مشتاق اسد از جمله پنج نفر اول پاکستانی غیر روحانی بود که برای یک برنامه تحصیلی دو ساله در اوایل دهه 1980 به رم فرستاده شد تا از مشارکت مردمی بهره برداری شود. این دو دهه پس از دومین شورای واتیکان (1962-1965) بود که بر نقش افراد غیر روحانی در مأموریت کلیسا تأکید کرد.
فقط دو نفر از آن پنج نفر به خانه بازگشتند. اسد 65 ساله می گوید که از آن زمان، سلسله مراتب حمایت مالی از افراد غیر روحانی را برای تحصیل در خارج از کشور متوقف کرد، که ترجیح می دهد مانند سایر مردان پاکستانی شلوار قمیز سنتی (تن پوش با شلوار چین دار) بپوشد.
اسد پس از بازگشت به وطن، بیش از یک دهه در مرکز ملی آموزش تعلیم آموزگاران در خوشپور، در ناحیه فیصل آباد، تدریس کرد. اکنون او زمانی را صرف ارائه بازتاب های کتاب مقدس در کانال یوتیوب خود با بیش از 4000 مشترک، از خانه ساده خود در مالخانوالا، روستایی در استان پنجاب می کند.
هفت دهه پس از دومین شورای واتیکان، «هیچ حضور غیر مذهبی در هیئت های تصمیم گیری کلیسا وجود ندارد. تنها کار آنها آمدن به کلیسا، گوش دادن و بازگشت به خانه است. گویی ما برای شنیدن به دنیا آمده‌ایم، در حالی که روحانیت همه حرف‌ها را انجام می‌دهد.»
او گفت که در کشوری با اکثریت مسلمان، نقش غیر مذهبی ها "آگاهانه به تلاوت، جمع آوری عشر و اهدای گلدسته به کشیشان و اسقف ها محدود شده است."
حتی در هنگام تصمیم گیری از معلمان نیز مشورت نمی شود. آنها کارگران حقوق بگیر محسوب می شوند. کلیسا مشارکت افراد غیر روحانی به ویژه زنان را نمی پذیرد. اسد به یک متکلم غیر روحانی گفت: هنوز آماده دیدن آنها در نقش های رهبری نیست.
فقدان دید شبانی
امانوئل ننو، تنها فرد دیگری که پس از تحصیل در رم به خانه بازگشت، گفت که کلیسای پاکستان فاقد دیدگاه شبانی روشن است که این منجر به مشارکت ضعیف مردم می شود.
«به طور کلی هیچ دیدگاهی وجود ندارد. تعلیم و تربیت تنها به کودکان محدود شده است. بسیاری از مدیران مدارس احساس می کنند که وظیفه آنها اداره موسسات بدون درک هویت کاتولیک آنهاست.
ننو، دبیر اجرایی کمیسیون اسقف کاتولیک برای کاتکتیک، گفت که اسقف ها باید حداقل در یک دهه آینده طرح شبانی خود را بازبینی کنند.
او در سال 1992 اولین مدیر غیرعلمی مرکز آموزش کراچی شد و این سمت را تا سال 2002 حفظ کرد.
ما هیچ ایده روشنی نداریم. ننو گفت: هیچ تلاش جمعی برای تصمیم گیری در مورد اینکه چه کاری انجام دهیم یا به کجا هدایت کنیم وجود ندارد.
به گفته اسد، مشکل عمده دیگر ناتوانی کلیسای محلی در به روز رسانی خود است. او گفت: «روحانیت پاکستان هنوز در دوران پیش از واتیکان دوم زندگی می کند.
همیشه به مردم عادی یادآوری می شود که اسقف ها و کشیشان ستون های کلیسا هستند. آنها نه می‌خواهند اظهارات پاپ فرانسیس طرفدار مذهبی‌ها را به اشتراک بگذارند و نه تشویق کنند.»
