گزارشی از  فرقه احمدیه،"قادیانیسم" در پاکستان و توطئه های دشمنان اسلام

مقدمه

فرقه احمدیه پاکستان که به نام های میرزا غلام احمد قادیانی (رهبر دینی این فرقه)، فرقه احمدیه، فرقه قادیانی و فرقه میرزایی نیز شناخته می شود، یکی از اقلیت های غیر مسلمان پاکستان است که خود را مسلمان معرفی می کنند. به دلیل ادعای نبوت، بعد از پیامبر اسلام (ص) از سوی میرزا غلام احمد قادیانی، رهبر دینی و بنیانگذار این فرقه، فرقه مذکور و جناحهای آن توسط مجلس ملی پاکستان در سال 1974 میلادی غیر مسلمان اعلام شدند و فعالیت های آنان به عنوان مسلمان و همچنین استفاده از نمادهای اسلامی اکیداً ممنوع شد، اما این فرقه خود را مسلمان می دانند و محرمانه فعالیت های مذهبی خود را به عنوان مسلمان ادامه می دهند. به دلیل این فعالیت های کفر آمیز تحت عنوان مسلمان، نهادهای امنیتی کشور افراد این فرقه را اکثر بازداشت نموده و پیگیری قانونی به عمل می آورند. کشورهای غربی و همچنین اسرائیل و هند که پشتیبان این فرقه هستند و مراکز دینی بزرگی در این کشورها دارند، توسط رسانه های خود توطئه می کنند و این فرقه را مظلوم جلوه داده و برخورد نهاد های امنیتی پاکستان را، برخورد ظالمانه قرار می دهند. علاوه بر این، کمیسیون حقوق بشر پاکستان که تحت فشار کشورهای غربی قرار دارد و اعضای آن آشنایی کافی با آموزه‌های دین اسلام ندارند، به بخشی از این توطئه تبدیل شده است. بنابراین، در این گزارش به بررسی توطئه‌های رسانه‌های کشورهای مذکور، از جمله رسانه‌های هندی، پرداخته و همچنین با معرفی کامل این فرقه، به تبیین اصل مشکل و توضیح اقدامات قانونی پاکستان در این زمینه خواهیم پرداخت تا این توطئه‌ها روشن شود و اقدامات قانونی پاکستان نیز به درستی تصریح گردد.

Top of Form

گزارش تایمز "آف اندیا":

• بازداشت سه نفر از اقلیت احمدیه برای جلوگیری از انجام مناسک مذهبی[1] .

بر اساس گزارش تایمز "آف اندیا" سه تن از اعضای برجسته جامعه اقلیت احمدیه توسط پلیس چکوال برای ممانعت از انجام مناسک مذهبی به مناسبت عید قربان به مدت یک ماه بازداشت شدند. قره‌العین ملک، معاون بخشدار چکوال، دستور بازداشت این سه مرد را در 10 ژوئن صادر کرد که به دنبال آن این سه نفر توسط پلیس دستگیر و به زندان جهلم فرستاده شدند. هر سه نفر از اهالی دومیل هستند که شاهد حمله پلیس به یکی از مساجد فرقه ی احمدیه در دسامبر 2016 می باشند که در طی این حمله دو نفر کشته شدند. ملک در دستورات خود اظهار داشت که گزارشی از افسر پلیس منطقه دریافت کرده است که در آن افسر ادعا می کند که این افراد ممکن است قانون را نقض کنند و باعث بی نظمی و هرج و مرج در منطقه شوند و درخواست صدور دستور بازداشت خود را بر اساس بند 3 حفظ نظم عمومی 1960 صادر کرده است. امیر محمود، سخنگوی فرقه احمدیه گفت که این افراد برای حضور در جلسه ای با مقامات پلیس و دستیار بخشدار، "چو اه سیدان شاه" در رابطه با مناسک عید قربان در روز دوشنبه فرا خوانده شدند. پلیس از آنان خواست که مناسک عید قربان را به جای نیاورند.

 فرقه احمدیه خواستار آزادی هر چه سریعتر این زندانیان شد و همچنین خواستار حفاظت از عقاید شان به ویژه در ایام خاص مثل عید قربان شدند تا مردم این فرقه نیز بتوانند با صلح و آرامش عقاید دینی خود را انجام دهند.

• گزارش کمیسیون حقوق بشر پاکستان بر چالش های پیش روی اقلیت های مذهبی در پاکستان.

کمیسیون حقوق بشر پاکستان (HRCP) گزارش سالانه خود را منتشر کرده است که به جزئیات چالش های مهم اقلیت های مذهبی در این کشور از ژوئن 2022 تا ژوئیه 2023 پرداخته است. این گزارش 43 صفحه ای، توسط رابعه محمود  )پژوهشگر و روزنامه نگار) با عنوان "فرهنگ نفرت" نوشته شده است که وضعیت آزادی های مذهبی و اشکال مختلف تبعیض و خشونت را که اقلیت های مذهبی در پاکستان را هدف قرار می دهد، نشان می دهد. یکی از رویدادهای کلیدی که در این گزارش بیان شده است، مربوط به حادثه 16 اوت 2023 در جرانواله می باشد، جایی که ادعاهای توهین به مقدسات توسط یک فرد مسیحی منجر به اعتراض گسترده شد. این اعتراض به خشونت تبدیل شد و منجر به غارت و سوزاندن 24 خانه شد. این گزارش عوامل متعددی را در بروز چنین حوادثی از جمله تحریک احساسات مذهبی توسط جناح های سیاسی و مذهبی بیان می کند. این گزارش به ظهور تحریک لبیک پاکستان (TLP) به عنوان یک نهاد سیاسی رسمی، با حمایت بخش‌ هایی از جامعه حقوقی که شعارهای تفرقه ‌انگیز را ترویج می دهند، اشاره می ‌کند. به‌ علاوه، سیاست ‌های دولت با هدف حفظ صلح و امنیت، به ‌ویژه در مورد دستگیری ‌هایی که به اتهام جنایات با انگیزه مذهبی انجام می ‌شوند، مورد بررسی قرار گرفته ‌اند. این گزارش همچنین مواردی از تغییر مذهب اجباری دختران جوان هندو و مسیحی، حملات به مساجد احمدیه و افزایش دستگیری‌ های مرتبط با اتهامات توهین به مقدسات آنلاین را مستند می‌ کند. به طور غم انگیز، حداقل هفت نفر از جوامع احمدیه، مسیحی، سیک و مسلمان در طول دوره گزارش به دلیل عدم تحمل مذهبی جان خود را از دست دادند[2] .

گزارش رسانه های غربی:

• پاکستان: مسلمانان احمدیه علیرغم تضمین آزادی مذهبی در قانون اساسی، آزار و اذیت را تحمل می کنند.

در کل، حدود پانزده میلیون مسلمان احمدیه در سراسر جهان هستند که حدود یک درصد از جمعیت مسلمانان جهان را تشکیل می دهند. حدود چهار میلیون مسلمان احمدیه در پاکستان زندگی می کنند. "آزار و اذیت جامعه مسلمان احمدیه در پاکستان" توسط رابرت جانسون، اروپایی تایمز، 12 ژوئن: جامعه مسلمانان احمدیه در پاکستان با وجود تضمین قانون اساسی مبنی بر آزادی مذهبی در این کشور، آزار و اذیت و تعصب را تحمل کرده است ولی وضعیت اخیراً بدتر شده است و جناح های افراطی مانند تحریک لبیک (TLP) به دشمنی و تجاوز نسبت به احمدیه دامن می زنند. ظلم و ستم به جایی رسیده است که بسیاری از احمدیه مجبور به فرار از پاکستان هستند تا از امنیت خانواده های خود اطمینان حاصل کنند و بتوانند آزادانه از دین خود پیروی کنند. سازمان هایی مانند کمیته بین المللی حقوق بشر و کمیسیون حقوق بشر اسلامی به طور فعال در حال افزایش آگاهی و دفاع از حقوق جامعه مسلمانان احمدیه بوده اند. نقش تحریک لبیک در آزار و اذیت احمدی ها در حادثه ای که توسط کمیته حقوق بشر ثبت شده است، نشان می دهد.

