روش تحقیق

۳.۱. طرح تحقیق

این تحقیق یک پیمایش با استفاده از ابزارهایی به شکل پرسشنامه و اندازه‌گیری با مقیاس ترتیبی است. این تحقیق به عنوان یک مطالعه میدانی طراحی شده است زیرا در این تحقیق هیچ دستکاری یا درمانی بر روی متغیرهای مستقل انجام نشده است، بلکه اندازه‌گیری‌هایی روی متغیرهایی که باید آزمایش شوند، انجام شده است.

پاسخ دهندگان این تحقیق، زنان کارآفرینی بودند که کسب و کارهای خرد، کوچک یا متوسط ​​در اطراف DKI جاکارتا، Tangerang و Bekasi دارند. تعداد کل پاسخ دهندگان واجد شرایط برای تجزیه و تحلیل ۴۲ نفر بود. معیارهای کسب و کار بر اساس موارد زیر بود:

• قانون شماره ۲۰ سال ۲۰۰۸، حاکم بر مشاغل خرد، کوچک و متوسط ​​(UMKM)، که معیارهای آن عبارتند از:
  • کسب و کار خرد: حداکثر ۵۰ میلیون روپیه دارایی و حداکثر ۳۰۰ میلیون روپیه گردش مالی.
  • کسب و کار کوچک: دارایی > ۵۰ تا ۵۰۰ میلیون روپیه و گردش مالی > ۳۰۰ میلیون تا ۲.۵ میلیارد روپیه.
  • کسب و کار متوسط: دارایی > ۵۰۰ میلیون تا ۱۰ میلیارد روپیه و گردش مالی > ۲.۵ تا ۵۰ میلیارد روپیه.
• اداره مرکزی آمار، مربوط به میزان نیروی انسانی (کارگران):
  • کسب و کار خرد (خانگی): ۱ تا ۵ کارگر.
  • کسب و کار کوچک: ۶ تا ۱۹ کارگر.
  • کسب و کار متوسط: ۲۰ تا ۹۹ کارگر.

تکنیک نمونه گیری مورد استفاده "نمونه گیری غیر احتمالی" است که از نمونه گیری هدفمند استفاده می کند.

۳.۲. ابزار تحقیق

به منظور ردیابی شایستگی کارآفرینی در زنان کارآفرین، از پرسشنامه ای اقتباس شده از ابزاری که توسط Driessen (۲۰۰۵) توسعه یافته ، استفاده شده است. این ابزار برای شناسایی ویژگی ها و مهارت های possessed توسط فرد برای تبدیل شدن به یک کارآفرین موفق توسعه یافته است. به عنوان داده های قابل مقایسه در مورد این موضوع، موارد زیر به کار گرفته شده است: (۱) سطح تحصیلات؛ (۲) تجربه در مدیریت کسب و کار (سن کسب و کار)؛ (۳) نوع کسب و کار؛ (۴) مقیاس های کسب و کار بر اساس گردش مالی (حجم فروش) سالانه؛ (۵) و تعداد کارمندان شاغل.

این ابزار از دو مؤلفه تشکیل شده است، یعنی ویژگی کارآفرین و مهارت در اداره کسب و کار. ویژگی کارآفرین موفق شامل ساختار با مؤلفه شایستگی به شرح زیر است: (۱) نیاز به achievement؛ (۲) نیاز به autonomy؛ (۳) نیاز به power؛ (۴) جهت گیری اجتماعی؛ (۵) خودکارآمدی؛ (۶) استقامت؛ و (۷) تمایل به ریسک پذیری. مهارت باید به منظور تبدیل شدن به یک کارآفرین موفق possessed باشد و اجزای آن عبارتند از: (۱) آگاهی از بازار؛ (۲) خلاقیت؛ و (۳) انعطاف پذیری. اندازه گیری از مقیاس لیکرت با ۷ نقطه پاسخ استفاده می کند که از "کاملاً موافقم" تا "کاملاً مخالفم" شروع می شود.

