مردم برخی کشورهای مدرن از جمله ژاپن با درک خطی از زمان باور دارند که کارها باید به نوبت انجام شود و لذا وقت شناسی اهمیت می یابد اما مردم بیشتر کشورها با درک چندوجهی از زمان معتقدند که می شود چند کار را همزمان انجام داد و لذا شروع به موقع کارها،اهمیت کمتری می یابد.

در عصر مدرن زمان هم اهمیت بیشتری یافته و در ژاپن نیز از زمان اصلاحات میجی در اواخر قرن ۱۹ مورد توجه و فرهنگ سازی جدی قرار گرفت.

مدارکی وجود دارد که نشان می دهند وقت شناسی در ژاپن پیشامدرن اهمیت کمتری داشته و به مروربا فرهنگ سازی جدی،به مولفه ای مهم از ژاپن در جهان تبدیل شد.

کتاب«چیکوکو نو تاجو» اثرتاکه هیکو هاشیموتو و شیگه هیسا کوریاما و یا در یادداشت های تاجران و مستشاران اروپایی اشاراتی در این زمینه وجود دارد.

به طورمثال ویلم هوسین فن کاتندیک هلندی، مستشار نظامی ساکن ناگاساکی در ۱۸۵۰ در یادداشت هایش از دیرکرد سفارش ها و غیبت کارگران گلایه کرده است و دیگر نمونه ها که با فرهنگ سازی، به شرایط  مطلوب و مناسب امروز مبدل گشت.