دین اسلام از چهره‌های درخشان علم و حکمت، طریقت و معرفت نور می‌گیرد. در واقع، این سلسله از پیامبران الهی علیهم‌السلام آغاز شد و با حضرت خاتم‌النبیین(ص) به کمال رسید، و در پرتو اسوه حسنه ایشان، برای صحابه کرام یک نظام زندگی کامل مقرر گردید. پس از آن، اولیای الهی در هر عصر، بر اساس نیاز زمان، مردم را با همان هدایت الهی آشنا می‌کردند. اولیای کرام تبلیغ دین را محدود به مناطق خاصی نکردند، بلکه پیام حق را در بیابان و دشت، در میدان و جنگل، به همه جا رساندند. یکی از این بزرگان، بنیان‌گذار دربار عالیه گهمکول شریف، حضرت پیر شاه المعروف خواجه زندہ پیر سرکار هستند.

بر اساس کتاب کنز العرفان فی شان خواجه زندہ پیر، ایشان در سال ۱۹۱۲ میلادی در کوهات، در خانه حضرت پیر غلام رسول به دنیا آمدند. پدر بزرگوارشان پیر غلام رسول شاه از مشایخ بزرگ سلسله قادریه بودند. حضرت خواجه زندہ پیر از آغاز جوانی، روزها روزه‌دار و شب‌ها اهل عبادت، قیام و ریاضت بودند. هنگامی که خداوند متعال وظیفه هدایت را به ایشان سپرد، از همان آغاز شعور، تمامی خصایل و مکارم اخلاقی را نیز به ایشان عطا فرمود. ایشان تحصیلات رسمی را از هیچ مدرسه‌ای دریافت نکردند، اما هرکس سخنان ایشان را می‌شنید، از وسعت علم و دانش ایشان شگفت‌زده می‌شد. مسائل پیچیده را چنان آسان حل می‌فرمودند. حقیقت آن است که خاصان خداوند و اولیای الهی از گنجینه‌های علم لَدُنّی بهره‌مند می‌شوند؛ همان علمی که سرچشمه اسرار الهی است، و حضرت قبلہ عالم نیز از همان علم لدنی سیراب بودند. ایشان از نوجوانی به شب‌زنده‌داری و ذکر بسیار مزیّن بودند. ریاضت، مجاهده، تقوا، توکل، صبر و شکر در ایشان به حد کمال رسیده بود و در تزکیهٔ نفس به مرتبه‌ای بلند دست یافته بودند. تنها نیاز به یک استاد روحانی باقی بود تا ایشان را به صورت رسمی و کامل در مسیر رشد و هدایت قرار دهد. بدین منظور، به دربار عالیه حضرت امام علی‌الحق شهید (معروف به امام صاحب سیالکوت) رفتند و در آنجا به مراقبه پرداختند. در حال مراقبه، ندایی رسید که "در دربار عالیه موهره شریف (مری) صد سال است که انتظار تو را می‌کشد."

ایشان در حالی به سوی موهره شریف رهسپار شدند که از دلشان نغمه محبت برمی‌خاست و از سوی آن‌جا نیز ندا می‌آمد که «ما نیز دل بر کف نهاده‌ایم و در انتظار همنفسی چون توییم». حضرت خواجه زندہ پیر به عنوان آخرین خلیفه آن سلسله تعیین شدند و حضرت باواجی سرکار موهره شریف عصاره صدساله سلوک و فیض خود را به ایشان سپردند. این رویداد در سال ۱۹۳۸ میلادی به وقوع پیوست؛ زمانی که حضرت خواجه زندہ پیر به شرف بیعت نائل آمدند. باواجی سرکار ضمن اعطای دعای خیر، خرقه و ملبوس خلافت، فرمان دادند که ایشان در کنار خدمت به دین، در امور نظامی و ملکی نیز مشغول باشند. حضرت خواجه زندہ پیر از سال ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۹ میلادی، به مدت دوازده سال در ارتش خدمت کردند و در حالی که حضرت خواجه زندہ پیر در آن زمان در مقام والای ولایت و رهبری قرار داشتند، خود را از انظار پنهان نگه داشتند. پس از بازنشستگی از خدمت، از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲ میلادی در اقامتگاه نظامی خود به ارشاد و هدایت مردم پرداختند. در نزدیکی ایبت‌آباد، روستایی به نام لسان نواب بود که در آن، پیر برادر ایشان، حضرت محمد شاه معروف به طوری بابا، اقامت داشتند. میان آن دو محبت و الفتی خاص برقرار بود. طوری بابا که از خلفای مجاز موهره شریف بودند، با مشاهده مراتب روحانی و معنوی خواجه زندہ پیر، پانصد کنال (حدود ۲۵ هکتار) از زمین خود را به ایشان بخشیدند تا در آنجا مسند ارشاد برپا کنند.

حضرت قبلہ عالم فرمودند: من عازم مدینه منوره‌ام؛ هر فرمانی از آنجا حکمی صادر شود، به آن عمل خواهم کرد. در سال ۱۹۵۲ میلادی، ایشان نخستین بار برای انجام فریضهٔ حج، از راه دریا به مکه مکرمه مشرف شدند. پس از انجام مناسک حج، در برابر گنبد خضری ایستاده بودند که از جانب آن گنبد، اشاره‌ای به سوی کوه‌ها نمودار شد. هنگامی که بدان سو نگریستند، خداوند حجاب‌ها را از میان برداشت و بر دیواری، نوشته‌ای دیدند که بر آن نوشته شده بود، زندہ پیر و دربار عالیه گهمکول شریف. این رؤیا نشان الهی و تاییدیه از جانب خاتم النبیین(ص) بود. امروز دربار عالیه گهمکول شریف، یکی از نشانه‌های قدرت الهی در زمین است. حضرت خواجه زندہ پیر نخستین حج خود را در سال ۱۹۵۲میلادی دومین را در ۱۹۶۸ و سومین را در ۱۹۷۱ میلادی انجام دادند و پس از آن، به مدت ۲۶ سال بدون  فاصله به انجام حج مشرف می‌شدند. از فیض روحانی ایشان صدها هزار نفر بهره‌مند شدند.

این خورشید طریقت و معرفت، پس از روشنی‌بخشیدن به دل‌های بی‌شمار، در روز دوشنبه، سوم ذی‌الحجه ۱۴۱۹ هجری، برابر با ۲۲ مارس ۱۹۹۹ میلادی، در سن ۸۷ سالگی غروب کرد. هفتاد و هشتمین سالگرد سه‌روزه عرس مبارک ایشان، از روز جمعه ۱۷ اکتبر تا روز یکشنبه 2025 میلادی، در دربار عالیه نقشبندیه گهمکول شریف کوهات با شکوه و احترام برگزار خواهد شد. محفل  پایانی بعد از نماز ظهر تا عصر برپا می‌شود و در پایان، سجادہ‌نشین حضرت پیر حبیب‌الله شاه برای جهان اسلام دعا خواهند کرد. علما، مشایخ، قاریان، نعت ‌خوانان و مریدان فراوان از داخل و خارج کشور در این مراسم معنوی حضور خواهند یافت.[1]