با وجود تمام ادعاهای رئیس‌جمهور دونالد ترامپ مبنی بر تضمین آتش‌بس فوری در غزه، رژیم اسرائیل همچنان به جنگی با ماهیت نسل‌کشی علیه ملت فلسطین
ادامه داده است؛ نوار غزه را به میدان کشتار بدل کرده و به پاک‌سازی قومی(نسل کشی) دست زده است.
انتظاراتی که از دیدار دونالد ترامپ با بنیامین نتن یاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در اوایل ماه جاری میلادی وجود داشت تا زمینه را برای آتش‌بسی فراهم آورد، برآورده نشد. علیرغم دو دیدار آنان در کاخ سفید، هیچ‌گونه گشایشی حاصل نشد.
این امر دست اسرائیل را کاملاً باز گذاشته است تا یورش نظامی خود به غزه را تشدید کند، حتی در حالی‌که مذاکرات با حماس ادامه دارد. مذاکرات در دوحه با هدف دستیابی به توافقی بر سر آتش‌بس شصت‌روزه، تبادل گروگان‌های اسرائیلی و زندانیان فلسطینی، ورود کمک‌های بشردوستانه و خروج تدریجی نیروهای اسرائیلی از غزه در حال پیگیری است. بناست این روند به مذاکراتی برای آتش‌بس دائمی منتهی شود، که نتانیاهو همچنان با آن مخالف است.
مذاکرات دوحه عمدتاً به دلیل اصرار اسرائیل بر حفظ کنترل بخش‌های وسیعی از نوار غزه به‌عنوان «مناطق اشغالی» به بن‌بست خورده است. این خواسته آشکارا برای حماس غیرقابل‌پذیرش است، که در عین حال خواهان تضمین‌هایی مبنی بر آن است که هرگونه آتش‌بس، به پایان دائمی جنگ بینجامد.
در حالی‌که اختلافات بر سر نقشه‌ی خروج همچنان پابرجاست، حمله‌ی نظامی اسرائیل به بهای جان‌های بیشتر فلسطینیان ادامه دارد. کمک‌رسانی بشدت محدود شده و اسرائیل از گرسنگی‌دادن به‌عنوان سلاحی جنگی بهره می‌گیرد و هر روزه مدارسِ پناهگاه، اردوگاه‌های آوارگان، مناطق مسکونی و بیمارستان‌ها را بمباران می‌کند. از آغاز جنگ اسرائیل در اکتبر ۲۰۲۳ تاکنون، بیش از ۵۸٬۰۰۰ فلسطینی در غزه به شهادت رسیده‌اند.
از جمله شنیع‌ترین اقدامات اسرائیل، تیراندازی و کشتار فلسطینیان درمانده و گرسنه‌ای است که در صف دریافت غذا در محل‌های کمک‌رسانیِ جنجالی و تحت مدیریت ارتش ایستاده‌اند. تاکنون نزدیک به ۹۰۰ نفر در حین جست‌وجو برای دریافت کمک کشته شده‌اند که بسیاری از آنان کودک بوده‌اند. سربازان اسرائیلی به یک روزنامه اسرائیلی گفته‌اند که به آن‌ها دستور داده شده عمداً به فلسطینیان غیرمسلحی که در مراکز توزیع کمک در صف ایستاده‌اند، شلیک کنند. نیروهای اسرائیلی همچنین به کودکانی که برای تهیه آب به محل‌های توزیع رفته‌اند حمله کرده و آن‌ها را به قتل رسانده‌اند؛ این در حالی است که بحران آب در کنار گسترش قحطی در غزه شدت گرفته است.
طرح کوچ اجباری اسرائیل منجر به ایجاد اردوگاه‌های متمرکز و خالی‌سازی نوار غزه از سکنه خواهد شد.
