هند و پاکستان پیوند فرهنگی منحصر به فردی دارند که فراتر از مرزهای سیاسی است. در حالی که پاکستانی‌ها شیفته‌ی فیلم‌های بالیوود هستند، مخاطبان هندی علاقه عمیقی به سریال‌های پاکستانی پیدا کرده‌اند و یک فضای فرهنگی مشترک ایجاد کرده‌اند، علیرغم اختلافات سیاسی. این پدیده قدرت روایت داستان را نشان می‌دهد که می‌تواند شکاف‌ها را پر کند و مشترکات دو ملت را برجسته کند، حتی اگر به‌عنوان رقیب دیده شوند.

محبوبیت سریال‌های پاکستانی در هند

سریال‌های پاکستانی مانند "کبهی مین کبهی تم" اخیراً محبوبیت زیادی در میان بینندگان هندی پیدا کرده است. داستان مصطفی (با بازی فهد مصطفی) و شرجینا (با بازی هانیا عامر)، زوجی که پس از طرد شدن توسط خانواده‌هایشان با چالش‌های زندگی روبه‌رو می‌شوند، قلب مخاطبان را در دو طرف مرز تسخیر کرد. کامنت محبت‌آمیز یک طرفدار هندی که به آن‌ها پیشنهاد یک آپارتمان خالی در دهلی داد، نمونه‌ای از احساسات مشترک و عشق این داستان‌ها را نشان می‌دهد.

برخلاف سریال‌های کلیشه‌ای "ساس-بهو" که تلویزیون هند را پر کرده‌اند، سریال‌های پاکستانی روایت‌های متنوعی ارائه می‌دهند—از داستان‌های عاشقانه و درام‌های خانوادگی گرفته تا تحلیل‌های اجتماعی—که احساسی از اصالت و تازگی دارند. سریال‌هایی مانند "هم‌سفر"، "زندگی گلزار ہے"، "پریزاد"، "سنو چندا" و "میرے همسفر" میلیون‌ها بیننده هندی را در پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب جذب می‌کنند و جذابیت جهانی مضامین و شخصیت‌های خود را به نمایش می‌گذارند.

تداخل فرهنگی و آشنایی

جذابیت سریال‌های پاکستانی در نمایش عناصر فرهنگی مشترک نهفته است. زبان، هنجارها، و آداب‌ورسوم به تصویر کشیده‌شده در این سریال‌ها زندگی روزمره بسیاری از هندی‌ها را منعکس می‌کند و حس آشنایی ایجاد می‌کند. شخصیت‌های سریال "کبهی مین کبهی تم" برای مثال، لباس‌هایی مانند کورتا و ساری می‌پوشند، از بریانی و چای لذت می‌برند و به ارزش‌های خانوادگی احترام می‌گذارند—عناصری که برای بینندگان هندی قابل‌فهم است. 

این نمایش، تصورات کلیشه‌ای از پاکستانی‌ها در رسانه‌های هندی را به چالش می‌کشد و تصویری ظریف‌تر و قابل‌درک‌تر ارائه می‌دهد. این شباهت‌ها، تاریخ مشترک و انسانیت واحدی را آشکار می‌کند که دو ملت را متحد می‌کند، حتی در میان اختلافات سیاسی.

دوگانگی عشق و نفرت

رابطه‌ی بین مخاطبان هندی و محتوای پاکستانی پیچیده است و با ترکیبی از تحسین و دشمنی مشخص می‌شود. در حالی که هندی‌ها عاشق سریال‌ها، موسیقی و تولیدات "کوک استودیو" پاکستان مانند "پاسوری" یا "تو جهوم" هستند، همان مخاطبان اغلب نسبت به سیاست‌های حکومتی پاکستان یا مواضع سیاسی آن احساس خصومت دارند. 

این دوگانگی ناشی از توانایی تفکیک مردم عادی پاکستان از تصویر سیاسی آن است. بسیاری از هندی‌ها با مبارزات به تصویر کشیده‌شده در سریال‌ها همدردی می‌کنند و شباهت‌های فرهنگی را می‌پذیرند، در حالی که همچنان نسبت به اقدامات سیاسی پاکستان احساس خصومت دارند. این دوگانگی در گفتگوهای عادی خانوادگی نیز دیده می‌شود که در آن "مردم عادی" پاکستان از طبقه سیاسی و نظامی آن جدا می‌شوند.

کنجکاوی و ارتباط مشترک

جذابیت کنجکاوانه‌ی سریال‌های پاکستانی نیز از کنجکاوی نسبت به "دیگری" ناشی می‌شود. برای بینندگان هندی که عادت دارند پاکستانی‌ها را به‌عنوان جاسوس، تروریست یا شخصیت‌های کلیشه‌ای ببینند، این سریال‌ها پنجره‌ای به زندگی روزمره آن‌ها باز می‌کنند—جشن‌های عروسی، بازارهای شلوغ، پویایی‌های خانوادگی و سنت‌های جشن. 

این ارتباط از طریق روایت‌های مشترک یک گفتگوی فرهنگی ظریف اما قابل‌توجه ایجاد می‌کند. این نشان می‌دهد که چگونه داستان‌گویی می‌تواند مرزها را از بین ببرد و به مخاطبان اجازه دهد به یکدیگر به‌عنوان افراد انسانی نگاه کنند نه دشمن.

مسیر پیش‌رو: آیا هنر می‌تواند اختلافات را کاهش دهد؟

در حالی که تنش‌های سیاسی همچنان ادامه دارد، محبوبیت سریال‌های پاکستانی در هند پتانسیل تبادل فرهنگی برای تقویت درک متقابل و کاهش خصومت را نشان می‌دهد. عادی‌سازی شخصیت‌های پاکستانی به‌عنوان افرادی قابل‌درک در رسانه‌های هندی می‌تواند کلیشه‌ها را به چالش بکشد و راه را برای همدلی بیشتر هموار کند. 

در حالی که هند و پاکستان در روابط پیچیده خود حرکت می‌کنند، عشق به هنر و فرهنگ یکدیگر یادآور تاریخ مشترک و امکان همزیستی مسالمت‌آمیز است. تماشای سریال‌های پاکستانی در هند، به این ترتیب، فراتر از سرگرمی است—این یک عمل ارتباط فرهنگی، کاوش در انسانیت مشترک، و بارقه‌ای از امید برای آینده‌ای کم‌تر تقسیم‌شده است.

https://images.dawn.com/news/1193081/watching-pakistani-television-in-india