آداب روزمره ی تائوئیسم اندک اندک در طی روند گسترش تاریخی آن، شکل گرفت و نهایی شد. این آداب نه تنها در میان پیروان داخلی، بلکه در بین تمام باورمندان نیز رایج است. این سلسله آداب، تقریباً در سلسله ی سونگ (۹۶۰ تا ۱۲۷۹) پدید آمد.

 آداب متداول تائوئیست ها چنین است که با دست های جمع شده از جلو، شکل کمان درست می کنند؛ یعنی دست چپ، در دست راست گره می خورد. بخشی از دست راست بین شست و انگشت سبابه، در حالی که نوک آن در جهت مرکز کف دست راست است و شست راست به طور طبیعی زیر شست چپ قرار دارد و اینچنین، نماد تایجی (نمودار طرح کیهان‌ شناسی) شکل می‌گیرد و به مفاهیم تائوئیسم را با هم درمی آمیزد. اما در برخی مناسبت های رسمی و تشریفاتی، مردم باید به دالی سلام کنند (مشهورترین روش). زانوهای خمیده ی معلمان در چین باستان مرسوم تر بود و در سلسله ی سونگ، آن را گولی (روش رسمی باستانی) می‌نامیدند. نظریه پرداز معروف چینی باستانی ژو شی، یک بار با شور و احساسات گفته است الگوی کنونی تائوئیست‌ها برای ادای احترام، کاملاً شبیه الگوی اجداد باستانی ماست و هر دو زانو را روی زمین خم می‌کنند. به عبارت دیگر، نسل‌های جوان باید به بزرگ‌ترها تعظیم کنند. وقتی برای پرستش خدایی می‌رفتند، این کار پیچیده‌تر بود، زیرا لازم بود محراب نصب کنند، بخور بدهند، کاغذ بسوزانند، دور محراب بچرخند، سه بار خم شوند و نه مرتبه درود بفرستند و ... در پایان تعظیم کنند.

 شاگردان عادی باید برای ادای احترام به خدا در برخی اعیاد مهم یا زمانی که به خدایان برای تبرک می‌پردازند یا به وعده ی خود عمل می‌کنند، به تالار اصلی بروند. در حال انجام وظیفه، کنار میز بخور  بایستند و هر بار که زانو می زنند و خم می شوند، روی سنگِ زنگ که یکی از ظروف مذهبی است بزنند.

منبع: http://en.chinaculture.org/2014-12/01/content_579142.htm