مانند سایر کشورهای جهان، پرندگان کوچک و بزرگ در پاکستان یافت می شوند. کارشناسان مختلف گونه ها و انواع این پرندگان، اندازه، شناخت، صدا، غذا، زیستگاه یا لانه، فصل تولید مثل، پیشینه و روش مهاجرت را به تفصیل شرح داده اند. معتبرترین کار در مورد پرندگان در پاکستان مربوط به کارشناس آمریکایی TJ Roberts است.
او در کتاب دو جلدی خود «پرندگان پاکستان» ۶۰۰ گونه پرنده را که در سراسر پاکستان یافت می شود شناسایی کرده است.[1] یکی از این پرندگان «شاهین» است که در طول سال بر فراز آسمان پاکستان در حال پرواز است.
شاهین های پاکستانی چه نوع پرندگانی هستند؟
شاهین های پاکستانی کوچکتر از عقاب و کمی بزرگتر از شاهین ایرانی هستند که در اردو "چیل" نامیده می شوند. وقتی می‌نشینند، شبیه یک قایق هستند. شاهین منقاری تیزی دارد که از عقاب کوتاه‌تر است، اما دارای انحنا است. هر دو پرنده از منقار خود برای جدا کردن گوشت یا حتی برای کشتن طعمه استفاده می‌کنند. یکی از ویژگی های شاهین این است که این پرنده می‌تواند به راحتی در هوا شناور شود.
لانه شاهین ها معمولاً روی درختان بزرگ یا روی بالکن های خالی ساختمان های بلند و تیرهای برق است. بیشتر گونه های ماده شاهین ها دو تخم می گذارند. معمولا جوجه ای اول از تخم بیرون می آید جوجه دیگر داخل تخم می کشد مگر اینکه با هم متولد شوند. جالب اینکه والدین هیچ تلاشی برای نجات جوجه ی دیگر انجام نمی‌دهند.[2]
شاهین پرنده ای است که گونه های زیادی دارد و به گفته برخی کارشناسان ۱۵ گونه در پاکستان وجود دارد. گرچه شاهین یک پرنده ای شکاری است که در کوهستان ها و مناطق روستایی زندگی می کند و آنجا از پرندگان کوچک و سایر حشرات تغذیه می کند.
اما طی چند سال اخیر تغییرات محیطی نیز بر این پرندگان تأثیر بدی گذاشته است. در نتیجه برخی از گونه های پرندگان منقرض شده و برخی نیز از اینجا به کشورهای دیگر مهاجرت کرده اند. این تغییر محیطی تا حد زیادی بر زندگی "شاهین" نیز تاثیر گذاشته است. در نتیجه شاهین که قبلاً خود را از طریق شکار تغذیه می کرد، اکنون مجبور به خوردن چیزهای کثیف و پوسیده شده در انبوه زباله ها، زهکش های کثیف و مکان های شبه آن در مناطق شهری است.
حماد نقی خان، مدیر اداره حیات وحش در گفتگو با سرویس اردو بی بی سی در مورد مهاجرت شاهین ها از روستاها به شهرها گفت:" شاهین ها پرنده ای شکاری هستند و قبلاً در بیابان ها زندگی می کردند. اما کم کم در شهر گسترش یافتند و با اضافه شدن مناطق روستایی به شهرها، انبوه زباله نیز در نقاطی ظاهر شد. بنابراین شاهین ها برای تهیه غذا به طور کامل به شهرهایی روی آوردند که می توانستند بدون هیچ زحمتی شکار کنند."[3]
از سوی دیگر در شهرهای بزرگ پاکستان مانند کراچی و لاهور به دلیل انبوه زباله ها در همه جا و پرتاب گوشت صدقه به سوی پرندگان و حیوانات، این شاهین ها به دلیل در دسترس بودن غذا بدون هیچ تلاشی به شهرها روی آورده اند. امروز پشت بام ها و بالکن های ساختمان های بلندمرتبه، درختان بلند، تیرهای برق و مواردی از این دست در شهرهای لاهور و کراچی در تصرف شاهین هاست. آنها با نشستن در این مکان های بلند با چشمان تیزبین خود به تماشای محیط اطراف خود می پردازند و هر جا غذایی ببیند به آن حمله می کنند.
برخی به قصد ثواب برای حیواناتی مثل سگ و گربه های ولگرد و پرندگان غذا می دهند. در شهر کراچی صدها میدان کبوتر وجود دارد که مردم در آن به کبوترها غذا می دهند. خیلی از مردم برای شاهین ها گوشت درست می کنند و آن را روی پشت بام خانه ها، پارک ها و دیگر فضاهای باز پرتاب می کنند و شاهین ها این تکه های گوشت را در هوا می گیرند و گاهی با هم دعوا می کنند.
گاهی این شاهین ها وقتی چیزی برای خوردن به دستشان نمی رسد بسیار عصبانی می شوند. در چنین شرایطی اگر دیدند شخصی در حالی که چیزی در دست دارد از آنجا عبور می کند به او حمله می کنند. شاهین ها(چیل ها) یک پرنده ی کینه ای هستند بنابراین اگر کسی حتی نزدیک لانه این شاهین ها هم برود او را شناسایی می کنند و نمی بخشند و بعدا هر وقت آن شخص دیده شود به او حمله می کنند و گاهی اوقات به شدت صدمه می زنند. دیده شده است که چیل پس از هجوم به یک فرد، بارها و بارها به همان فرد دوباره حمله می کند.