 یک دانش آموز 16-17 ساله به نام سیدعلی رضا که با یکی از مدارس محلی اهل سنت (مدرسه اسلامی) مرتبط بود، به عنوان عامل ادعایی قتل دو مسلمان احمدیه به نام های غلام سرور و راحت احمد باجوه شناسایی شد. (این اتفاق در 9 ژوئن 2024 رخ داد و فاصله زمانی بین دو قتل 20 دقیقه بوده است. مظنون توسط پلیس دستگیر شد و به قتل اعتراف کرده است.) [3] این گزارش ساجد لطیف، رئیس سازمان‌دهی مدرسه، را به‌عنوان شخصیتی که در هدف قرار دادن احمدی‌ها نقش داشته است، متهم می‌کند. این حادثه نشان می دهد که چگونه گروه های افراطی مانند تحریک لبیک به طور فزاینده ای اعضای جامعه احمدیه را مورد هدف قرار می دهند و آنها را سرکوب می کنند و بسیاری را مجبور می کنند به کشورهای دیگر پناه ببرند. تحریک لبیک به طور برجسته در گسترش احساسات ضد احمدیه و اعمال خشونت در داخل پاکستان نقش داشته است. این گروه از نفوذ خود برای وادار کردن دولت به اقدام علیه مسلمانان احمدیه استفاده کرده و اغلب به اعتراض و تهدید متوسل شده است. این امر فضای ترس و رعب را برای جامعه مسلمانان احمدیه ایجاد کرده است و باعث شده است که بسیاری در انزوا زندگی کنند یا به طور کلی کشور را ترک کنند. کمیسیون حقوق بشر اسلامی از جامعه جهانی می خواهد که دولت را تحت فشار قرار دهد تا از حقوق مردم مسلمان احمدیه محافظت کند. این سازمان از مقامات می خواهد که فعالیت های تحریک لبیک  را متوقف کنند و قوانین خود را با استانداردهای بین المللی مطابق با میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) مطابقت دهند. مبارزاتی که جامعه مسلمانان احمدیه در پاکستان با آن روبرو هستند در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته است و گروه های حقوق بشر و رهبران مذهبی از کشورهای مختلف خواستار اقدام شده اند. کمیسیون حقوق بشر اسلامی فعالانه در جهت افزایش آگاهی در مورد چالش های پیش روی مسلمانان احمدیه از طریق کمپین ها، کنفرانس ها و ابتکارات حمایتی کار کرده است. ناتوانی پاکستان در حفاظت از مسلمانان احمدیه و انجام مسئولیت های بین المللی خود با وجود تلاش ها برای رسیدگی به آن، همچنان یک موضوع جنجالی است. ناکامی دولت در محافظت از جامعه مسلمانان احمدیه و نقش آن در بدرفتاری با گروه های اقلیت، اعتبار آن را لکه دار کرده و برخلاف تعهداتش عمل می کند. بر جهانیان واجب است در مقابل این حرمت شکنی ها سکوت نکنند. اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده 18، تأیید می کند که «هر کس حق آزادی و اندیشه در مذهب را دارد. این حق شامل آزادی تغییر مذهب یا عقیده و آزادی ابراز مذهب یا عقیده خود به تنهایی یا به صورت جمعی با دیگران و به طور عمومی یا خصوصی در تدریس، عمل و عبادت است.» متأسفانه در پاکستان، اعضای جامعه مسلمانان احمدیه از این حق محروم هستند و همین امر باعث شده است که بسیاری از مردم این فرقه به کشورهای دیگر پناه ببرند تا آزادانه از دین خود پیروی و امنیت خود را تضمین کنند[4] .

نظر تحلیلگران موضوعات اسلامی:

تحلیلگران مذاهب اسلامی معتقدند:

1. فرقه احمدیه یا فرقه قادیانی یا فرقه میرزایی به دلیل اعتقادات کفر آمیز و در نتیجه شکست علمی در مقابل علمای مکاتب فکری مختلف مسلمان پاکستان در نشست پانزده روزه مجلس، توسط مجلس ملی پاکستان (در سال 1974 میلادی) غیر مسلمان اعلام شده است و استفاده آن از نمادهای اسلامی اکیداً ممنوع شده است.
2.  فرقه احمدیه نتوانسته بر مبنای علمی اعتقادات خود را اسلامی اثبات نماید و توسط مجلس ملی غیر مسلمان اعلام شده است، اما خود را مسلمان می دانند و مسلمان معرفی می کنند و غیر قانونی و محرمانه از نمادها، شعار ها و آیین های اسلامی استفاده می کنند که این اقدامات در پاکستان غیرقانونی می باشد و بر اساس قانون مجازات می شوند.
3. سه نفر از جامعه احمدیه به دلیل انجام مناسک و آیین اسلامی در عید قربان بازداشت شدند زیرا انجام و عمل به دستورات اسلامی طبق قانون اساسی پاکستان برای این فرقه ممنوع است. به دلیل کافر بودن این فرقه استفاده آنها از نمادهای اسلامی در قانون اساسی پاکستان ممنوع اعلام شده است.
4. فرقه احمدیه، قادیانی یا میرزایی که مراکز علمی بزرگ در انگلیس و اسرائیل دارند، با پشتیبانی و حمایت این کشورهای دشمن اسلام، فعالیت های غیر قانونی انجام می دهند.
5. تمام مکاتب فکری اسلامی این فرقه و جناحهای آن را به دلیل اعتقاد کفر آمیز کافر قرار می دهند.
6. فرقه احمدیه و انجمن احمدیه لاهور در برخی از اعتقادات خود با یکدیگر اختلافات جزئی دارند، اما به‌طور کلی، عقاید هر دو گروه با دین اسلام مغایرت دارد و به همین دلیل، هر دو جناح به عنوان کافر شناخته می‌شوند.
7. با وجود اینکه نهضت لبیک و گروه‌های افراطی دیگر به عنوان بخشی از توطئه‌های دشمنان اسلام شناخته می‌شوند و برخی از اقلیت‌های مسلمان و غیرمسلمان مانند مسیحیان و هندوها را مورد خشونت قرار می‌دهند، در این مواقع تمامی مسلمانان به حمایت از این اقلیت‌ها می‌پردازند و همبستگی خود را نشان می‌دهند. اما فرقه احمدیه به دلیل اینکه فعالیت‌هایش بر خلاف قوانین پاکستان است و به صورت غیرقانونی عمل می‌کند، مورد حمایت مسلمانان قرار نمی‌گیرد.
8. کمیسیون حقوق بشر پاکستان تحت فشار کشورهای غربی قرار دارد و برای پیشبرد نقشه‌های این کشورها اقدام می‌کند. همچنین، افرادی که در این کمیسیون فعالیت می‌کنند، به اندازه کافی با آموزه‌های اسلامی آشنا نیستند و شاید از مسائل مربوط به قادیانی‌ها آگاهی کافی نداشته باشند.
9. همه مکاتب فکری مسلمان میرزا غلام احمد قادیانی و پیروان وی را به دلیل مدعی نبوت دروغین کافر قرار می دهند.
10. همه این مسائل و مشکلات  فرقه احمدیه به دلیل نقض قانون است زیرا اگر فرقه احمدیه طبق قانون عمل نماید، هیچگونه مشکلی پیش نخواهد آمد.
11. در پاکستان اکثر توطئه ها در قالب حمله به اقلیت های غیر مسلمان از جمله: اقلیت مسیحی و هندو از سوی کشورهای دشمن اسلام برای حمایت از فرقه قادیانی انجام می شود، ولی همواره دولت، علما و اکثریت مردم مسلمان پاکستان در این حوادث تلخ در کنار اقلیت های غیر مسلمان خود می ایستند.

اعلام اقلیت غیر مسلمان فرقه احمدیه توسط مجلس پاکستان:

به دلیل فعالیت های کفر آمیز، ضد اسلامی و ضد پاکستانی قادیانی ها، همه مسلمانان پاکستان این فرقه را کافر می دانند و از دست این فرقه بسیار ناراضی هستند، دلیل این نارضایتی این است که بر خلاف اعتقاد عموم مسلمانان پاکستان، چه شیعه و چه سنی، فرقه قادیانی‌ها معتقدند که میرزا غلام احمد قادیانی نبی، مهدی موعود و مسیح است، در حالیکه در کتب مستند اهل سنت و اهل تشیع از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که ایشان پیامبر آخر زمان است و بعد از ایشان امکان نبوت نیست و هر کس ادعای نبوت کند کافر است. در همین حال، قادیانی ها در آخرین روزهای ماه می 1974 میلادی (اردیبهشت 1353) دانشجویان مسلمان دانشکده پزشکی نیشتر در مولتان را] هنگام سفر تفریحی به اسلام آباد، از قطار بیرون کشیدند و در ایستگاه راه آهن "ربوه"]منطقه قادیانی نشین در ایالت پنجاب پاکستان [مورد ضرب و شتم قرار دادند. این اقدام قادیانی ها احساسات مردم را جریحه دار کرد که واکنش شدیدی نیز در پی داشت و  همه مسلمانان علیه این فرقه به خیابان ها ریختند و از دولت تقاضا کردند این فرقه را غیر مسلمان اعلام کند. پس از سال 1953 میلادی این دومین حرکت پرشور در این زمینه بود. دولت وقتی دید که به هیچ عنوان نمی تواند جلوی مردم را بگیرد، موضوع را به مجلس ملی پاکستان کشاند. مولانا مفتی محمود] پدر مولانا فضل رحمان و نماینده مجلس [با همت و درایت در داخل و خارج مجلس به این نبرد علیه قادیانی ها پرداخت.

