در جامعه قزاقستان مفهوم "جنسیت" نسبت به ایالات متحده آمریکا و کشورهای اروپایی، هنوز در مرحله تشکیل و بازتاب قرار دارد. گرچه مسئله برابری جنسیتی، جنسیت و تبعیض در رسانه های جمعی و گفتگوهای خصوصی به طور مداوم ذکر می شود. در قزاقستان، مانند بسیاری از کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، پدرسالاری نوین (Neopatriarchy) شکوفا شد – زنان را دیگر مثل گذشته برای ازدواج نمی دزدند، حداقل می توان گفت آشکارا این کار را انجام نمی دهند، چون دزدیدن زنان و دختران جرم جنایی محسوب می شود. زنان می توانند کار کنند، در زندگی عمومی مشارکت کنند، رای بدهند، انتخاب های خود را در مورد ازدواج کنترل کنند. آنها  بین خانه داری و کارهای بیرون حق انتخاب دارند. با این حال  در جامعه سیستم پدرسالاری فرو نریخته است. تبعیض در همه سطوح رشد و ریشه یافته: در سیاست، در خانه، در محل کار، در خیابان. خشونت جنسی و خانگی، نابرابری اقتصادی، مشکلات اصلی پدرسالاری نوین در قزاقستان

زنان حقوق کمتر نسبت به مردان دریافت می کنند و مشاغل با درآمد و مزایای بالا بیشتر در اختیار مردان است و زنان به ندرت در مشاغل خوب مشغول به کار هستند. بیشتر وظایف خانواده برعهده زنان است و کارهای مانند مراقبت از کودکان جزو وظایف اصلی زنان به شمار می آید.(مردان فقط به آنها کمک می کنند). در جامعه، کلیشه ها و سنت های پدرسالارانه هنوز هم قوی است.

در آخرین پژوهشی که «گروه زنان حلاق و مبتکار» انجام داده اند، نشان می دهد قانون برابری جنسیتی در کشور کم و مبهم است. این خبر سبب موجی از بحث با هشتگ «من می توانم» در اینترنت و شبکه های مجازی شده است. در آن افراد سرشناس و دختران عادی مجرا و پیشنهاد های خود را در باره بهبود وضیعت زنان در زمینه های مختلف جامعه را با دیگران به اشتراک گذاشتند. برند «KOTEX» از ابتکار اجتماعی حمایت کرد و پروژه خود را تحت عنوان و شعار «هر روز به جلو»، جهت حمایت از تلاش زنان به توسعه و تحقق خود آغاز کرد.

در حالی است که گفته می شود زنان در زندگی و جامعه دارای حقوق برابر با مردان هستند اما در واقعیت اوضاع متفاوت است. انجمن زنان تاجر در قزاقستان به حقوق برابر زن و مرد متقاعد شده و می گوید دلیل تفاوت حقوق و مزایای مرد و زن این است که زنان در زمینه هایی مانند آموزش و پرورش و مراقبت های بهداشتی که درامد کمتری دارند به کار مشغول می شوند.

بر اساس گزارش بانک توسعه آسیا در مورد ارزیابی جنسیتی در قزاقستان، این دو بخش (آموزش و بهداشت)، همراه با تغذیه، مالی و بیمه (که در آن سهم زنان بیشتر است)، درآمد کمتری  وجود دارد این بخش ها  تنها دو درصد تولید ناخالص داخلی کشور را تشکیل می دهند.

اگر زنان در امور مدیریتی و دولتی شرکت داشته باشند می توان گفت برابری جنسیتی رعایت شده است. ما شاهد توسعه و پویایی مثبت در امور زنان هستیم، امارها نشان می دهد ۳۳ زن در پارلمان قزاقستان فعالیت دارند که این آمار نسبت به سالهای قبل رشد دوبرابری داشته است. طبق فرمان (شماره۳۸۴ ) رئیس جمهور قزاقستان، سهم زنان در مقامات اجرایی، نماینده و قضایی تا سال ۲۰۲۰ باید ۲۲ درصد باشد، تا سال ۲۰۲۳ - ۲۵ درصد، تا سال ۲۰۳۰ - ۳۰ درصد برسد.

مشکلات شغلی زنان عبارتند از:

۱. کلیشه های فرهنگی و اجتماعی: «نقش اصلی زن خدمت به خانواده و حمایت از شوهر». یعنی زنان باید همزمان که اجتماع فعالیت می کنند، وظایف خانوادگی مانند مراقبت از کودکان را نیز  عهده دار باشند.

۲.فرهنگ رایج : «سرکار من زن نیستم، انسان هستم»

انتخاب بین دوراهی خانواده و اجتماع است، یعنی زنان یا باید از مسئولیت های خانوادگی شانه خالی کنند و یا از شغل های اجتماعی کناره گیری کنند و مسئولیت کمتری را در اجتماع پذیدا باشند.

۳. اشتغال زنان در بخش های سنتی. یعنی اشتغال زنان در مشاغلی با درآمد پایین.

دسترسی به تحصیل:

یکی از موانع اصلی رهبری زنان در جهان دسترسی نابرابر به تحصیلات است. همانطور که می بینیم، وضعیت در قزاقستان متفاوت است. در حالی که دسترسی به تحصیلات آزاد است اما مشکلات عمیق تر که با انتظارات فراوان بوجود می آید خودنمایی می کند. ارزشهای جامعه سنتی قزاقستان با جهت گیری غربی و رشد و خودکفایی حرفه ای زنان عکس یکدیگر هستند. زنان یا باید نقش همسر و مادر را به خوبی اجرا کنند و یا اینکه سعی کنند در کارهای اجتماعی موفق شوند و پیشرفت کنند.

«گروه زنان خلاق و مبتکر» معتقد است که تصویب برنامه ها و قوانین دولتی کافی نیست؛ باید روابط نزدیک بین دولت و نهاد های اجتماعی برقرار شود و اقدامات جهت تغییر تفکر کلیشه ای در مورد نقش زنان صورت بگیرد.

نتیجه گیری:

تهدیدات:

زنان در بخش مدیریت دولتی در اقلیت هستند، به همین دلیل نمی توانند به طور کامل برای ایجاد یک جامعه برابر تلاش کنند. زنان در استخدام و همچنین پیشرفت های شغلی مورد تبعیض قرار می گیرند و معمولا در تعدیل نیرو اولین اخراجی ها بانوان هستند و این امر ناشی از آشنایی نداشتن آنها نسبت به حقوق خودشان و بی تفاوتی جامعه نسبت به  قشر زنان است. باید گفت داشتن تحصیلات عالی تضمینی برای شغل خوب و مناسب برای زنان نیست.

وظایف:

 دولت باید سیاست های جدید برابری جنسیتی برای زنان را آغاز و آن را ساماندهی کند؛ به این منظور ابتدا باید سطح آگاهی فرهنگ حقوقی و سیاسی جامعه را افزایش دهد تا برابری زن و مرد در تمام حوزه های زندگی و اجتماعی را شاهد باشیم. برای نتیجه گیری باید بگوییم ابتدا باید قوانین بهبود یابد تا بتوانیم درباره حفظ حقوق زنان و مردان صحبت کنیم.

ایلیا یون۱۷/۰۵/۲۰۱۸

منبع:                                                                                                                                                                                                                               www.buro۲۴۷.kz