شاه عبداللطیف کاظمی، که به‌طور گسترده‌ای به عنوان بری امام، امام بری سرکار یا سرکار بری شناخته می‌شود، یک عارف صوفی قرن هفدهم بود که در سال ۱۶۱۷ متولد و در سال ۱۷۰۵ درگذشت. او یکی از محترم‌ترین شخصیت‌های طریقت قادریه است که ریشه‌های آن به عارف ایرانی عبدالقادر گیلانی (۱۰۷۷–۱۱۶۶) بازمی‌گردد. آرامگاه او که در نورپور شاهان نزدیک اسلام‌آباد واقع شده، همچنان مکانی مقدس است و میلیون‌ها زائر را از سراسر پاکستان و فراتر از آن به خود جذب می‌کند.
دوران کودکی و تحصیلات
شاه عبداللطیف کاظمی در روستای کرسال در ناحیه چکوال، پنجاب متولد شد. پدرش، سید محمود شاه، به کشاورزی مشغول بود. او در کودکی به پدرش در نگهداری از حیوانات و کارهای کشاورزی کمک می‌کرد. در سن ۸ سالگی، خانواده‌اش به روستای باغان (که اکنون به نام آبپاره در اسلام‌آباد شناخته می‌شود) مهاجرت کردند.
برای تحصیل علوم اسلامی، شاه عبداللطیف به غورغشتی در ناحیه اَتک فرستاده شد که به مدارس دینی معروف بود. او به مدت دو سال در رشته‌های فقه، حدیث و قرآن تحصیل کرد. عطش او برای دانش، بعدها او را به ایران، عراق و آسیای مرکزی کشاند و در آنجا به تعمیق فهم خود از عرفان اسلامی پرداخت. او همچنین حج را در مکه و مدینه به جا آورد و پس از بازگشت به وطن، زندگی معنوی خود را ادامه داد.
سفر معنوی و تعالیم
شاه عبداللطیف مدت زیادی را در منطقه چورپور گذراند که به دلیل وجود دزدان و جنایتکاران مشهور بود. او با استفاده از تعالیم معنوی و رویکرد محبت‌آمیز خود، مردم آنجا را تغییر داد و این منطقه بعدها به نورپور شاهان معروف شد. او به طور منظم به غاری در تپه‌های مارگلا به نام لؤی دندی می‌رفت و روزها به دعا و مراقبه مشغول می‌شد. این غار امروزه مکانی مقدس است که برای رسیدن به آن باید مسیری دشوار را پیمود، که نمادی از سفر معنوی به سوی کمال است.
تعالیم او بر عشق، شفقت، وحدت و ایثار تأکید داشت که جوهره تصوف اسلامی را به نمایش می‌گذارد. او پیام صلح، هماهنگی و برادری را تبلیغ می‌کرد و پیروانی از طبقات مختلف جامعه را به سوی خود جذب کرد. تأکید او بر دعا و مراقبه به عنوان راهی برای ارتباط با خداوند همچنان الهام‌بخش میلیون‌ها نفر است.
کرامات و میراث معنوی
بری امام به خاطر کرامات و قدرت معنوی‌اش مشهور است. در افسانه‌های محلی آمده است که او:
- آب را از دل سنگ‌ها جاری ساخت تا تشنگی پیروانش را برطرف کند.
- گاومیش‌های مرده‌ی دهقانی را زنده کرد که پیشتر به او شیر داده بود.
- با حیوانات وحشی و جن‌ها در غار لؤی دندی ارتباط برقرار می‌کرد.
علیرغم کراماتش، بری امام زندگی زاهدانه‌ای داشت و با تواضع و فروتنی در میان محرومان زندگی می‌کرد تا محبت و شفقت را نشان دهد. او هیچ‌گاه تعالیمش را به نگارش درنیاورد و آنها را به صورت شفاهی به شاگردانش منتقل کرد.
زیارت و جشن عرس
آرامگاه او در نورپور شاهان در ابتدا توسط امپراتور مغول اورنگ‌زیب که به او ارادت ویژه‌ای داشت، ساخته شد. این آرامگاه بارها بازسازی شده و اکنون تحت نظارت دولت پاکستان قرار دارد. این مکان همچنان به عنوان مرکز معنوی شناخته می‌شود و به ویژه در عرس سالانه یا میلا که بین ماه‌های می و ژوئن برگزار می‌شود، میلیون‌ها زائر را به خود جذب می‌کند.
جشن عرس شامل موارد زیر است:
- زیارت در مقبره.
- اجرای قوالی و موسیقی صوفیانه.
- قرائت شعر صوفیانه.
- نذر و صدقه از جمله توزیع لنگر (غذای رایگان).
- اجرای مراسم فرهنگی و نیایش‌های جمعی.
معماری مقبره بری امام
مقبره بری امام نمایانگر سبک معماری اسلامی و هندو-اسلامی سنتی است. این مجموعه شامل:
- گنبد یا سایبانی بر روی مقبره.
- حیاط باز برای نیایش و گردهمایی‌های جمعی.
- محل وضو (وضوخانه) و نمازخانه‌ها.
اهمیت فرهنگی و معنوی
تعالیم بری امام نقش مهمی در ترویج وحدت و معنویت در منطقه ایفا کرده است. پیام عشق، شفقت و اخلاص او همچنان الهام‌بخش مردم است. این آرامگاه به عنوان نماد میراث صوفیانه شناخته می‌شود و جشن عرس سالانه نه تنها یاد و خاطره بری امام را زنده نگه می‌دارد، بلکه پیوندهای فرهنگی را نیز تقویت می‌کند.
نتیجه‌گیری
شاه عبداللطیف کاظمی (بری امام) به عنوان یک عارف بزرگ و رهبر معنوی در قلب و ذهن مردم جاودانه است. پیام عشق، وحدت و معنویت او همچنان الهام‌بخش نسل‌هاست. آرامگاه او نشان‌دهنده میراث ماندگار او و نماد سنت صوفیانه در پاکستان است.
https://pakobserver.net/saint-of-bari-imam-shah-abdul-latif-kazmi/
نظر شما