1.مقدمه

تا همین اواخر، مفهوم تمایلات جنسی مرد-مرد، حداقل در جامعه معاصر ژاپن، یک موضوع تابو مورد بحث بود. با این حال، همانطور که ژاپن شروع به ادغام بیشتر با سیستم جهانی - هم از نظر اقتصادی و هم از نظر اجتماعی - کرده است، دیدگاه‌های شهروندان ژاپنی در مورد ترجیحات جنسی، و به‌ویژه در مورد همجنس‌گرایی، جهانی تر و مداراتر شده است. با وجود این، برخی بر این باورند که همجنس‌گرایان را نمی‌توان در مرکز جهان‌بینی ژاپنی در نظر گرفت - مقیاسی که تعیین می‌کند تا چه حد می‌توان فرد را در مرکز تمدن ژاپن تلقی کرد.

2.ریشه ی تاریخی همجنس گرایی در ژاپن

از لحاظ تاریخی، روابط همجنس گرایان در ژاپن هرگز به همان شکلی که در نیمکره غربی تمایل داشتند، مورد بی مهری یا بی توجهی قرار نگرفته است. محققانی از جمله واتانابه و ایواتا (1989: 26) استدلال کرده‌اند که از قرن هفدهم، هم زمان با «عصر طلایی، قابل مقایسه با دوران یونان باستان» همجنس‌گرایی در ژاپن حتی مورد استقبال قرار گرفته و در میان ژاپنی ها به خوبی شناخته شده بود. همجنس گرایی در جامعه ژاپن، به ویژه در بین گروه های سامورایی، رواج داشته است. با این حال واتانابه و ایواتا همچنین خاطرنشان می کنند که در این «عصر طلایی»، همجنس گرایی به عنوان یک سنت فرهنگی رایج گسترش یافت و مورد حمایت همه طبقات مردم قرار گرفت. از راهبان گرفته تا دهقانان و بورژوازی.

در نهایت، در دوره دیگر، همجنس‌بازان بسیار کم بود. کار ماکاتو (1994) استدلال می کند که این تساهل با نزدیک شدن به دوران میجی پایان یافت. او به ناپدید شدن فرهنگ سامورایی و صدها کاگما (فاحشه‌های مرد، اغلب با لباس‌های مشابه) اشاره می‌کند که بسیاری از مردم، آن‌ها را تجسم زیبایی می‌دانستند.

واتانابه و ایواتا (1989: 13) بر این مبنا هستند و استدلال می‌کنند که «انحطاط سنت همجنس‌گرایی کاملاً موازی با زیبایی است که توسط زنان تسخیر شد.».

آنها در ادامه استدلال می کنند که آغاز دوره میجی و انقلاب صنعتی متعاقب آن، نقشی مهمی ایفا کردند، زیرا دولت میجی به دنبال این بود که ایده زیبایی را از طریق نشر ایدئولوژی در رسانه های چاپی تازه تأسیس، دور کند. دولت میجی برای تحقیر اعمال همجنس گرایی، یک گروه دگرجنس گرا را در برابر این گروه بیگانه مورد استفاده قرار داد و در این جریان از رسانه های چاپی بهره برداری کرد. مدت کوتاهی پس از آغاز به کار میجی، قانون لواط در سال 1872 تصویب شد که به مدت هشت سال در کتاب قانون باقی ماند. از این دوران به بعد، همجنس گرایی به عنوان یک ناهنجاری جنسی یا نوعی کمبود و انحراف شناخته شد.

بنابراین می‌توانیم استدلال کنیم که تمایلات جنسی مرد-مرد در ژاپن، در یک زمینه تاریخی، تصویری ترکیبی را نشان می‌دهد. علیرغم رشد فزاینده درونگرایی پس از آغاز دوره میجی، قبل از آن، دانشگاهیان تمایل داشتند که موافق باشند که همجنس گرایی مردانه هرگز به عنوان یک نوع نقص در نظر گرفته نمی شد. بنابراین، می‌توانیم این بحث را مطرح کنیم که همجنس‌گرایان در واقع به میزان کمتری به اندازه آنچه در ژاپن معاصر هستند به حاشیه رانده شده‌اند.