مصوبه اپوزیسیون در مجلس ملی:

در 30 ژوئن 1974 میلادی 37 نفر از اپوزیسیون، از جمله: مفتی محمود، این مصوبه را در مجلس ارائه کردند:

متن قطعنامه:

جناب رئیس مجلس

مجلس ملی پاکستان

با عرض سلام

 احتراما به اطلاع می‌رساند که متن قطعنامه اپوزیسیون در مجلس ملی پاکستان که در تاریخ 30 ژوئن 1974 میلادی به تصویب رسید، به شرح زیر است:

این حقیقت مسلم است که میرزا غلام احمد قادیانی پس از حضرت محمد (ص)، آخرین پیامبر، ادعای نبوت کرده است و همچنین ادعای او مبنی بر نبوت، مخالفت علنی با بسیاری از آیات قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم (ص) است و تلاش او برای پایان دادن به جهاد اسلامی خیانت به احکام عمده اسلام است. وی تولیدی از امپریالیسم است و تنها هدف آن از بین بردن وحدت مسلمانان و انکار از اسلام است. تمام امت اسلامی اتفاق نظر دارد که پیروان میرزا غلام احمد قادیانی و کسانی که او را احیاگر دین اسلام، مصلح یا رهبر دینی خود بدانند، از اسلام خارج اعلام گردند.

همچنین پیروان میرزا غلام احمد قادیانی یا هر نامی که بر آن‌ها گذاشته شود، به تظاهر به عضویت در فرقه اسلام و اختلاط با مسلمانان می‌پردازند و به فعالیت‌های ضد اسلامی و کفرآمیز در داخل و خارج از پاکستان مشغول هستند. در این راستا، آنها تلاش می‌کنند تا به‌عنوان یک بخش از جامعه مسلمانان شناخته شوند، در حالی که فعالیت‌هایشان به وضوح بر اساس اصول کفر و ضدیت با تعالیم دین اسلام است.

 در کنفرانسی که از سوی سازمان های بین المللی مسلمانان که در شهر مقدس مکه مکرمه به مدیریت "رابطه عالم اسلامی" بین 6 تا 10 آوریل 1974 میلادی برگزار شد که هیأت هایی متشکل از 140 سازمان و نهاد مسلمان از اکثر نقاط جهان در آن شرکت داشتند. به توافق همه، قادیانیسم به‌طور فریبکارانه‌ای خود را به‌عنوان یک فرقه اسلامی معرفی می‌کند در حالی که در حقیقت به دنبال نابودی اصول دین اسلام و تفرقه میان مسلمانان است. اکنون این مجلس باید اعلام کند که پیروان میرزا غلام احمد قادیانی یا به هر نامی که نامیده می شوند، مسلمان نیستند، و برای اجرای این اعلامیه، لایحه ای رسمی در مجلس ملی ارائه شود. تا برای فرقه مذکور به عنوان یک اقلیت غیرمسلمان جمهوری اسلامی پاکستان، اصلاحات مناسب و لازم در قانون اساسی برای وضع مقرراتی برای حمایت از حقوق و منافع مشروع آن فرقه صورت گیرد.

اقدام مجلس ملی در این خصوص:

در اول جولای 1974 میلادی، جلسه کمیته ویژه متشکل از تمام اعضای مجلس ملی پاکستان برای بررسی همه جوانب این مشکل و پیشنهاد راه حل آغاز شد و "کمیته رهبری" نیز تشکیل شد. "اپوزیسیون" از طریق "کمیته رهبری" پیشنهاد کرد که چون قادیانی ‌ها طرف موضوع هستند، لذا آن ها نیز به مجلس دعوت شوند و استدلال‌ هایشان را بیان کنند تا نتوانند بگویند که مجلس ملی بدون شنیدن استدلال های ماتصمیم گرفته است. به این پیشنهاد اپوزیسیون، میرزا ناصر احمد، رئیس فرقه احمدیه لاهوری به مجلس احضار شد. میرزا ناصر احمد با لباس ملی پاکستان و عمامه بر سر وارد مجلس ملی شد. هنگام گفتگو در مجلس ملی وقتی نام حضرت پیامبر اکرم (ص) را به زبان می آورد، با کمال ادب بر ایشان صلوات می فرستاد، همچنین آیات قرآن کریم را نیز تلاوت می کرد. اعضای ساده ذهن مجلس ملی با این اقدام او بسیار تعجب کردند که فردی که نام پیامبر اکرم (ص) را به زبان می آورد، آیات قرآن کریم را قرائت می کند، چطور کافر است؟ این کار وی مسئله سخت کرد، اما با توفیق خداوند و علما از جمله: مفتی محمود در مقابل این هیأت ویژه متشکل از کل مجلس، سوالاتی را مطرح کردند که بعد از مطالعه طولانی و دقیق کتاب های میرزا غلام احمد قادیانی، فرقه قادیانی یا احمدی غیر مسلمان اعلام شد.

بخشی از سوالات میرزا ناصر:

در اینجا بخشی از پرسش و پاسخ هایی که در آن روز بین نمایندگان اسلام و نمایندگان ارتداد صورت گرفت را مشاهده می کنید.

سوالات علمای اسلامی و پاسخ های رهبر فرقه احمدیه به شرح ذیل است:

سوال: اعتقاد شما به میرزا غلام احمد قادیانی چیست؟

پاسخ: او نبی و پیامبری از امت بوده است. نبی امتی به این معنای است که وی عضوی از امت محمدی (ص) است که با پیروی کامل از پیامبر اکرم (ص) به مقام نبوت رسیده است.

سؤال: آیا وحی بر او نازل شد؟

پاسخ: وحی بر او نازل شده است.

سوال: آیا احتمال خطا وجود داشت؟

پاسخ: قطعا خیر.

سؤال: میرزا قادیانی نوشته است که کسی که به او ایمان نیاورد "و حتی اگر از اسمم آگاهی نیافته باشد" و کافر واقعی است و او خارج از اسلام است، لذا بر اساس این متن، همه مسلمانان کافر هستند؟

پاسخ: کافر هستند، اما کافران کوچک هستند، چنانکه امام بخاری در کتاب صحیح بخاری "کفر دون کفر" را بیان کرده است.

سؤال: بعد از آن، میرزا نوشته است " کافر واقعی " است؟

پاسخ: یعنی کفر وی واقعی است.

سؤال: در ادامه نوشته است: از اسلام خارج است، ولی کفر کوچک موجب خروج از اسلام نمی شود.

پاسخ: در واقع حلقه های زیادی و مختلفی در اسلام وجود دارد، یعنی اگر از بعضی از این حلقه ها خارج شود همچنان در بخشی از این حلقه ها باقی می ماند.

سؤال: یک جا نوشته شده است که کسی او را قبول ندارد جهنمی است.

وقتی اعضا مجلس این متن را شنیدند خشمگین شدند و گفتند ما اهل جهنم هستیم؟ ومتجه شدند که ما] روشنفکران پاکستانی [قادیانی ها را مسلمان می دانیم و آن ها ما را کافر می خوانند. در ادامه این مکالمه سوالات دیگری نیز مطرح شد.

سؤال: آیا قبل از میرزا قادیانی پیامبر جدیدی بوده است که پیامبری از امت باشد؟ آیا حضرت ابوبکر یا حضرت عمر نبی امتی بودند؟

پاسخ: خیر.

سؤال: آیا تا قیامت پیامبری از امت خواهد بود؟

پاسخ: نه خیر.

سؤال: پس از مرگ میرزا قادیانی ایمان شما و ما یکی شد. به آنچه ما از خاتم النبیین اعتقاد داریم شما نیز دارید، فقط تفاوت ما در ختم نبوت است ما حضرت محمد(ص) را آخرین پیامبر می دانیم این در حالی است که میرزا قادیانی آخرین پیامبر شما است. پس اگر بگوییم خاتم النبیین شما میرزا غلام احمد قادیانی است و خاتم النبیین ما حضرت محمد (ص) است، درست است؟

پاسخ میرزا ناصر احمد: میرزا قادیانی] العیاذ بالله [ "فنا فی الرسول" که بخشی از وجود پیامبر اکرم(ص) بوده است.

