اندونزی

تصور اندونزی به عنوان یک کشور، دارای دشواری هایی است. هزاران جزیره پراکنده در پهنه ای بین اقیانوس های هند و آرام را به سختی می توان بعنوان«یک کشور» واحد محسوب نمود. اندونزی کشوری است که دارای بیش از ۱۷۰۰۰ جزیره  است  که بیش از ۶۰۰۰ جزیره آن مسکونی هستند. آرایش اندونزی تقریباً شبیه الگوی قطرات آب پاشیده شده و جزیره ای است که از شرق به غرب کشیده شده و در سواحل جنوب شرقی آسیا واقع شده است. مسافت زیاد بین جزایر که توسط آب از یکدیگر جدا شده اند، مشکلات و سختی های بسیاری را برای مردم و دولت اندونزی ایجاد می کند.  اندونزی،  غالباً منظره هایی از بهشت جزایر گرمسیری و درختان پالم که در نسیم گرم و سواحل ماسه ای تاب می خورند را به ذهن متبادر می کند و به نظر می رسد بصورت بی پایان به سمت دریا و غروب زیبای آفتاب کشیده شده اند.

اندونزی با بیش از ۲۸۰ میلیون نفر جمعیت، در رتبه چهارم کشورهای جهان قرار دارد. علاوه بر این ، ۸۸ درصد از مردم آن ، یعنی، بیش از ۲۴۰ میلیون نفر مسلمان هستند. این تعداد تقریباً به همان تعداد مسلمانانی است که در بین ملل مصر، عراق، ایران، عربستان سعودی، سوریه، لبنان و اردن در مجموع وجود دارند. به عبارت دیگر، تعداد مسلمانان اندونزی تقریباً باندازه  تعداد مسلمانان کل خاورمیانه است.

گرچه اسلام دین غالب اندونزی است، اما این کشور همواره برای محافظت از آزادی مذهبی برای شهروندان خود تلاش می کند. پیروان سابر ادیان مانند، کاتولیک رومی ، مسیحیت پروتستان، هندو و بودایی در این کشور ساکن هستند. اندونزی از مردمانی دارای تنوع قومی برخوردار و دارای منافع منطقه ای و عناصر فرهنگی بسیار متفاوت نیز می باشند . مطابق منابع کتابخانه کنگره ایالات متحده ، بیش از ۶۵۰ زبان و گویش مختلف در این کشور صحبت می شود. تقسیم اندونزی که اغلب  توسط آب ایجاد شده است ارتباط بین کشوری و حمل و نقل را دشوار نموده است. از آنجا که آنها در انزوای نسبی از یکدیگر زندگی می کنند، ساکنان جزایر مختلف، فرهنگ های منحصر به فردی را ایجاد و توسعه دادند. بنابراین ، زبانهای محلی مانند؛ جاوه ای، بالینی، ساساک و سوندانی  هنوز هم در برخی مناطق استفاده می شود. اگرچه زبان  اندونزی به عنوان زبان ملی و متحد بکار گرفته می شود و لیکن، باهاسا اندونزی نوعی از زبان مالایی است.

سیستم حکومتی اندونزی 

سیستم حکومتی اندونزی مبتنی بر نظام ریاستی می باشد و کابینه دولت دارای ۳۴ وزیر است و رئیس جمهور که با اراء مستقیم مردم انتخاب می شود ، رئیس حکومت و رئیس کشور است و فرمانده کل قوا نیروهای ملی مسلح محسوب می‌شود. مجلس شورای ملی، یکی دیگر از ارکان حکومت می باشد که نمایندگانی از احزاب سیاسی در ان حضور دارند.  اندونزی دارای قانون اساسی است که در سال ۱۹۴۵ تدوین و تصویب گردیده که مبنای این قانون اساسی «پانچاسیلا» می باشد. پانچاسیلا در زبان سانسکریت یعنی ۵ اصل که توسط سوکارنو رهبر استقلال اندونزی تدوین شده است. اصل اول پانچاسیلا، باور به خدای یکتا است؛ دوم، انسانیت عادل و متمدن؛ سوم، وحدت اندونزی؛ چهارم، دموکراسی از طریق مشاوره و تعاون؛ پنجم، عدالت اجتماعی برای همه ملت اندونزی.  نماد کشور اندونزی و سمبل اصول پانچاسیلا، پرنده گارودا می باشد. ارزش های این اصول پنجگانه (پانچاسیلا) ایدئولوژی انسان های اندونزی را شکل داده و به راهنمای زندگی ملت اندونزی تبدیل شده است. هدف سوکارنو از تدوین پانچاسیلا، کاهش تنش های دینی مذهبی و افزایش پلورالیسم بوده است.