در ادامه این جنایات، اسرائیل طرحی برای کوچ اجباری مردم فلسطین را رونمایی کرده است که به‌موجب آن، در جنوب غزه اردوگاهی ایجاد خواهد شد که در عمل نقش یک اردوگاه متمرکز را ایفا می‌کند. وزارت دفاع اسرائیل اعلام کرده است که اکثریت جمعیت غزه به بخش کوچکی از این نوار که ویران شده، رانده خواهند شد؛ منطقه‌ای که تحت کنترل و محاصره کامل نیروهای نظامی اسرائیل خواهد بود.
عملیات تخریب در رفح که بخش‌های وسیعی از این شهر را به کلی ویران کرده، نشان می‌دهد که مقدمات اجرای این طرح در حال انجام است. وزیر دفاع اسرائیل، یوآو گالانت، اعلام کرده که در عرض ۶۰ روز پس از هرگونه توافق آتش‌بس، ۶۰۰٬۰۰۰ فلسطینی به رفح منتقل خواهند شد؛ جایی که وی آن را به‌طور فریب‌کارانه «شهر انسانی» نامیده است. در نهایت، جمعیت بیش از دو میلیون نفری غزه به ویرانه‌های این شهر جنوبی منتقل و در آن محصور خواهند شد. این شهر در حالت «قفل‌شده» قرار خواهد گرفت، به‌طوری‌که فلسطینیان اجازه خروج از آن را نخواهند داشت؛ مگر آن‌که «به‌صورت داوطلبانه» تصمیم به مهاجرت از غزه به کشورهای دیگر بگیرند. کاتز تصریح کرده است که مهاجرت از غزه بخشی از این طرح خواهد بود و به آن تشویق خواهند شد.
طرح پیشنهادی به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان «اقدامی سازمان‌یافته برای نسل‌کشی» و پاک‌سازی قومی با هدف خالی‌سازی نوار غزه از سکنه محکوم شده است. این طرح خشم شهروندان غزه را برانگیخته و با واکنش تند سازمان ملل متحد، اعضای جامعه بین‌المللی، نهادهای حقوق بشری و شماری از شخصیت‌های برجسته اسرائیلی، از جمله نخست‌وزیران پیشین این رژیم، مواجه شده است.
همگی آنان این طرح را توطئه‌ای خطرناک می‌دانند که به ایجاد اردوگاه‌های وسیع متمرکز برای بازداشت و اخراج جمعی خواهد انجامید. اقدام اسرائیل آشکارا نقض حقوق بین‌الملل و کنوانسیون چهارم ژنو به‌شمار می‌آید و در زمره جنایت علیه بشریت قرار می‌گیرد. جنبش حماس نیز قاطعانه با این طرح مخالفت کرده و آن را تازه‌ترین مانع در مسیر مذاکرات دوحه توصیف کرده است.
فیلیپ لازارینی، رئیس آژانس امدادرسانی سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی (آنروا)، این اقدام را به‌شدت محکوم کرده و گفته است که این طرح «اردوگاه‌های عظیم متمرکزی در مرز مصر برای فلسطینیان ایجاد خواهد کرد، مردمی که نسل در نسل آواره شده‌اند.» او هشدار داد که این طرح «فلسطینیان را از هرگونه چشم‌اندازی برای آینده‌ای بهتر در سرزمین مادری‌شان محروم خواهد کرد.»
دو نخست‌وزیر پیشین اسرائیل نیز به انتقاد شدید از این طرح پرداخته‌اند. ایهود اولمرت گفته است که این پروژه به معنای بازداشت فلسطینیان در اردوگاه‌های متمرکز است و اگر فلسطینیان به‌اجبار به اصطلاح «شهر بشردوستانه» منتقل شوند، این اقدام بخشی از یک عملیات «پاک‌سازی قومی» خواهد بود. نخست‌وزیر پیشین دیگر، یائیر لاپید، نیز این طرح را نکوهش کرده و تأکید کرده است که «اگر خروج از آن ممنوع باشد، پس آن‌جا اردوگاه متمرکز است.»