سؤال: میرزا قادیانی درباره کتابهای خود نوشته است هر مسلمانی با چشم محبت به کتابهای من می نگرد، از تعالیم آن ها بهره می برد، مرا می پذیرد و ادعای مرا تأیید می کند، مگر فرزندان زنان بدکار.

پاسخ میرزا ناصر احمد: در این جا مراد "بغایا" شورشیان است.

سؤال: کلمه "بغایا" در قرآن کریم آمده است" وَ ما کانت امک بغیا" یعنی مادرت فاحشه نبود.

پاسخ میرزا ناصر احمد: در قرآن کریم کلمه "بغیا"  است، ولی "بغایه" نیست!

سؤال: فقط با هم تفاوت مفرد و جمع دارند و کلمه "بغایا" در جامع ترمذی به این معنا نیز آمده است. ما شما را به چالش می کشیم که شما نمی توانید استفاده از این کلمه "بغیا" یا "بغایا" را به معنای دیگری غیر از این معنی (زن بدکار) نشان دهید.

خلاصه، این بحث سیزده روز ادامه داشت، یازده روز با گروه احمدیه منطقه "ربوه" که میرزا قادیانی را به عنوان پیامبر می شناسند و دو روز با  جناح  لاهوری آن  که میرزا قادیانی را مجدد] احیاگر و مصلح دین اسلام [می داند. هر روز هشت ساعت مناظره متقابل انجام می شد. این مکالمه و انتقاد طولانی، چهره زشت و حقیق قادیانیسم را آشکار کرد.

اپوزیسیون یک سند کتبی حاوی بر 200 صفحه با عنوان "موضع امت اسلامی" را بین اعضای مجلس ملی پاکستان توزیع کرد و با کمک خداوند اعضای مجلس متقاعد شدند و برای تصویب این مصوبه حمایت کردند. اپوزیسیون بار دیگر موضع خود را تصریح کرد که در اصل 106، میرزائیان] یعنی فرقه احمدیه [به همراه شش فرقه اقلیت و در داخل پرانتز “گروه قادیانی و گروه لاهوری” قید شود. آقای پیرزاده، نماینده مجلس گفت: آن ها خودشان را میرزایی نمی نامند، خودشان را احمدی می خواند. مفتی محمود گفت: ما آن ها را احمدی نمی شناسیم، احمدی ما هستیم. وی  گفت: مریدان میرزا غلام احمد قادیانی بنویسیم. برخی از اعضا گفتند: چرا قانون اساسی را با درج نام میرزا قادیانی نجس می کنید، مفتی محمود گفت: در قرآن کریم نام شیطان، ابلیس و خوک نیز آمده است و این خدشه ای به اصالت و قدسیت قرآن کریم وارد نمی کند. مفتی محمود گفت: "متن در داخل پرانتز مشکلی ندارد. برای روشن شدن بنویسید: "گروه قادیانی و گروه لاهوری که خود را "احمدی" می خوانند.

تصمیم تاریخی مجلس ملی پاکستان در مورد قادیانیسم:

7 سپتامبر 1974 میلادی (16 شهریور 1353) روزی به یاد ماندنی در تاریخ پاکستان است که مجلس ملی پاکستان برای اولین بار در تاریخ خود از آرمانهای ملت اسلامی دفاع کرد و از اعتقاد ختم نبوت پیامبر اکرم (ص) توسط قانون اساسی پاکستان پاسداری کرد و  قادیانی ها را خارج از اسلام قرار داد. در این روز این بند تاریخی به اصل ۲۶۰ قانون اساسی اضافه شد:

"هر کسی که به ختم نبوت حضرت محمد (ص) اعتقاد کامل و بدون قید و شرط نداشته باشد و بعد از حضرت محمد (ص) به هر معنا و هر مفهوم یا به هر تعبیری ادعای نبوت کند و یا شخصی که چنین ادعا می کند، او را پیامبر یا مصلح دینی بداند، طبق قانون اساسی و قوانین کشور پاکستان، مسلمان نیست. " همچنین در بند 295 الف قانون جزای پاکستان، تفسیر زیر وارد شد:

"هر مسلمانی] که ادعای مسلمان بودن را داشته باشد [و بر اساس بند 3 اصل 260 قانون اساسی برخلاف ختم نبوت حضرت محمد (ص) اقرار یا عمل یا موعظه کند طبق این اصل مجازات خواهد شد[5] .

چالش کشیدن تصمیم مجلس ملی از سوی فرقه احمدیه در دیوان عالی پاکستان:

فرقه احمدیه به محض تصویب این قانون در دیوان عالی ایالتی و سپس در دیوان عالی کشور اعتراض کرد. این پرونده توسط دکتر سید ریاض الحسن گیلانی از طرف مسلمانان و فخرالدین جی ابراهیم از طرف احمدی ها پیگیری شد، اما مطالب ضد اسلامی نوشته شده در آثار میرزا غلام احمد قادیانی به طور قطعی دلیل کافر بودن این فرقه را اثبات کردو احمدیه ها نتوانستند خود را حتی در دیوان های ایالتی و دیوان عالی کشور مسلمان اثبات کنند[6] .

نقش شیعیان پاکستان در خصوص کافر اعلام کردن فرقه احمدیه:

نقش شیعیان در جنبش ختم نبوت (ص)   که باعث شد فرقه احمدیه توسط مجلس ملی و دیوان عالی کافر شناخته شود، محوری و اساسی است، اما به دلیل تعصبات برخی از گروهای مسلمان، این نقش نادیده گرفته شده است. لازم است که این نقش برای عموم مسلمانان آشکار گردد. سمت نایب رئیسی از بدو تأسیس جنبش ختم نبوت (ص) در اختیار شیعیان بوده و مرحوم علامه علی غضنفر کراوی، عالم برجسته اهل تشیع، معاون رئیس این جنبش بوده است. متأسفانه یکی از مشکلاتی که پاکستان از دوران استعماری انگلیس به ارث برد، قادیانیسم بوده است. پیش از تشکیل پاکستان، جنبش ختم نبوت در میان مسلمانان جایگاه ویژه‌ای داشت و مسلمانان در این جنبش به‌طور متحد و فعال به دفاع از ختم نبوت (ص) می پرداختند. امروز، برای درک نقش این جنبش و فعالیت‌های آن در تاریخ پاکستان، کافی است نگاهی به گذشته بیندازیم و بررسی کنیم که چگونه امت محمدی (ص) در این زمینه متحد و فعال بوده‌اند.

فهرست تلاش‌ های علمی در این زمینه توسط مرحوم حسین عارف نقوی، ]عالم شیعی [در کتاب نویسندگان امامیه آمده است که مشتمل بر فهرست یازده صفحه ‌ای است و کتاب های امامیه نوشته در زمینه ختم نبوت (ص) و توطئه قادیانی را معرفی می کند. چنین فهرستی توسط جنبش ختم نبوت (ص) نیز تهیه شده است که موضوعی جداگانه است. پاکستان بعد از استقلال با مشکلات گونا گونی مواجه شد و قادیانی ها از این فرصت استفاده نموده و فعالیت های مذهبی خود را گسترش دادند. همچنین شروع به تلاشی برای رسیدن به پست های مهم اداری کردند. ظفرالله خان سمت مهمی در کابینه مرکزی پاکستان داشت و قادیانی بود. وی حتی در تشیع جنازه قائد اعظم، بنیانگذار پاکستان هم شرکت نکرد و همیشه به طور کامل از قادیانی ها حمایت می کرد. در 20 سپتامبر 1948 میلادی مرکز قادیانی در منطقه "ربوه" (در چناب نگر) با تصاحب منطقه وسیعی در سواحل رودخانه چناب در ناحیه چینیوت ایالت پنجاب، تأسیس شد و قادیانی ها فعالیت های خود را در پاکستان آغاز کردند و به دلیل نفوذی که در دولت داشتند با برگزاری جلساتی در حوزه های مختلف چهره واقعی خود را نشان دادند. در پاسخ به این اقدام، همه علمای مکاتب فکری مسلمان وابسته به مذاهب مختلف اسلامی در سال 1951 میلادی توافقی را با 22 نکات مهم امضا کردند. در همین حال در 17 و 18 می 1952 میلادی قادیانی ها در شهر کراچی جلسه ای برگزار کردند که در آن سر ظفرالله خان طی سخنانی، دین اسلام را مرده و فرقه احمدیه را اسلام زنده خواند. به خاطر دخالت‌های پلیس، این جلسه نتوانست به درستی برگزار شود ولی با این وجود نگرانی مسلمانان را بیشتر کرد. در 2 ژوئن 1952 میلادی با تلاش مولانا لعل حسین اختر، کنفرانس همه احزاب در شهر کراچی تشکیل شد. دعوت نامه ای که برای احزاب مسلمان ارسال شده بود به امضای علمای زیر رسید:

1. مولانا لعل حسین اختر
2. مولانا احتشام الحق تهانوی (دیوبندی)
3. مولانا عبدالحامد بدایونی (بریلوی)
4. مولانا مفتی جعفر حسین (شیعه) ]رهبر سابق شیعیان پاکستان [
5. مولانا محمد یوسف (اهل الحدیث)

این نشست که با حضور علمای مذکوره برگزار شد، که برای اولین بار سه خواسته زیر مطرح شد:

1. قادیانی‌ها باید به عنوان یک اقلیت غیرمسلمان شناخته شوند.
2. چوهدری ظفرالله خان باید از سمت وزارت خارجه برکنار شود.
3. افسران قادیانی باید از همه پست‌های کلیدی و مهم کنار گذاشته شوند.

