هند سرزمین هزار ادیان و دموکراسی ترین کشور جهان، یکی از دیدنی ترین مناطق این کره خاکی است که عموماً آنرا کشور هفتاد و دو ملت می خوانند. تعدد ادیان و مذاهب، اقوام و فرهنگ ها این کشور را در جهان بی نظیر کرده است. جالب آنست که بدانید غیر از هندی و انگلیسی که زبان رسمی هند هستند، بیش از 1500 زبان و لهجه در این کشور با تمدن مشرق زمین وجود دارد.
آزادی مذهب در قانون اساسی هند قید شده و در مقدمه آن اعلام گردیده است که حفظ آزادی عقیده، ایمان و عبادت جزء حقوق تمامی هندی‌ها می باشد. با وجود اینکه که در قانون اساسی هند آزادی مذهب عنوان شده است اما با روی کار آمدن هر حکومتی که دارای مذهب خاص است، بقیه مذاهب مورد بی توجهی قرار می گیرند.
ادیان هند ریشه تاریخی عمیقی دارند که هندیان معاصر این ریشه ها را به ذهن سپرده اند. فرهنگ قدیم آسیایی جنوبی حداقل 4500 سال سابقه دارد که در ابتدا به صورت متون دینی به هند منتقل شده است. میراث هنری و همچنین مشارکت عقلانی و روشنفکرانه بیشتر مدیون اندیشه دینی در این سرزمین بوده است و تماس این کشور با فرهنگ دیگر کشورها منجر به انتشار ادیان هندی در سراسر جهان شده است.
آیین هندوئیسم گونه ای فرهنگ، آداب و سنن اجتماعی است که با تهذیب نفس و ریاضت همراه شده و در تمدن و حیات فردی و جمعی مردم هندوستان نقش بزرگی داشته است. این آیین با ورود آریایی ها از سرزمین های شمال فلات ایران به هند آغاز گردید و این مهاجرت را دوران وداها نیز نامیده اند. عصر وداها از 1500 الی 500 سال قبل از میلاد مسیح (ع) در هند شکل گرفته است و تمدن حاصل از آنرا تمدن ودایی می نامند.
در عصر ودایی، قدیسیان آریایی ساکن هند، پایه های آیین هندوئیسم را تشکیل داده اند. شایان ذکر است که این عصر در حدود هزار سال به طول انجامید و چهار ودا (کتب مقدس هندوها) از سوی کائنات (برهمان) به قدیسیان هندوئیسم الهام گردید که آنها را وداها می نامند. این کتب به زبان سانسکریت و شامل ریگ ودا، سام ودا، اثر ودا و عطر ودا هستند. معروفترین و مهمترین آنها ریگ ودا است که مورد احترام تمامی هندوها است. شایان ذکر است که در اواخر عصر ودایی مکاتب فلسفی گوناگون به وجود آمد که به تفسیر چهار ودا پرداختند. اما مکتب فلسفی ادودا یا ودانتا بر روی آیین هندوئیسم حاکم است. باور فلسفی این گروه آنست که کل کائنات دارای یک روح بزرگ است و آنرا برهمان می نامند و اوست که تمامی جهان را آفریده و از ازل تا ابد وجود خواهد داشت.
در آیین هندوئیسم علاوه بر اعتقاد به برهمان، معتقدند که برهمان اختیارات خود را تنفیذ نموده و فعلاً مورد پرستش همه هندوها قرار نمی گیرد و هندوها بر این باورند که تمامی موجودات در اختیار رب النوع ویشنو هستند و تا کنون این رب النوع 9 (نه) بار به صورت های مختلف انسانی منجمله راما، کریشنا و غیرو برای هدایت بشر ظاهر شده است. هندوها معتقدند که این رب النوع ده بار ظهور می کند، که نه بار تاکنون انجام گرفته و تنها یک بار باقی است که در آخر زمان خواهد بود و مردم را نجات خواهد داد.
ویشنوی که در آخر زمان ظهور خواهد کرد منجی عالم بشریت خواهد بود و آنرا کال کی اوتار می نامند. ترکیب کال کی اوتار از دو واژه کال کی به معنای آینده و اوتار به معنای پیامبر خواهد بود. بر مبنای اعتقادات هندوها آخر الزمان را کالی یوگ به معنای عصر سیاه می نامند. در کتب مقدس درباره این عصر آمده است که مردمان این عصر گنهکار، ستیزه جو و چون گدایان بد اقبال و سزاوار اقبالی نمی باشند، چیزهای بی ارزش را ارج می نهند و آزمندانه می خورند و در شهرهای زندگی می کنند که پر از دزدان و سارقان است. در معابد قدیمی و مهم و همچنین کتب اوپانیشادها تمثالی از ویشنو هم ترسیم گردیده که به صورت فردی با موها و محاسن تراشیده شده است و لباس های هندویی بر تن دارد. جالب آنست که در این کتب باستانی که قدمت آنها به 2500 سال پیش باز می گردد که تصاویر کالکی اوتار که به صورت جوانی مسلمان سی ساله سوار بر اسب سفید رنگ و شمشیری به صورت ذوالفقار ترسیم شده است. در معابد بزرگ مجسمه های از ویشنو کال کی اوتار وجود دارد که مورد احترام و پرستش تمامی هندوها قرار می گیرد.
منابع:
نظر شما