بودیسم برای قرن ها بخشی از فرهنگ سریلانکا بوده است و انتصاب پسران جوان به عنوان راهبان تازه کار یک سنت کاملاً جا افتاده است. این اقدامی است که هدف آن القای انضباط، خویشتن داری و ارزش های دینی در نسل جوان است. با این حال، حوادث اخیر سوء استفاده و بدرفتاری با راهبان جوان، این موضوع را به منصه ظهور رسانده است. این حوادث یک مشکل سیستماتیک را در پویایی قدرت جامعه رهبانی نشان داده است که در آن راهبان ارشد از اختیارات و قدرت خود برای استثمار راهبان جوان تر و آسیب پذیرتر استفاده می کنند.
آزار و بدرفتاری با راهبان جوان مایه نگرانی است و نیاز به توجه فوری دارد. حوادثی که در سال‌های اخیر آشکار شده، نگران‌کننده و غیرقابل قبول است. آنها از آزار جسمی گرفته تا تجاوز جنسی را شامل می شود و همگی آسیب پذیری راهبان جوانی را که تحت مراقبت راهبان ارشد هستند، برجسته می کنند. آزار و اذیت زخم عمیقی بر زندگی این پسران جوان گذاشته و اعتماد آنها را به جامعه رهبانی که قرار است پناهگاهی امن برای آنها باشد، از بین برده است.
هفته گذشته، اودایاکومارا آماراسینگه (Udayakumara Amarasinghe) ، رئیس سازمان ملی حمایت از کودکان (NCPA)، گفت که این مسئولیت راهبان است که اقداماتی را در معابد برای جلوگیری از آزار راهبان تازه کار انجام دهند. او گفت که سازمان ملی حمایت از کودکان اقداماتی را علیه متخلفانی که متهم به آزار راهبان تازه کار در معابد هستند، اتخاذ کرده است و به پلیس دستور داده است که در صورت گزارش جرایم جنایی اقدامات بیشتری را انجام دهد.
آزار و بدرفتاری با راهبان جوان برخلاف آموزه های اصلی بودیسم است که بر شفقت، مهربانی و احترام به همه موجودات زنده تأکید دارد. این خیانت به اعتمادی است که جامعه به راهبان خود قائل است و نقض حقوق اولیه انسانی پسران جوانی است که قربانی می شوند.
یک حادثه در 23 آوریل رخ داد که در آن یک راهب تازه کار هشت ساله در معبدی در پوسلاوا (Pussellawa ) با جراحات شدید در بیمارستان گامپولا (Gampola) بستری شد. راهب جوان مدعی شد که سه راهب ارشد به طور وحشیانه ای به او حمله کردند زیرا او نتوانست متون دینی را به درستی بخواند و زمانی که رئیس اصلی در معبد نبود، به ضرب و شتم او ادامه دادند. به گفته پلیس، اظهاراتی از رئیس فعلی ضبط شده است اما هیچ بازداشتی صورت نگرفته است.
در 25 آوریل، یک راهب تازه کار 14 ساله در معبد موراگاما مایوراپات راجاماها (Moragammana Mayurapada Rajamaha Viharaya) ظاهراً هنگام حضور در معبد مورد آزار جنسی قرار گرفت. واحد رسانه پلیس گزارش داد که این راهب حدود دو ماه پیش توسط دو راهب که از معبد بازدید کرده بودند مورد آزار و اذیت قرار گرفت. الآن این راهب تازه کار در حال حاضر تحت نظارت پلیس تحت درمان است. او در دو نوبت مورد آزار جنسی شدید قرار گرفته بود.
اینها موارد دیگری از آزار و اذیت جنسی و جسمی است که در سال جاری رخ داده است:
- در 11 ژانویه، سازمان ملی حمایت از کودکان (NCPA) تحقیقاتی را علیه راهبی که متهم به آزار جنسی یک کودک 13 ساله تحت مراقبت در یک مرکز رشد کودک در کادواتا (Gadavati) بود، آغاز کرد.
- در 13 ژانویه، راهب سودام (Sudhamma Thera)از معبد رانموتوکالاوای کاداواتا (Kadawatta Viharai) از به اتهام آزار و اذیت کودکان یتبم خانه در رانموتوکالای (Ranmuthukalai) دستگیر شد.
- در 24 ژانویه، یک راهب که به دلیل آزار فیزیکی شدید یک پسر 12 ساله در بروولا (Beruwala) دستگیر شده بود، با وثیقه آزاد شد.
- در 17 فوریه، یک راهب مسن به اتهام آزار جنسی یک دختر 8 ساله در منطقه آناماتوا (Anamaduwa) دستگیر شد.
- یک کودک 8 ساله در 2 مارس توسط یک راهب 70 ساله در منطقه هتیپولا (Hettipola) بیش از دو ماه مورد آزار جنسی قرار گرفت.
- در 2 مارس یک راهب در پیتیگالا (Pitigala) با استفاده از چاقو به یک پسر 13 ساله حمله و پای او را به شدت مجروح کرد.
- در 30 مارس یک راهب به یک جوان 16 ساله به دلیل مسخره کردن او در ویللاوایا (Wellawaya) حمله کرد.
