نزدیک به دو هفته از حمله ایران به اسرائیل می‌گذرد (هرچند اسرائیل نیز حملاتی علیه ایران انجام داده، اما آنچه اکنون بیشتر مورد توجه قرار گرفته، فروپاشی اسطوره‌ی قوی ترین سیستم دفاعی خاورمیانه است) و ما شاهد توانمندی ایران در به‌کارگیری مفهوم «جنگ هوشمند» بوده‌ایم.
بر همین اساس، اسرائیل و ایالات متحده تنها سه روز فرصت دارند تا این جنگ را خاتمه دهند؛ خواه از طریق جنگ تمام‌عیار (راه سخت) و خواه از طریق دیپلماسی، مذاکره و لابی‌گری با طرف‌های مختلف برای گفت‌وگو با ایران جهت کاهش تنش‌ها، پیش از ورود به ماه محرم.
چرا این مسئله ضروری است؟
زیرا ایران یک جمهوری اسلامی با اکثریت شیعه است و مسلمانان شیعه (به‌ویژه در ایران) مدرسه‌ی کربلا را به‌عنوان الگویی روحی و معنوی برای تمرین صبر، مقاومت و افزایش قدرت می‌شناسند.
اگرچه در دین اسلام ماه‌هایی وجود دارد که جنگ در آن‌ها ممنوع است، از جمله ماه محرم، اما برای شیعیان، ماه محرم نه‌تنها ماه سوگواری است، بلکه یادآور فاجعه‌ی شهادت امام حسین (ع)، خانواده و یارانش در صحرای کربلا به دست حکومت ظالم وقت است.
در اینجا پرسشی مطرح می‌شود: چه ارتباطی میان پایان دادن به جنگ و ورود به ماه محرم وجود دارد؟
در زمینه‌ی جنگ ایران و اسرائیل، ایران رژیم صهیونیستی را جبهه‌ی ظلم می‌داند. ما نیز شاهد مانورهای نظامی ایران علیه اسرائیل بوده‌ایم که دیوار اسطوره‌ای دفاعی و اطلاعاتی این رژیم را فرو ریخته است.
با ورود به ماه محرم، روحیه‌ی کربلا دوچندان می‌شود؛ روحیه‌ی مبارزه علیه ظلم.
فرض کنید که اگر آیت‌الله سید علی خامنه‌ای، همانند جدش امام حسین (ع) در کربلا، ندا سر دهد:
«هل من ناصر ینصرنی؟»
(آیا یاوری هست که مرا یاری کند؟)
آیا این ندای کمک، برای اسرائیل خطرناک نخواهد بود؟
احتمالاً در آن لحظه، تنها ارتش ایران حمله نخواهد کرد، بلکه گروه‌هایی مانند حزب‌الله، انصارالله و سایر گروه‌های مقاومت شیعی در منطقه نیز به این میدان خواهند پیوست.
علاوه بر این، ایران تاکنون توانمندی نظامی خود را در قالب جنگ هوشمند به جهانیان نشان داده است و این احتمال وجود دارد که در ماه محرم، ایران از تمامی ظرفیت‌های هنر جنگ هوشمند استفاده کند؛ هنری که حتی در ذهن متخصصان نظامی جهان نیز تاکنون تصور نشده است – تا اجازه ندهد فاجعه‌ای همچون کربلا بار دیگر تکرار شود.
تحلیل:
تحلیل این مقاله نیازمند درک عمیق از سه مؤلفه کلیدی است: قدرت نمادین محرم در فرهنگ شیعی، سیاست بازدارندگی ایران و روان‌شناسی جنگ در منطقه‌ی خاورمیانه.
نویسنده به‌درستی بر این نکته تأکید می‌کند که محرم برای جمهوری اسلامی ایران صرفاً یک ماه دینی نیست، بلکه یک دوره‌ی بسیج معنوی است. مفاهیمی مانند «ظلم‌ستیزی»، «فداکاری»، «جهاد» و «یاری حق» در ماه محرم به بالاترین سطح احساس و فعالیت اجتماعی-سیاسی در ایران و محور مقاومت می‌رسد.
از منظر راهبردی، این مقاله حامل یک پیام هشدار است. هشدار به آمریکا و اسرائیل که سه روز باقی‌مانده تا محرم می‌تواند آخرین فرصت برای جلوگیری از تشدید غیرقابل کنترل درگیری‌ها باشد. زیرا در ایام محرم، جمهوری اسلامی و متحدان آن ممکن است برای اجرای تلافی‌جویانه یا تهاجمی، انگیزه‌ای بیش از گذشته داشته باشند – با پشتوانه‌ای عاطفی-تاریخی که هیچ تحلیل امنیتی عادی قادر به مهار آن نخواهد بود.
مفهوم Smart War (جنگ هوشمند) که توسط ایران طراحی و به‌کار گرفته شده، به وضوح در رفتارهای ترکیبی نظامی-اطلاعاتی اخیر این کشور علیه اسرائیل دیده شده است: استفاده از پهپادهای هدفمند، هماهنگی عملیات نیابتی، بهره‌گیری از فضاهای رسانه‌ای و جنگ روانی، همگی نشانه‌هایی از بلوغ دکترین جنگ هوشمند ایران هستند.
اما شاید مهم‌ترین نکته در مقاله، هشدار نمادینی باشد که در قالب بازآفرینی ندای تاریخی امام حسین (ع) بیان شده:
"هل من ناصر ینصرنی؟"
این جمله، اگر توسط رهبر معظم ایران در فضای عمومی و محرم مطرح شود، می‌تواند به مثابه فراخوانی باشد برای بسیج جهانی شیعیان و مقاومت، که پیامدهای ژئوپلیتیکی آن غیرقابل پیش‌بینی خواهد بود.
در نتیجه، سه روز باقی‌مانده تا محرم، نه‌تنها فرصت مذاکره بلکه نقطه‌ی تعیین سرنوشت برای طرف‌های درگیر است؛ زیرا پس از آن، دیگر صرفاً با یک کشور مواجه نخواهند بود، بلکه با «امت کربلایی» روبه‌رو خواهند شد.
نویسنده: حٌسنی ام. رهاروسون (کارشناس ارشد رشته جنگ نامتقارن، دانشگاه دفاع ملی اندونزی)
منبع:
نظر شما