برای افرادی که در بخش موسیقی زنده آفریقای جنوبی فعالیت می کنند، سال ۲۰۲۰ "نابودکننده" بوده است. این اصطلاحی بود که محققان اغلب در پاسخ به بزرگترین نظرسنجی در مورد تاثیرات شیوع بیماری کووید-۱۹ بر موسیقی زنده کشور که در ماه نوامبر منتشر شد، به آن برخورد کرده بودند. برای مثال، یکی از پاسخ دهندگان چنین پاسخ داده بود:
"من همه چیزم را از دست دادم. تمام درآمد، سقف بالای سر- همه چیز. "
این مطالعه با عنوان تحلیل تاثیر: موسیقی زنده و مکان‌های برگزاری آن و اقتصاد آفریقای‌جنوبی در طول کووید-۱۹، توسط رصدخانه فرهنگی آفریقای جنوبی[۱] ، پروژه ای دولتی که در دانشگاه نلسون ماندلا در پورت الیزابت[۲] میزبانی شده بود، انجام شد. وظیفه آن ردیابی تأثیرات اجتماعی-اقتصادی هنر و صنایع خلاق است. مشاوره فرهنگی سیستم های دانش بومی برای انجام این نظرسنجی مأموریت یافت.
پرسشنامه ای آنلاین تدوین شد که مبتنی بر ارزیابی اولیه رصدخانه فرهنگی از تأثیر همه گیری بیماری بر صنایع فرهنگی و خلاق کشور بود.
این مطالعه هم کمّی- برای تعیین روندها و اعداد بزرگتر- و هم کیفی، شامل سئوالات پرسشنامه و هشت مطالعه موردی عمیق، بود. ۶۹۷ پاسخ دریافت شد. این پاسخ ها اطلاعات دقیقی در مورد تجربیات فعالان موسیقی زنده و معنابخشی آنها ارائه می کرد. نتایج نشان داد که تقریباً نیمی از پاسخ دهندگان به فکر ترک فعالیت های خود در موسیقی زنده برای همیشه هستند.
زنجیره ارزش نابود شده
افرادی که مورد بررسی قرار دادیم، نگران تأثیر بلندمدت این بیماری همه گیر بر مخاطبان و جامعه و توانایی خود برای فعالیت در غیاب یک برنامه یکپارچه بهبود ملی هستند. از میان نوازندگانی که مورد بررسی قرار گرفتند، ۴۱ درصد گزارش کرده اند که سازها و تجهیزات خود را برای پرداخت قبوض خود فروخته اند. دیگران با وام هایی زندگی می کنند که باید بازپرداخت شوند.
پاسخ دهندگان ما از تمام استان های آفریقای جنوبی (با تمرکز بیشتر بر گوتنگ، کیپ غربی و کوازولو-ناتال) هستند. آنها در تمام بخش‌های زنجیره ارزش موسیقی (از نوازندگان، سازمان‌دهندگان، جاده‌ها و مهندسان صدا گرفته تا کارگران کلیدی محل برگزاری) کار می‌کنند. آنها تمام سبک های موسیقی را تحت پوشش قرار می دهند. آنها شامل پاسخ دهندگانی هستند که "وسیله امرار معاش" آنها ضبط گروه های کر و گروه های موسیقی سنتی است که از استان های دور سفر می کنند. اما همه فعالیت ها متوقف شد و "تمام اعضای این صنف با ماسک در خانه هستند".
داده‌های ما یک زنجیره ارزش بسیار بهم پیوسته را ارائه می‌کند، جایی که مکان‌های مجزای برگزاری کنسرت و سایر مکانیسم‌های اجرای موسیقی مانند عملیات گردشگری فرهنگی و سازمان‌دهندگان مدار موسیقی به‌عنوان قطب‌هایی برای هنرمندان متعدد عمل می‌کنند. از دست دادن یک سالن بر فرصت های شغلی و درآمدی نوازندگان و همچنین کارکنان خدمات مرتبط تأثیر می گذارد. ایجاد کار (و بازیابی) به گروه بزرگی از کارفرمایان کوچک و اغلب غیررسمی بستگی دارد که مجموعه ای پایدار از پروژه های کوتاه مدت را آغاز می کنند.
از ماه مارس تا همین اواخر، بیشتر فعالیت های مربوط به موسیقی متوقف شد و ۹۰٪ از صنعت موسیقی زنده درآمد خود را به دلیل شیوع بیماری کووید-۱۹ از دست دادند.
از هر چهار پاسخ‌دهنده، یک نفر گفت که نمی‌تواند به هیچ یک از عناصر کسب‌وکار خود در قرنطینه ادامه دهد. حتی با کاهش فعلی محدودیت های کرونایی، که پس از انجام نظرسنجی صورت گرفت، اماکن- که اغلب به عنوان رستوران نیز عمل می کنند- با اجرای قوانین مربوط به پذیرش، ساعات کاری و خدمات محدود شده اند.
اکثر پاسخ دهندگان بیش از پنج سال در این صنعت بوده اند، اما از هیچ حمایتی برخوردار نبوده اند.
