"میخائیل میلشتاین" ژنرال صهیونیست و رئیس بخش فلسطین در سرویس اطلاعات نظامی موسوم به "امان"، با انتشار یادداشتی در روزنامه عبری "یدیعوت آحارانوت" تحت عنوان " ماذا تبقی من رؤیا مؤتمر مدرید؟" با یادآوری گذشت سی سال از برگزاری کنفرانس "مادرید" که به عنوان یکی از ایستگاه های مهم در تاریخ معاصر غرب آسیا (خاورمیانه) و درگیری های اسرائیلی – عربی به شمار می رود، به اهداف سه گانه این کنفرانس اشاره می کند و می گوید که دو هدف از این اهداف مطلقا محقق نشد و هدف سوم که همان عادی سازی روابط بین کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی است، پیشرفت خوبی داشت.

وی ضمن اشاره به "امیدواری گذشته" به این کنفرانس و "واقعیت موجود" به تبیین شرایط برگزاری آن توسط آمریکا بعد از پایان جنگ اول خلیج فارس (حمله عراق به کویت) می پردازد، و این در حالیست که "جنگ سرد" بین آمریکا و شوروی سابق به پایان رسیده بود، و تلاش برای ایجاد "خاورمیانه جدید" که زیر سلطه آمریکا از استقرار و ثبات بیشتری برخوردار باشد، صورت می گیرد.

یکی از ویژگی های این کنفرانس این بود که بیشتر رهبران جهان در آن جمع شدند و دارای پدیده های غیر عادی بود مانند حضور همزمان "اسحق شامیر" و "فاروق الشرع" وزرای خارجه وقت اسرائیل و سوریه در یک سالن (البته در بخش سخنرانی ها، هریک از این دو حملات کلامی جانانه ای به دیگری کرد، که در اوج این حملات، فاروق الشرع وزیر خارجه سوریه صهیونیست ها را به صفت "تروریست" توصیف کرد)، و حضور نمایندگان فلسطینی ها در ضمن هیأت کشور اردن، و همه حاضران در کنفرانس مادرید می دانستند که این فلسطینی ها وابسته به "سازمان آزادیبخش فلسطین" بودند.

همچنین توافقنامه هایی بین رژیم صهیونیستی، فلسطینی ها و اردن در کنفرانس مادرید به امضا رسید، و مذاکراتی بین سوریه و اسرائیل نیز صورت گرفت که سرانجامی نداشت.

"میخائیل میلشتاین" در این مطلب خود سه هدف استراتژیک برای این کنفرانس بر می شمرد که عبارتند از :

1. برقراری صلح آمریکایی" در منطقه خاورمیانه که با فرار آمریکا از افغانستان و عراق، و ادامه نا امنی در این کشورها، این هدف محقق نشد.

2. تلاش برای پایان به رساندن درگیری های بین فلسطینی ها و اسرائیلی ها که با توجه به جنگهای غزه، و قیام مردم قدس شریف و شهرهای دیگر فلسطین، این درگیری ها همچنان ادامه دارد.

3. عادی سازی روابط بین رژیم صهیونیستی و کشورهای عربی ، که می توان گفت که این هدف آمریکاییها با امضای "توافقنامه های ابراهیم" بین اسرائیل از یک سو و برخی از کشورهای عربی مانند امارات، بحرین، مغرب و سودان از سوی دیگر، تا حدودی تحقق یافته است .

البته صهیونیست ها از روند عادی سازی روابط با جهان عرب چندان دلگرم نیستند، زیرا آنها در رابطه با ایجاد ارتباطات اجتماعی بین شهروندان اسرائیلی و شهروندان کشورهای عربی که  این ارتباطات اجتماعی خود یک هدف استراتژیک به شمار می رود، با "خانه هایی با سقف شیشه ای" روبرو هستند که هر لحظه قابل شکستن و متلاشی شدن است. و اگر این هدف استراتیژیک محقق نشود، اسرائیل نمی تواند به استقرار و صلح دائمی برسد.

وی در توجیه شکست این کنفرانس بدون اشاره به بد عهدی صهیونیست ها در رابطه با عدم التزام به تعهداتی که با فلسطینی ها و اعراب داشتند، می گوید: اسرائیل این توانایی را ندارد تا به آمریکا در ایجاد خاورمیانه جدید یاری رساند، ولی اسرائیل می تواند و باید تلاش کند تا موضوع فلسطین را به سرانجام برساند. زیرا سالهای طولانی با همدیگر در نبرد بودن، نیافتن راه حل سیاسی برای این موضوع و چندگانگی موجود در مواضع فلسطینی ها، باعت شد تا امیدواری به یافتن راه حل مسالمت آمیز بین اسرائیل و فلسطینیان کمتر و یا به نامیدی و یاس تبدیل شود.

"میلشتاین" معتقد است که در طول سالهای اخیر به جای یافتن راه حل سیاسی برای حل مشکل درگیری بین صهیونیست ها و فلسطینیان، برنامه های دیگری مانند "اداره و مدیریت درگیری" و "صلح اقتصادی" مطرح شده که این برنامه ها آرامش و استقرار موقت بین دو طرف را به وجود می آورد، و بعد از سی سال از برگزاری این کنفرانس گویا امیدواری ها برای یافتن راه تسویه امور بین فلسطینیان و صهیونیستها، بر اساس آرزوی رویایی تشکیل دو دولت، بسیار کم رنگتر شده است.

ملاحظات کارشناسی:

1. " میخائیل میلشتاین" رئیس  مرکز تحقیقات فلسطینی در مرکز "موشه دیان" در دانشگاه "تل آویو" می باشد و معمولا در روز نامه عبری "یدیعوت آحارانوت" مقالاتی پیرامون فلسطین می نویسد.

2. کنفرانس مادرید با میزبانی اسپانیا و برگزار کنندگان اصلی آن ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی بودند، و هدف اصلی آن بررسی و در صورت امکان متوقف کردن انتفاضه اول فلسطین بود. کنفرانس مادرید به مدت 3 روز در تاریخ 30 اکتبر 1991 برگزار گردید و به عنوان اولین تلاش‌های بین المللی برای به جریان انداختن روند به اصطلاح صلح خاورمیانه به شمار می رود.

3. منظور از برنامه "صلح اقتصادی" این است که صهیونیست ها بهبود شرایط اقتصادی و بازسازی باریکه غزه را مشروط به پذیرش صلح پایدار از سوی جنبش حماس کرده اند، که حماس همیشه این شرط را رد کرده و حتی مشروط کردن تبادل اسرا را با مصالحه با صهیونیست ها را نیز نپذیرفته است.

https://www.al-ayyam.ps/ar_page.php?id=14f251a4y351424932Y14f251a4 – روزنامه انترنتی فلسطینی "الایام" – 28/11/2021م ( 7/9/1400)