همچنین در این نشست تصمیم گرفته شد که یک کنفرانس سراسری برای همه احزاب مسلمان برگزار شود تا به این خواسته‌ها رسیدگی شود. مرحوم مولانا سید سلیمان ندوی ریاست کنفرانس را بر عهده داشت. هیأتی نیز تشکیل شد که مسئولیت کلیه ترتیبات کنوانسیون احزاب همه مسلمانان را بر عهده داشت. افراد ذیل به عنوان اعضای این هیأت انتخاب شدند:

1. مولانا سید سلیمان ندوی، رئیس هیأت معارف اسلامی.
2. مفتی محمد شفیع، عضو هیأت معارف اسلامی.
3. مولانا عبدالحامد بدایونی.
4. مولانا محمد یوسف کلکتوی.
5. مولانا مفتی صاحبداد.
6. مولانا سلطان احمد.
7. مولانا احمد نورانی.
8. مولانا لعل حسین اختر.
9. الحاج هاشم گزور.
10. مولانا مفتی جعفر حسین مجتهد و عضو هیأت معارف اسلامی] رهبر اسبق شیعیان پاکستان [.
11. مولانا احتشام الحق تهانوی، مجری.

همچنین نشست هایی با حضور احزاب و گروهای مذهبی متشکل از گروهای شیعی و سنی برگزار شد و برای این اهداف پیگیری شد. مقامات شیعی که برای ترویج اعتقاد ختم نبوت (ص) خدماتی انجام دادند و با صدور فتوا، قادیانی ها(فرقه احمدیه) را کافر اعلام کردند که در ذیل ذکر شده است:

1. علامه سید علی الحائری (ره) :

مولانا سید علی الحائری از علما و مجتهدین برجسته شیعیان شهر لاهور بودند. ایشان از اولین کسانی بودند که با قادیانیسم جهاد کردند. وی اولین عالم اسلام بود که درمورد کافر بودن میرزا غلام احمد قادیانی فتوا صادر کرد.

متن فتوا:

از نظر قرآن کریم و روایات، تمام عقایدی که در "صورت مرقومه" ]کتاب میرزا قادیانی [آمده، باطل و کفر است، اما برخی از آن ها حتی به مرز شرک می رسد، در چنین حالتی، مدعی این عقاید خارج از اسلام است. پیروان وی  نیز در این حکم شامل هستند. رطوبت آنان نجس و اجازه ورود آنان به مساجد و برپا داشتن نماز جنازه و ارتباط با آنان، حرام و از گناهان کبیره است.

همچنین تعدادی از علما شیعه خدماتی را برای ترویج اعتقاد ختم نبوت (ص) انجام داده و فتوا صادر کردند که به دلیل اختصار اسامی آنان ذکر می کنیم و برای تفصیل به منبع مراجعه شود:

1. مولانا فیض محمد مکهیالوی (1880-1951)
2. مولانا سید برکت علی شاه
3. علامه حافظ کفایت حسین (1898-1968)
4. علامه مفتی جعفر حسین، رهبر سابق ملت جعفری پاکستان.
5. خطیب آل محمد علامه سید اظهر حسن زیدی.
6. مولانا محمد اسماعیل فاضل دیوبند، سخنور معروف شیعی.
7. میرزا یوسف حسین لکهنوی.
8. مولانا سید مظهر علی اظهر و سایر علما.

نقش علمای شیعه علیه قادیانی ها در جنبش ختم نبوت (ص) و در مجلس ملی پاکستان:

بسیاری از نویسندگان اهل تشیع و همچنین علمای اهل سنت، از جمله: مولانا الله وسایا در کتاب خود" پاسخگویی قادیانی ها جلد 38 صفحه 7" در مورد نقش مولانا محمد اسماعیل فاضل دیوبند، سخنور معروف شیعی قدرانی می کند و می گوید: مولانا محمد اسماعیل، عالم برجسته مکتب شیعه، با قادیانی ها در  منطقه "ماندران والا" مناظره ای داشت، و  قادیانی ها با شکست روبرو کرد. همچنین بسیاری از  علما و تحلیلگران شیعی معتقدند که زمانی که قادیانی ها در مجلس ملی برای بحث فرا خوانده شدند، علما اهل تسنن و همچنین علما شیعه نتوانستند با دلایل قاطع آنان را کافر اثبات کنند، زیرا قادیانی ها از نظر علمی بسیار قوی هستند، اما مولانا اسماعیل] عالم شیعی [با دلایل قاطع آن ها را کافر قرار داد. همچنین مولانا میرزا یوسف حسین لکهنوی، فتوا علیه قادیانی ها صادر کردند و مولانا متین خالد] عالم اهل سنت [این فتوای وی را در کتاب "قادیانی ها در  نگاه" 183 صفحه ای طبع مولتان منتشر کرده است. ایشان در سال 1984 میلادی بحث مفصلی در مورد پرونده قادیانی ها در دادگاه شریعت فدرال پاکستان داشتند. سید عباس حسین گردیزی، اهل مولتان نیز افتخاری را دارند که موضع شیعیان را در مورد قادیانی ها در مجلس ملی پاکستان مطرح کردند و سخنرانی ایشان در مجلس ملی، توسط دبیرخانه مجلس ملی پاکستان منتشر شده است. علاوه بر این، در سال 1952 میلادی وی در اعتراض به جنبش جاری علیه قادیانی ها از عضویت شورای قانونگذاری استعفا داد. این تنها مثالی است که می توان به آن به عنوان نقش شیعیان، اشاره کرد[7] .

روابط فرقه احمدیه پاکستان با رژیم صهیونیستی و مرکز قادیانی در اسرائیل:

منبع[8] :

