این هنرمند در خانواده‌ای از طبقه متوسط ​​لیبرال بزرگ شد و در برلین (1884-1885) و مونیخ (1888-1889) نقاشی خواند. او تحت تأثیر آثار چاپی هنرمند همکارش »ماکس کلینگر»، پس از سال 1890 عمدتاً خود را وقف هنر گرافیک کرد و به تولید حکاکی، لیتوگرافی، حکاکی روی چوب و طراحی پرداخت. او در سال 1891 با «کارل کلویتس»، پزشکی که کلینیکی را در بخش طبقه کارگر برلین افتتاح کرد، ازدواج کرد. در آنجا او بینش دست اولی را نسبت به شرایط اسفبار فقرای شهری به دست آورد.

اولین کارهای مهم کلویتس دو سری چاپ جداگانه بود که به ترتیب با عنوان شورش بافندگان (حدود 1894-1898) و جنگ دهقانان (1902-1908) بودند. در آن آثار، او مصیبت فقرا و ستمدیدگان را با فرم‌های قدرتمند ساده ‌شده و برجسته‌شده به تصویر می‌کشد که به علامت کار او تبدیل شد. مرگ کوچکترین پسرش در نبرد در سال 1914 عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد و او غم و اندوه خود را در چرخه دیگری از چاپ ها بیان کرد که به مضامین محافظت مادر از فرزندانش و مادری با فرزند مرده پرداخته است.

از سال 1924 تا 1932 کلویتس بر روی یک بنای گرانیتی برای پسرش کار کرد که همسرش و خودش را به عنوان والدین عزادار نشان می داد که در سال 1932 به عنوان یادبود در قبرستانی در بلژیک نصب شد و بعد که جسد فرزند وی به قبرستان قربانیان جنگ در آلمان منتقل شد،مجسمه ها نیز به آنجا انتقال یافت.

کلویتس با امید به انقلاب روسیه در سال 1917 و انقلاب آلمان در سال 1918 استقبال کرد، اما در نهایت از کمونیسم شوروی ناامید شد. در سال 1924 سه پوستر مشهور خود یعنی کودکان آلمانی گرسنه اند، نان و جنگ مجدد هرگز را به پایان رساند.

در طول سالهای جمهوری وایمار، او اولین زنی بود که به عضویت آکادمی هنرهای پروس انتخاب شد و از سال 1928 تا 1933 رئیس استودیوی هنرهای گرافیک بود. کلویتس همچنان خود را وقف هنر مؤثر اجتماعی و راحت قابل درک کرد. به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان در سال 1933 منجر به استعفای اجباری او از آکادمی شد.آخرین مجموعه بزرگ سنگ نگاره های کلویتس، مرگ (1934-1936)، به آن مضمون تراژیک با اشکال تند و به یاد ماندنی می پردازد که حسی از درام را منتقل می کند.در سال 1940 شوهرش درگذشت و در سال 1942 نوه او در جریان جنگ جهانی دوم کشته شد. بمباران خانه و استودیوی کلویتس در سال 1943 بسیاری از کارهای زندگی او را نابود کرد. کلویتس آخرین تمرین کننده بزرگ اکسپرسیونیسم آلمانی بود. او برلین را در ۱۹۴۳ ترک کرد و به موریتزبورگ، نزدیک درسدن، نقل مکان کرد و چند هفته قبل از پایان جنگ جهانی دوم در همان‌جا درگذشت.موزه ای که به آثار کلویتس اختصاص دارد در سال 1985 در شهر کلن آلمان و یک سال بعد موزه دوم در برلین افتتاح شد. خاطرات و نامه های کته کلویتس در سال 1988 منتشر شد.

منبع :  Britannica