نام کامل: دکتر حاج محمد هتّا

نام مستعار: بونگ هتّا

دین: اسلام

محل تولد: بوکیت تینگی، سوماترای غربی

تاریخ تولد: سه شنبه، ۱۲ آگوست ۱۹۰۲

نام همسر: رحمی رحیم

فرزندان: موتیا فریدا هتا سوسونو، گِمالا هتا، هالیدا هتا

بیوگرافی:

دکتر حاج محمد هتّا یک مبارز زمان استقلال اندونزی بود که اسم او را اغلب در کنار سوکارنو یاد می کنند. علاوه بر آن، به عنوان یک فعال سازمانی، فعال حزب سیاسی، دولت مرد، اعلام کننده استقلال، پیشگام تعاونی و نخستین معاون رئیس جمهور در اندونزی شناخته شده است.

کار او در سیاست زمانی آغاز شد که او به عنوان خزانه دار اتحادیه جوانان سوماترا سال ۱۹۱۶ در پادانگ انتخاب شد. دانش سیاسی او زمانی به سرعت در حال توسعه بود که هتّا اغلب در نشست ها و جلسات مختلف سیاسی حضور می یافت. هتّا به صورت مداوم به میدان سیاست می رفت.

هتّا تا سال ۱۹۲۱ در روتردام، هلند مستقر شد و در انجمن دانشجویان اندونزی در هلند عضویت داشت. در ابتدا، این انجمن فقط یک انجمن برای جمع دانشجویان بود، اما با گذشت زمانی کوتاه با حضور ۳ شخصیت مهم (سواردی، داوس و چیپتو) به عنوان یک جنبش استقلال طلب تبدیل شد.

هتّا در این انجمن کار خود را در سیاست به عنوان خزانه دار سال ۱۹۲۲ آغاز کرد و در سال ۱۹۲۵ به عنوان رئیس انجمن انتخاب شد. وقتی به عنوان رئیس انجمن انتخاب شد، سخنرانی افتتاحیه تحت عنوان "ساختار اقتصادی جهانی و اختلاف قدرت" را ارائه کرد.

هتّا در سخنرانی خود تلاش کرد که بر اساس سیاست های غیر همکاری، ساختار اقتصاد جهانی را در آن زمان تحلیل نماید. هتّا به طور پیوسته تا سال ۱۹۳۰ رئیس انجمن بود و نقش خود را با پیشرفت بسیار قابل توجهی و توسعه اندیشه سیاسی مردم اندونزی نشان داد.

به عنوان رئیس انجمن در آن زمان، هتّا در سال ۱۹۲۶، هیئت نمایندگی کنگره دموکراسی بین المللی برای صلح را در برویل، فرانسه رهبری کرد. او شروع به معرفی نام اندونزی کرد و از آن زمان نام اندونزی در بین سازمان های بین المللی شناخته شده است. در سال ۱۹۲۷، هتّا به "لیگ علیه امپریالیسم و استعمارگرایی" در هلند پیوست و با جواهرلال نهرو، فعال ملی گرایی هندی، آشنا شد.

فعالیت سیاسی هتّا در این سازمان باعث شد سربازان هلند او را دستگیر کند که بعدا با یک سخنرانی دفاعی به موضوع "آزادی اندونزی" آزاد شد.

سپس در سال ۱۹۳۲، هتّا به اندونزی بازگشت و به حزب آموزش ملی اندونزی که هدف افزایش آگاهی سیاسی مردم از راه ارائه آموزش و برگزاری دوره ها داشت، پیوست.

در سال ۱۹۳۳، سوکارنو به منطقه إنده، فلورِس استان نوسا تِنگارا تیمور تبعید شد. این اقدام یک واکنش شدید از هتّا را به وجود آورد. او درباره تبعید سوکارنو در رسانه های مختلف نوشت. در نتیجه این اقدام هتّا، دولت استعماری هلند به حزب آموزش ملی اندونزی توجه کرد و رهبران و مسؤولان حزب را دستگیر و به منطقه دیگول پاپوئا تبعید کردند.

هتّا در دوران تبعید در دیگول پاپوئا، فعالانه در روزنامه های مختلف نوشت. او همچنین به شدت کتاب هایی را که از جاکارتا آورده بود، می خواند و سپس به دوستانش آموزش می داد.

در سال ۱۹۳۵ هنگامی که دولت استعماری هلند تغییر کرد، هتّا و شهریر (اولین نخست وزیر اندونزی پس از استقلال) به بندا نَیرا منتقل شدند. در آنجا بود که هتّا و شهریر به کودکان محلی در زمینه های تاریخ، سیاست و غیره درس می دادند.

پس از هشت سال تبعید، هتّا و شهریر در سال ۱۹۴۲ به منطقه سوکابومی، جاوه غربی بازگردانده شدند. پس از یک ماه، دولت استعماری هلند به ژاپن تسلیم شد. در آن زمان هتّا و شهریر به جاکارتا منتقل شدند.

در اوایل آگوست ۱۹۴۵، "اعضای هیئت تحقیقاتی تشکیلات استقلال" به "کمیته آمادگی استقلال اندونزی" تغییر نام داد که سوکارنو به عنوان رئیس و هتّا به عنوان معاون انتخاب شدند.

یک روز قبل از روز استقلال، کمیته آمادگی استقلال اندونزی، جلسه ای را برگزار کرد. این کمیته متن اعلامیه استقلال را که روز بعد با امضای سوکارنو و هتّا خوانده شد، تهیه کردند.

استقلال اندونزی در ۱۷ آگوست ۱۹۴۵ دقیقا در ساعت ۱۰ توسط سوکارنو و هتّا از طرف ملت اندونزی اعلام شد. روز بعد، در ۱۸ آگوست، سوکارنو به عنوان رئیس جمهور اندونزی و هتّا به عنوان معاون منصوب شدند.

خبر استقلال جمهوری اندونزی به هلند رسید. بنابراین، هلند مجددا مایل به استعمار اندونزی شد. در تلاش برای دفاع از استقلال، حکومت جمهوری اندونزی به جوگجاکارتا منتقل شد. دو مذاکره با هلند صورت گرفت که به توافقنامه لینگرجاتی و توافقنامه رِولّه (Reville) شناخته شد. با این وجود، هلند بر خلاف آن عمل کرد.

در جولای ۱۹۴۷، هتّا برای دیدار جواهرلال نهرو و مهاتما گاندی به هندوستان رفت. نهرو وعده داد که هند بتواند از طریق انجام اعتراضات در برابر اقدامات هلندی کمک کند و سازمان ملل متحد به هلند مجازات دهد.

پس از استقلال علی الاطلاق جمهوری اندونزی، هتّا در ارائه سخنرانی ها در موسسات و مراکز آموزشی مختلف فعال بود. او همچنان فعالانه مقالات مختلفی را نوشت و هدایت جنبش تعاونی را براساس آنچه که به دنبال آن بود، به عهده داشت. در ۱۲ جولای ۱۹۵۱، هتّا در مورد مربوط به روز تعاونی در رادیو سخنرانی کرد و پس از پنج روز به عنوان پدر تعاونی اندونزی منصوب شد.

هتّا در ۱۴ مارس ۱۹۸۰ در بیمارستان چیپتو فوت کرد. از آنجا که مبارزات او برای جمهوری اندونزی بسیار بزرگ بود، بالاترین افتخارات "ستاره جمهوری اندونزی کلاس یک" را از رئیس جمهور سوهارتو به او اهدا شد.

تصویر محمد هتّا در اسکناس ۱۰۰ هزار روپیه ای اندونزی در کنار سوکارنو