مفهوم «مزد بگیر» (کارگر مرد حقوق‌بگیر) نشان می‌دهد که در ژاپن معاصر، یک مرد ژاپنی غیرعادی کیست و چه انتظاراتی از یک مرد وجود دارد. هیداکا (2010: 392) می نویسد، ساختار مردانه هژمونیک ژاپن، شاخصی را برای مردان حقوق بگیر  و آنچه در جامعه ژاپنی از نظر فرهنگی قابل قبول و مورد انتظار است قرار می دهد و در نتیجه ساختار اجتماعی مردسالارانه آن را توجیه می کند. با در نظر گرفتن این موضوع، رابطه بین این مردانگی اجباری و جنسیت مرد-مرد مستلزم بررسی بیشتر است. به هر حال، همانطور که مک‌للند (2005) استدلال می‌کند، جامعه ژاپن نه تنها از حقوق‌بگیر انتظار دارد که در محل کار مولد باشد، بلکه در خانه نیز تولیدمثل داشته باشد. مک‌للند خاطرنشان می‌کند که بسیاری از همجنس‌گرایان ژاپنی به دلیل عدم تمایل به ازدواج و داشتن فرزند، در محیط کار با مشکلاتی مواجه می‌شوند، بنابراین در برابر مرد ایده‌آل حقوق‌بگیر مقاومت می‌کنند.

علی‌رغم این، می‌توان این دیدگاه را مطرح کرد که ساخت مردانگی در ژاپن معاصر از یک سفتی ساختاری که در حقوق بگیر ایده‌آل می‌بینیم، در حال تغییر است. رابرتسون و سوزوکی (2003) استدلال می‌کنند که افزایش خانواده‌های دو کارگری که هر دو والدین در آنها شاغل هستند، نقش مهمی در این امر ایفا کرده است. این یک مفهوم جدید در ژاپن معاصر است چرا که از جامعه ای که در آن مرد تنها نان آور خانه بود در حتا گذر هستیم. لذا، اخیراً تأکید بسیار بیشتری بر ایجاد فرهنگی شده است که در آن مردان باید نقش پدری دلسوز را در کنار شغل خود ایفا کنند. مسلما یک پیامد مثبت این ساختار و تغییر معنای مرد ژاپنی این است که ویژگی‌های شخصی مانند مراقبت یا پرورش به تدریج ارزشمندتر می‌شوند - ویژگی‌های شخصی مردان همجنس‌گرا تمایل دارند به انها هم نسبت داده شوند.

3.قانون و همجنس گرایی

قوانین ژاپن در مورد مسائل دگرباشان جنسی(LGBT) در مقایسه با بسیاری از کشورهای آسیایی نسبتاً لیبرال است و از سال 1880 همجنس گرایی قانونی است، اما ​​همجنس گرا بودن بصورت آشکار تا حد زیادی تابو باقی مانده است. ازدواج همجنس‌گرایان غیرقانونی است و شینزو آبه، نخست‌وزیر پیشین ژاپن، با تلاش‌ها برای قانونی کردن آن مخالفت کرد. ازدواج همجنس گرایان در 27 کشور و همچنین تایوان که چین آن را استانی خودمختار( خودسر) می داند، قانونی است. تایوان در ماه مه 2019 ازدواج همجنس گرایان را قانونی کرد. تایلند هم پیش نویس لایحه ای را تهیه کرده است که زوج همجنس را به رسمیت می شناسد.

در حالی که نظرسنجی‌ها حمایت قاطع از حقوق همجنس‌گرایان را نشان می‌دهد، اکثر افرادی که خود را دگرباش جنسی می‌دانند، می‌گویند که تمایلات جنسی خود را مخفی نگه می‌دارند تا احترامی که برای هماهنگی در کشور وجود دارد، حفظ کنند. الکساندر دمیرنکو، رئیس مشترک وکلای LGBT و شبکه متحدان، یک سازمان غیردولتی که حقوق دگرباشان جنسی را ترویج می کند.

 دادگاهی در ژاپن در ۱۷ مارس  2021(۲۷ اسفند) اعلام کرد به رسمیت نشناختن ازدواج همجنسگرایان، مخالف قانون اساسی است. کنشگران حقوق دگرباشان و برابری‌خواهان در ژاپن بی درنگ از این تصمیم استقبال کردند زیرا این نخستین بار است که چنین نظری در مورد به رسمیت شناخته شدن ازدواج همجنسگرایان در این کشور اعلام می‌شود.

دادگاه ساپورو در شمال ژاپن به طور دقیق‌تر گفته است که به رسمیت نشناختن ازدواج دو فرد همجنس با ماده ۱۴ قانون اساسی ژاپن که می‌گوید «همه شهروندان در برابر قانون برابرند» منافات دارد.در میان کشورهای عضو گروه ۷، ژاپن تنها کشوری است که هنوز ازدواج افراد همجنس را قانونا به رسمیت نمی‌شناسد. «ازدواج برای همه» در ایتالیا، عضو دیگر گروه ۷ هم هنوز به رسمیت شناخته نمی‌شود اما در این کشور زندگی مشترک زوج‌های همجنس از سال ۲۰۱۶ قانونی شده است.‌(یورونیوز)