سالانه تعداد زیادی از مردم کراچی و لاهور مورد حمله این شاهین ها قرار می گیرند ولی مردم پاکستان فرهنگ دوستی با پرندگان دارند و هیچگاه آنها را نمی ترسانند و انتقام نمی گیرند. گفته می شود اگر کسی روی سرش کلاه یا پارچه سفید بگذارد مورد حمله پرندگان شکاری از جمله شاهین ها قرار نمی گیرد.
گزارش زیر در خصوص چیل های شهر لاهور توسط آصف محمود گزارشگر روزنامه معروف اکسپرس پاکستان در 25 فوریه سال 2020 تهیه شده است:
«از گوشتی(برای خوراک شاهین ها) که در جاده‌های مختلف لاهور پایتخت پنجاب فروخته می‌شود، نه تنها پرندگان بیشتری در شهر وجود دارد، بلکه گوشت خیریه، این پرندگان شکاری را خطرناک نیز کرده است و برای تهیه گوشت بر روی انسان‌هایی که در جاده‌ها راه می‌روند هجوم می‌آورند. با توجه به افزایش تعداد پرندگان، بسیاری از گونه های پرندگان کوچک نیز در حال انقراض هستند.
با سفر در کانال لاهور، جاده کمربندی لاهور، محمود بوتی و پل راوی می توانید انبوهی از گردشگران را ببینید. این چیل ها در اینجا جمع می شوند تا گوشت صدقه ای را که مردم به اینجا می ریزند که به «گوشت چیل» نیز معروف است، بیاورند. ده ها نفر در حال فروش گوشت مرغ در منطقه بین جالو و هاربن اسپورا در جاده کانال در ساعات صبح دیده می شوند. صبح‌ها افرادی که از خانه به ادارات و محل کار می‌روند گوشت، صدقه می‌دهند و گوشت‌فروش‌ها این گوشت را به داخل کانال می‌اندازند که چیل‌ها برای خوردن آن هجوم می‌آورند و بین خود دعوا می‌کنند، گاهی به شهروندان و موتورسواران و وسایل نقلیه نیز حمله می‌کنند که گاهی منجر به شکسته شدن شیشه وسیله نقلیه نیز می شود.
این افراد پس از ممانعت بخشداری و پلیس راهنمایی و رانندگی با فروشندگان گوشت در داخل شهر، چادرهای خود را در خارج از شهر در جالو، هاربن اسپورا، منوان، پل راوی برپا کرده اند. به خاطر همین گوشت، صدها پرنده در اینجا جمع می شوند و تعداد آنها در فضای لاهور در حال افزایش است.
حمد نقی، مدیرکل WWF پاکستان می گوید: چیل یک پرنده شکاری است، قبلاً در بیابان ها و روستاها زندگی می کرد، اما زمانی که زباله ها در شهرها انباشته شد، این پرنده به تدریج به سمت شهرها حرکت کرد، جایی که خوردن گوشت صدقه را بدون زحمت کشیدن آسان می دانست. او می گوید که روانشناسی حیوانات شامل این است که آنها به جایی می روند که به راحتی چیزهایی را پیدا کنند. محل تخلیه مواد جامد و پسماند در نزدیکی محمود بوتی در لاهور بزرگترین خانه آنهاست که هزاران جوجه در آن دیده می شوند.
وی همچنین می گوید: افزایش تعداد چیل ها(شاهین ها) در لاهور بر بسیاری از پرندگان کوچک تأثیر منفی گذاشته است، چیل ها به پرندگان کوچک اجازه آشیانه سازی نمی دهند. اگر خیلی گرسنه باشند پرنده های کوچک را هم شکار می کنند. افزایش تعداد چیل ها نه تنها برای محیط زیست خطرناک است، بلکه به دلیل افزایش تعداد آنها، گنجشک، طوطی، مینا، لالیان، بلدرچین، مرغ مگس خوار و سایر پرندگان ظریف نایاب می شوند.
چودری شفقت علی، معاون مدیر حیات وحش پنجاب به اکسپرس گفت که گوشت خیریه غیرقانونی که به راحتی در دسترس است، حال و هوای چیل ها را تغییر داده و آنها را تهاجمی کرده است. خشم در طبیعت آنها شکل گرفته است که به همین دلیل اغلب به شهروندان حمله می کنند.
بشر با قرار دادن گوشت به نام صدقه، این پرندگان را از روش طبیعی تهیه غذا دور کرده است. بنابراین در حال حاضر آنها ترجیح می دهند به جای اینکه خودشان به دنبال غذا باشند، غذاهای دور ریخته شده توسط انسان ها را بخورند. در لاهور، جایی که گوشت صدقه فروخته می شود، این پرندگان جمع می شوند. به محض اینکه موتورسیکلت یا ماشینی برای پرتاب گوشت توقف می کند، شاهین ها به سمت آن پرواز می کنند و سپس شروع به زدن گوشتی که به هوا پرتاب می شود می کنند.
https://www.express.pk/story/2000845/1/
https://urdu.dunyanews.tv/index.php/ur/WeirdNews/409670
https://www.facebook.com/374215552916203/posts/746474255690329/
نظر شما