این گزارش در پایگاه خبری این روزنامه نیز منعکس شده است.

توضیحات:

رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن هم در شماره ۴ ویژه نامه ایران که با عنوان "موسیقی ایران" منتشر خواهد شد، مصاحبه ای با وی انجام داده ضمن آن که در نوروز سال ۱۳۹۷ هم با همکاری خانم ایشی ای، کارگاه آموزشی موسیقی سنتی از سوی رایزنی فرهنگی در دانشگاه هنر توکیو با حضور گروه موسیقی سنتی نغمه اصفهان اعزامی از سوی اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی برپا گردید.

موزه موسیقی شهرداری هاماماتسو در استان شیزوئوکا در سال ۱۹۹۴ (۱۳۷۳) تأسیس شده  و حدود ۳۳۰۰ دستگاه موسیقی شامل ۱۷۵۰ دستگاه موسیقی اروپایی، ۶۳۰ مورد آسیایی،‌ ۱۶۰ ابزار موسیقی از اقیانوسیه، ۲۳۰ عنوان آفریقایی، ۲۰۰ ساز آمریکایی و ۳۳۰ ابزار ژاپنی در این موزه وجود دارد.

در کتابخانه داخلی این موزه هم ۸۵۰۰ کتاب مرتبط با  این رشته به زبان های ژاپنی و خارجی ثبت شده و حدود ۲ هزار فیلم و لوح فشرده را هم شامل می شود.

 خانم ساواکو ایشی‌ای به عنوان موزه‌دار در این مجموعه از سال ۲۰۲۰ مشغول فعالیت گردیده و  در دوره فوق‌ لیسانس دانشگاه هنر توکیو فارغ التحصیل شده است و  از سال ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۸ هم در ایران برای آموزش و آشنایی با فرهنگ موسیقی سنتی ایران سفر کرده است ضمن آن که سازنده سه ‌تار هم می باشد.

گزارش روزنامه:

در گزارش روزنامه آساهی به نقل از وی به جذابیت سازهای ایرانی اشاره شده و آمده است:

"در موزه سازهای جهان که تنها موزه تخصصی سازها و آلات موسیقی دولتی در ژاپن است، سازهای جهان به نمایش گذاشته شده است و بازدیدکنندگان می توانند با اندیشه انسان ها را به واسطه این آلات و ابزار موسیقی درک کنند.

از حدود ۳۳۰۰ ساز موجود در این موزه، در این گزارش آلات موسیقی ایرانی را معرفی خواهم کرد.

در ایران امروزه علاوه بر موسیقی سنتی، موسیقی غربی نیز رواج دارد. موسیقی سنتی ایرانی حدود قرن نوزدهم میلادی توسط موسیقی دانان درباری ایجاد و ساماندهی گردید و هر شهری هم موسیقی محلی و مختص خود را دارا می باشد و موسیقی ایرانی در میان همه مردم دارای محبوبیت فراوانی است و در فروشگاه های آلات موسیقی فارغ انواع آنان در اختیار قرار دارد.

روزنامه آساهی

ساز تنبک از جمله سازهای ایرانی است که بر اساس برخی از اسناد قبل از ورود اسلام در قرن هفتم وجود داشته که با درختان گردو و توت و پوست گاو، شتر، بز و یا گوسفند درست می شوند و البته برخی از سازها هم با استفاده از صدف، درخت و استخوان حیوانات که بر روی آنان منبت کاری شده است آماده می شوند.

نوازندگان تنبک، آن را در پهلوی و روی زانو نگه می دارند و با هر ده انگشت آن را می نوازند و گفته می شود نام تنبک از صدای برخورد به مرکز “تُن” و صدای برخورد به لبه "بَک” گرفته شده است.

تغییر صوت ها و روش نواختن این ساز بسیار جالب و قابل توجه است و شما اگر چشمان خود را ببندید تصور می کنید که فقط با یک ساز در حال نواختن ان هستند و به ویژه برای کودکان و در خانواده ها بسیار پرطرفدار می باشد.

سه تار هم ساز دیگری در موسیقی سنتی ایرانی است که در اصل به زبان فارسی به معنای “سه سیم" است اما در قرون نوزدهم میلادی یک سیم به آن اضافه شده و اکنون این ساز دارای چهار سیم می باشد و برای درست کردن این ساز هم از درخت توت و گردو استفاده می شود و سیم های فلزی آن را با ناخن می نوازند.

بنیان هنر ایران بر مبنای شعر است و تنبک و سه تار سازهای بسیار مهم در هنگام سرودن شعر ایرانی محسوب می شوند.

پایگاه اینترنتی آساهی