4.سیاسیون همجنسگرا

4-1. تایگا ایشیکاوا دگرباش جنسی با ارزوی قانونی کردن ازدواج همجنس بازان

تایگا ایشیکاوا   石川大我 متولد  ۱۹۷۴، سیاستمدار ژاپنی و فعال دگرباشان جنسی است. او در سال 2019 با پیروزی در انتخابات مجلس مشاوران ژاپن به عضویت  این مجلس انتخاب شد. پیش از این، او در آوریل 2011 به عضویت مجمع توکیو بخش توشیما انتخاب شده بود. او در کنارWataru Ishizaka  واتارو ایشیزاکا، دو سیاستمدار مرد آشکارا همجنسگرا بودند که در تاریخ ژاپن در انتخابات پیروز شدند. واتارو ایشیزاکا، که آشکارا همجنسگرا بود، در همان انتخابات به عضویت شورای بخش ناکانو در توکیو انتخاب شد.

تایگا ایشیکاوا، فارغ‌التحصیل دانشکده حقوق دانشگاه میجی گاکوین و اهل سوگامو است. قبلاً به عنوان منشی میزوهو فوکوشیما، رئیس حزب سوسیال دموکرات SDP خدمت می‌کرد و در سال 2004 سازمان حمایت از مردان همجنس‌گرا را تأسیس کرد.

در اکتبر 2013، او برای ریاست حزب سوسیال دموکرات نامزد شد، اما در برابر تاداتومو یوشیدا، عضو شورای نمایندگان شکست خورد. ایشیکاوا که اولین نامزد آشکارا همجنسگرا برای رهبری یک حزب پارلمانی در تاریخ ژاپن بود، پس از انتخابات توسط سرمقاله ای در ژاپن تایمز به عنوان کسی که هم می توانست "دارایی با ارزشی برای SDP باشد" و هم " به انتقال صدای افراد به حاشیه رانده شده، از جمله کارگران شاغل کاذب(نامنظم) و اعضای جامعه همجنس گرایان، تا اطمینان حاصل شود که آنها در سیاست محلی و ملی منعکس می شوند، کمک کند" شناخته شد. ایشیکاوا در سال 2018 از SDP خارج شد و نامزدی حزب دموکراتیک قانون اساسی ژاپن را در برای انتخابات مجلس مشاوران نوامبر2019 دریافت کرد.

تایگا ایشیکاوا 45 ساله، اولین قانونگذار مرد همجنس گرا در ژاپن (عضو مجلس مشاوران)، معتقد است ازدواج همجنس گرایان در طول دوره شش ساله او قانونی خواهد شد. تایوان اولین کشور آسیایی است که اجازه داد، اتحادیه همجنس گرایان تاسیس شود.

تایگا ایشیکاوا به لابی موفقیت آمیز دولت ژاپن برای اصلاح موافقت نامه ای کمک کرد که به شهروندان ژاپنی اجازه می دهد با اتباع خارجی همجنس خود در کشورهایی که ازدواج همجنس گرایان قانونی است ازدواج کنند.

تایگا ایشیکاوا  Taiga Ishikawaبا همان طرح جنجالی اش که خواستار برابری ازدواج بود، با عضویت در حزب دموکراتیک قانون اساسی، همچنین تاسیس اولین حزب علنا ​​دگرباشان جنسی ژاپن در سال 2013 ، به مجلس مشاوران برگزیده شد. ایشیکاوا معتقد است: «از اوایل دهه 2000، موضوع ازدواج همجنس گرایان پیشرفت چشمگیری داشته است و مطمئنم این اتفاق در شش سال دوره عضویتم در مجلس مشاوران، اتفاق خواهد افتاد.

ایشیکاوا معتقد است انتخاب او نشان داد که تعداد فزاینده ای از مردم ژاپن از ازدواج همجنس گرایان حمایت می کنند. او گام‌هایی را که اخیراً در کشورهایی مانند اکوادور و ایرلند شمالی در جهت برابری ازدواج برداشته شده است، اگاه است. و مشاهده پذیرش رو به رشد ازدواج همجنس‌گرایان در خارج از کشور برای جامعه ی دگرباشان جنسی ژاپن فوق‌العاده اثرگذار و دلگرم کننده است».

با این حال، با پیروزی حزب حاکم آبه در انتخابات مجلس مشاوران، مدافعان حقوق دگرباشان جنسی با مخالفین سرسختی روبرو هستند. آبه 64 ساله نخست وزیر پیشین و مفتول، در یک مناظره تلویزیونی مخالفت خود را با ازدواج همجنس گرایان اعلام کرده بود. از این رو، هرچند یک همجنس‌گرا در پارلمان، دگرباشان جنسی ژاپن را نمایندگی میکند، اما در عین حال هنوز قوی‌ترین حزب پارلمان مخالف ایده ی برابری ازدواج است.

