الیزابت پآوس (Paus) وزیر خانواده، جوانان و سالمندان آلمان نتایج جدیدترین تحقیقات در مورد پدیده «تنهایی» در این کشور را اعلام کرد. او روز پنجشنبه ۳۰ مه (۱۰ خرداد) ضمن اعلام این نتایج، از تنهایی به عنوان یک «معضل روزافزون اجتماعی» سخن گفت و تصریح کرد، اقداماتی و گام‌هایی برای مقابله با پیامدهای اجتماعی و سلامتی ناشی از تنهایی روزافزون انجام خواهند گرفت. این تحقیقات طولانی‌مدت نشان داد که پدیده «تنهایی» به ویژه در دوران همه‌گیری کرونا و پس از آن بیش از همه متوجه جوانان بوده است. این مطالعه همچنین نشان داد زنان در آلمان بیشتر از مردان از تنهایی رنج می‌برند. همانطور که در «بارومتر تنهایی» که توسط «الیزابت پآوس» ارائه شد، آمده است، بیماری همه گیر کرونا شکاف تنهایی جنسیتی (Gender Loneliness Gap) را بیشتر کرده است. بر این اساس، بار تنهایی در بین زنان از 8.8 درصد در سال 2017 به 33.2 درصد در سال 2020، سال کرونا افزایش یافت، اما در سال 2021 دوباره به 12.8 درصد کاهش یافت. در هر مورد، سهم مردان به طور قابل توجهی کمتر بود. طبق این مطالعه، افراد تنها، بیکاران، افراد کم‌مهارت، افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن و همچنین افراد با سابقه مهاجرت و پناهندگی نیز به طور نامتناسبی تحت تاثیر تنهایی قرار می‌گیرند.طبق این مطالعه که توسط موسسه فدرال تحقیقات جمعیت‌شناسی (BiB)انجام شد، از هر سه نفر بین سنین 18 تا 53 سال در آلمان، حداقل یک نفر احساس تنهایی می‌کند. این آمار تکان‌دهنده در ویسبادن اعلام شد. بسیاری از جوانان زیر 30 سال در آلمان از زمان همه‌گیری کووید-19 احساس انزوا و تنهایی می­کنند. این مطالعه بر اساس مجموعه داده‌های مختلف علوم اجتماعی از سال 2005 تا زمستان 2022/2023 انجام شده است.«سابین دیاباته»،جامعه‌شناس موسسه فدرال تحقیقات جمعیت‌شناسی آلمان(BiB)، با اشاره به استراتژی دولت علیه تنهایی با هشدار در مورد اثرات مضر تنهایی، بیان کرد که این امر نه تنها باعث بیماری می‌شود، بلکه خطرات اجتماعی نیز به همراه دارد.
«مارتین بجارد»،مدیر تحقیقات موسسه فدرال تحقیقات جمعیت‌شناسی،توضیح داد: «با افزایش تنهایی در جمعیت، این می‌تواند به دلیل تضعیف بالقوه انسجام اجتماعی، به تهدیدی برای دموکراسی آلمان تبدیل شود.»

نگرانی کارشناسان آلمانی در مورد گسترش تنهایی مزمن

این مطالعه نشان داد که میزان تنهایی در آلمان در پنج سال گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است. در حالی که درصد افراد تنها در میان جمعیت جوان و میانسال از سال 2005 تا 2017 در حدود 14 تا 17 درصد ثابت ماند، با شروع همه‌گیری در سال 2020 به حدود 41 درصد و یک سال بعد به تقریباً 47 درصد رسید. تا زمستان 2022/2023، میزان تنهایی به 36 درصد کاهش یافته بود، اما همچنان از قبل از همه‌گیری بالاتر است. محققان برای اندازه‌گیری تنهایی، از افراد در مورد اینکه چقدر احساس تنهایی می‌کنند، سؤال کردند. دیاباته توضیح داد: «از زمان همه‌گیری ویروس کرونا، مشخص شده است که بسیاری از جوانان آلمانی حتی در صورت تنها زندگی نکردن، با تنهایی دست و پنجه نرم می‌کنند. با وجود لغو محدودیت‌های تماس، تا ابتدای سال 2023 هیچ بهبود اجتماعی قابل توجهی مشاهده نشد. او هشدار داد: «تنهایی در دوران پس از همه‌گیری در سطح بالایی باقی می‌ماند و نشان‌دهنده تمایلی به مزمن شدن است.» طبق این تحقیق، افراد با وضعیت اجتماعی-اقتصادی پایین، افراد بدون تابعیت آلمان و والدین مجرد، بیشترین آسیب‌پذیری را در برابر تنهایی دارند. انجمن اجتماعی آلمان (SoVD) در برلین خواستار افزایش بودجه دولت برای برنامه‌های مقابله با تنهایی شد. «میشائلا انگل مایر» مدیرعامل این انجمن، اعلام کرد که برای تامین نیروی انسانی و زیرساخت در اماکن تجمع عمومی مانند کتابخانه‌ها، استخرها، مطب پزشکان، مغازه‌های محله، مدارس و مهدکودک‌ها به منابع بیشتری نیاز است. وی افزود:سیاستمداران باید مبارزه با تنهایی را در اولویت قرار دهند. مایر خاطرنشان کرد: «افزایش قابل توجه تنهایی ناشی از همه‌گیری، به‌ویژه در میان افراد زیر 30 سال، نشان می‌دهد که تنهایی دیگر فقط یک مشکل برای افراد مسن نیست.» این تنها مشکل آلمان نیست؛ کشورهای توسعه‌یافته‌ی دیگری مانند ژاپن، ایتالیا و بریتانیا نیز با این مسئله روبرو هستند.محققان خاطرنشان کردند که اثرات مضر تنهایی مزمن متعدد است. افراد تنها اغلب از مشکلات خواب، خطر بالاتر ابتلا به بیماری قلبی یا سکته مغزی و ضعف سیستم ایمنی رنج می‌برند. آنها همچنین بیشتر در معرض اعتیاد هستند. محققان برای کمک به افراد درگیر با تنهایی، پیشنهاد می‌کنند مشارکت اجتماعی را تشویق کنند. باید توجه بیشتری به شیوع بالا و فشار ناشی از تنهایی و همچنین همدردی بیشتر با دیگران در زندگی روزمره شود.» دولت فدرال آلمان در حال برنامه‌ریزی برای یک رویکرد متمرکزتر برای مقابله با تنهایی است و از ماه دسامبر سال گذشته میلادی تصمیم گرفته، اقدامات و برنامه‌های خود برای مقابله با «تنهایی» به عنوان معضلی اجتماعی را گسترش دهد و اذهان عمومی را بیش از پیش متوجه این پدیده و پیامدهای آن کند.

 منبع: bmfsfj