در ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۲، دلامینی-زوما به عنوان رئیس کمیسیون اتحادیه آفریقا انتخاب شد. او اولین زنی بود که رهبری این سازمان یا سازمان قبل از آن، یعنی سازمان وحدت آفریقا را بر عهده گرفته است. او کار خود را در ۱۵ اکتبر ۲۰۱۲ آغاز کرد. در ۳۰ ژانویه ۲۰۱۷، موسی فکی[۶] ، وزیر امور خارجه چاد، جایگزین او شد.

در سال ۲۰۱۷، او برای سمت ریاست کنگره ملی آفریقا کاندید شد، اما در پنجاه و چهارمین کنفرانس کنگره ملی آفریقا، در برابر سیریل رامافوسا شکست خورد.

سال های ابتدایی زندگی

دلامینی که از قبیله زولو[۷] بود، در ناتال[۸] ، پیش از هفت خواهر و برادر کوچک تر از خود به دنیا آمد. در سال ۱۹۶۷، او دبیرستان را در کالج آموزشی Amanzimtoti به پایان رساند.

در سال ۱۹۷۱، دلامینی تحصیلات خود را در جانورشناسی و گیاه شناسی در دانشگاه زولند[۹] آغاز کرد و در آنجا لیسانس علوم خود را دریافت کرد. پس از آن، او تحصیلات پزشکی خود را در دانشگاه ناتال آغاز کرد، جایی که به عضویت فعال سازمان دانشجویان آفریقای جنوبی درآمد و در سال ۱۹۷۶، به عنوان قائم مقام آن انتخاب شد. او در همان سال تبعید شد و در سال ۱۹۷۸، تحصیلات خود را در دانشگاه بریستول[۱۰] انگلیس به پایان رساند.

سپس، دلامینی به عنوان پزشک در بیمارستان دولتی امبابانه[۱۱] در سوازیلند[۱۲] کار کرد و در آنجا، اولین بار با همسر آینده خود، یعقوب زوما، رئیس پیشین کنگره ملی آفریقا، آشنا شد.

وزارت بهداشت

پس از اولین انتخابات فراگیر آفریقای جنوبی در سال ۱۹۹۴، دلامینی-زوما به عنوان وزیر بهداشت در کابینه رئیس جمهور نلسون ماندلا منصوب شد. او وظایف وزیر بهداشت قبلی، رینا ونتر[۱۳] ، را برای لغو تبعیض نژادی سیستم بهداشت ادامه داد و اقدامات دولت برای مقابله با دخانیات را گسترش داد. دلامینی-زوما لایحه اصلاحیه محصولات تنباکو را در سال ۱۹۹۹ ارائه کرد که سیگار کشیدن در ساختمان‌های عمومی را غیرقانونی می کرد.

وزارت امور خارجه

از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹، دلامینی زوما به عنوان وزیر امور خارجه، در زمان رئیس جمهور تابو امبکی  و رئیس جمهور موقت کالما موتلانته، مشغول به کار بود. در طول این مدت، او به دلیل "دیپلماسی آرام" خود در پاسخ به حمله خشونت آمیز زمینی زیمبابوه و رویکرد ضد سفیدی که داشت، مورد انتقاد قرار گرفت.

در سال ۲۰۱۷، او برای ریاست کنگره ملی آفریقا کاندید شد. او در مبارزات انتخاباتی خود، با وجود علاقه زیادی که به پیروزی داشت، در پنجاه و چهارمین کنفرانس ملی کنگره ملی آفریقا در دسامبر ۲۰۱۷، در مقابل سیریل رامافوسا شکست خورد. او تنها با کسب چند صد رأی کمتر،۲۲۶۱ رأی در مقابل ۲۴۴۰ رأی، انتخابات را به رامافوسا واگذار کرد.

اتحادیه آفریقا

در ژانویه ۲۰۱۲، در حالی که هنوز ریاست وزارت امور کشور را بر عهده داشت، دلامینی-زوما برای به دست آوردن ریاست کمیسیون اتحادیه آفریقا، در انتخابات شرکت کرد. با این کار، او "یک قانون نانوشته" را شکست که قدرت های بزرگ آفریقایی کاندیداهای خود را برای سمت های اتحادیه آفریقا اعلام نمی کنند.

این کار خشم بسیاری از دولت های اتحادیه آفریقا را برانگیخت و با وجود حمایت پانزده کشور تشکیل دهنده مجمع توسعه آفریقای جنوبی از دلامینی-زوما، به شکست در اولین انتخابات منجر شد. در نتیجه عدم دستیابی به اکثریت دو سوم آرا، دوره مسئولیت فعلی ژان پینگ[۱۴] تا شش ماه تمدید شد. در دومین انتخابات که در ۱۵ ژوئیه در نوزدهمین جلسه مجمع اتحادیه آفریقا برگزار شد، دلامینی-زوما به این سمت انتخاب شد. رأی ها عمدتاً بر اساس خطوط زبانی ایالت های فرانکوفون در برابر ایالت های آنگلوفون، تقسیم شد.

به دلیل انزواجویی و کارگریزی آشکار، دلامینی-زوما در میان مقامات اتحادیه آفریقا محبوبیتی نداشت. رهبری او به عنوان رئیس شکستی ناامید کننده در نظر گرفته شد، اگر چه او به خاطر پیشرفت های مدیریتی که ایجاد کرد، مورد تقدیر قرار گرفت. این شامل اصرار او به حرفه ای بودن بود که باعث افزایش اعتبار اتحادیه آفریقا نیز شد. او همچنین مدافع افزایش نمایندگی جنسیت در اتحادیه آفریقا بود که باعث محبوبیت بیشتر او شد. علاوه بر این، "در اتاقی از پیرمردهای عصاقورت داده که از اسلحه و تانک صحبت می کردند، او مفاهیمی مانند جنسیت، حقوق بشر و امنیت غذایی را مطرح کرد. "در سال ۲۰۱۵، او به عنوان یکی از ۱۰۰ زن برتر جهان در فهرست BBC قرار گرفت. در سال ۲۰۱۳، مجله نیو آفریقا[۱۵] از دلامینی-زوما به عنوان یکی از ۱۰۰ چهره آفریقایی تأثیرگذار نام برد.

منبع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Nkosazana_Dlamini-Zuma