پاکستان از زمان استقلال، با رژیم صهیونیستی اشغالگر هیچگونه روابط دیپلماتیک ندارد، همچنین سفر اتباع پاکستانی به این سرزمین اشغالی نیز ممنوع است، اما براساس گزارش رسانه های عرب نیوز و ویب سایت عربی اسرائیل، هیأتی از قادیانی های پاکستان به اسرائیل رفته بودند تا در مراسمی شرکت کنند. براساس گزارش مجله عربی، هیأت قادیانی های پاکستان در نشست سالانه ای که در ژوئیه 2016 میلادی در شهر حیفا در فلسطین اشغالی برگزار شد، شرکت کرده اند. همچنین براساس گزارش یک سایت عربی اسرائیلی، در  ماه اوت 2016 میلادی  فرقه قادیانی بیستمین کنوانسیون سالانه خود را در منطقه الکبائر حیفا برگزار کرد. علاوه بر آمریکا، آمریکای شمالی و کشورهای اروپایی، هیأت های قادیانی از پاکستان، اردن و مصر نیز در این کنوانسیون شرکت کردند. مشارکت هیأتی از قادیانی های پاکستان در کنوانسیون سه روزه که در 28 ژوئیه برگزار شد از سوی جامعه قادیانی اسرائیل و دولت اسرائیل اهمیت فوق العاده ای یافت و با استقبال گرم از آن ها پذیرایی شد. هیأت پاکستانی برای گفتگو در مورد مسائل پیش روی قادیانی ها در پاکستان به این کنوانسیون دعوت شده بود که در آن کنوانسیون شرکت کنندگان درباره ی فعالیت قادیانی ها در پاکستان گفتگو کردند. یک استاد یهودی دانشگاه الان نیز در جمع قادیانی ها سخنرانی کرد و ضمن ذکر خدمات قادیانی ها به ویژه قادیانی های پاکستان برای آنان آرزوی موفقیت کرد. در جریان این کنوانسیون، دیدارهای مقامات اسرائیلی با هیأت های خارجی از جمله: هیأت پاکستانی برگزار شد. به گزارش مجله عربی، ورود هیأت پاکستانی مورد استقبال قرار گرفت و از آنان خواسته شد در کنفرانس سالانه نیز شرکت کنند. شهر حیفا، شهر اشغالی فلسطین، در حاشیه شرقی فلسطین قرار دارد. این شهر در اشغال انگلیسی ها بود. که قادیانی ها را با توطئه ای خاص در این شهر اسکان دادند و از هر جهت به آن ها کمک کردند. برای این منظور، انگلیس ابتدا در سال 1928 میلادی یک واعظ قادیانی به نام جلال الدین شمس را از هند به حیفا دعوت کرد و همه امکانات اقامتی و سایر امتیازات را به او داد. در زمان سلطه بریتانیا، جریان صوفی به نام الشاذلی در حیفا بسیار فعال بود. بریتانیا موفق شد این صومعه مرتبط با تصوف را تابع خود قرار دهد. دولت انگلیس به واعظ قادیانی این وظیفه را داد که اعضای آن جریان صوفی را قادیانی کند. تحت حمایت دولت بریتانیا، قادیانیسم در سرزمین فلسطین شکوفا شد و بسیاری از خانواده های جنبش صوفی پس از فریب قادیانیسم، قادیانیسم را پذیرفتند. دولت بریتانیا که به لطف خود نسبت به قادیانی ها معروف است، در سال 1934 میلادی یک معبد قادیانی و یک مرکز اجتماعی به نام "فرهنگ قادیانی" در محله الکبائر حیفا تاسیس کرد. این مکان اولین مرکز دجال و فریب قادیانیسم در کل منطقه شرق شناخته شده است و به این ترتیب فعالیت قادیانیسم در سراسر خاورمیانه گسترش یافت. رئیس مرکز قادیانی در حیفا فردی به نام محمد شریف است که مفتی ها و علمای فلسطینی با وی مناظره و مکالمه هایی داشته اند و به دلیل حمایت اسرائیل، اثرات منفی آن در جامعه فلسطین متوقف نشده است. مرکز الکبائر که در شمال اسرائیل قرار دارد، به شدت توسط دولت اسرائیل حمایت و پشتیبانی می شود[9] . (روزنامه اوصاف مورخ 14 نوامبر 2016 میلادی ( ۲۳ آبان ۱۳۹۵).

همچنین برخی از علما پاکستان در همایش ختم نبوت (ص) بر اساس گزارش رسانه ها اظهار نمودند: نادیده گرفتن نقش وحشتناک بیش از 600 زن قادیانی در ارتش صهیونیستی در بمباران وحشیانه اسرائیل علیه مسلمانان فلسطین، مترادف به تحریف حقایق زمینی است[10] . مجری معروف پاکستانی ویدئویی را منتشر کرد که در آن ادعا شده است که تعداد زیادی از احمدی‌ های پاکستانی نه تنها به اسرائیل مهاجرت کرده‌ اند و تابعیت آنجا را گرفته اند، بلکه در ارتش رژیم نیز مشغول به کار هستند. و ابراز نگرانی کرد که با احمدی‌ های ارتش پاکستان ارتباط دارند و در نتیجه فرقه احمدیه پاکستان تهدیدی برای تمامیت پاکستان شده است[11] ، لذا تحلیلگران معتقدند بر مبنای این گزارش ها رژیم اشغالگر و همچنین انگلیس پشتیبان فرقه احمدیه هستند که با نامهای متفاوتی شناخته می شود.

معرفی فرقه احمدیه، اعتقادات فرقه احمدیه و نظم سازمانی آن:

فرقه احمدیه یا فرقه قادیانی یا فرقه میرزایی به پیروان میرزا غلام احمد قادیانی، رهبر دینی و بنیانگذار فرقه احمدیه می گویند. اسم این فرقه به دلیل نسبت به میرزا غلام احمد قادیانی، رهبراین فرقه است. نسبت به تخلص  میراز، میرزایی، نسبت به اسم کوچک غلام احمد، احمدیه و نسبت به  بودن وی از منطقه قادیان هند، وی قادیانی و پیروان وی نیز قادیانی نام دارند. فرقه احمدیه در سال 1889 میلادی توسط میرزا غلام احمد قادیانی (متولد 1835- درگذشت 1908 میلادی) در  منطقه "لودهیانه" ]در منطقه زادگاهی احمد لدهیانوی، رهبر ارشد سپاه صحابه [تأسیس شد. میرزا غلام احمد قادیانی اعلام کرد که به وی با الهام اجازه داده شده که از پیروان خود بیعت اخذ نماید. او همچنین ادعا کرد که وی به سرپرستی امام مهدی (ع) و حضرت مسیح (ع) و حضرت محمد (ص) نبی آخر زمان است. پس از مرگ میرزا غلام احمد، حکیم نورالدین به عنوان اولین خلیفه وی انتخاب شد. در سال 1914 میلادی هنگامی که حکیم نورالدین درگذشت، پیروان وی به دو فرقه تقسیم شدند که یکی از آن ها فرقه مسلم احمدیه و دیگری  فرقه احمدیه انجمن تبلیغ اسلام لاهور، نام دارد. میرزا غلام احمد قادیانی این جنبش را در 23 مارس 1889 میلادی آغاز کرد و به فرقه احمدیه نیز معروف است. پس از مرگ وی، جانشینان وی رهبری این فرقه را بر عهده گرفتند و اکنون این فرقه در 200 کشور جهان گسترش یافته است. در حال حاضر نام خلیفه این فرقه میرزا مسرور احمد است و تعداد پیروان او بین یک تا دو میلیون است که در سراسر جهان پراکنده شده اند. فرقه احمدیه یک فرقه منظم و یکپارچه است، به همین دلیل است که به دلیل اختلاف در ماهیت نبوت میرزا غلام احمد، فرقه احمدیه لاهور از جناح اصلی جدا شده است، اما امروزه این جناح از جمعیت کمی تشکیل شده است. عقاید فرقه احمدیه از ابتدا بر خلاف عقاید اکثریت جامعه اسلامی تلقی می شد و احمدیان نیز در این زمینه با محدودیت های مختلفی مواجه بودند و هستند[12] .

برخی از وقایع مهم در تاریخ فرقه احمدیه:

• در 23 مارس 1889 میلادی بنای رسمی فرقه احمدیه در منطقه "لودهیانه" گذاشته شد و در آن روز چهل نفر بیعت کردند. اولین کسی که بیعت کرد، حکیم نورالدین، دوست نزدیک و دستیار میرزا غلام احمد قادیانی بوده است.
• میرزا غلام احمد قادیانی در سال 1891 میلادی ادعا کرد که وی مسیح موعود و مهدی موعود است، در همان سال اولین جلسه سالانه فرقه احمدیه تشکیل شد.
• میرزا غلام احمد قادیانی در سال 1905 میلادی نظام " وصیت نامه" را پایه گذاری کرد. در همین راستا بعدها قبرستانی به نام آرامگاه بهشتی ایجاد شد.
• در سال 1908 میلادی میرزا ‌غلام احمد قادیانی در 26 می در لاهور درگذشت و در آرامگاه بهشتی قادیانی ها به خاک سپرده شد.
• در 27 می 1908 میلادی حکیم نورالدین به اتفاق آرا به عنوان اولین خلیفه میرزا غلام احمد قادیانی انتخاب شد. پس از مرگ او در سال  1914 میلادی  فرقه احمدیه به دو بخش تقسیم شد. یک قسمت به رهبری میرزا بشیرالدین محمود احمد بوده است که این قسمت در دستگاه خلافت در مرکز قادیانی ها در منطقه "ربواه" پنجاب باقی ماند و فرقه مسلم احمدیه نامیده می شود. در حالی که بخش دیگری به رهبری مولوی محمد علی به لاهور رفت و به نام احمدیه انجمن تبلیغ اسلام لاهور معروف است.
• در سال 1914 میلادی با مرگ خلیفه اول میرزا، میرزا بشیر الدین محمود احمد به عنوان خلیفه دوم انتخاب شد.
• در سال 1934 میلادی سیستم تأسیس و انتشار مراکز تبلیغی این فرقه در سراسر جهان به نام "تحریک جدید" آغاز شد.
• در نتیجه جداسازی هند و پاکستان در سال 1947 میلادی فرقه احمدیه مجبور شد به طور موقت مقر خود را از منطقه قادیان در هند به لاهور و سپس برای همیشه به شهر تازه اسکان یافته "ربوه"، ]منطقه قادیانی نشین و مرکز کنونی این فرقه [منتقل کند.
• در سال 1957 میلادی طرحی برای تعلیم و تربیت اعضای فرقه احمدیه در مناطق روستایی به نام وقف جدید آغاز شد. همچنین در سال 1965 میلادی سومین خلیفه میرزا ناصر احمد انتخاب شد.
• در سال 1980 میلادی هفتصد سال پس از سقوط گرانادا، سنگ بنای اولین مسجد در پدر آباد اسپانیا گذاشته شد.
• در سال 1974 میلادی مجلس ملی پاکستان با اصلاح قانون اساسی پاکستان، فرقه احمدیه را غیر مسلمان اعلام کرد.
• در سال 1982 میلادی خلیفه چهارم میرزا طاهر احمد انتخاب شد.
• در سال 1984 میلادی دولت نظامی ژنرال محمد ضیاءالحق، رئیس جمهور پاکستان، بسیاری از فعالیت های فرقه احمدیه را از طریق "فرمان منع قادیانیه" ممنوع کرد. برای احمدی ها سلام گفتن به روش اسلامی، محل عبادت خود را مسجد خواندن، اذان گفتن، تلاوت کردن، تبلیغ و انتشار عقائد خود ممنوع اعلام شد که در صورت خلاف ورزی پیگرد قانونی در پی داشت. با توجه به این فرمان رئیس جمهور، چهارمین خلیفه میرزا، مقر خود را از پاکستان به لندن منتقل کرد.
• در سال 1989 میلادی فرقه احمدیه صدمین سالگرد خود را در سراسر جهان جشن گرفت.
• در سال 2003 میلادی پنجمین خلیفه میرزا مسرور احمد انتخاب شد.
• در سال 2008 میلادی فرقه مسلم احمدیه صدمین سالگرد خلافت احمدیه را جشن گرفت.

