سفارت آلمان در داکا پایتخت این کشور خبر این کمک را اعلام کرد. هفته گذشته، برنامه جهانی غذای سازمان ملل(WFP)  کمک های غذایی به پناهندگان را به دلیل کمبود بودجه کاهش داد. پناهندگان به طور رسمی اجازه کار در بنگلادش را ندارند. صدها هزار مسلمان روهینگیا سالهاست که در کمپ های پر ازدحام بنگلادش زندگی می کنند. آنها در سال 2017 در پی حمله ارتش محلی و کشتار این اقلیت مسلمان از کشور بودایی میانمار به کشور همسایه بنگلادش گریختند. سازمان ملل، آزار و اذیت روهینگیا را نسل کشی توصیف کرده است. مسلمانان روهینگیا در سال 1983 توسط حکومت نظامی آن زمان تابعیت خود را در میانمار از دست دادند. بنگلادش امیدوار است که آنها به زودی به میانمار بازگردند. تاکنون چندین تلاش برای بازگشت به کشور به دلیل نگرانی های امنیتی پناهندگان شکست خورده است.همچنین بنگلادش و آلمان توافق کرده‌اند که هرگونه بازگرداندن روهینگیاها به میانمار باید به شیوه‌ای داوطلبانه، آگاهانه، باوقار و پایدار انجام شود. هر دو طرف بر نقش محوری کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در چنین فرآیندی تاکید کردند. مدیر کمک های بشردوستانه در وزارت خارجه فدرال آلمان، «سوزان فریز گایر» در دیدار خود با «مسعود بن مومن» وزیر امور خارجه بنگلادش در داکا، از دولت جمهوری بنگلادش برای حمایت از پناهندگان روهینگیا تشکر کرد. وزیر خارجه بنگلادش نیز از آلمان برای حمایت بشردوستانه از روهینگیاها تشکر کرد. وی همچنین به چالش هایی که بنگلادش به دلیل اقامت طولانی مدت روهینگیاها با آن مواجه است، اشاره کرد. روهینگیا مردمی مسلمان و هندوآریایی هستند که در ایالت راخین در غرب میانمار زندگی می‌کنند و سازمان‌های حقوق بشری مردم روهینگیا را جزو ستم‌دیده‌ترین اقلیت‌ها در جهان توصیف می‌کنند. این مردم ۴ درصد کل جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند. براساس قوانینی که در زمان حکومت نظامیان در میانمار تدوین شد، مسلمانان روهینگیا از جمله اقوام تشکیل دهنده ملت میانمار محسوب نمی‌شوند و از بسیاری از خدمات دولتی و منافع شهروندی محروم هستند و در شرایطی مانند آپارتاید زندگی می‌کنند.  از جمعیت یک میلیون و سیصدهزار نفری مسلمانان میانمار تنها نزدیک ۴۰ هزار نفر تابعیت این کشور را دارند.  دولت میانمار اقلیت مسلمان روهینگیا را مهاجرانی غیرقانونی به‌شمار می‌آورد که از بنگلادش وارد شده‌اند. دولت بنگلادش نیز درقبال «مهاجران غیرقانونی» سیاست بسیار سرسختانه‌ای دارد و از ورود آن‌ها جلوگیری می‌کند.

بخش دیگری از مردم روهینگیا در بنگلادش،  پاکستان،  عربستان سعودی،  تایلند،  مالزی،  اندونزی یا اروپا و استرالیا زندگی می‌کنند. اینان بازماندگان بازرگانان و جهانگردان عرب و بنگلادشی هستند و فرهنگ و زبان و هویتی خاص دارند. خشونت‌های قومی میان بوداییان که اکثریت جمعیت میانمار را تشکیل می‌دهند و اقلیت مسلمان روهینگیا تاکنون صدها کشته بر جای گذاشته و هزاران نفر خانه و کاشانه خود را از دست داده و آواره شده‌اند.بسیاری از آنان در کمپ‌های پناهندگان در نزدیکی مرز بنگلادش به سر می‌برند.  بیش از ۱۴۰ هزار نفر از آن‌ها به دنبال درگیری با قوم بودایی «راخینه» در سال ۲۰۱۲ به مناطق دیگر آواره شده‌اند و تا سال ۲۰۱۷ بیش از ۶۰۰ هزار نفر از اقلیت مسلمانان روهینگیا به بنگلادش فرار کرده‌اند.  در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۸ شیخ حسیما رئیس‌جمهور بنگلادش در هفتادو سومین مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: ۱/۱ میلیون پناهنده روهنگیایی در بنگلادش وجود دارند.

بودائیان تندرو در میانمار با ادعای اینکه مسلمانان روهینگیا از خارج به این کشور مهاجرت کرده و از ساکنان قدیمی این سرزمین نیستند، همواره خواستار اخراج و بازگرداندن آن‌ها به «کشورشان» بوده‌اند. پس از درگیری‌های قومی و مذهبی در کشور میانمار و کشتار مسلمانان روهینگیایی در این کشور، بسیاری از این افراد به کشورهای دیگر مهاجرت کردند. برخی از این مهاجران در کشورهای دیگر نیز سرنوشت خوبی نداشتند و به قتل رسیدند.  بیشتر این مهاجران در دام قاچاقچیان انسان گرفتار شدند.

منبع : islamiq - dhakatribune