۳.۳. آزمون اعتبار و پایایی

قبل از انجام تحقیق، باید ابزار تحقیق آزمایش شود، یعنی آزمون اعتبار و پایایی. آزمون پایایی بر اساس consistency داخلی مقیاس اندازه گیری با استفاده از تکنیک Cronbach Alpha (α) انجام می شود. در همین حال، آزمون اعتبار با استفاده از تکنیک Item Total Correlation (Anastasia & Urbina، ۱۹۹۷) انجام می شود.

۳.۴. تجزیه و تحلیل داده ها

برای به دست آوردن تصویری از شایستگی کارآفرینی در زنان کارآفرین، تجزیه و تحلیل توصیفی با استفاده از درصد و نمرات میانگین انجام شد. مقایسه شایستگی کارآفرینی عوامل قابل مقایسه از روش تجزیه و تحلیل آماری ناپارامتریک برای نمونه های نامرتبط نمرات، یعنی آزمون Mann-Whitney U (Howitt and Cramer، ۲۰۰۸) استفاده کرد.

نتیجه و بحث

۴.۱. شرح زنان کارآفرین

زنان کارآفرین موضوع این تحقیق هستند که به طور خاص آنهایی را که کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط ​​را مدیریت می کنند، هدف قرار داده است (جدول ۲). بر اساس معیارهای گردش مالی کسب و کارشان، ۵۷.۱ درصد از پاسخ دهندگان زنان کارآفرین خرد با گردش مالی یا حجم فروش ≤ ۳۰۰ میلیون روپیه سالانه هستند و تنها دو کارآفرین با کسب و کارهای متوسط ​​هستند که پاسخگوی این تحقیق هستند. گردش مالی آنها به اندازه ۳ تا ۶ میلیارد روپیه در سال است. بر اساس داده های ارائه شده توسط وزیر تعاون و مشاغل خرد، کوچک و متوسط ​​(UMKM) (۲۰۱۱)، از ۹۹.۹۹ درصد از کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط ​​توسط مقیاس خرد تسلط دارند که ۹۹ درصد را تشکیل می دهند.

۴.۲. مقایسه شایستگی کارآفرینی در زنان کارآفرین

این تجزیه و تحلیل به منظور مشاهده شایستگی کارآفرینی در زنان کارآفرین بر اساس تفاوت چندین عامل از جمله مقیاس های کسب و کار با معیارهای گردش مالی کسب و کار (حجم فروش) در سال، مقیاس های کسب و کار با معیارهای تعداد کارمندان، نوع کسب و کار، تجربه مدیریت کسب و کار و سطح تحصیلات انجام شده است. نتیجه تجزیه و تحلیل نشان می دهد که عامل نوع کسب و کار و تجربه زنان کارآفرین در مدیریت کسب و کار تفاوت معنی داری در شایستگی کارآفرینی آنها ایجاد نمی کند.

به منظور تجزیه و تحلیل این تفاوت ها، کسب و کارهایی که مدیریت شده اند باید به دو مقیاس که بر اساس معیارهای گردش مالی (حجم فروش) در سال طبقه بندی می شوند، متمایز شوند. مقیاس خرد با گردش مالی ≤ ۳۰۰ میلیون روپیه و ترکیبی از مقیاس کوچک و متوسط ​​با گردش مالی ۳۰۰ میلیون تا ۵۰ میلیارد روپیه. کسب و کارهای با مقیاس کوچک و متوسط ​​به دلیل داشتن ویژگی های نسبتاً مساوی با هم ترکیب می شوند.

نتیجه گیری

با توجه به شرح شایستگی کارآفرینی در تمام این زنان کارآفرین که موضوع تحقیق هستند، می توان متوجه شد که استقامت مؤلفه ای است که یک ویژگی را تشکیل می دهد که بالاترین امتیاز را دارد و پس از آن نیاز به achievement قرار دارد. عامل استقامت قدرتمند باعث شده است که این زنان کارآفرین با وجود موانع یا مخالفت ها، با اراده ادامه دهند. این عامل همچنین آنها را به حفظ (یا تحمل بدون تسلیم شدن یا تسلیم شدن) وادار می کند و همچنین آنها را تشویق می کند که تحت هر شرایطی به فعالیت کسب و کار خود ادامه دهند و در نهایت نیاز آنها به achievement مستعد بالاتر شدن است.