اقتصاد اندونزی

اقتصاد اندونزی از سال ۱۹۶۵ که صنعت کمی در این کشور وجود داشت،  هم اکنون به طرز چشمگیری تغییر کرده است. امروزه این کشور دارای یک اقتصاد مخلوط و با فعالیتهای مختلف ، از جمله کشاورزی، تولید و استخراج منابع طبیعی مانند نفت و گاز طبیعی است. اقتصاد اندونزی در طول تاریخ این کشور، به دلیل بی ثباتی سیاسی در مناطق مختلف رنج می برد. به عنوان مثال، فعالیت های جدایی طلبانه در تعدادی از مناطق، سرمایه گذاری های خارجی را با خطر جدی مواجه می کند. علاوه بر این، فساد تأثیر مخربی بر دولت و اقتصاد کشور داشته است.

اکنون، اندونزی توانست به عنوان یکی از پنج عضو موسس اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا (آسه آن) اقتصاد خود را توسعه بدهد. این سازمان منطقه ای با بیانیه آسه آن، در ۸ آگوست ۱۹۶۷ در بانکوک توسط اندونزی، مالزی، فیلیپین، سنگاپور و تایلند تاسیس گردیده که  امروز ۱۰ کشور به عضویت آسه آن در آمده اند. (کامبوج ، برونئی دارالسلام ، لائوس ، برمه [میانمار] و ویتنام نیز به عضویت کامل آن در آمده اند.) کشورها عضو آسه آن،  برای ائتلاف اقتصادی تلاش می کنند و همچنین روابط فرهنگی، آموزشی، فنی و اجتماعی را توسعه داده و همچنین ثبات و پایداری سیاسی را در منطقه ارتقا می دهند.

با آغاز قرن بیست و یکم، اندونزی در شرایط سختی قرار می گیرد. شرایط و ویژگی های طبیعی باعث ایجاد انفجارها و آتش فشان های غیرمنتظره ای می شود که زندگی روز مره مردم در حاشیه اقیانوس آرام مختل و تهدید  می‌شود . عناصر خشونت آمیز القاعده و جدایی طلبان محلی مانند آچه در سالهای باعث از هم پاشیدگی انسجام اجتماعی شده اند. عناصر خشن القاعده و تجزیه طلبان محلی مانند آچه در سالهای اخیر به جوامع و اذهان انسانی نفوذ کرده  و باعث بحران بیشتر آن شده اند. اما اندونزی همچنان، با برخورداری از منابع عظیم طبیعی و انبوه منابع انسانی،  از فرصت های بزرگی برای توسعه همه جانبه  برخوردار است.

اقتصاد اندونزی به اندازه سایر جنبه های جغرافیای فیزیکی، تاریخی و فرهنگی این کشور پیچیده است. این واقعیت که این کشور از منابع مهم بسیاری برخوردار است، در تاریخ این کشور مشهود است. برای قرن ها، اندونزی به عنوان گنجینه ای غنی برای قدرت های استعماری، از جمله پرتغال، هلند و ژاپن خدمت می کرد. اقتصاد کشور با وجود موهبت غنی طبیعی، مدتهاست که نتوانسته است توانایی های بالقوه خود را احیاء کند. توسعه اقتصادی اندونزی توسط مجموعه ای عوامل مانند جنبش های جدایی طلب و تجزیه طلب، اختلافات شدید قومی، رواج فساد و تروریسم تضعیف شده است. البته، جغرافیای فیزیکی کشور نیز برحجم این مشکلات می افزاید - هزاران جزیره پراکنده در هزاران مایل، سیستم بانکی کشور و ارتباط آن با صندوق بین المللی پول، مشکلات دیگری را  براقتصاد اندونزی تحمیل می کند. این بی ثباتی ها و موارد دیگر تأثیر زیادی در دلسرد کردن سرمایه گذاران خارجی دارد. اندونزی نیروی کار عظیمی دارد. نزدیک به ۱۵۰ میلیون نفر نیروی  آماده به کار و یا مشغول کار هستند. البته نوع مشاغل که در اختیار دارند مهم است. بسیاری از فعالیت های اقتصادی هنوز سنتی است و ۴۵ درصد از جمعیت اندونزی درگیر کشاورزی هستند. بخش خدماتی ۳۹ درصد نیروی کار را در اختیار دارد و فقط ۱۶ درصد کل اندونزیایی در بخش صنعت مشغول به کار هستند. بیش از ۲۰ درصد از جمعیت در سن کار، بیکار هستند. برخلاف برخی از همسایگان اندونزی ، مانند سنگاپور و مالزی ، تولید به سرعت پیشرفت نکرده است. این امر تا حدی ناشی از شرایط نامشخص سیاسی و اقتصادی اندونزی است.