خانم کاناکو اوتسوجی، 48 ساله، اولین قانونگذار علناً ​​لزبین ژاپنی، در ژوئن 2019  لایحه" برابری ازدواج " را تهیه کرد، اما حزب حاکم لیبرال دموکرات و حزب ائتلاف آن، کومیتو، از بحث در مورد آن خودداری کردند.

خانم کاناکو اوتسوجی فعال حقوق دگرباشان جنسی ژاپنی، عضو مجلس نمایندگان از حزب دموکراتیک قانون اساسی ژاپن و کاراته‌کا و تکواندوکار بازنشسته است. او همچنین عضو سابق مجلس مشاوران و عضو سابق مجلس استانی اوزاکا (آوریل 2003-آوریل 2007) است. یکی از تنها هفت زن در مجلس 110 عضوی اوزاکا، اوتسوجی نماینده حوزه انتخابیه ساکای-کو، شهر ساکای بود. در ماه مه 2013، پس از استعفای یکی از اعضای حزبش در مجلس، اوتسوجی اولین عضو همجنس‌گرای آشکار دایت ملی شد، اما دوره ی عضویت او در ژوئیه به پایان رسید. او در انتخابات عمومی 2017 یک کرسی به دست آورد و اولین عضو آشکارا همجنسگرا در مجلس نمایندگان شد.

4-2. کاناکو اوتسوجی  فعال حقوق دگرباشان جنسی

کاناکو اوتسوجی یک فعال حقوق دگرباشان جنسی ژاپنی و عضو سابق مجلس مشاوران ژاپن است. اوتسوجی نماینده حوزه انتخابیه ساکای-کو، شهر ساکای یکی از تنها هفت زن در مجلس 110 عضوی اوزاکا، بود. او کاراته کا و تکواندو کار بازنشسته است. او امیدوار بود در سال 2000 به المپیک سیدنی برود اما در راهیابی به تیم ملی ناموفق بود.

اوتسوجی در آوریل 2003 به عنوان یک مستقل در انتخابات شرکت کرد و در سن 28 سالگی جوانترین فردی شد که تا کنون به مجلس اوزاکا انتخاب شده است. او بعداً به رنگین کمان و سبزها، (یک ائتلاف سیاسی جدید ژاپنی) پیوست که به توسعه یک جامعه جایگزین مبتنی بر سیاست های زیست محیطی، ایده های سیاسی مشارکتی و تمرکززدایی اختصاص داشت.

در سال 2005، خانم اوتسوجی در ایجاد یک تغییر قانونی که به زوج های همجنس اجازه می دهد، مسکن را از شرکت مسکن استان اوزاکا اجاره کنند، نقش مهمی داشت، امتیازی که قبلا برای زوج های متاهل محفوظ بود. از آنجایی که ازدواج همجنس‌گرایان تحت قوانین ژاپن به رسمیت شناخته نمی‌شود، زوج‌های همجنس‌گرا در اوزاکا قبلاً اجاره مسکن عمومی را غیرممکن می‌دانستند.

مارس تا آوریل 2006، اوتسوجی در کنفرانس جهانی انجمن بین المللی لزبین ها و همجنس گرایان در ژنو شرکت کرد. او با نمایندگانی از مرکز ملی برابری تراجنسیتی ها، انجمن ملی مراکز اجتماعی دگرباشان جنسی، گروه ملی همجنس گرایان و لزبین ها، آزادی ازدواج و دموکرات های استون وال (دموکرات‌های استون‌وال، که شناخته می‌شوند، گروهی در درون حزب دموکرات هستند که از موضوعات مرتبط با دگرباشان آمریکایی دفاع می‌کنند و در برخی ایالت‌های امریکا با نام دموکرات‌های LGBT نیز شناخته میشوند.) ملاقات کرد. اوتسوجی در آوریل 2007 در انتخابات مجدد شرکت نکرد. اولین دوره ی عضویت او در مجلس اوزاکا در 29 آوریل 2007 به پایان رسید.

پژوهشگر روابط بین الملل: محمدعلی هژبری

رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ژاپن(توکیو)

Japan's Parliament and other political institutions, EPRS | European Parliamentary Research Service -

https://www.sangiin.go.jp/eng/guide/organ/index.htm

www.europarl.europa.eu/thinktank

https://en.wikipedia.org/wiki/Kanako_Otsuji

https://en.wikipedia.org/wiki/Taiga_Ishikawa

https://www.studocu.com/en-gb/document/oxford-brookes-university/minorities-and-marginality-in-contemporary-japan/