از سوی دیگر، ضعیف ترین شایستگی کارآفرینان زن "تمایل به ریسک پذیری" آنهاست. تمایل به ریسک پذیری یک شایستگی بسیار مهم برای یک کارآفرین موفق است. در اینجا ضعف یا کاستی اصلی در شایستگی زنان کارآفرین در مدیریت کسب و کارشان وجود دارد. ضعف این شایستگی در مواجهه با عدم قطعیت و آمادگی برای ریسک کردن برای احتمال متحمل شدن ضرر است. آنها ترجیح می دهند در موقعیتی امن بایستند که خطر از دست دادن پول را نداشته باشد. مؤلفه مهارت کارآفرینی، آگاهی از بازار، شایستگی possessed توسط زنان کارآفرین با بالاترین امتیاز را تشکیل می دهد. این زنان کارآفرین توانایی همدردی با نیازهای مصرف بالقوه خود را دارند. از جمله ویژگی های یک کارآفرین موفق عبارتند از: آنها جذابیت جالبی برای نیازهای خاص گروه هدف مشتریان خاص دارند و آنها توانایی پیش بینی هرگونه تغییر در بازارها را بر اساس آگاهی از نیازها و خواسته های مشتریان و برنامه فعالیت رقبا دارند.

کاستی های زنان کارآفرین که در تحقیق حاضر ظاهر می شود، مطابق با نتایج تحقیقات انجام شده توسط وزارت تعاون و مشاغل خرد، کوچک و متوسط ​​(UMKM) در تعدادی از مناطق در اندونزی است که نشان داد یکی از کاستی های موجود در زنان کارآفرین، شجاعت کافی برای ریسک کردن نیست. تحقیقات انجام شده بر روی زنان کارآفرین مالزیایی نیز نشان داد که از جمله نقاط ضعف آنها برای موفقیت در سرمایه گذاری هایشان، ریسک پذیری است.

بر اساس مقایسه تجزیه و تحلیل مقیاس های کسب و کار، ویژگی کارآفرینی که نیاز به autonomy، نیاز به power و خودکارآمدی را پوشش می دهد، بین دو گروه از زنان کارآفرین تفاوتی ندارد. این بدان معنی است که در عملکرد آنها در کسب و کارهای خرد، کوچک و متوسط، همه این کارآفرینان انگیزه های یکسانی برای تبدیل شدن به افراد مستقل دارند. بنابراین آنها کارآفرین بودن را انتخاب می کنند. شایستگی های آنها در کنترل افراد دیگر و تأثیرگذاری بر رفتار آنها برای رسیدن به اهدافشان برابر است. آنها همچنین به توانایی خود و اعتماد به نفس اعتقاد دارند که می تواند هر فعالیتی را به پایان موفقیت آمیز برساند.

مؤلفه شایستگی کارآفرینی که باید مورد توجه قرار گیرد، نیاز به achievement، جهت گیری اجتماعی، تمایل به ریسک پذیری و استقامت است. این تفاوت نشان می دهد که رتبه میانگین برای چهارمین شایستگی در گروه زنان کارآفرین خرد کمتر از رتبه میانگین در گروه بنگاه های کوچک و متوسط ​​است. تفاوت ویژگی استقامت نیز در زنان کارآفرین با تعداد کارمندان متفاوت مشاهده می شود. هر چهار ویژگی فوق، شایستگی هایی را تشکیل می دهند که کارآفرینان برای اداره و توسعه بیشتر کسب و کار خود به شدت به آن نیاز دارند.

