آدولف برنهارد مارکس در تاریخ ۱۵ مه ۱۷۹۵ در هاله/زاله به دنیا آمد. او در ابتدا به تحصیل حقوق در زادگاهش پرداخت و پس از اتمام دوره‌های تحصیلی، در دیوان عالی ایالتی نایمبورگ به کار مشغول شد. اما تاثیرات عمیق موسیقی بر او، از جمله آموزش‌هایی که با کارل لووه تحت سرپرستی دانیل گوتلوب ترک در هاله دریافت کرد، مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و به دنیای موسیقی کشانده شد. آموزش‌های خودآموخته او در موسیقی و تلاش‌های مستمرش برای درک عمیق‌تر این هنر، مارکس را به یکی از پیشگامان تئوری موسیقی تبدیل کرد. در سال ۱۸۲۴، او به عنوان سردبیر مجله "Berliner Allgemeine Musikalische Zeitung" منصوب شد که تأثیر زیادی بر رشد موسیقی‌شناسی در آلمان داشت. در سال ۱۸۲۸، مارکس دکترای فلسفه خود را از دانشگاه ماربورگ دریافت کرد و در سال‌های بعد، در دانشگاه برلین به تدریس مشغول شد. او دومین نماینده رشته نوپای موسیقی‌شناسی در آلمان بود. در ۱۸۳۲، به عنوان مدیر موسیقی دانشگاه برلین منصوب شد. یکی از مهم‌ترین آثار علمی مارکس، کتاب چهار جلدی "آموزش ترکیب موسیقی" بود که از ۱۸۳۷ تا ۱۸۴۷ منتشر شد و به عنوان منبع اصلی برای آموزش ترکیب موسیقی در نظر گرفته می‌شد.

در کنار کارهای نظری خود، مارکس در سال ۱۸۴۱ مهم‌ترین اثر موسیقی‌اش، اوراتوریوم "موسی" را منتشر کرد که به‌دلیل مخالفت فلیکس مندلسون با اجرای نخستین آن، رابطه او با این آهنگساز مشهور قطع شد. در سال ۱۸۵۰، مارکس همراه با یوزف استرن و تئودور کولاگ، مدرسه موسیقی برلین را تأسیس کرد که بعدها به کنسرواتوار "استرن" یا "شهری" تبدیل شد. او در سال ۱۸۵۶ از مسئولیت‌های خود در این مدرسه کناره‌گیری کرد. مارکس به دلیل مشکل بینایی که در اواخر عمرش دچار آن شد، بیشتر به تحقیق در تاریخ موسیقی و بررسی آثار بزرگان موسیقی مانند گلک و بتهوون پرداخت. او همچنین به مسائل جامعه‌شناسی موسیقی، آموزش موسیقی و زیبایی‌شناسی دوره خود علاقه داشت و بسیاری از تئوری‌هایش بر موسیقی‌شناسی و ترکیب موسیقی تاثیرگذار بودند.

آدولف مارکس یکی از تاثیرگذارترین نظریه‌پردازان موسیقی در قرن نوزدهم به شمار می‌آید و نظریه‌هایش هنوز هم در تدریس ترکیب موسیقی استفاده می‌شود. او ترکیب موسیقی را از یک موضوع جزئی و جداگانه به یک علم جامع و سیستماتیک تبدیل کرد که در آن فرم‌های موسیقی و ساختارهای آن در یک سیستم یکپارچه قرار می‌گیرند. این سیستم، که در نهایت به فرم سونات اصلی رسید، در آن زمان به‌عنوان یک دستاورد بزرگ در موسیقی‌شناسی شناخته شد. مارکس به‌عنوان یک متفکر و نظریه‌پرداز، همواره به دنبال پیوند موسیقی با دیگر هنرها و ایجاد یک سیستم منسجم فرهنگی بود. او معتقد بود که موسیقی باید به‌عنوان یک زبان هنری به‌طور کامل تکمیل شده و در خدمت بیان محتوای جدید قرار گیرد. آدولف برنهارد مارکس در ۱۷ مه ۱۸۶۶ در برلین درگذشت و میراث او همچنان در موسیقی‌شناسی و نظریه ترکیب موسیقی مورد توجه است.

منبع: deutsche-biographie