ایجاد مراکز تبلیغی خارجی:

فرقه احمدیه یک فرقه تبلیغی است. از این رو راه اندازی مراکز تبلیغی از ابتدا جزو اولویت های این فرقه بوده است. موعظه علاوه بر موعظه در میان مسلمانان، در سایر ادیان غیر اسلامی نیز مورد تأکید است. در همین راستا از زمان میرزا غلام احمد  قادیانی تلاش برای تبلیغ در کشورهای خارجی آغاز شد. خود میرزا غلام احمد  قادیانی نیز از طریق کتب، آگهی ها و مجلات و نیز نامه هایش اعتقادات] کفر آمیز [خود را در کشورهای مختلف تبلیغ می کرد. پس از مرگ میزرا غلام احمد قادیانی، در زمان خلیفه اول او، کار تبلیغ در انگلستان آغاز شد. بنابراین، چوهدری فاتح محمد سیال، به عنوان اولین مرکز تبلیغات، مرکز تبلیغی لندن را تأسیس کرد. واعظان اولیه این فرقه اغلب اصحاب میرزا غلام احمد قادیانی بودند که با بیعت به او به فرقه احمدیه پیوستند. برخی از مراکز باستانی و معروف عبارتند از:

• 1914 میلادی در انگلستان
• 1921 میلادی در سریلانکا
• 1920 میلادی در ایالات متحده آمریکا
• 1921 میلادی در نیجریه
• 1921 میلادی در غنا
• 1923 میلادی در آلمان
• 1925 میلادی در سوریه
• 1925 میلادی در اندونزی
• 1928 میلادی در فلسطین بریتانیا
• 1934 میلادی در کنیا
• 1935 میلادی در ژاپن
• 1936 میلادی در اسپانیا
• 1948 میلادی در اردن

احمدیه انجمن تبلیغات اسلام] قادیانی [  در لاهور نیز مراکز تبلیغی خود را دارد.

ساختار سازمانی  فرقه احمدیه:

رئیس جهانی فرقه احمدیه خلیفه المسیح نام دارد. خلیفه مسیح در همه امور حجت نهایی است. تصمیم او در همه امور قطعی و حتمی است در زمان خلیفه المسیح هیأتی به نام رئیس انجمن احمدیه وجود داشت که به اشکال مختلف برای رسیدگی به امور مختلف تقسیم شده بود. کشورهایی غیر از شبه قاره هند زیر نظر سازمان تحریک جدید فعالیت می کردند. جنبش مدرن نیز به چند شکل تقسیم شده است.

اعضای فرقه مسلم احمدیه علاوه بر سازمان مرکزی، در سازمان های زیر نیز عضویت دارند:

• سازمان "اطفال الاحمدیہ"، سازمانی برای پسران بین هفت تا پانزده ساله.
• سازمان "خدام الاحمدیه"، سامانی برای جوانان شانزده تا چهل ساله.
• سازمان "انصار الله"، سازمانی برای مردان بالای 41 سال.
• سازمان" ناصرات الاحمدیہ". سازمانی برای دختران هفت تا پانزده ساله.
• سازمان "لجنہ اماء اللہ"، سازمانی برای خانم های بالای شانزده سال.

مجلس شورای فرقه احمدیه:

فرقه احمدیه یک نظام مشروح مفصلی به نام مجلس شورا دارد که در سال 1922 میلادی توسط خلیفه دوم مسیح میرزا بشیر الدین محمود احمد صادر شد. این سازمان نقش مهمی در اجرای کلیه وظایف سازمان مرکزی فرقه و سازمان های زیر مجموعه آن دارد. مجلس شورا متشکل از نمایندگان واحدهای محلی است که به تعداد اعضای حاضر در واحد خود انتخاب می شوند. در حالی که هیأت مدیره متشکل از مقامات مرکزی و رؤسای برخی دیگر از اعضای آن نیز هستند. پیشنهاداتی که در مجلس شورا مطرح می شود ابتدا با پیشنهاد شورای مرکزی به خلیفه مسیح ارائه می شود و فقط پیشنهادات مصوب در شورا مطرح می شود. پس از بحث، نظرسنجی انجام می شود و نتایج برای "خلیفه المسیح" ]رهبر جهانی این فرقه [ارسال می شود. پیشنهاد تنها پس از تایید "خلیفه المسیح" به تصمیم تبدیل می شود. عملکرد مهم همه مجالس شورا تهیه بودجه هر ساله است.

هیأت مدیره فرقه احمدیه.

یک هیأت مدیره  در هر سطحی از همه سازمان های فرقه احمدیه، همه عملکردهای سازمانی را سازماندهی می کند. برای توابع مختلف در هیأت مدیره  اشکال مختلفی وجود دارد. کلیه اعضای هیأت مدیره  در هر سطح از سازمان مرکزی و رئیس هر یک از سطوح هیأت مدیره  در سازمانهای تابعه انتخاب می شوند. در سطح ملی این انتخابات توسط مجلس شورا و در سطح محلی توسط نمایندگان تمام اعضای محلی انجام می شود.

حوزه علمیه جامعه احمدیه 

جامعه احمدیه] حوزه علمیه  فرقه احمدیه به نام جامعه احمدیه [مؤسسه فرعی فرقه احمدیه است که هدف آن تبلیغ و ترویج عقاید فرقه احمدیه و آماده سازی علما برای تعلیم و تربیت فرقه احمدیه است. در جامعه احمدیه، جوانانی که زندگی خود را وقف فرقه احمدیه می کنند، هفت سال آموزش می بینند که شامل یادگیری زبان عربی، اردو و زبان های دیگر می شود و همچنین آموزش مقدماتی در علوم مختلف مانند قرآن، حدیث، فقه، علم کلام وغیره است. نهاد علمی جامعه احمدیه در کشورهای مختلف از جمله: در هند، پاکستان، کانادا، انگلستان، آلمان، غنا، تانزانیا و غیره تأسیس شده است. کسانی که  از این نهاد با مدرک "شاهد" فارغ التحصیل می شوند، مربی می گویند.

             بررسی تطبیقی ‌اعتقاد مذهبی فرقه احمدیه با سایر مذاهب اسلامی:

مفهوم ختم نبوت نزد فرقه احمدیه:

به گفته فرقه احمدیه، حضرت محمد (ص)، بنیانگذار اسلام، خاتم النبیین هستند و خاتم النبیین بر خلاف نظر اکثر علمای مسلمان بنا به تعبیر  فرقه احمدیه به معنای بالاترین و اعلی پیامبری است که در رأس نردبان قرار دارد. بر اساس این نظریه، مقام حضرت محمد (ص) به قدری بالاست که انسان با پیروی کامل از وی حتی می تواند به مقام نبوت برسد.

