اندونزی به عنوان یک کشور با اکثریت مسلمان، سنت های مختلفی پیش از ماه رمضان دارد. نه تنها کلمات فراوانی برای استقبال آن، سنت های ویژه نیز موجود است که تقریبا در سراسر کشور یافت می شود. این سنت ها که از صدها سال وجود داشته است تا کنون محفوظ مانده است.

معمولا مراسم مختلفی را برای استقبال از ماه مبارک رمضان با شکوه برگزار می کنند. هرچند برنامه های متفاوتی برکزار می شود، ولی روحیه یکسانی دارند. اینجا ۱۶ سنت منحصر به فرد در اندونزی برای استقبال این ماه مبارک تقدیم می شود:

۱. مونگاهان (Munggahan) در سوندا

این سنت معمولا توسط خانواده هایی از نژاد سوندا برای استقبال از ماه رمضان برگزار می شود. جامعه سوندا در جاوه غربی از لحظه یک یا دو هفته قبل از ماه رمضان برای جمع شدن با عزیزان خود استفاده می کنند. این سنت نه تنها با خانواده، بلکه با دوستان و همکاران نیز انجام می شود. در مراسم مونگاهان معمولا یک زمان برای عفو و بخشش به یکدیگر برای آماده شدن ورود به ماه مبارک، وجود دارد.

۲. مِگیبونگ (Megibung) در بالی

گرچه اکثر مردم بالی هندو هستند، اما سنت استقبال از ماه رمضان توسط مسلمانان بالی نیز از مراسم مذهبی هندو کمتر نیست. سنت مِگیبونگ معمولا قبل از ماه رمضان توسط مسلمانان بالی انجام می شود. این برنامه خوردن غذا که با صحبت های ساده همراه است، به یک فرهنگ در منطقه کارنگ آسِم، بالی تبدیل شده شده است. مِگیبونگ همچنین بمعنی غذا خوردن دست جمعی در یک سفره است که یک پرس توسط ۴ تا ۷ نفر خورده می شود.

۳. پادوسَن (Padusan)

یکی از راه هایی که اعتقاد بر آن است که بتوان خود را تصفیه کرد، غسل در دریا یا منابع آب است که مقدس شمرده می شوند. جامعه منطقه بویولالی، استان جاوه میانی همچنان به این سنت معتقد اند. هر ماه قبل از ماه رمضان به آبشار یا دیگر منابع آب که مقدس می شمرند، می آیند. آنها در این منابع آب خود را خیس و حمام می کنند، زیرا اعتقادشان این است که میتوانند توسط آب قبل از ورود به ماه رمضان خود را تصفیه کند.

۴. مسابقه قایقرانی (Jalur Pacu)

بر خلاف سنت های دیگر مناطق در استقبال از ماه رمضان، منطقه رِیاو سنتی مشابه با جشن مردمی برگزار می کنند. قبل از فرارسیدن ماه رمضان، مردم ریاو خود را برای برگزاری مسابقه قایقرانی آماده خواهند کرد. این سنت با شادی استقبال می شود، زیرا جامعه برای مشاهده مسابقه قایقرانی به رودخانه می روند. مسابقه با برگزاری سنتی به نام بالیماو کاسای (Balimau Kasai) که به معنی تمیز کردن قبل از غروب آفتاب تا شب است، پایان خواهد یافت.

۵. نِیوروگ (Nyorog)

اگر مردم سوندا قبل از ماه رمضان برنامه غذا خوری دست جمعی دارند، مردم بِتاوی (یک قبیله در اندونزی که جمعیت آن در جاکارتا ساکن اند) سنت اندکی متفاوت دارند. این سنت همیشه قبل از ورود به ماه رمضان انجام می شود. نِیوروگ (Nyorog) فعالیت توزیع غذا به فامیل ها یا همسایگان در صدد خوشامدگویی و استقبال از ماه مبارک رمضان است. این سنت معمولا توسط افراد جوان تر به افراد مسن انجام می شود. هدف تقاضای دعا و رضایت در انجام روزه یک ماه از آنها است.

۶. لِمانگ (Lemang)

غذا بخش مهمی از سنت های مینانگکابو، سوماترای غربی است. یکی از این سنت ها و برگزاری جشن روزهای مهم مذهبی، استقبال از ماه رمضان است. قبل از فرارسیدن ماه رمضان، مردم مینانگکابو غذای لِمانگ را تهیه می کنند. لِمانگ یک نوع غذای محلی تهیه شده از برنج چسبناک است که در یک نوار بامبو (نی) پخته می شود. برنج چسبناک در برگ موز رول می شود و این رولهای حاوی برنج مخلوط با شیر نارگیل به داخل بامبو (نی) قرار داده و روی آتش پخته می شود.