استراتژی های دیجیتال جدید ناقص
تصور می شود که موسیقی صنعتی بی جنب و جوش است. ما نتیجه ای خلاف آن را یافتیم. نوازندگان، سازمان‌دهندگان و صاحبان سالن به سرعت و با انعطاف پذیری به بحران پاسخ دادند. مانند همتایان خود در خارج از کشور، ۸۸٪ از فعالان این حوزه استراتژی های جدید موسیقی آنلاین را اتخاذ می کنند. یکی از سازمان‌دهندگان سرودهای مذهبی گفت که از پلتفرم‌های آنلاین برای فروش و توزیع موسیقی استفاده می‌کنند، «اما همان میزان درآمدی که ما به آن عادت کرده‌ایم را به دنبال نخواهد داشت».مخاطبان آنها اغلب روستایی و مسن هستند و دسترسی محدودی به شبکه های دیجیتال برای پخش زنده موسیقی دارند.
با وجود این راهکار زیرکانه، بسیاری از کسانی که کارفرما هستند، مجبور به پایان دادن به قراردادهای کوتاه مدت (۲۳٪)، تعدیل کارمندان (۱۳٪) یا کاهش حقوق (۱۸٪) شده اند. تنها ۶ درصد از آنها می‌گویند که می‌توانند به هر کسی که با آنها کار می‌کند، حقوق بدهند.
حمایت دولتی در دوران شیوع بیماری کووید-۱۹ به اسناد رسمی نیاز دارد. اما به دلیل ماهیت غالباً غیررسمی و پروژه محور کارهای مرتبط با موسیقی، بسیاری از افراد قادر یا واجد شرایط ارائه درخواست کمک نبودند. یکی از آنها می پرسد:
تمام کارهای من در ایمیل با قراردادهای در حال تعلیق تایید شد... چگونه می توانم ثابت کنم از فعالان این حوزه هستم؟
تنها ۷ درصد از آنها درخواست های موفقیت آمیز برای مکانیسم های مختلف حمایت از شرکت های کوچک و متوسط و تنها ۲۱ درصد برای کمک های مالی وزارت ورزش، هنر و فرهنگ گزارش کردند.
با این حال، نزدیک به نیمی از پاسخ‌دهندگان، شاید به‌طور شگفت‌انگیزی، خود را به‌عنوان امیدوار به صورت مشروط دسته‌بندی می‌کنند.
آنها می گویند آنچه آنها نیاز دارند، پشتیبانی منعطف و یکپارچه (هم مالی و هم غیرمالی) در سراسر مرزهای اجرایی و مجموعه های دولتی است. برخلاف رویه رسمی رایج، که به رویدادهای بزرگ معتبر توجه می شود، آنها خواهان تمرکززدایی از برنامه ها، پروژه ها و زیرساخت ها هستند. آنها بر نیاز به تمرکز بر موسیقی محلی- از رعایت سهمیه های محتوای محلی گرفته تا تامین مالی طرح های موسیقی محلی و فضاهای اجرا- تاکید می کنند. پاسخ‌دهندگان ما خاطرنشان می کنند که دولت‌های ملی و محلی و سازمان‌های شبه‌دولتی بسیاری از فضاها، مانند استودیوهای ضبط برای پخش زنده و پارک ها و میدان ها برای برگزاری کنسرت های فضای باز در شرایطی امن تر به لحاظ رعایت فاصله اجتماعی را کنترل می‌کنند. اعطای دسترسی بدون بوروکراسی به این موارد می‌تواند منجر به تولید درآمد شود، به ویژه اگر همراه با حمایت برای دسترسی به تجهیزات دیجیتال و آموزش استفاده از آن باشد.
اما نابرابری، و به ویژه شکاف دیجیتالی کشور، بسیاری از پاسخ دهندگان، به ویژه کسانی که در مناطق روستایی هستند، را از چنین نوآوری باز می دارد. یکی از برگزارکنندگان موسیقی زنده در جوامع شهرستانی می گوید:
روش کار ما رساندن موسیقی به مردم است. و اگر به این فکر کنید که مردم کجا هستند، اینترنت در آنجا عالی نیست.
چه کاری باید انجام داد؟
پاسخ دهندگان ما می گویند که برای رفع همه این موارد، به همان اندازه که به کمک های مالی نیاز دارند، شدیداً به گوش آگاه و شنوا از سوی دولت نیاز دارند.
بسیاری از پاسخ ها حاکی از تصورات و تجربیات ناکارآمد، و عدم درک عملی صنعت در بین مقامات در همه سطوح، در همه ساختارها و همچنین نگرانی در مورد فساد و تبعیض هستند.
اما این تنها دولت نیست که باید گوش کند.
وضعیت اسفبار موسیقی زنده که در مطالعه رصدخانه فرهنگی آفریقای جنوبی ترسیم شده است، باید هر کسی را که به دنبال بازگشت به صحنه موسیقی زنده متنوع آفریقای جنوبی و اشتغال، کسب درآمد و ایجاد شادی است را نگران کند.
در صنعت موسیقی زنده آفریقای جنوبی، از ماه ژانویه تا عید پاک همیشه فصلی بی رونق است. مردم معمولاً با استفاده از درآمدهایی که در سه فصل قبل پس انداز کرده اند، امورات خود را می گذرانند. شرایط منحصر به فرد سال ۲۰۲۰ به دو صورت عمده این وضعیت را بر هم زد.
کمک های مالی برای پوشش کنسلی برنامه ها در سه ماهه اول طراحی شده بود- اما بیشتر نوازندگان تا آن زمان همه رزروهای خود را تایید نکرده بودند. و از ماه آوریل به بعد، در دوران قرنطینه، حداقل درآمد حاصل شده است. اگر سال ۲۰۲۰ این صنعت بی رونق بود، از ماه ژانویه تا عید پاک سال ۲۰۲۱، این صنعت به صورت کامل تعطیل خواهد بود.
منبع:
نظر شما