارس و قرار دادن آن در شرایطی که با زندگی قرن بیست و یکم بخواند چالش بزرگی است.
" هوزه لیتو دِلوس ری یس" استاد درس " نویسندگی مبتکرانه و فرهنگ عامه" دانشگاه "سانتاتوماس "مانیل عقیده دارد، این اقدام صرفا یک کار جدید و نمایشی است و نمی تواند به عنوان محملی برای مکاتبات بکار رود و قانون گذاران بهتر است به بهبود و ارتقاء لوازم آموزشی و حقوق مدرسین توجه بیشتری معطوف نمایند.
" ویرهیلیو آلماریو" رئیس کمیسیون دولتی زبان و فرهنگ و در عین حال رئیس NCCA ، اظهار می دارد، بهتر است در راستای خط های از دست رفته و عملی بودن استفاده از آن ها حرکت کنیم. ما باید در این زمینه به دقت تعادل را حفظ نمائیم. لذا باید از زبان فیلیپینی به عنوان پل استفاده کنیم در حالی که به زبانهای جوامع مختلف این کشور احترام بگذاریم.
حامیان زبان فیلیپینی نیز در موضع مخالف کسانی که معتقد به لحاظ نمودن تفاوت ها هستند می گویند، فیلیپینی ها باید به شرایط حال حاضر کشور به عنوان یک کشور چند زبانه نگاه کنند.
" کریستین کابوآی" هنرمند فیلیپینی – آمریکایی خط " بای بائین" خطاب به خبرگزاری فرانسه گفت، فرهنگ یک کشور قلب و روح آن سرزمین است. مشکل ما این است که به خاطر ذهنیت استعماری برای آن ارزش قایل نیستیم.
" لوسه رو" هنر مند خوش نویس در پاسخ به این سوال که آیا فکر نمی کند توجه به خط " بای بائین" یک مُد زود گذر است؟ قویا پاسخ داد، این یک امر حیاتی برای فیلیپینی هاست که در طول زمان به اهمیت زبان باستانی خود پی ببرند. او افزود، توجه به این زبان بخشی از فرهنگ و هویت ماست و اگر آن را فراموش کنیم انگار که بخشی از خویشتن خویش را دور انداخته ایم.
منبع خبر: خبرگزاری فرانسه
نظر شما