برخی از اعتقادات این فرقه درخصوص حضرت مسیح، حضرت مهدی و درگذشت حضرت عیسی:

میرزا غلام احمد قادیانی، مؤسس فرقه احمدیه، بر اساس آیین احمدیه، حضرت مسیح و مهدی موعود است. وی مقید به شریعت اسلامی، قرآن کریم و از پیروان] حضرت محمد(ص) [و زیر سرپرستی ایشان است. در این زمینه، از نظر اکثر علما، مهدی و مسیح دو شخصیت متفاوت هستند. به همین ترتیب، به گفته میرزا غلام احمد قادیانی، حضرت عیسی بن مریم، بنیانگذار مسیحیت، جسماً مرده است و شخصی که در آینده مسلمانان منتظر او هستند، به دلیل اشتراک در اوضاع و احوال، نام مسیح را به صورت تمثیلی بر آن نهادند. همانطور که تشبیها به قهرمانان بزرگ رستم گفته می‌شود. به گفته اکثر دانشمندان اسلامی، حضرت عیسی (ع) هنوز نمرده است، بلکه با بدن خود زنده به آسمان برده شده است و در آخر الزمان بار دیگر ظهور خواهد کرد، اما فرقه احمدیه این اعتقاد را ندارد.

جهاد اسلامی به نگاه فرقه احمدیه:

میرزا غلام احمد قادیانی بارها تصریح کرده است که هیچ گونه اجبار و جنگ برای گسترش دین جایز نیست. حضرت محمد صلی الله علیه و آله برای دفاع از خود یا برای برقراری صلح شمشیر به دست می گرفت. در حالی که پیش از آن مسلمانان علیرغم تحمل ظلم های سیزده ساله در مکه و مهاجرت به حبشه و سپس مدینه مورد حمله قرار گرفتند. در این عصر که آزادی دینی حاصل می شود و اسلام نه با شمشیر بلکه با قلم مورد هجوم قرار می گیرد، جهاد قلم لازم است.

ایدئولوژی متمایز احمدیه انجمن تبلیغات اسلام لاهوری:

احمدیه انجمن تبلیغات اسلام لاهوری برخلاف فرقه احمدیه، میرزا غلام احمد قادیانی را پیامبر نمی دانند، بلکه او را مجدّد(یعنی احیاگراسلام) می دانند. بنابراین، در مورد خاتم النبیین، تفسیر آن ها مطابق به تفسیر اکثریت مسلمانان است، اما در مورد مرگ حضرت عیسی (ع) نیز نظری مشابه فرقه احمدیه دارند.

شرایط عضویت در فرقه احمدیه:

میرزا غلام احمد قادیانی برای پیوستن به فرقه احمدیه ده شرط گذاشته است که هر احمدی باید به آن پایبند باشد. پس از ابراز تمایل برای عمل به این شرایط، بیعت رسمی نیز لازم است که به دست "خلیفه المسیح" ]رهبر جهانی این فرقه [در جامعه احمدیه انجام می شود. شرایط بیعت به شرح ذیل است:

1. بیعت  کننده باید خالصانه عهد کند که تا لحظه مرگ از شرک خودداری کند.
2.  این که از دروغ و زنا و فحشاء و هر گونه فسق و ظلم و خیانت و فساد و طغیان دوری کند و هوس های نفسانی بر او چیره نشود، هرچقدر هم که این هوس‌ها هوس برانگیز باشند.
3. اینکه نماز پنج وقت را به دستور خدا و رسول ادامه دهد و در خواندن نماز تهجد تا حد امکان کوشا باشد، بر پیامبر صلوات بفرستد و استغفار کند.
4. اینکه مخلوق خدا به ویژه مردم عادی را به دلیل هوس های عاطفی خود هیچ گونه درد نامشروع با زبان، با دست و به هر نحو دیگر ندهد.
5. در هر حالتی مثل آسایش و راحتی خداوند را فراموش نکند و به پروردگار خود وفادار باقی بماند و همچنین در سختی و مشکلات از خداوند روی بر نگرداند.
6. از پیروی به هوا و هوس پرهیز کند و حکم قرآن را کاملاً بپذیرد و کلام الله و رسول را از هر جهت رهنمود اعلام کند.
7. دست از تکبر بردارد و با خضوع، فروتنی، نشاط و واضع زندگی کند.
8. دین اسلام را از جان و مال و آبروی خود و فرزندانش و هر یک از عزیزانش عزیزتر بداند.
9. اینکه برای رسیدگی به عموم مخلوق خدا مشغول می شود و تا آنجا که می تواند مردم را با قدرت و نعمت خدا داد خود بهره مند می سازد.
10. پیوند برادری با این حقیر] میرزا قادیانی [تا هنگام مرگ او باقی خواهد ماند و این پیوند برادری آنچنان درجات بالایی خواهد داشت که در روابط فامیلی و روابط دنیوی و در همه حالات بندگی نمی توان نمونه آن را یافت.

بیعت پس از موافقت با این شروط داده می شود که متن آن به شرح زیر است:

امروز با مسرور بیعت می کنم و به فرقه احمدیه می پیوندم. ایمان راسخ و کامل من این است که حضرت محمد رسول الله صلی الله علیه وسلم خاتم الانبیاء] طبق اعتقاد فرقه احمدیه خاتم شریعت هستند خاتم نبوت نیستند [است. من حضرت میرزا غلام احمد قادیانی (بگفته قادیانی ها علیه السلام) را همان امام مهدی و مسیح موعود می شناسم که حضرت محمد رسول الله صلی الله علیه وسلم بشارت ایشان را داده است. من قول می دهم که سعی خواهم کرد به شروط ده گانه بیعتی که حضرت مسیح موعود بیان کرده است پایبند باشم. دین را بر دنیا مقدم خواهم داشت. من همیشه رابطه وفاداری را با خلافت احمدیه حفظ خواهم کرد. و من به عنوان خلیفه مسیح سعی خواهم کرد از تمام دستورات ایشان پیروی کنم[13] .

حاصل کلام:

براساس این بررسی که منصفانه و از طریق منابع موثق انجام شده است، "قادیانیسم" توطئه انگلیس است و انگلیس در ابتدا این "شجره شیطانی" و "دجالی" را در زمان سلطه خود بر شبه قاره هند، در قالب میرزا غلام احمد قادیانی، در منطقه قادیان هند کاشته و سپس از هند، گیاهی از آن  را به اسرائیل برده و کاشته است، تا مسلمانان جهان به ویژه مسلمانان منطقه خاورمیانه را از طریق آن فریب دهد. مراکز دینی بزرگ این فرقه نیز در هند، انگلستان و اسرائیل وجود دارند و کشورهای مذکور از این فرقه پشتیبانی نیز می کنند.

به دلیل حمایت های مالی کشورهای مذکور فرقه قادیانی بقدری محکم شده بود که به مسلمانان پاکستان حمله می کردند. با وجود تفاوت اعتقادی آشکار این فرقه که در حقیقت فرقه نیست دین غیر اسلامی است، اما خود را فرقه مسلمان قرار می دهد، با سایر مسلمانان جهان که در نتیجه آن باید دین مذکور شناخت جداگانه ای را پیدا می کرد و خود را مسلمان معرفی نمی کرد. مسلمانان پاکستان و دولت پاکستان برای این فرقه اسلامی خود ساخته موقعیت دفاعی فراهم آورده و در مجلس ملی و همچنین در دیوان عالی کشور برای اثبات مسلمانی خود فرصتی نیز فراهم آوردند، اما رهبران اساسی این فرقه نتوانستند خود را مسلمان اثبات نماید، لذا کافر و اقلیت غیر اسلامی اعلام شده اند. این فرقه قانون اساسی پاکستان را نقض نموده و خلاف قانون فعالیت های خود را به عنوان مسلمان ادامه می دهد و توسط نهادهای امنیتی و مجری قانون فعالان آن بازداشت می شوند. لذا این بازداشت آنان طبق قانون پاکستان است و اگر قانون را رعایت کنند و مانند سایر اقلیت های غیر مسلمان زندگی کنند، هیچکس نمی تواند آنان را مورد خشونت قرار دهد یا بازداشت کند. همچنین توطئه های رسانه های هند، انگلیس، اسرائیل و سایر کشورهای غربی که این گروه را مظلوم نشان می دهند، جهت اهداف پلید و شیطانی خود است. تحلیلگران موضوعات اسلامی معتقدند: نیاز است کشورهای اسلامی این گروه را در کشورهای خود شناسایی کرده و فعالیت های ضد اسلامی آن را کنترل نمایند، تا دشمنان اسلام نتوانند، توسط این فرقه به اهداف ضد اسلامی و  شیطانی خود برسنند.