جوامع اساسی مسیحی (BCC) که در اواخر دهه 1980 توسط خانواده مری معصوم سریلانکا برای اعتلا و توسعه مردم محلی تأسیس شد، می‌توانست این دیدگاه را گسترش داده و در مورد مشارکت غیر روحانی شفاف‌سازی کند.
اما تشویق نمی شود. اسد گفت: «بسیاری از کشیش ها معتقدند BCC به معنای ناقوس مرگ برای قدرت های آنها است.
پدر امانوئل عاصی، متکلم برجسته در پاکستان، با این موضوع موافق است. «بیشتر کمیسیون‌های کلیسا توسط کشیش‌ها اداره می‌شوند، زیرا اسقف‌ها به مردم عادی اعتماد ندارند. با مردم عادی به عنوان خدمتکار یا داوطلب رفتار می شود. کشیش ها بخشی از یک کلیسای نهادی، سلسله مراتبی و بسیار متمرکز باقی می مانند.
بی اهمیت و فقر زده
پاکستان حدود 3 میلیون مسیحی دارد که نیمی از آنها کاتولیک هستند. اما در مجموع آنها یک اقلیت کوچک 1.27 درصدی از حدود 230 میلیون نفر و 96 درصد مسلمان هستند.
رهبران اقلیت‌های مذهبی - مسیحیان، هندوها، سیک‌ها و مردم احمدیه - که با هم تقریباً چهار درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند، می‌گویند که اکثریت مسلمان از نظر اجتماعی و سیاسی از آنها غفلت می‌کنند.
علاوه بر بی‌توجهی سیاسی، 1.3 میلیون کاتولیک نیز از ظلم اجتماعی و اقتصادی رنج می‌برند، زیرا اکثریت آنها از نوادگان جوامع فقیر دالیت هستند که در دوران استعمار بریتانیا تغییر مذهب داده‌اند.
رهبران کلیسا اذعان می کنند که چندین دهه پس از خروج بریتانیا از شبه قاره هند در سال 1947، کلیساهای مسیحی در پاکستان برای حفظ وجهه انگلیسی در زبان و لباس تلاش می کردند.
تا دهه 1980، این سلسله مراتب عمدتاً توسط کشیشان و اسقف های انگلیسی زبان، مبلغان خارجی یا نوادگان کسانی که از منطقه گوا در غرب هند، مستعمره سابق پرتغال مهاجرت کرده بودند، رهبری می شد.
«برای مدت طولانی، اکثریت فقیر و کم سواد کلیسا مورد غفلت قرار گرفتند. حتی امروز، سلسله مراتب به نوعی شرمنده است که چهره واقعی کلیسای پاکستان را به نمایش بگذارد - کسانی که پاک کننده فاضلاب و رفتگر جاده هستند.
مردم ما لباس‌های نامرتب دارند و بد بیان می‌کنند. آنها نه می دانند و نه علاقه مند به دانستن الهیات یا کلیسا هستند. اولویت آنها مبارز برای زندگی روزمره است. سلسله مراتب باید اضافه کاری کنند تا آنها احساس کنند بخشی از کلیسا هستند.»
«تغییر زمانی رخ داد که برخی از رهبران کلیسا شروع به تأکید بر آموزه‌های شورای دوم واتیکان در دهه 1980 کردند. اما این روند باقی مانده است که اکثریت در سلسله مراتب اکنون دوست دارند آن را نادیده بگیرند."
تغییر شروع شد اما آهسته حرکت می کند
اسد گفت که اکثر اعضای روحانیون اکنون قبول دارند که افراد غیر روحانی در کلیسا مهم هستند، اما دوست دارند نقش آنها را به کارهای یدی در کلیسا محدود کنند، مانند تمیز کردن و پهن کردن فرش ها یا چیدمان صندلی و نیمکت.