این تفاوت می تواند یک توصیه معنی دار برای خود زنان کارآفرین خرد و همچنین مؤسسات مربوط به توسعه کسب و کارهای خرد در اندونزی، مانند وزارت تعاون و مشاغل خرد، کوچک و متوسط ​​(UMKM) یا انجمن زنان کارآفرین اندونزی (IWAPI) باشد. آموزش کارآفرینی و مربیگری کسب و کار نوعی فعالیت است که می تواند برای بهبود شایستگی کارآفرینی این زنان کارآفرین انجام شود. نظریه و نتایج برخی تحقیقات نیز نشان می دهد که آموزش کارآفرینی و برنامه حمایتی که منحصراً برای کارآفرینی طراحی شده است، قادر خواهد بود کارآفرینان را به راه اندازی کسب و کار یا بهبود عملکرد کسب و کار سوق دهد.

آموزش کارآفرینی نباید قبل یا در زمان شروع مرحله کسب و کار ارائه شود و در عین حال آموزش کارآفرینی پویا برای بهبود رفتار کارآفرینی پویا، در صورتی که کسب و کار فعالیت داشته باشد، ارائه شود. مرحله چهارم و آخرین نوع آموزش کارآفرینی، نسخه تخصصی آموزش بزرگسالان را ارائه می دهد که برای بهبود توانایی های کارآفرینی موجود طراحی شده است.

منابع :

Anastasia, A. & S. Urbina, (۱۹۹۷),; Tes Psikologi – Jilid I (Indonesian Edition). Jakarta: PT Prenhallindo.

Armstrong, M., (۲۰۰۶),; A Handbook of Human Resources Management Practices - ۱۰th Ed. London and Philadelphia: Kogan Page.

Driessen, M.P., (۲۰۰۵),; E-scan ondernemerstest, 's-Graveland, the Netherlands: Entrepreneur Consultancy BV.

Driessen, M.P. and P.S. Zwart (۱۹۹۹) "The Entrepreneur Scan Measuring Characteristics and Traits of Entrepreneurs", working paper, University of Groningen.

Ekpe, I., (۲۰۱۱),; "Women Entrepreneurs and Economic Development in Nigeria: Characteristics for Success," International Journal of Business and Social Science, ۲ (۱), ۲۸۷ – ۲۹۱, Retrieved ۵/۴/۱۳.

Firdaus, M dan R. Dewayanti, (۲۰۰۸). "Penelusuran Kondisi Perempuan Usaha Mikro di Jawa Tengah". www.asppuk.or.id. Fletcher, S., (۲۰۰۵),; Competence-Based Assesment Techniques (translation). Jakarta: PT. Gramedia.

Febriani, (۲۰۱۲),; “Peran Wanita Dalam Pengembangan Usaha Kecil Dan Menengah Di Kota Padang, "Jurnal Manajemen dan Kewirausahaan, Vol. ۳, No. ۳, Retrieved ۵/۴/۱۳, http://www.jurnal.unitas-pdg.ac.id.

Gilley, A.M. et al., (۲۰۰۹),; The Praeger Handbook of Human Resources Management. London: Praeger Publisher.

Goji, M.B. and P. Rahimian, (۲۰۱۱),; "The Study Of Barriers To Entrepreneurship In Men And Women," Australian Journal of Business and Management Research, ۱ (۹), ۳۱-۳۶.

Howitt, D. and D. Cramer, (۲۰۰۸),; Introduction to Statistics in Psychology. Essex: Pearson Education Limited.

Izquierdo, E., D. Deschoolmeester & D. Salazar, (۲۰۰۵),; “The Importante of Competencies for Entrepreneurship: A View from Entrepreneurs and Scholars' Perspective," Este articulo fue presentado en el IntEnt ۲۰۰۵, Julio ۱۱ de ۲۰۰۵, Surrey - Reino Unido. ESPAE.

Kemenkop & UMK, (۲۰۱۱),; Kinerja Kementerian Koperasi dan Usaha Kecil & Menengah Tahun ۲۰۱۱.