در همین حال، تحلیلی کوبنده در روزنامه اسرائیلی هاآرتص با عنوان «اردوگاه متمرکز، دستورات غیرقانونی و جنایات جنگی: دیوانگان اسرائیل نقشه‌ای شوم در سر دارند» به بررسی این طرح و پیامدهای آن پرداخته و هیچ تردیدی باقی نمی‌گذارد که این طرح مصداق جنایت جنگی است. در این تحلیل همچنین به نامه‌ای سرگشاده اشاره شده که ۱۶ تن از برجسته‌ترین حقوق‌دانان بین‌المللی اسرائیلی خطاب به یوآو کاتز نوشته‌اند. در این نامه با استناد به استدلال‌های حقوقی تأکید شده که این طرح، «دستوری آشکارا غیرقانونی» است که سربازان باید از اجرای آن سر باز زنند. همچنین آمده است: «اجرای این طرح ... فهرستی از جنایات جنگی، جنایت علیه بشریت و در شرایطی خاص ... جنایت نسل‌کشی خواهد بود.»
در دیدار اخیر ترامپ و نتانیاهو ــ همچون دیدارهای پیشین ــ موضوع جابجایی جمعی مردم غزه به کشورهای همسایه مطرح شده است. هر دو نفر به‌طور علنی اظهار داشته‌اند که درباره این موضوع با «کشورهای اطراف» در حال گفتگو هستند.
ارجاع آن‌ها به این طرح به‌عنوان «داوطلبانه» هیچ‌گونه پوششی بر ماهیت اجباری این کوچ جمعی ایجاد نمی‌کند. در واقع، طرح اسرائیل در راستای اجرای چشم‌انداز ترامپ است که خواهان تخلیه نوار غزه از فلسطینیان به‌منظور ساخت آنچه «ریویرای خاورمیانه» خوانده شده، می‌باشد. ترامپ بارها از غزه به‌عنوان یک پروژه املاک و مستغلات یاد کرده است. نتانیاهو نیز پس از دیدار اخیرش در کاخ سفید بار دیگر برنامه کوچ فلسطینیان را برگرفته از آنچه «چشم‌انداز درخشان ترامپ» نامید، توصیف کرد. همه این‌ها حاکی از آن است که ایالات متحده نه‌تنها با اسرائیل در این طرح همراه است، بلکه چه‌بسا نقش محرک اصلی را ایفا می‌کند.
اکنون پرسش این است که سایر کشورهای جهان، به‌ویژه کشورهای عربی و مسلمان، چه خواهند کرد تا این حرکت موذیانه را خنثی کنند؟ آیا باز هم تنها به صدور بیانیه و گفتار بی‌عمل بسنده خواهند کرد؟ بی‌تردید، اکنون زمان آن فرا رسیده است که از حالت انفعال بیرون آمده، اراده‌ای از خود نشان دهند و با اتخاذ تدابیر جمعی، از وقوع این فاجعه جلوگیری کنند. بی‌عملی، نوعی همدستی است. اجرای طرح اسرائیل ــ با حمایت آمریکا ــ نه‌تنها خاورمیانه را در آشوبی عمیق‌تر فرو خواهد برد، بلکه خیانتی آشکار به ملت فلسطین خواهد بود.[1]
ملیحه لودهی دانشمند علوم سیاسی، دیپلمات، راهبرد نظامی، و آکادمیسین پاکستانی است که نمایندگی پاکستان در سازمان ملل متحد را برعهده داشت. او نخستین زنی است که به این مقام رسیده‌است. او پیشتر نمایندگی پاکستان را در دربار سینت جیمز و دو بار سفارت آن در آمریکا را برعهده داشته‌است.[2]
نویسنده: خانم مدیحه لودهی، نویسنده تحلیل گر و سفیر پیشین پاکستان در ایالات متحده، بریتانیا و سازمان ملل متحد.
نظر شما