با این حال، دو دهه پس از شورای دوم واتیکان، کمیسیون های کلیسا شروع به استخدام افراد غیر روحانی برای مناصب عالی کردند. برنامه درسی حوزه علمیه برای افزودن فصل هایی در مورد مشارکت غیر روحانیان در کلیسا تغییر یافت. اسقف ها شروع به سازماندهی سمینارها و دوره هایی در زمینه مشارکت غیر روحانی کردند.
در سال 1993، سه دهه پیش، شرکت کنندگان در مؤسسه اسقف های آسیایی در حواریات غیر روحانی به این نتیجه رسیدند که کلیسای پاکستان جوان است و بنابراین گرفتار کنوانسیون ها و سنت های قدیمی که اغلب مانع تجدید و تغییر می شود، نیست.
آن سمینار اولین برنامه ملی بود که به زبان اردو، زبان ملی برگزار شد. 45 نماینده از شش اسقف داشت - اکثریت 24 نفر از آنها غیر روحانی بودند. رهبران کلیسا آن را به عنوان یک "تغییر پارادایم" در مشارکت غیر روحانی پیش بینی کردند.
در سال 1997، کنفرانس اسقف کاتولیک پاکستان، مؤسسه ملی الهیات کاتولیک (NCIT) را تأسیس کرد، اولین مؤسسه الهیات کاتولیک برای کمک به افراد غیر روحانی برای کسب دیپلم علمی در الهیات.
این مؤسسه مستقر در کراچی هر سال شش تا هشت دانشجو را برای دوره گواهینامه سه ساله خود می پذیرد. اکثر آنها در مدارس کاتولیک معلم یا معلم دین می شوند.
پیتر جان، که در سال 2021 فارغ التحصیل شد، به عنوان یک معلم پاره وقت در کلیسای سنت جیمز کار می کند. اما همه شغل پیدا نمی کنند.
«حداقل شش نفر از محله من، که گواهینامه مؤسسه الهیات را دریافت کرده‌اند، منتظر فراخوان برای کار در هر محله هستند.
او گفت: "معمولاً افراد غیر روحانی نادیده گرفته می شوند، اما آنها نمی توانند در همه جنبه های مدیریت کلیسا مشارکت داشته باشند."
تماس های پاپ نادیده گرفته شد
ارباب مری معصوم سریلانکا همراه با BCCها همچنین 25 سازمان غیر روحانی را برای اعتلا و توسعه مردم در کلیسای گوجره اسقف آباد فیصل آباد تأسیس کردند.
اسد گفت، با این حال، این جوامع مدت کوتاهی پس از اینکه اوبلات، منطقه گوجره را به کشیشان اسقف نشین در سال 1996 تحویل دادند، ناپدید شدند.
"BCC تنها چیز مشخص برای ما بود. سریلانکا قهرمانان ما بودند. متأسفانه، این آزمایش به گوجرا و اسقف نشین جنوبی کراچی محدود شد.
هیچ تشویقی از سوی کشیشان حوزوی وجود نداشت. BCC از بین رفت زیرا مردم هرگز برای آن آماده نبودند. زمینه ای وجود نداشت. کلیساهای ما اکنون به نمایش یک نفره کشیشان تبدیل شده است.
اسقف ایندریاس رحمت، رئیس کمیسیون اسقف کاتولیک برای کاتکتیک، موافق است که تغییر سخت است. او برنامه ریزی پنج ساله شبانی را در سال 2021 آغاز کرد. اما هنوز نهایی نشده است.
کشیش های ما نتوانستند این کار را انجام دهند. رحمت گفت: آنها همچنان بر برنامه ریزی و فعالیت های محلی خود متمرکز هستند، اگرچه من از آنها خواستم که بیشتر در بازدیدهای شبانی شرکت کنند.
او معتقد است که « روحانیون نقش یکسانی در شهادت دادن به ایمان خود دارند.»
