«نیرا چاندهوک[1]» می نویسد که حزب حاکم BJP تنها حزبی در هند است که توانسته اهمیت کار مستمر در حوزههای انتخاباتی بین دو انتخابات را درک کند. این حزب، با وجود فساد و سوءمدیریت، به دلیل سازماندهی قدرتمند و شبکههای مرتبط با خود موفق به پیروزی در انتخابات میشود. یکی از عوامل کلیدی در این پیروزیها، حمایت گسترده زنان از این حزب است.
چاندهوک می نویسد که یکی از ابزارهای اصلی حزب حاکمBJP برای جلب رأی زنان، برنامههای رفاهی همچون Mukhyamantri Majhi Ladki Bahin Yojana در ماهاراشترا و Mukhyamantri Ladli Behna Yojana در مادیا پرادش است. این برنامهها مبلغ اندکی (۱۵۰۰ روپیه در ماه) به حساب بانکی زنان واریز میکنند. هرچند این مبالغ ناچیز هستند، اما برای برخی از خانوارها بهعنوان راهی برای رهایی از فقر مطلق تلقی میشوند. اما مشکل اینجاست که این سیاستها، بهجای پرداختن به مشکلات بنیادی مانند آموزش همگانی و بهداشت، به نوعی وظایف دولت را به حداقل رسانده و وابستگی شهروندان به حاکمان را تشویق میکنند. این کمکهای نقدی، همبستگی اجتماعی را از بین برده و زنان را در موقعیت دریافتکنندگان منفعل قرار میدهد. علاوه بر طرحهای رفاهی، وفاداری زنان به حزب حاکم BJP نتیجه تلقین ایدئولوژی هندووتوا از طریق نهادهای مرتبط مانند Durga Vahini است. این ایدئولوژی، مجموعهای محافظهکارانه از اصول سنتی و ملیگرایانه را به زنان القا میکند. زنان در این روایت، نهتنها مادرانی فداکار و همسرانی وفادار معرفی میشوند، بلکه موظفند از ملت-خانواده خود در برابر «دشمنان» حفاظت کنند.
در این ایدئولوژی:
- بهاگواتی/مادر الهی همچون بهرات ماتا (مادر هند) بهعنوان نماد زنانه کشور، محور ملیگرایی میشود.
- سیتا، همسر مطیع و قربانی، نمونهای از نقش زن در خانواده هندووتواست.
- دورگا و کالی بهعنوان الهههای جنگجو که از ملت در برابر «دشمنان» حفاظت میکنند، الگویی برای زنان جنگجوی هندووتوا میشوند.
دشمن در این روایت، مسلمانان معرفی میشوند. در این چارچوب، زنان بهعنوان سربازانی ایدئولوژیک به کار گرفته میشوند و با شعارها و اقدامات تند، به نفرتپراکنی و خشونت علیه اقلیتها میپردازند.
چاندهوک می نویسد که با وجود ادعای «آزادیبخشی» زنان، ایدئولوژی هندووتوا درواقع بسیار محافظهکار و مردسالارانه است. زنان در این ایدئولوژی، فرصت نقد ساختارهای ظلم اجتماعی را نمییابند و صرفاً به نقشهای سنتی مادری و خانهداری محدود میشوند. تناقض بزرگ اینجاست که زنان جنگجوی هندووتوا که به خشونت علیه دیگران مشغولند، در واقع در خدمت نابرابریها و بیعدالتیهای اجتماعی قرار دارند. آنها بهجای مبارزه برای حقوق زنان، به ابزار ترویج ایدئولوژی نفرتپراکن تبدیل میشوند. در این شرایط، وعدههایی همچون ۱۵۰۰ روپیه ماهانه بهعنوان نماد «خوبی دولت» به زنان فروخته میشود و آنان نیز در این توهم باقی میمانند که دولت به وظایف خود عمل کرده است.
زنان هندووتوا نهتنها به رهایی زنان کمک نمیکنند، بلکه در گسترش ایدئولوژی سرکوبگر و محافظهکارانه نقش دارند. این ایدئولوژی، بهجای ایجاد جامعهای عادلانه و برابر، به دنبال انحصار قدرت و نابودی تنوع فرهنگی و اجتماعی هند است.
#ذکریایی
[1] Neera Chandhoke is Distinguished Fellow (Honorary) at the Centre for Equity Studies, New Delhi.
نظر شما