هپیمون جیکوب  تحلیلی با عنوان« پارادوکس رشد جهانی هند، افول منطقه ای آن» می نویسد که این دوگانگی پیامدهای عمیقی برای آرزوهای جهانی دهلی نو دارد. در اینجا چند نکته کلیدی در مورد پارادوکس رشد جهانی هند اما افول منطقه‌ای در جنوب آسیا و آنچه که برای آرزوهای جهانی هند بیان می‌کند آورده شده است:

قدرت کلی و جایگاه جهانی هند به دلیل رشد اقتصادی، قابلیت‌های نظامی، حضور در گروه‌های چندجانبه مانند G20، Quad و غیره در حال افزایش است. برخی از عوامل مانند جدایی ایالات متحده از منطقه که به چین اجازه می دهد خلاء را پر کند، و تمرکز هند به سمت اقیانوس هند و اقیانوس آرام تغییر کرده است، حتی در حالی که رشد جهانی آن را تقویت می کند. 

ظهور گسترده چین به عنوان یک ابرقدرت منطقه ای هم مرز با هند، چالشی بی سابقه است. بسیاری از همسایگان کوچکتر هند با همسویی بیشتر با چین، شرط های خود را جبران می کنند.

مفهوم سنتی جنوب آسیا به عنوان یک منطقه در حال منسوخ شدن است و هند را ملزم می کند تا استراتژی های تعامل خود را برای واقعیت های ژئوپلیتیکی در حال تغییر دوباره تصور کند.

برای رویارویی با چالش چین، هند باید از نقاط قوت خود مانند قدرت نرم، مزیت های دریایی در اقیانوس هند و اقیانوس آرام استفاده کند و با شرکای خارجی نیز که به این منطقه علاقه مند هستند، همسو شود.

مشارکت فعال کشورهای کوچکتر آسیای جنوبی در ساختار هند و اقیانوس آرام می تواند آنها را از همسویی بیش از حد با ابتکارات منطقه ای چین دور کند.

به طور کلی، این پارادوکس سؤالاتی را در مورد اینکه آیا قدرتی که قادر به حفظ نفوذ در همسایگی خود نیست، می تواند در درازمدت به یک بازیگر معتبر جهانی تبدیل شود، ایجاد می کند.

نویسنده استدلال می کند که حل این دوگانگی بین افزایش جهانی و افول منطقه ای برای تحقق جاه طلبی ها و آرزوهای جهانی هند به عنوان یک قدرت محوری بسیار مهم است. تنظیم مجدد و نوسازی سیاست آسیای جنوبی برای هند ضروری است.

حسنعلی ذکریایی

منبع: https://www.thehindu.com/opinion/lead/the-paradox-of-indias-global-rise-its-regional-decline/article68136618.ece