این رویداد، پنجره‌ای به سوی دنیای آوارگان می‌گشاید و فرصتی برای آشنایی با داستان‌های واقعی، چالش‌ها و امیدهای پناهندگانی که مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شده‌اند، فراهم می‌کند. جشنواره امسال با نمایش فیلم‌هایی از سراسر جهان، تنوع تجربیات پناهندگان را به تصویر می‌کشد. از داستان‌های حزن‌انگیز فرار از جنگ و آزار و اذیت گرفته تا روایت‌های الهام‌بخش از مقاومت و بازسازی، این فیلم‌ها به مخاطبان کمک می‌کنند تا با چالش‌های منحصر به فرد پناهندگان در سراسر جهان همدلی کنند. جشنواره امسال با تمرکز بر موضوع "خانه ما"، به بررسی مفهوم "خانه" برای پناهندگان می‌پردازد. این موضوع در زمانی که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به دلیل جنگ، درگیری و آزار و اذیت مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند، بسیار حائز اهمیت است. علاوه بر نمایش فیلم، جشنواره شامل جلسات پرسش و پاسخ با کارگردانان، بازیگران و فعالان حقوق پناهندگان نیز می‌شود. این جلسات فرصتی برای مخاطبان فراهم می‌کند تا در مورد مسائل مربوط به پناهندگی بحث و گفتگو کنند و از تجربیات افراد اول باخبر شوند.
نمونه‌ای از فیلم‌های منتخب:
- شناگران: این فیلم داستان واقعی دو برادر و خواهر سوری را روایت می‌کند که در جنگ داخلی مجبور به فرار از کشورشان می‌شوند. آنها با عبور از دریای طوفانی، سفری خطرناک را برای رسیدن به یونان آغاز می‌کنند.
- خانه‌ای در جاده: این فیلم داستان زنی افغان را روایت می‌کند که پس از مرگ شوهرش مجبور به فرار از کشورش می‌شود. او با دخترش به ترکیه سفر می‌کند و در آنجا با چالش‌های جدیدی روبرو می‌شود.
- رقص در تاریکی: این فیلم داستان یک خانواده پناهنده از آفریقا را روایت می‌کند که در یک اردوگاه پناهندگان در اروپا زندگی می‌کنند. آنها با فقر، تبعیض و ناامیدی دست و پنجه نرم می‌کنند، اما امید خود را از دست نمی‌دهند.
تحلیل:
گفتنی است که یونان در دهه اخیر یکی از کشورهای اروپایی است که به دلیل نزدیکی با منطقه غرب آسیا، پذیرای بیشترین تعداد مهاجران از این منطقه، به ویژه شهروندان سوری بوده است. براساس توافق داووس، کشورهایی که مهاجران به آنها وارد می‌شوند موظف هستند که این پناهجویان را در خاک خود بپذیرند و در عوض از اتحادیه اروپا کمک‌های مالی دریافت کنند.از سال ۲۰۱۵ میلادی که حزب چپ‌گرای سیریزا روی کار آمد، با باز کردن آغوش کشور برای پذیرش پناهجویان، حدود دو میلیون پناهجو به یونان سفر کردند. اما این دولت اعلام کرد که چون یونان عضو اتحادیه اروپا است و دیگر کشورهای عضو این اتحادیه با صدور گذرنامه مخصوص پناهجویان به این افراد حق تردد و یا اسکان در دیگر کشورهای اروپایی را می‌دهند، یونان توافق داووس که مانع این اقدام از طرف کشورهای جنوبی اروپا می‌شود را قبول ندارد و اقدام به صدور این نوع سفید برای پناهجویان کرد. بدین ترتیب تعداد زیادی از این افراد توانستند با در دست داشتن این نوع گذرنامه راهی دیگر کشورهای اروپایی شوند. از سوی دیگر، دولت چپ‌گرای سیریزا نیز تمام مراکز بسته نگهداری پناهجویان را باز کرد و اعلام نمود که اگر مایل هستند می‌توانند کارت و مجوز کار در یونان را دریافت کنند و اگر مایل نیستند که در یونان باقی بمانند، می‌توانند با دریافت گذرنامه مورد اشاره راهی دیگر کشورهای اروپایی شوند. تمایل به خروج از یونان به شدت بیشتر از تمایل به ماندن بود و بدین ترتیب تعداد زیادی از پناهجویان راهی دیگر کشورهای اروپایی شدند.
اما با روی کار آمدن دولت راست‌گرای دموکراسی نوین در سال ۲۰۱۹ میلادی، سیستم قدیمی یعنی نگهداری پناهجویان در کمپ‌های بسته و عدم صدور گذرنامه مخصوص پناهجویان به مرحله اجرا گذاشته شد. این دولت همچنین تدارکات زیادی را برای جلوگیری از ورود پناهجویان، به استثنای پناهجویان اوکراینی، به مرحله اجرا گذاشت. در حال حاضر گفته می‌شود بین ۶۰۰ تا ۷۰۰ هزار پناهجو در یونان زندگی و مشغول به کار هستند ولی اکثر این پناهجویان در کمپ‌های بسته که تا حدودی می‌توان گفت به صورت زندانی هستند، زندگی می‌کنند.
براساس گزارش رسانه‌های خبری و سازمان‌های بین‌المللی حامی پناهجویان، این افراد در شرایط بسیار نامناسب در کمپ‌ها نگهداری می‌شوند. در حالی که این کشور در ازای هر پناهجو مبلغ ۷۰۰ یورو ماهانه از اتحادیه اروپا و سازمان مهاجران شورای امنیت سازمان ملل متحد برای تأمین مواد غذایی و اسکان دریافت می‌کند. بنابراین حضور پناهجویان در این کشور را می‌توان تا حدودی به عنوان یکی از منابع درآمد دولت راست‌گرای دموکراسی نوین قلمداد کرد.
نظر شما