راهبان به عنوان رهبران مذهبی دیده می شوند و از آنها انتظار می رود که از ارزش های اخلاقی خاصی حمایت کنند. با این حال، پویایی قدرت در جامعه رهبانی به برخی از راهبان اجازه می دهد تا از قدرت خود سوء استفاده کنند و از راهبان جوان تر سوء استفاده کنند. این سوء استفاده از قدرت به سوء استفاده جنسی محدود نمی شود، بلکه شامل آزار جسمی و کلامی نیز می شود که اثرات روانی طولانی مدت بر قربانیان دارد.
آزار و اذیت به راهبان جوان بودایی علیرغم وجود چندین نهاد ومکانیسم ایجاد شده برای پیشگیری و مقابله با چنین جنایاتی و تضمین رفاه و حمایت از کودکان صورت می گیرد. اینها شامل وزارت بودا ساسانا، وزارت امور مذهبی و فرهنگی، سازمان ملی حمایت از کودکان و اداره پلیس کودکان و زنان است.
واضح است که این مکانیسم ها به طور موثر عمل نمی کنند. پویایی قدرت در نهادهای مذهبی و ترس از سخن گفتن علیه راهبان ارشد به این مشکل کمک می کند در حالی که مداخلات سیاسی و فقدان مکانیسم های نظارتی مناسب در نهادهای مذهبی این مشکل را تشدید می کند.
ایجاد یک مکانیسم نظارتی مناسب برای همه نهادهای مذهبی بدون هیچ گونه مداخله سیاسی ضروری است تا اطمینان حاصل شود که سوء استفاده کنندگان به دست عدالت سپرده می شوند. ایمنی و امنیت افراد آسیب پذیر به ویژه کودکان در درجه اول اهمیت قرار دارد و به هیچ دلیلی نباید به خطر بیفتد. این وظیفه همه اعضای جامعه است که علیه چنین جنایاتی صحبت کنند و برای آینده ای امن تر و عادلانه تر برای همه تلاش کنند.
متأسفانه این موضوع مدت هاست که به عنوان یک موضوع ممنوع شده در نظر گرفته می شود زیرا راهبان را درگیر می کند. بنابراین، ضروری است که جامعه به طور آشکار و بدون ترس و تردید به این موضوعات بپردازد. مقامات باید بدون توجه به موقعیت یا صلاحیت آنها علیه متجاوزان اقدامات جدی انجام دهند و قانون را برای حمایت از قربانیان و اجرای عدالت اجرا کنند.
همچنین برای والدین و مراقبین مهم است که مراقب خطراتی باشند که فرزندان هنگام ورود به جامعه رهبانی با آن روبرو هستند. آنها باید اقداماتی را انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که فرزندانشان ایمن هستند و مورد سوء استفاده قرار نمی گیرند. آنها همچنین باید فرزندان خود را تشویق کنند تا هرگونه سوء استفاده را گزارش کنند، مهم نیست که چقدر کوچک یا ناچیز به نظر می رسد. این گزارش می تواند به جلوگیری از سوء استفاده و پاسخگویی سوء استفاده کنندگان کمک کند.
اتحادیه حمایت از کودکان (CPA) در نامه‌ای به وزیر بودا ساسانا، امور مذهبی و فرهنگی، اعلام کرد که این وزارتخانه اقداماتی را برای پاسخگویی نهادها به دلیل کوتاهی در حمایت از کودکان انجام نداده است و مؤسسات مذهبی اقدامات لازم را برای رسیدگی به این موضوع انجام نداده‌اند. کودک آزاری سیستماتیک شامل غارت کردن و اخراج راهبان و کشیشان متهم به کودک آزاری.
اتحادیه حمایت از کودکان در نامه‌ای به وزیر بودا ساسانا، امور مذهبی و فرهنگی این وزارتخانه را متهم کرد که این وزارتخانه اقداماتی را برای پاسخگویی موسسات به‌خاطر کوتاهی در حمایت از کودکان انجام نداده است و مؤسسات مذهبی در مقابله با کودک آزاری سیستمیک اقداماتی از جمله اخراج انجام نداده‌اند.
اتحادیه حمایت از کودکان از وزیر خواسته است که از حمایت سیاسی از متهمان خودداری کند و پلیس را برای دستگیری راهبان و اقدامات قانونی اختیار کند. اصل جهانی "به نفع کودک" را به رسمیت بشناسد و حداقل سن را برای تعیین کودکان تعیین کند. یک خط مشی مشترک توسط اتحادیه حمایت از کودکان و وزارت خدمات اجتماعی برای تنظیم موسسات و نهادهای مذهبی قبل از تولد کودکان ایجاد کند. وضعیت رفاه همه راهبان زیر 18 سال را حداقل هر شش ماه یکبار کنترل کند. آموزش های اجباری در مورد حقوق کودک و حمایت از آن برای همه نهادهای مذهبی از جمله خانواده ها کودکان ارائه دهد . یک کمیسیون مستقل برای بررسی پرونده های گذشته و حال کودک آزاری در نهادهای مذهبی را تعیین کند.
منبع: گروند ویوس (GROUNDVIEWS)
https://groundviews.org/2023/05/09/betrayal-of-trust-child-abuse-by-buddhist-monks/
نظر شما