نام کشور: جمهوری اندونزی

مکان: جنوب شرقی آسیا، مجمع الجزایر بین هند و اقیانوس آرام

پایتخت: جاکارتا

مساحت: ۷۰۵،۱۹۲ مایل مربع (۱،۸۲۶،۴۴۰ کیلومتر مربع) ؛ تقریباً سه برابر تگزاس

ویژگی های زمین: دشت های پست ساحلی ، با کوه های آتشفشانی داخلی آب و هوا گرمسیری ، گرم ، مرطوب ، با دمای متوسط تر در ارتفاعات

خط ساحلی:  ۳۳۹۹۹ مایل (۵۴۷۱۶ کیلومتر)

خطرات طبیعی: سیلهای گاه به گاه ، خشکسالی شدید ، سونامی، زلزله ، آتشفشان ، آتش سوزی جنگل

کاربری اراضی: زمین قابل کشت: ۹.۹٪

محصولات دائمی: ۷.۲٪

سایر موارد: ۸۲.۹٪

منابع طبیعی: نفت ، قلع ، گاز طبیعی ، نیکل ، الوار ، بوکسیت ، مس ، خاک حاصلخیز ، زغال سنگ ، طلا ، نقره

مسائل زیست محیطی: جنگل زدایی ؛ آلودگی آب ناشی از زباله های صنعتی ، فاضلاب شهری؛ آلودگی هوا در مناطق شهری ؛ دود حاصل از آتش سوزی جنگل ها و سوختن محصولات کشاورزی.

جمعیت: ۲۷۳،۵۰۰،۰۰۰ (ژوئیه ۲۰۲۰)

نرخ رشد جمعیت: ۱.۲۵٪

نرخ باروری کل: ۲.۴۵ فرزند متولد شده برای هر زن

میانگین امید به زندگی کل جمعیت: ۷۳.۴ سال (زن: ۷۲.۴۷  مرد: ۶۷.۵۴ )

گروه های قومی: جاوه ای ۴۱.۷٪ ، سوندانی ۱۵.۴٪ ، مالزیایی ۳.۴۵٪ ، مادورایی  ۳.۳۷٪ ، ۲۶٪ دیگر

دین: مسلمان: ۸۸٪ ، پروتستان: ۵٪،  کاتولیک رومی: ۳٪ ، هندو: ۲٪ ، بودایی: ۱٪

زبانها: باهاسا اندونزی (رسمی) ، صدها گویش محلی، انگلیسی ، هلندی

نوع حکومت: ریاستی 

استقلال : ۱۷ آگوست ۱۹۴۵

بخشهای اداری : ۳۴ استان ، ۲ منطقه خاص (منطقه جوگجاکارتا و پایتخت)

ارز رایج : روپیه 

صنایع: نفت و گاز طبیعی؛ منسوجات ، پوشاک ، کفش؛ معدن ، سیمان ، کودهای شیمیایی، تخته سه لا (چوب نئوپان) لاستیک؛ غذا؛ جهانگردی

نرخ بیکاری: ۶.۴۹٪ (۲۰۲۱)

صادرات اولیه: نفت و گاز ، لوازم الکتریکی ، تخته سه لا (چوب نئوپان) ، منسوجات ، لاستیک

شرکای صادراتی: ژاپن ۱۹.۲ درصد ، ایالات متحده ۱۴.۵ درصد ، سنگاپور ۱۱.۶ درصد ، کره جنوبی ۶.۶٪ ، چین ۵.۶٪ ، تایوان ۳.۷٪ 

شرکای واردات: ژاپن ۱۸.۲٪ ، کره جنوبی ۹.۶٪ ، سنگاپور ۸.۴٪ ،چین ۷.۹٪ ، ایالات متحده ۷.۶٪ ، استرالیا ۵.۰٪ 

واردات: ماشین آلات و تجهیزات. مواد شیمیایی ، سوخت ، مواد غذایی

حمل و نقل: راه آهن ۷.۴۶۴ کیلومتر

بزرگراه ها: ۳۴۲،۷۰۰ کیلومتر

فرودگاه ها : ۶۳۱ کیلومتر