به عنوان بخشی از آماده سازی کلیسای پاکستان برای هزاره جدید، یک انجمن کلیسا ترجمه اردوی 24 کتاب راهنما در مورد روش یکپارچه شبانی آسیایی (ASIPA) را منتشر کرد. آنها پس از آموزش به کشیشان در اسقف نشین های لاهور و کراچی و همچنین افراد مذهبی در شش اسقف در سال 1999 منتشر شدند.
پدر امانوئل عاصی- متکلم - که این مجمع را هماهنگ می‌کند، گفت که هدف این کتاب‌ها ایجاد جوامع مسیحی از طریق همکاری روحانیون و غیر روحانیون است.
«علیرغم اینکه می‌دانستند که محله‌ها بدون افراد غیر روحانی نمی‌توانند رشد کنند، آنها واقعاً فکر نکرده‌اند که یک کلیسای سینودال باشند. عاصی افزود: در حال حاضر کلیسا بیش از حد تحت سلطه نهادگرایی و روحانیت است، بدون در نظر گرفتن صداهای غیر روحانی. او افزود: «کلیسای محلی گوش خود را نسبت به ایده های پاپ فرانسیس کر کرده است. هیچ کس هیچ اشاره ای به تعالیم و موعظه و گفتگوی او نمی کند. عاصی گفت: چند اسقف از او نقل قول می کنند، بقیه فقط ترجیح می دهند اتاق خود را با عکس های او تزئین کنند.
با این حال، اسقف اعظم جوزف اسلام آباد-راولپندی گفت که کلیسای محلی به حمایت از نقش افراد غیر روحانی در کارهای کلیسا متعهد است. او گفت: «ما گروه های زیادی از جوانان و زنان را در کلیساهای محلی تشکیل داده ایم.
ارشد، که پاسخ کلیسای محلی را به شورای کلیسایی در سال گذشته به مرحله قاره‌ای مجمع ارسال کرد، هرگز آن را علنی نکرد. او گفت که این وظیفه فدراسیون اسقف های آسیا است که آن را علنی کند.
خواسته های ناسالم غیرعادی
خواهر ژنویو رام لال، مدیر ملی سازمان زنان کاتولیک، گفت که رفتار ضعیف با غیر مذهبی ها "ادامه میراث پاپ بندیکت شانزدهم" است که برای کلیسای سنتی تر تلاش کرد.
«علیرغم ناکامی‌ها، به لطف بخشنامه‌های پاپ فرانسیس، نشانه‌هایی از تعامل با مردم عادی وجود دارد. راهبه ها گفتند که برخی از جماعت های مذهبی، از جمله جماعت او، اکنون با همدستان غیر روحانی اعتکاف های مشترک برگزار می کنند. او گفت که مردم عادی را نیز باید به خاطر ایجاد بی اعتمادی کلی توسط روحانیون "ناشی از رفتار و اعمال آنها" سرزنش کرد.
به عنوان مثال، سه نفر از پنج نفری که برای تحصیل به رم فرستاده شده بودند، بازنگشتند. او گفت: «متأسفانه فرصت تحصیل در Mater Ecclesiae اکنون منحصراً به راهبه ها محدود شده است.
اکثر افراد غیر روحانی که دوره های کوتاهی را در زمینه الهیات می گذرانند، می خواهند «خود را برابر یا حتی برتر از کشیش ها ببینند. آنها با ادعای خداشناس بودن امتیازاتی را طلب می کنند.»
اگرچه طرح اولیه سلسله مراتب این بود که حداقل برخی از افراد آموزش دیده الهیات را به عنوان شماس متاهل منصوب کند، اما خواسته های نابجا باعث شد که سلسله مراتب طرح شماس های متاهل را کنار بگذارند.
«اکنون، هیچ شماس غیر روحانی در پاکستان وجود ندارد. به آرامی حتی نقش افراد غیرمتخصص آموزش دیده نیز به هیچ وجه تمام نخواهد شد.
منبع:
https://www.ucanews.com/news/lay-people-await-participation-in-pakistan-
church/101991
نظر شما