۷. دوگدِران (Dugderan)

سنت دوگدِران در میان مردم منطقه سِمارنگ از سال ۱۸۸۱ انجام شده است که هنوز هم انجام می شود. تفاوت آن در ایام گذشته با امروزه این است که امروز این سنت به یک جشن مردمی با مجموعه ای از برنامه های نمایشی، کارناوال و ضربه درام تبدیل شده است. در هر دوگدِران، مجسمه "اسب آبی تخمگذار" به عنوان نماد رویداد، در کارناوال حتماً به نمایش در می آید. معمولا کارناوال از میدان شهر شروع می شود و در مسجد شهر پایان می یابد.

۸. مِوگانگ (Meugang)

مردم منطقه آچه نیز یک سنت منحصر به فرد در استقبال از ماه رمضان دارند. این سنت پخت و پز گوشت و لذت بردن از آن با عزیزان و یتیمان در آچه، مِوگانگ (Meugang) نام دارد. این سنت تقریبا شبیه به عید قربان است که مردم بز و یا گاو را ذبح می کنند. این سنت تا کنون هنوز هم محفوظ مانده است. یک روز قبل از ورود به ماه رمضان معمولا در روستاها مشغول هستند تا مِوگانگ را آماده کنند. در حالی که مِوگانگ در شهرها به مدت دو روز انجام می شود. این سنت برای مردم آچه یک ضرورت است، زیرا معتقدند که از خوبی ها و برکت هایی که ۱۱ ماه پیش نازل شده، با انجام این سنت باید سپاسگزار باشند.

۹. دندانگان (Dandangan)

با اینکه هنوز در سرزمین جاوه است، اما سنت استقبال از فرارسیدن ماه مبارک رمضان در هر منطقه آن متفاوت است. در شهر قدوس (Kudus)، جاوه میانی، سنت دندانگان همیشه قبل از ماه رمضان برگزار می شود. این سنت از زمان سونان قدوس (یکی از اولیای نه گانه معروف) ۴۰۰ سال پیش آغاز شده است. در این رویداد مردمی، یک بازار شبانه ای که نیازهای مختلف خانوار را تامین می کند، برگزار می شود.

دندانگان یک جشنواره در شهر قدوس، جاوه میانی اندونزی است که برای اعلام آغاز ماه رمضان برگزار می شود. مسجد و مناره شهر قدوس معمولا به مرکز جمع جمعیت در این رویداد تبدیل می شود. نام داندنگان از صدای ضربه طبل بزرگ مسجد برای اعلام ورود ماه رمضان گرفته شده است. در ابتدا دندانگان سنت اجتماع طلاب در مقابل مسجد مناره قدوس در انتظار اعلام سونان قدوس درباره تعیین روزه اول است. در ادامه، این فرصت همچنین توسط فروشندگان برای فروش در اطراف مسجد استفاده می شد تا در نهایت توسط عموم مردم به عنوان بازار شبانه قبل از ماه رمضان شناخته شده است.

۱۰. بالیماو (Balimau)

مردم میناگکابو در استقبال از ماه رمضان، علاوه بر ساخت لِمانگ، به بالیماو نیز می پردازند. سنت بالیماو (غسل کردن با استفاده از لیمو) توسط افرادی که در نزدیکی رودخانه زندگی می کنند، انجام می شود. بالیماو سنت نسل به نسل از قرن ها است که تاکنون ادامه دارد. هدف این است که خود را از لحاظ جسمی و باطن تمیز کند.

۱۱. زیارت قبور

مردم شهر پالمبانگ معمولا به زیارت مقبره های اجداد و علمای شان می روند. این زیارت به نام زیارت کبری یاد می شود.

۱۲. دعاخوانی (Suro'baca)

دعاخوانی قبل از ورود به ماه رمضان سنتی است که هنوز در شهر ماکاسار محفوظ مانده و همیشه از نسلی به نسلی دیگر در میان قبیله "بوگیس" به اجرا در می آید. این رویداد معمولا در پایان ماه شعبان یا از ۷ تا ۱ روز قبل از رمضان برگزار می شود. برنامه غذا خوری، صله رحم و مهمانی معمولا با دعا خوانی همراه می شود و به زیارت مقبره های اجداد پایان می یابد.

۱۳. مِگِنگان (Megengan)

شهر سورابایا واقع در جاوه شرقی نیز یک سنت منحصر به فرد در استقبال از ماه مبارک رمضان دارد که به مِگِنگان یاد می شود. مگنگان فعالیت کلوچه خوری (نام محلی آن اپِم (Apem) است) به عنوان تصفیه نفس است. اپِم شبیه به تلفظ کلمه عربی "عفوا" به معنی بخشش است. مردم علاوه بر اپِم خوری، به برگزاری مجلس ترحیم و دعاخوانی برای رفتگان و گذشتگان می پردازند.

در واقع سنت های زیادی برای استقبال از فرارسیدن ماه رمضان در اندونزی وجود دارد. همچنین در مناطق دیگر نیز انواع مختلفی از خوشامدگویی به ماه رمضان به طور منحصر به فرد انجام می شود. آیا شما برای استقبال از این ماه مبارک کاری انجام داده اید؟