نوشته دنیس موننه
چین به عنوان یک بازیگر جهانی در عرصۀ دیپلماسی عمومی، به گسترش دیپلماسی مردم با مردم، تبادلات فرهنگی با سایر تمدنها و همکاریهای دوجانبه و چندجانبه ادامه داده است. چرا چین، کشوری با 1.4 میلیارد جمعیت و دومین اقتصاد بزرگ جهان، چنین علاقهای به اشتراک گذاشتن نظام حکومتی، اجتماعی و اقتصادی خود با تمدنهای دیگر دارد؟ اولاً، دیپلماسی مردم با مردم، پدیدۀ جدیدی در چین نیست. پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال 1949، رهبران این کشور ضمن تدوین سیاست خارجی، دیپلماسی مردمی را به عنوان رکن اصلی دستور کار خود در نظر گرفتند. چین که با چالشهای بیسابقهای مواجه شد، بر به رسمیت شناختن بینالمللی تمرکز کرد. پکن برای رهبری تبادلات مردم به مردم، مؤسسۀ امور خارجی خلق چین را در سال 1949 تأسیس کرد.
ثانیاً، چرا باید به دیپلماسی مردمی و تبادلات فرهنگی ادامه داد؟ ابتکار کمربند و جاده (BRI) که در سال 2013 توسط رئیس جمهور شی جین پینگ آغاز شد، با تضمین رشد پایدار، متعادل و فراگیر که به نفع همه است، جهان را متحول کرده است. در چارچوب FOCAC، تبادلات مردم با مردم یکی از زمینههای اصلی همکاری بین چین و آفریقاست. گنجاندن این سیاست خارجی کلیدی در همۀ پروژههای همکاری دوجانبه و چندجانبه نشان میدهد که چین برای نزدیکتر کردن مردم و جوامع از طریق ترویج تبادلات، یادگیری متقابل و گفتوگو میان فرهنگها و تمدنهای مختلف، ارزش قائل است.
سوم اینکه، پکن باید دیپلماسی مردم با مردم را زنده نگه دارد تا تبلیغات غرب را که به دروغ، پروژههای زیرساختی کلیدی چین در آفریقا را به عنوان «تلۀ بدهی» یا «استعمار نو» معرفی میکند، خنثی کند. در اینجا، چین همکاری در توسعۀ منابع انسانی و آموزشهای حرفه ای، ارائۀ بورسیۀ تحصیلی و ایجاد ظرفیت آفریقاییها برای ارتقای اشتغال و بهبود معیشت را تقویت کرده است. برای مثال، در اجلاس سران FOCAC در سال 2018 در پکن، رئیس جمهور شی قول داد که 50000 بورس تحصیلی و 50000 فرصت آموزشی به دانشجویان آفریقایی بین سالهای 2018 تا 2021 اعطا کند. علیرغم تأثیر کرونا بر جلسات حضوری، چین به اجرای وعدۀ خود از طریق سازماندهی سمینارها و آموزشهای آنلاین، این امر را ادامه داد.
در حال حاضر، چین میزبان بیشترین تعداد دانشجویان آفریقایی در جهان است؛ یعنی بیش از سایر مقاصد تحصیلی ترجیح داده شدۀ سنتی مانند بریتانیا و آمریکا. به گفتۀ وزارت آموزش چین، تعداد دانشجویان آفریقایی شاغل در چین از حدود 1790 در سال 2003 به 81562 در سال 2018 افزایش یافته است. این امر با تأسیس مؤسسههای کنفوسیوس و مراکز بینالمللی زبان در سراسر جهان محقق شده است. در این قرن یک تغییر تدریجی و مثبت در نحوۀ درک تمدنهای دیگر از چین رخ داده است.
منبع
https://www.chinadaily.com.cn/a/202110/15/WS6168da39a310cdd39bc6f22b.html
نظر شما