علامه حسن ظفر، عالم برجسته شیعی پاکستان و یکی از فارغ التحصیلان حوزه علمیه قم در پاسخ مقاله آقای وجاهت مسعود نوشت: نادانی تا کجا می‌توان پیش رفت، از مقاله‌ای که آقای وجاهت مسعود در تاریخ ۲۵ ژوئن ۲۰۲۵ ء در صفحه سرمقاله روزنامه جنگ درباره ایران نوشت، به‌خوبی روشن می‌شود. او تلاش نافرجامی کرده است تا حقایق تاریخی را به شکلی زیبا تحریف کند. جهت اطلاع او باید عرض شود که در سرزمین ایران، پرچم مبارزه با استعمار بریتانیا را نیز یکی از مجتهدان برجسته، آیت الله میرزای شیرازی، در دست گرفتند. ایشان در سال ۱۸۸۸ء علیه قرارداد های استعماری قیام موفقی به راه انداختند که در تاریخ به "جنبش تحریم تنباکو" معروف است. در آن زمان نیز ملت ایران پشت سر علمای خود ایستاده بود. سپس در دهه ۱۹۴۰ء، آیت الله شهید حسن مدرس، علیه رضا شاه پهلوی که دست نشانده بریتانیا بود، مبارزه کرد و در نهایت به دست عوامل رژیم کشته شد. جنبش دیگری نیز در شمال ایران، یعنی در مازندران و گیلان، علیه اشغال روسی ها شکل گرفت که توسط میرزا کوچک خان جنگلی رهبری می شد. چون این جنبش در مناطق جنگلی بود، به "نهضت جنگل" معروف شد. او نیز از علما و روحانیون بود و روسی ها سر او را از بدن جدا کردند. مقبره و خانه اش هنوز هم در رشت، پایتخت استان گیلان، نماد قدرت معنوی و روحانی است.
جناب، اگر جنبش دکتر محمد مصدق را به دقت مطالعه کنید، درخواهید یافت که او بدون همراهی آیت الله کاشانی هرگز نمی توانست، حتی به طور موقتی، علیه شاه موفقیتی کسب کند. به همین دلیل، پس از شکست انقلاب، دکتر مصدق فقط زندانی شد، اما ده ها عالم دینی از جمله نواب صفوی اعدام شدند. در سال ۱۹۶۳ء زمانی‌که شاه ایران قرارداد های خفت بار با آمریکا و اسرائیل بست، نهضت امام خمینی (ره) شکل گرفت. نخستین کسانی که در این مسیر جان فشانی کردند، روحانیون بودند. در آغاز این نهضت، صدها عالم دینی و طلبه به قتل رسیدند. پس از آن، ملت ایران در هر شهر، پشت سر علمای خود به میدان آمد. اما نیروهای نظامی شاه با بی رحمی، بین ۴۰ تا ۵۰ هزار نفر را قتل عام کردند و پس از آن، در سال ۱۹۶۴ء امام خمینی (ره) را تبعید کردند. امام خمینی (ره) از ترکیه به نجف رفتند و از آن جا پیام ها و سخنرانی های ایشان به ایران می رسید و این نهضت روز به روز ریشه دارتر می شد. در این میان، عوامل ساواک (سازمان اطلاعات مخفی شاه ایران) پسر بزرگ ایشان، آیت الله مصطفی خمینی (ره) را در نجف به قتل رساندند. هم زمان، دکتر شریعتی نیز در لندن به طرز مشکوکی کشته شد.
از آنجا که جریان های چپ گرا ریشه ای در میان مردم نداشتند، حزب توده و دیگر گروه های چپ گرا در پشت پرده نهضت امام خمینی (ره) پناه گرفتند و با امید آنکه "آخوندها" توانایی اداره کشور را نداشته باشند، به این جنبش پیوستند تا پس از پیروزی انقلاب، آن را به دست گیرند. اما امام خمینی (ره) از پیش برای نظام آینده برنامه ریزی کرده بودند و هزاران نفر را برای اداره آن تربیت کرده بودند. به همین دلیل، حتی با شهادت شخصیت هایی چون شهید بهشتی و شهید مطهری نیز انقلاب از پا نیفتاد.
شما از مرگ خائنان و مزدوران سخن گفتید، اما فراموش کردید که همین خائنان باعث شدند در آغاز انقلاب، رئیس جمهور محمد علی رجایی و نخست وزیر جواد باهنر به شهادت برسند. ۷۲ نفر از نمایندگان مجلس نیز شهید شدند، اما انقلاب پایدار ماند. همین خیانت کاران باعث شدند که جنگ بر ایران تحمیل شود و به واسطه مهره هایی مانند بنی صدر و صادق قطب زاده که عاملان آمریکا بودند، در آغاز جنگ ایران متحمل خسارات سنگینی شد. اما پس از فرار و نابودی این افراد، پیروزی های ایران آغاز شد. شما از مرگ به اصطلاح "ترقی‌خواهان" ابراز تأسف کردید، در حالی‌که آنان نه ترقی‌خواه، بلکه عوامل آمریکا و اسرائیل بودند. حتی نورالدین کیانوری، رهبر حزب توده، که از مخالفان نظام بود، ولی عامل بیگانه محسوب نمی شد، هرگز اعدام نشد، بلکه فقط تحت نظر قرار گرفت و بسیاری از همفکرانش آزاد بودند. به همین دلیل است که در جنگ اخیر ایران و اسرائیل، بازماندگان حزب توده از دولت خود حمایت کردند.
و در پایان، شما در مقاله تان ادعا کردید که ایران در این جنگ شکست خورده است. این گفته شما نشان می دهد که حتی از خواندن نوشته ی روی دیوار هم عاجز هستید. در حالی که تمام دنیا می داند که اسرائیل در حال عزاداری شکست خود است و مردم ایران در حال جشن گرفتن پیروزی رهبران و نیروهای مسلح خود هستند. حتی رسانه های رسمی آمریکا و اسرائیل اعلام کرده اند که ترامپ و نتانیاهو شکست خورده اند.
اهداف اسرائیل و آمریکا از این حمله به ایران سه مورد بود:
- متوقف‌کردن برنامه هسته ای ایران؛ آیا موفق شدند؟ پاسخ: خیر.
- تغییر رژیم در ایران؛ آیا موفق شدند؟ پاسخ: خیر.
- حذف مقام معظم رهبری؛ آیا موفق شدند؟ پاسخ: خیر.
حال جناب نویسنده خود بیندیشند که مقاله شان از روی نادانی نگاشته شده یا تعمدی در کار بوده است؟[i].
نظر شما